Dagblaðið Vísir - DV - 16.01.1988, Blaðsíða 31

LAUGARDAGUR 16. JANÚAR 1988.
43
15^20 mUlj ón punda virði. Mig vant-
aði pening til viöbótar i útborgunina
og gat því ekki keypt það.
Við bræðumir, ég og Sigurður, rek-
um Gull og silfur í dag ásamt móður
okkar, Sólborgu. Við höfum aldrei
rifist í þau sextán ár sem við höfum
starfað saman. Þegar maður horfir
til baka og spáir í allt þá er þetta
kannski hálfgert rugl hjá mér. Ég
hafði komið mér vel fyrir. Átti gott
einbýlishús á Seltjarnamesi með
sundlaug og sauna. Núna loksins,
þegar maður er búinn aö koma sér
vel fyrir og skuldar engum neitt, þá
selur maður allt saman til að byrja
upp á nýtt. Það eru engar smáskuld-
ir sem ég er að taka á mig,“ segir
Magnús og lyftir brúnum. En af
hverju? „Eg get aðeins svarað því á
einn veg, ég veit það ekki,“ svarar
Magnús. „Kona mín og sonur eru
aifarið á móti þessu. Þó að hún sé
ensk þá er hún mikill íslendingur í
sér. Talar málið og hér hefur hún
lært hjúkrunarfræði og starfað við
hana. Strákurinn á stóran hóp af vin-
um á Nesinu og var ekkert ánægður
með að yfirgefa þá.“
Alltaf að leita
Eiginkona Magnúsar, Gloria, og 14
ára sonur þeirra, Magnús, fóru utan
strax í'haust þegar skólinn byrjaði.
, ,Þetta er erfitt fyrir strákinn. Þó að
hann sé enskumælandi þá er hann
ekki skrifandi á ensku og stærð-
fræðin hefur verið honum erfið þar
sem hún byggist mikið á orðaleik.
En hann hefur staðið sig ótrúlega vel
og er fljótur að ná tökum á þessu."
Magnús tekur við hótehnu um
mánaðamótin mars/apríl og reyndar
eiga þau hjónin von á öðru barni sínu
um sama leyti, öðrum strák, segir
Magnús.
- Hvaðkomþértilaðfjárfestaíhót-
ehnunúna?
„Ég fór til Spánar sl. sumar og til
Englands í bakaleiðinni. Það er eitt-
hvað í eðh mínu að koma til Eng-
lands og alltaf er ég í leit að
einhverju. Við vorum á þeim tíma
ákveðin í að prófa að flytja út og leit-
uðum fyrir okkur að stað þar sem
Gloria gæti fengið starf á öldrunar-
heimili eða öðru slíku. Ég skoðaði
hótel en verðið á hótelum í London
var frá 5-25 milljónir pundá. Mér
datt þá í hug að fara niður á Torquay
þar sem ég hafði séð draumahótelið
mitt í gamla daga. Þá sá ég kastal-
ann, skoðaði hann og heillaðist
gjörsamlega. Torquay er á ensku
rivierunni og þetta er eini bletturinn
á Englandi þar sem vaxa pálmatré.
Ég ákvað mig á innan við tíu mínút-
um að kaupa þetta hótel. Mér fannst
vera svo núkill karakter á húsinu.
Fullorðinn maður átti og rak hótehð
og ég frétti að hann væri orðinn
dauðþreyttur á rekstrinum. Þessi
gamli maður er ákaflega sérvitur, tók
ekki kreditkort og börn fengu ekki
að koma inn á hótelið. Kastalinn var
byggður af aðalsætt á Viktoríutíma-
bihnu úr sérstökum steini sem er
aðeins þama niður frá. Hótelið tekur
sjötíu manns en það eru einnig auka-
herbergi. Veitingasalur er fyrir 250
manns, sundlaug, sauna og ljós. Ég
hef hugmyndir um að setja þarna
upp billjardstofu og verslun með ís-
lenskarvörur.“
- Hvað kostaði hótelið?
„Ég hef ekki viljað segja neinum á
hvað ég keypti en ég get þó sagt að
ég set mig í rosalegar skuldir. Það
er líka ýmislegt sem ég á eftir að
kaupa. Ég ætla mér að setja minibari
inn á herbergin og síma. Þar er sjón-
varp og bað en ég ætla einnig að
hafa sturtu. Ströndin er í tvö hundr-
uð metrafjarlægð."
Margir vilja vinnu
- Hvað um starfsfólk?
