Dagblaðið Vísir - DV - 02.07.1988, Page 11

LAUGARDAGUR 2. JÚLÍ 1988.
11
mannsins eru kjarninn í verkinu og
ýmsum spaugilegum pillum varpaö
i ýmsar áttir. En undir niöri leynist
broddur. Helsti gallinn viö þessa sýn-
ingu var sá aö meiri ögun vantaði í
leikinn og verkiö var ekki nógu hnit-
miðað.
Sýning Grænlendinganna, Kúgun
í öllum löndum, olli vonbrigöum.
Hún var samansett úr fjölmörgum
stuttum atriöum, leikarar voru tveir
og viöfangsefnin alþjóöleg vandamál,
stríðsótti, oíbeldi, örvænting og mar-
tröð.
Leikararnir náöu ekki að lyfta
þessum dápurlegu vangaveltum upp
úr meðalmennskunni og þaö lýtti
sýninguna mjög aö textinn var að
stórum hluta á bjagaðri ensku og
dönsku.
Tvær sýningar sá ég, sem alfariö
voru á finnsku, en í því máli skil ég
ekki múkk. Hins vegar þekkti ég
verkin, sem þarna voru sýnd, annars
vegar var þaö frí útlagning á Storm-
inum eftir Shakespeare, hins vegar
Leben des Galilei eftir Bertolt Brecht,
eða Galilein elama eins og verkiö
heitir á finnsku.
Fyrra verkið er leikið eins og far-
andleikarar heföu kannske leikiö
þaö á dögum höfundarins sjálfs og
leikgerð Hanno Eskolas heföi þá átt
aö vekja kátínu hans sem annarra.
Og ég haföi varla tíma til aö muna
eftir aö ég skildi ekki málið því aö
nóg var aö gerast, ég tala nú ekki um
Það veikir hins vegar heildina aö
höfundur dettur í þá alkunnu gryíju
aö fara að teygja lopann ákaflega í
seinni hlutanum.
Annars er þetta sagður einn hluti
trílógíu um fjölskylduna Cervieng og
gerist á árunum í kringum 1950 í
Svíþjóö. Lýsing höfundar á fjölskyld-
unni, vinum og vandamönnum er
alveg makalaus og margir leikararn-
ir fara á kostum.
Tvær stórar
Sýning Det Norske Teatret á Ham-
let verður aö teljast stórbrotin þó að
í ýmsu sé teflt á tæpt vað. Verkið var
frumsýnt í maí 1987 og leikstjóri er
Stein Winge.
Þaö leynir sér ekki skyldleikinn,
rómuð sýning Leikfélagsins í Iönó á
sér sömu rætur þó að grundvallar-
munur sé á útfærslu.
Þessi norska sýning er mjög yfir-
hlaðin, sviöið er yfirfullt af hvers
kyns dóti, mér fannst þaö um of.
Allur fatnaður er líka yfirhlaöinn en
svo er því líka óspart beitt aö láta
leikendur fækka fótum og stjákla um
sviöið kviknakta, stundum virkaði
þaö satt best aö segja alveg út í hött.
En þetta eru smáatriði, í heild er
þetta alveg stórmögnuö sýning. Lýs-
ingin á drjúgan þátt í að gera sum
atriðin óhugnanlega sterk og mögn-
uð.
Baðsena konungs og drottningar
er frábær, hér eru þaö konunglegir
Hundurinn Lady hengir hér haus á meðan konurnar ræða málin. Sýningin
á „En Uppstoppad Hund“ eftir Staffan Göthe var ein af þeim léttari á hátið-
inni. Höfundurinn var sjálfur í hlutverki hundsins.
Vaktmastare Nikitas Teater var einstök sýning á allan hátt. Asko Sarkola sést hér i hlutverki læknisins sem smám
saman hverfur inn í heim sjúklinga sinna á geðveikrahælinu.
svallarar sem baða sig og halda reisn
þrátt fyrir sukkið. Stundum er gripiö
til djarfra ráða til aö hrista upp í fólki
en heildin er sterk og gengur upp.
Þótt undarlegt megi viröast fannst
mér sjálfur aöalleikarinn í hlutverki
Hamlets ekkert sérstakur og víst er
um það að hinn íslenski Hamlet,
Þröstur Leó Gunnarsson, má vel við
samanburðinn una.
Framlag íslendinga var, sem fyrr
segir, tvö mjög dramatísk nýskrifuö
verk frá stóru leikhúsunum okkar
en íslendingar komu víöar viö sögu
því að Færeyingar sýndu leikritiö
Stjörnubarniö, sem Brynja Bene-
diktsdóttir leikstýrði, og Borgar
Garöarsson lék hlutverk Varö-
mannsins Nikita í leikriti gerðu eftir
sögu Antons Tsékovs, Deild 6.
Leikritiö heitir Vaktmastare Nikit-
as Teater og er fært upp af Lilla Teat-
ern undir leikstjórn höfundar leik-
gerðarinnar, Kama Ginkas frá Lett-
landi.
