Dagblaðið Vísir - DV - 18.02.1987, Blaðsíða 33

MIÐVIKUDAGUR 18. FEBRÚAR 1987.
33
Öll höfum við gaman af list í ein-
hverri mynd. Margir njóta listar
með því að fara á sýningar ýmiss
konjir, söfn, kvikmyndir og annað
þess háttar og láta þar við sitja en
aðrir taka virkan þátt í einhverri
listsköpun.
Sköpunarþörfin þrengir sér
meira að segja alveg út í fmgur-
góma hjá mörgum hverjum og þá
er ekki annað að gera en að fá
sköpunarþörfinni svalað með ein-
hverjum hætti.
í Myndlistaskólanum í Reykjavík
gefst fólki tækifæri til að gera sér
ýmislegt til gamans í hinum ýmsu
deildum skólans sem eru alls sex
talsins.
Magnea H. Aradóttir, Egill Karlsson og Eyjólfur Eyvindsson leggja síðustu hönd á grímurnar.
Dægradvö]
DV-myndir Brynjar Gauti
á pensli eins og hinir, heldur á
kaffikrús. Aðspurður sagðist
hann hafa fyrir sið að gleypa í
sig kaffibolla og ráðast svo á
málverkið af miklu offorsi með
tilhevrandi tilþrifum. Afrakstur-
inn lætur ekki á sér standa og
hann sýndi fúslega málverk eftir
sig.
Með vorinu er farið út undir
bert loft og fyrirmyndir sóttar
niður að höfn eða upp í Öskju-
hlíð.
Skólastjóri Myndlistaskólans
síðastliðin þrjú ár er Valgerður
Bergsdóttir. Hún segir aðsókn-
ina vera meiri en skólinn geti
annað og að stöðugt færist í vöxt
að nemendur noti námskeiðin til
í innliti hjá barnadeildinni
voru krakkarnir önnum kafnir
við að móta alls konar ílát og
krukkur í leir undir leiðsögn
Önnu Þóru Karlsdóttir sem sagði
krakkana vera óhemju áhuga-
sama. Leirinn, sem þau voru að
móta, var að sjálfsögðu alvöru
leir eins og krakkarnir sögðu,
sem er þurrkaður og brenndur
eftir að hann er fullmótaður og
síðan skreyttur með glerungi í
fallegum litum og að endingu
brenndur öðru sinni í ofni.
Nokkrir krakkanna voru að
ljúka við að búa til grímur úr
leir og vakti það verkefni mikla
lukku. í tengslum við það kynnti
kennarinn ævaforna hefð fyrir
grímum, hvernig þær tengdust
trúarbrögðum og sögu mannsins
yfirleitt. Markmið kennslunnar
er að kynnast sem flestum að-
ferðum og í því skyni læra þau
einnig að teikna og mála, bæði
eftir fyrirmyndum og með því að
leyfa ímyndunaraflinu að ráða.
Nemendur í myndmótunar-
deildinni voru niðursokknir í að
höggva í tré. En áður en farið
er að vinna í tréð eru fyrst gerð-
ar skissur að verkefninu og síðan
er prufuhöggvið í frauðplast, því
feilhögg í tré verður ekki aftur
tekið.
Einn nemendanna, Jan Carl að
nafni, hafði áður verið í módel-
teikningu og einnig málað upp á
grín heima hjá sér en ákvað að
reyna við myndmótunina og það
kom honum á óvart að hann
hefði lag á því sviði líka. Fólk
var almennt sammála því að
þessi iðja væri góð tilbreyting frá
daglegu amstri.
Málaradeiklin hefur víst löng-
um þótt æði litrík. Þar fæst fólk
við að mála með olíulitum ýmsar
uppstillingar sem það velur sjálft
en einnig er nokkuð um að fólk
máli eftir ljósmyndum sem það
heldur upp á.
Einn nemendanna, sá er heitir
Baldur Hermannsson, vakti at-
hygli fyrir það að hann hélt ekki
að búa sig undir inntökupróf í
Myndlista- og handíðaskólann
eða listaskóla erlendis.
Ahugamannahópurinn er einn-
ig stór og mikið er um að fólk
komi aftur og aftur á námskeið-
in.
Valgerður Bergsdóttir hefur verið skólastjóri Myndlistaskólans i Reykja-
vik undanfarin þrjú ár.
Gleypa i sig kaffibollann og láta svo til skarar skriða, segir Baldur Her-
mannsson.