„Það hefur hringt í mig íjöldinn
allur af fólki og óskað eftir því að
komast í vinnu. Á einni viku hringdu
í mig á milli 30 og 40 manns á hverj-
um degi. Ég veit bara ekki hversu
marga íslendinga ég má ráða. At-
vinnuleysi er gífurlegt í Englandi.
Það er greinilega mikill áhugi hjá
íslendingum að komast í vinnu er-
lendis. Mig langar að fá íslenska^
kokka og þjóna. Einnig langar mig
til að geta boðiö upp á íslenskan mat
og hef unnið að því að fá íslenskt
kjöt. íslenskir matreiðslumenn eru
miklu betri en enskir en launin eru
allt önnur í Englandi. Miklu lægri
en hér. Á móti kemur að það er miklu
ódýrara að lifa þar. Mér hefur líka
dottið í hug að fá gestakokka í ein-
hvem tíma. Ég hef ótalmargar
hugmyndir um reksturinn en það er
ekki víst að ég komi þeim öhum í
framkvæmd strax. Þá hef ég verið í
samningaviðræðum við Samvinnu-
ferðir og Útsýn um að senda ferða-
menn til mín. Það er mikill áhugi
fyrir því hjá ferðaskrifstofunum að
geta sent ferðamenn á þessar slóðir."
■- HefurþúselthlutþinníGulliog
silfri?
„Nei, ég vfi hafa verslunina í bak-
höndinni ef þetta gengur ekki upp
hjá mér. Það er engin spuming að
þetta verður erfitt og ég hef setið og
reiknað og reiknað og ég þarf fulla
nýtingu tU að endar nái saman," seg-
ir Magnús ennfremur.
- Hefurþúunniðviðhótelrekstur?
„Aldrei komið nálægt slíku. Ég hef
mikið kynnt mér slíkan rekstur og
er að fara núna á kúrs hjá stórri
hótelkeðju. Einnig hef ég rætt við
marga góða menn eins og Skúla á
Holtinu sem sagði við mig að vissu-
lega væri gott að fá ráðleggingar hjá
öðmm: „en láttu samt alltaf brjóst-
vitiðráða", sagðihann. „Miglangar
til að fá íslendinga sem gesti og ég
mun aUtaf vera á staðnum til að liö-
sinna þeim. Fólk þarf ekkert að
kunna tungumálið, bara láta sér líða
vel. Ég sem er mikill golfáhugamaö-
ur get bent mönnum á golfvelhna en
þeir eru26 þarna.“
Víkingablóð
- Hvarflaðialdreiaðþéraðfaraí
hótelrekstur hér heima?
„Nei, ég hef alltaf sagt það að ís-
lendingar eru komnir af víkingum
og eru eitilharðir og hafa hörkutrú á
sjálfum sér. Af hveiju á íslendingur
ekki að reyna að fyrir sér á stórum
og hörðum mörkuðum. Þarna eru
stórar hótelkeðjur þar sem íjármagn-
ið er rosalegt. Ég trúi ekki öðru en
að maður geti staðið sig og ég fer
meðþvíhugarfari.
- Hvaö er margir sem búa í þessum
bæ?
„Torquay er fjörtíu þúsund manna
bær og þar eru allar verslanir sem
eru í London. Ég hef sagt að staður-
inn væri tilvalinn fyrir hjón því
karlinn getur spilað golf á meöan
konan fer í verslanir. Auk þess er
staðurinn eins og heitur pottur því
veðursældin er svo mikil. Við strönd-
ina eru margir á seglskútum og
bátum.“
- Komekkitilgreinaaöleigjahótel-
ið í einhvern tíma og sjá hvemig
viðskiptin gengju?
„Nei, það kom aldrei til greina hjá
mér. Maður verður að hella sér út í
svona af áhuga. Ég er óhræddur að
leggja allt undir eins og ég geri og
stend og fell með. Eftir eitt ár á ég
kannski eftir að jesúsa mig fyrir að
hafa gert þetta. Ánnaðhvort stekk ég
núna eða aldrei því ég veit að eftir
því sem maður eldist verður maður
ragari.“
- Hvaðheitirhótelið?
„Það heitir The Mana House Hotel
og ég mun halda því nafni. Englend-
ingar margir hverjir þekkja það enda
þyrpast Englendingar á þennan stað
strax á vorin í þúsundatali og þá fyll-
ast öll hótel á staðnum. Þá fer verðið
líka úr 20-30 pundum upp í 60-70
pund.
