Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1986, Blaðsíða 30

42
^ÖSTUDAGUR 31. OKTÓBER 1986.
HERSHÖFÐINGI VIKUNNAR
Status Quo - In the army
now (PHONOGRAM)
Þetta lag er eiginlega
skólabókardæmi um
hvernig einfaldleikinn er
oftast bestur, Status Quo
er reyndar ekki þekkt fyrir
annað en einfalt rokk .og
þessi útgáfa sveitarinnar
af þessu hollenska lagi er
borðleggjandi smellur.
ÓBREYTTAR SMÁSKÍFUR
Everything but the girl -
Don’t leave me behind
(BLANCO YNEGRO)
Ekki er þetta borðleggj-
andi smellur en það er nú
sjaldnast sem það besta er
vinsælast. Hér er góð
sveifla og fjör, jasslyktin
smýgur í gegn hér og hvar,
biásarar og strengir og
mikið óskaplega venst
þetta vel.
LIONEL RICHIE -
Love will Conquer all
(MOTOWN)
Lionel Richie við sama
heygarðshornið, ballaða að
hætti -hans eins og svo
margar á undan. Þessi sker
sig ekki úr hópnum nema
síður sé eða hitt þó heldur,
nema ef vera skyldi fyrir
það að hún er ný,-
SOUTHSIDE JOHNNY AND
THE JUKES -
You can count on me (RCA)
Þegar Southside Johnny
tekst vel upp eru ekki
margir sem komast með
tærnar þar sem hann hefur
hælana hvað tilfínningu
varðar í lögum. Blúsinn og
treginn skín í gegnum allt
lagið en það er einmitt það
sem gerir lagið svo heill-
andi. Ég hrærist.
BOSTON - Amanda (MCA)
Boston taka upp þráðinn
þar sem frá var horfið fyrir
átta árum og eiginlega sýn-
ir þetta lag í hnotskum
hvað bandarískt popp hef-
ur staðnað gjörsamlega.
Sem melódía er þetta ágæt-
is lag en þetta er ekkert
tímamótaverk.
EDDIE MONEY -
Take me home tonight
(EPIC)
Meira staðnað bandarískt
iðnaðarrokk í hefðbundn-
um stíl, þetta hefði allt eins
getað verið Bryan Adams
og þar að auki hljómar
ýmislegt í laginu kunnug-
lega, hefur líklega verið
fengið að láni, kannski vís-
vitandi, kannski ekki.
-SþS-
EMs Costello - Blood And Chocolate
Bragðgóð blanda
Þeir eru ekki margir tónlistarmenn-
imir sem fara í fötin hans Elvis
Costello hvað afköst varðar. Allar
götur frá því hann kom fyrst fram á
sjónarsviðið 1977 hefur hann sent frá
sér eina plötu ó ári að minnsta kosti
og stundum tvær.
Og þetta árið er hann í stuði, fyrr ó
árinu kom út platan „King Of Amer-
ica“ og fyrir skemmstu kom svo platan
„Blood And Chocolate".
Þessar tvær plötur eru ólíkar að
möigu leyti, sú fyrmefhda var til dæm-
is aðeins að hluta til unnin í samvinnu
við hljómsveitina sem fylgt hefur
Costello í gegnum þykkt og þunnt, The
Attractions, og tónlistin var nokkuð
sundurleit, einna helst eins og Co-
stello hefði verið að hreinsa til í
skúffunni hjá sér, dálítið kántrí,
smáblús, rokkabilly og sitthvað fleira.
Hér em aftur á móti The Attractons
aftur komnir til leiks og er það vel því
ég held að engir hljóðfæraleikarar
þekki tónlist Costellos jafhvel og þess-
ir strákar.
Og Costello kemur dálítið á óvart ó
þessari plötu með því að vera upp á
gamla móðinn í nokkrum lögum, þau
bera keim af upphafsárum Costellos,
hrá rokklög sem hann syngur í nokk-
uð aggressívum tón, en þrátt fyrir
harðneskjulegt yfírborð svíkur tilfinn-
ing Costellos fyrir melódíum hann
ekki.
Þessi lög þarf að hlusta á nokkrum
______________________Ýmsir - A Fine Mess_______________________
Blanda af gömlu og nýju
sinnum áður en þau fara að láta vel
í eyrum.
Inn á milli em svo ballöður þmngn-
ar tilfinningu og fegurð og ennfremur
má finna á plötunni mjúk rokklög eins
og þau gerast best, léttleikandi og
melódísk.
Blood And Chocolate er ómissandi
gripur í safh hvers einasta Costello-
aðdáanda og þó svo hún sé kannski
ekki í hópi þeirra allra bestu sem frá
Costello hafa farið er hún gæðagripur
því viðmiðunin er ekkert venjuleg.
-SþS-
Eins langt og ég man aftur í tímann
hefur Henry Mancini gert tónlist við
myndir Blakes Edwards. Hefúr sam-
vinna þeirra gefið af sér margar perlur,
bæði á sviði kvikmynda og tónlistar.
Svo er einnig í nýjustu kvikmynd
þeirra, A Fine Mess. Áhrif Mancini
em þó mun minni hér en oft áður því
Edwards hefúr kosið, eins og svo
margir aðrir nú til dags, að krydda
myndina með nýjum og gömlum dæg-
urlögum og fengið til liðs við sig marga
valinkunna listamenn á því sviði.
Henry Mancini á þó tvö lög á plöt-
unni með tónlist úr A Fine Mess.
