Dagblaðið Vísir - DV - 05.09.1986, Qupperneq 16

16
FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 1986.
Spuniingin
Óttast þú kjarnorkustríð?
Bára Björnsdóttir nemi: Já, frekar,
það eru al'lir komnir með þessi kjam-
orkuvopn.
Guðbjörg Jónsdóttir
skrifstofustúlka: Ég veit það ekki, jú,
kannski er ég svolítið hrædd.
Guðmundur Stefánsson læknir: Nei,
það geri ég ekki en kannski yrði ég
hræddur ef Gaddafi kæmist yfir
kjamorkusprengju.
Dagbjört Hjaltadóttir húsmóðir: Nei,
ætli það, ja, kannski er aðeins uggur
í manni.
Jóna Haraldsdóttir húsmóðir: Nei,
það er alls engin hræðsla í mér varð-
andi kjamorkustríð.
Bjarai Einarsson sölumaður: Já, það
geri ég því það er mikill óróleiki í
heiminum í dag og svo em ansi marg-
ir sem eiga kjamorkuvopn.
Lesendur
Fundið fjallalamb
Ketkrókur skrifar:
Á síðustu útmánuðum var fyrir séð
að hátt og bústið dilkakjötsfjall
mundi hlaðast upp og var megin-
orsökin sú að kjötið var svo dýrt að
fólk gat ekki keypt það.
Rétt er að taka fram, áður en
lengra er haldið, að fé gengur á
þrenns konar haglendi, sumt er rek-
ið á fjall en annað gengur á heima-
högum, á mýrum eða valllendi.
Þegar neyðin í kjötsölumálunum
var orðin stærst var hjálpin næst.
Þá komu fram á sjónarsviðið meist-
arar fjallalambsins. Þeir virðast hafa
farið í geymslur frystihúsanna og
tínt úr stæðum skrokka af lömbum
sem í lifanda lífi gengu á fjöll en
Bréfritara finnst einkennilegt að auglýst séu nýslátruö fjallalömb þar sem fé er enn ókomið af fjalii.
skilið eftir mýrardása og valllendis-
kúða. Og svo fóru meistaramir að
matreiða og jafnframt upphófst mik-
il auglýsingaherferð. Það olh sjón-
varpsglápendum vonhrigðum að
meistaramir skyldu ekki koma fram
í auglýsingum og syngja lagstúf með
viðeigandi texta, til dæmis: Blessuð
sértu sauðkind mín... og/eða: Fagra,
dýra fjallalamb... Ekki virtist
„handtéring" meistaranna auka söl-
una eða lækka verðið á kjötinu.
Og svo var kjötið allt í einu sett á
útsölu upp á gamla móðinn og þá
fyrst fór það að seljast enda gátu nú
fleiri en ráðherrar og verkalýðsfor-
ingjar veitt sér þann munað. Af
meisturunum fara litlar sögur síðan
útsalan hófet en þakka ber forsjón-
inni að meistaramir fengu gott
ferðaveður á þessu blessaða sumri.
Þann 27. ágúst heyrði ég auglýst
í útvarpinu að fólki gæfist kostur á
að kaupa kjöt af nýslátmðu fjalla-
lambi. Mér kom þetta á óvart því
göngur em enn ekki hafnar og fé
ókomið af íjalli. Ég klóraði mér í
hausnum, hallaði undir flatt og taut-
aði: Vegir fjallalambsins em órann-
sakanlegir.
Gamalt máltæki hljóðar svo: „Vér
ephn, sögðu hrossatöðin." Væri ekki
ærið tilefrii að hagræða þessu mál-
tæki, sem sagt: „Vér fjöllin, sögðu
þúfúmar í mýrinni."
„Það ætti að banna
alla útihljómleika“
Haraldur Jónsson skrifar:
Ég legg það ekki í vana minn að
skrifa í blöðin en-nú get ég ekki orða
bundist.
Þessir unglingar nútímans hafa nú
gengið of langt með því að láta ráða-
menn borgarinnar stjana við sig og
kaupa hljómflutningstæki fyrir marg-
ar milljónir til að æra okkur eldra
fólkið úr hávaðalátum. Og þessi
hljómsveit, Greifamir, æstu upp lýð-
inn uns heyrðist til Hafnarfjarðar.
Ég segi það og ég er viss um að
margir em mér sammála um að það
ætti að banna alla útihljómleika á ís-
landi.
tll || .' ifj iij iíi iii hiji* Baiia 1« 11
1* lit^ini
mmmm.\
■
Stórholt
Brautarholt
Skipholt 1-40

Háaleitisbraut 52 - út
Hverfisgötu 1-65
■
■ffijvXvXv-:-:-:
:
Garðabæ
Laufás
Lækjarfit
Melás
Lyngás
Löngufit
Baldursgötu
Bragagötu
'
Ingólfsstræti
Þingholtsstræti
Bjargarstíg
Frjálst.óháð dagblaö
Afgreiðslan,
Þverholti 11,
sími 27022.
Stórhuga
ráðherrar
H.M. skrifar:
Alveg fellur maður í stafi af að-
dáun yfir því hvað sumir ráðherr-
amir em ráðagóðir þegar vantar
peninga í kassann.
Þeir falla ekki í þá giyfju að láta
stóra manninn í þjóðfélaginu
borga, þennan sem borgar hið
margfræga vinnukonuútsvar eða
er jafhvel svo fátækur að hann
borgar enga skatta. Nei, ráðherr-
amir vita að það er miklu betra
að hætta að kenna bömum úti á
landsbyggðinni, þau þurfa alls
ekki að fara í skóla, einhver á
heimilinu getur kennt þeim að lesa
og skrifa. Þeir vilja heldur ekki
vera að styrkja dagheimili, við
hengjum bara lykilinn um hálsinn
á þessum rollingum okkar og setj-
um þau svo á guð og gaddinn. Eða
þá að vera að ausa lyfjum í gamal-
menni, þau geta bara haft sína gikt
og kvilla, það þarf ekkert að draga
úr vanlíðan þeirra og vesöld.
Já, svona ráðherra þurfúm við
að hafa, sem þora að ráðast á garð-
inn þar sem hann er lægstur.
Þama næst spamaðurinn auð-
veldlega og hann má nota til
ýmissa hluta, til dæmis að halda
upp á afinæli borga og svo þurfa
ráðherrar auðvitað að flakka um
heiminn. Það á alls ekki að spara
þegar um er að ræða hvalamál eða
sams konar stórmál.
Já, það er sko alltaf litli maður-
inn í þjóðfélaginu sem er látinn
blæða.