Lék með Arsenal
Magnús hefur ekki bara fengist við
bisness því hann er mikill sportá-
hugamaður og lék á sínum tíma með
Breiðbliki í Kópavogi í knattspyrnu
og gekk ágætlega. Þegar hann fór í
tungumálanám til Englands 18 ára
gamall lék hann með skólaliðinu og
stóð sig svo vel að hann fékk að æfa
með Arsenal. Hann hafði þá smáá-
huga á að verða atvinnumaður, eins
og hann segir, en sá áhugi hvarf eftir
að hann kynntist hörkunni í þeirri
grein.
- AfhveijuArsenal?
„Það var skemmtileg tilviljun. í
skólanum voru þrjú hundruð nem-
endur víðs vegar að en óvenjumargir
frá Brasilíu. Það voru allt knatt-
spymustrákar. Settur var upp leikur
þar sem strákarnir frá Brasilíu áttu
að spila á móti öllum hinum. Leikur-
innfórlO-lfyrirokkurogþaraf .
skoraði ég 9 mörk. Þeim fannst þetta
alveg meiriháttar og skólastjórinn
hringdi í Arsenal og sagðist vera með
afbragðsmann í skólanum. Arsenal
gefur öllum tvö tækifæri og ég var
kallaður til þeirra og við áttum aö
leika á móti Chelsea. Ég var með í
Magnús Steinþórsson skoðar hér myndir af hótelinu sínu á Englandi sem er i kastala sem aðalsfólk lét byggja
í kringum 1860. DV-mynd Brynjar Gauti
maganum og leiö verulega illa að
eiga aö spila með þessu liði. í leikn-
um var ég þess vegna alveg ofboðs-
lega lélegur og gat ekkert. Það var
bara eins og ég hefði aldrei komið
nálægt fótboltavelli,“ segir Magnús
með miklum áherslum. „Þetta var
agaleg martröð. Ég fékk þó að
spreyta mig í öðrum leik og þá á
móti West Ham og í það skiptið var
ég búinn að sætta mig við aö ég yröi
aldrei atvinnumaður og lék áhyggju-
laus. Viö unnum leikinn með tveim-
ur mörkum gegn einu og ég skoraði
bæði. Annað var glæsilegt mark frá
kanti og ég fékk klapp á bakið fyr-
ir,“ segir Magnús og bætir viö að
þarna hafi verið margir þekktir
knattspyrnumenn sem síðar hafi
leikið í fyrstu deildinni. Ég sá að at-
vinnumennskan kostaði hörkuvinnu
og æfingar og hentar ekki fyrir mig.
Ég var með Arsenal í nokkra mánuði
og þeir vildu að ég yrði áfram en ég
vildi fremur fara heim. Þessir strák-
ar, sem eru í fóboltanum, tala ekki
um annaö en boltann og stelpur,
annað var ekki á dagskrá hjá þeim,“
segir Magnús sem þá var farinn að
huga að öðrum málum víðsfjarri fót-
bolta.
Niðurbrotnir ættingjar
Magnús veröur 38 ára á þessu ári
og hefur reynt eitt og annað í gegnum
árin. Hann hefur uhnið í skuldlausu
fjölskyldufyrirtæki en ætlar nú aö
steypa sér í bullandi skuldir og taka
við hótelrekstri. Hvaö segja ættingj-
arnir við þessu uppátæki hans: „Þau
eru niðurbrotin yfir þessu," svarar
Magnús. „Sérstaklegamóðirmín.
Fjölskyldan hefur unnið mikið sam-
an og verið samrýnd. Systir mín er
Álfheiður Steinþórsdóttir sálfræð-
ingur og svo á ég bróður, Steinþór
yngri, sem er tölvufræöingur."
- Þú ert þá ekki að flýja neitt hér
heima?
„Nei, alls ekki. Mig langar að
breyta til og prófa eitthvað nýtt. Mér
finnst að við höfum staöið okkur vel
og mér finnst ég vera búinn aö sýna
ágæti mitt hér heima. Er þá ekki allt
í lagi að reyna fyrir sér á þessum
stóra markaði og svo verður bara að
koma í ljós hvort það tekst. Ég hef
trú á því sem ég er að gera. Mín vinna
verður 22 tíma á sólarhring og ég
þarf að standa mig. Hvort ég kem svo
til með að vera þarna áfram það veit
ég ekki. Kannski sel ég aftur eftir
nokkur ár og kem heim. Tíminn
verður að leiða það í ljós,“ sagði hót-
elstjórinn Magnús Steinþórsson
galvaskur og bjartsýnn á framtíðina.
-ELA
Kastalinn sem Magnús féll fyrir og seldi eignir sínar til að geta eignast. „Ég set mig í botnlausar skuldir," segir
Magnús sem var orðinn skuldlaus og búinn að koma sér vel fyrir.