Þetta er í stuttu máli sagt einhver
sterkasta leiksýning sem ég hef séö.
Þarna hefur maöur á tilfinningunni
aö allir fari fram úr sjálfum sér.
Og þó er svq ofurrólega farið, lang-
ar þagnir, texti, sem er eins og mælt-
ur af munni fram, og gjörsamlég inn-
lifun allra sem leika, já, og reyndar
áhorfendanna líka, því aö annars
heldur fólk ekki þessa löngu og nær-
göngulu sýningu út.
Afburðaleikur Asko Sarkola, Toms
Wenzel, Borgars, og reyndar allra
hinna, sem leika sjúklingana, er lýta-
laus. Sviðsmyndin er nakin, opin, en
um leiö óendanlega þrúgandi, gerö
af þeim hinum sama David Borov-
skij sem gerði leikmyndina viö Nátt-
bóliö í Þjóðleikhúsinu á sinni tíö.
Sagan fjallar um lækninn sem
smám saman hverfur inn í heim
sjúklinga sinna á geöveikrahælinu.
Textinn er oft vangaveltur og úthst-
anir, rökræða manns, oft viö sjálfan
sig, því andsvör fær hann strjál.
Þetta fannst mér langbesta sýning-
in sem ég sá að þessu sinni og þó
lengra væri leitað.
Bílaverkstæði Badda og Dagur
vonar fengu góöa umsögn þeirra sem
ég talaði við en sjálf valdi ég aö sjá
heldur aðrar sýningar enda búin aö
sjá þær báöar hér heima. Þaö sem
ég hleraði af viðbrögðum var mjög
jákvætt, sérstaklega þóttu ýmsir
leikaranna mjög athyglisveröir.
Flestum áhorfendanna var aö sjálf-
sögöu svo farið aö þeir skildu ekki
málið en uröu aö styðjast viö endur-
sögn á efninu.
Það var sem sagt úr nógu aö moöa
þessa sólardaga í Helsinki, sannköll-
uö leikhúsveisla.
AE
undir lokin þegar allt fer bókstaílega
á flot. Þama var hvergi slegiö af.
Sýning Borgarleikhússins á Gahlei
meö Lasse Pöysti í aðalhlutverkinu
og undir stjórn Ralf Langbacka var
aö svo miklu leyti, sem ég fékk séð,
sýning í sérflokki. Þar fór allt saman,
góöur leikur, sérstaklega í aöalhlut-
verkinu, örugg leikstjórn og sviös-
mynd, sem var í senn hefðbundin en
um leið ákaflega sterk umgjörö um
efni leiksins.
Það var að mörgu leyti lærdóms-
ríkt aö sjá svona sýningu án þess að
skilja textann frá oröi til orðs þó aö
efni sé vel kunnugt. Þá er athyglinni
beint í ríkari mæli aö öörum hlutum
og svipbrigöi og hreyfingar fá marg-
falda merkingu.
Danskur húmor og
sænskur hundur
Þaö aö senda sýningu eins og
Spring Time á svona leiklistarhátíð
finnst mér varla geta flokkast undir
annaö en sérkennilega kímnigáfu.
Þetta er einleikur og fer mestur
tíminn í það aö leikarinn ríslar sér
meö stóra köku af brúnum leir, sem
minnir helst á ónefnanlegan úrgang,
hnoðar hann til, býr til hitt og þetta
úr honum og þykist éta hann. Ósköp
lítið spennandi.
Hitt framlag Dananna var mun
betra, nokkuö sterk sýning á leikriti
Fassbinders, sem á dönskunni nefn-
ist Affaldet, Byen og Döden. Höfund-
ur ríslar sér að venju í ruslahaugum
mannlegrar tilveru og sýningin er
færö upp samkvæmt þýskri kvik-
myndahefð, sem Fassbinder átti
sjálfur þátt í aö skapa.
Folketeatern í Gautaborg sýndi
leikrit Staffans Göthe, „En Upp-
stoppad Hund“. Leikritiö er í endur-
minningastíl, blandað eftirsjá eftir
liðnum tíma. Höfundurinn leikur
sjálfur hundinn Lady og Finn Paul-
sen er leikstjóri. Þetta er hin besta
sýning, fyndin, mannleg og svolítið
tregablandin innan um og saman við.
AFMÆLISTJALDSYNING
FÖSTUDAG - LAUGARDAG - SUNNUDAG
ÓTRÚLEGT VERÐ
Dæmi: 3-4 manna tjald meö tleyg-
himni kr. 8.100,- stgr.
HRINGDU OG VIÐ SENDUM
ÞÉR BÆKLING UM LAND ALLT
Opið til kl. 22 alla daga
SENDUM í PÓSTKRÖFU
SEGLAGERDIN
ÆGIR
EYJASLÓÐ 7 - SÍMI 621780