Annað er titillagið sem sungið er af
gömlu soulkempunum The Temptat-
ions sem nýlega em famir að koma
saman aftur. Þeir standa fyrir sínu í
annars frekar daufu lagi og hefur
Mancini oftast gert betur. Hitt lagið
eftir Mancini er síðasta lag plötunnar,
Stan & Ollie, og er það eina eiginlega
kvikmyndatónlistin sem prýðir A Fine
Mess. Þetta lag minnir á þöglu kvik-
myndimar og er mun betra en titillag-
ið, enda er Mancini þar á heimaslóð-
um.
Fyrir utan titillagið em eingöngu
gömul þekkt lög á fyrri hlið plötunn-
ar, Walk Like A Man, gamla Four
Season-lagið, hér flutt af Mary Jane
Girls, Easier Said Than Done, flutt af
Chico DeBarge, Christine McVie gerir
Presley-laginu Cant Help Falling In
Love ágæt skil og Slow Down er flutt
af Billy Vera & The Beaters.
Fyrir utan gamla slagarann Im
Gonna Be A Wheel Someday, sem Los
Lopos flytja, er seinni hliðin eingöngu
með nýjum lögum sem flokka má sem
soultónlist. Kemur það engum á óvart
að soultónlistin sé í hávegum höfð á
A Fine Mess, þar sem Motown-fyrir-
tækið er útgefandi plötunnar. Nýju
lögin em í heild frekar slöpp. Það er
helst að kommgurinn hjá Motown,
Smokey Robinson, sýni gamla takta í
Wishfúl Thinking.
í heild er A Fine Mess nokkuð
skrykkjótt. Gömlu lögin standa fyrir
sínu. Flutningur þeirra er hefðbund-
inn. Nýju lögin hefðu mátt vera betri.
HK.
Ruthless people - úr kvikmynd
Markaðslög
hl|omleikuni The Snnths i
handteknir eftir ad hlióð-
fékk flösku i hófuóið og
æstur skrillinn hafðí dregið
jorne
on, voru fluttir á
siasaðir, skrámur hér og
hvar en aðstoðarmaður
rætur sinar
eilarinnar lenti ; utistoð-
«m við dyraveroi Kiutmsins
og gengu þeir í skrokk á
ir f átökuni v»ð utkastarana
Forstjóri ^ klúbbsins segir
eyðilögð og hún engin
iac Firebird!.. George
Að leika í kvikmynd er eitt. Að
syngja í kvikmynd er annað. Það er
af sem áður var þegar kvikmynda-
stjömur sungu titillög myndanna og
dönsuðu jafhvel um leið.
í dag er kvikmyndatónlist aukabú-
grein stórpoppara. Sumir hafa hana
að aðalatvinnu eins og Harold Falt-
hemeyer. Samfara þessu hefur kvik-
myndatónlistin breyst. Nú em þeir
sem syngja eða leika kvikmyndalögin
ekki síður mikilvægir en leikaramir í
myndinni. Það skiptir jafhmiklu máli
fyrir velgengni myndar að tónlistar-
stjömunar séu sem skærastar. Tökum
sem dæmi David Bowie. Flestar mynd-
ir, sem hann kemur nærri, vekja
athygli, Dýragarðsbömin, Cat people,
Fálkinn og snjómaðurinn, Absolute
beginners.
í Ruthless people ægir saman þekkt-
um poppurum. Þeir em frægari en
leikaramir í myndinni. Titillagið er
sungið af Mick Jagger og það eitt
nægir til að vekja áhuga fólks. Hann
semur lagið að auki í félagi við Daryl
Hall og David A. Stewart sem aðstoða
ýmsa um þessar mundir. Ekki er held-
ur hægt að segja að Billy Joel og Paul
Young séu beinlínis óþekktir. Joel
tekur lag af nýjustu plötu sinni, The
Bridge, Modem woman. Young leggur
aftur á möti til lag af fyrstu plötu
sinni, No parlez, Wherever I lay my
hat, that’s my home. Heimilislegur
söngur það.
Af fleiri stjömum má nefna Bmce
Springsteen og Cool & the Gang.
Bruce syngur hálfómerkilegan rokka-
billíslagara eftir sjálfan sig og Cool
og strákamir böðlast í gegnum eitt
diskólagið til. Nokkur smástimi em
síðan notuð til uppfyllingar. Dan
Hartman flytur til dæmis lagið Wait-
ing to see you. Hann hefur aldrei náð
að fylgja eftir því stórgóða danslagi,
Instant replay, og er hættur að reyna
það. Nú líkir hann í staðinn eftir
Kenny Loggins.
Tónlistin í Ruthless people er í takt
við tímann. Plötur með kvikmynda-
tónlist em safiiplötur nútímans. Þetta
er það sem markaðurinn vill. Að því
leyti er platan Ruthless people prýði-
leg söluvara.
unni á dögunum, var þar
sakaður um drykkju- og
ælt vinkonu sina alla út og
m
hlaðinu Tbe Sun fyrr æru-
ineiðingar. Það eina sanna
viðkomandi samkomuhúsi
umrætt kvöld., ,Kate Bush
er i iðnara lagi um þessar
munrlir, i fyrra sendi fiún frá
Love eftír langt hlé og nú á
ekki að láta bíða eftir sér
þvi ný breiðskifa, „The
Whole Story", er væntanleg
i byrjun nóvember oa smá-
skila al þessari plötu er
þegar komin út, „Experí-
mcnt IV”.. .Sjáumst síð-