Dagblaðið Vísir - DV - 10.09.1988, Qupperneq 47

LAUGARDAGUR 10. SEPTEMBER 1988.
63
Ferðamál

rnmmm

mmmm
: .
:
É' xíxíx:
fliflifliflifli:;

Kinumúfinri
— i /
..........
J
>a®.::::::::::::::::|yxB:;:
.•::::::x:::::::::::::::::::::x::

ww

Stllllíl
IlSlfll
§
:
:
• ■ -

1
I
i %

ilÍÍIÍ

.
'iviv? •

iXflxfl
BEWIINB
Miiiii

...........................................................................
:
lllill
ÝifeSiiiiifeiiiiii;:
:

:i:!:i::•.•, • Vá^i&iSsco ' •!
MMÍW
x' •!•!•!
ii«»K ;:•:•:•
. iqíiiocti

Huangh

.
;X;X;:;X;X;X;:

iúiúiúiflýiúix
flXxUxXxXxXxlXx^lxXx

Nankl m

■ 1

'

;Xfl • Xi

.
;. i'.'.i ;’:i:.;i: í •■..'•: ; i;i i
.
Aflfl; fl
.
mm.

Shanghai
íSÍÍHrcX*:*:*:*:*?: i i

I
• ":. '. ::xi:x \ *
)
IV...............:

SHHNFJÖLLIN

;:;Xv»»»»X
•:-:-:-xX:X::fl::::::

mm
.
ý::;::::::::::::::::::!:i:i:i:i:i:i:i:!:i:i:!:i:!:i:i:i:i:!:!:!; >i;'
•: : : : : : : : ::: ::::::::::::::::::::::::::::::::::x:::' .X:
a •
.

i |:i;i;:|;|;

mm
finÍJS;((lí;-
HiiiWHt:
| *
mmm
|il||;.||
• §
x-x-x-:-»x-x-x-x-x-x:x:::::::::;.
XÍXvXyillvXflvXXflXflXflX
ifliiiiiiiiiiiiiifliiiiiiixiiiiiiiiiiiflifliiifli
i!i!:!:!:!:i:!:!:!:!i!:ii!i!::::i:iii:::i:i:i:i:i:i:i:i::
XxflXflXxXxXxXiXflxiiiXxX
Xflfliflfliiiifl; ' :
“•x-:flX:::::Xfl::X;:::::::
1 ri n k a
GuiIIn
SiíSSif fíi
X

mwQti
Kanton
flifli:? •
W'!
flifliflifliflifli
.. •...•:' *
Djass til tíu
Kínverjar eru fjölmennasta þjóð
jarðarinnar og þar er handaflið víð-
ast hvar í góðu gildi. Dæmi um það
sést m.a. á siglingunni niður Yang-
tsefljót.
„Það eru miklar klappir niður með
ánniogþarstandamennþúsundum .
saman með hamar og meitil í hönd
og höggva út ferhymda steina úr
klöppinni. Síðan koma bátar og taka
steinana. Úr þeim hlaða Kínveijar
vegi, byggingar og fleira. Þetta er
eins og sinfónía af hamarshöggum
alla leiðina, alveg ótrúlegt.“
Shanghæ er ein þeirra borga í Kína,
þar sem þægilegast er að vera fyrir
vestræna ferðamenn. Þar var áður
miðstöð alls í Kína, allir útlending-
arnir bjuggu þar og miklar menjar
era enn frá nýlendutímanum.
Shanghæ var líka ein af gleðiborgum
heimsins með tilheyrandi nætur-
klúbbafans enekkerteimireftiraf
því nú, aðeins leikinn djass til klukk-
an tíu á kvöldin, einu sinni í viku á
gömlu hóteli við fljótsbakkann.
„Það er ekkert sem heitir skemmt-
analíf, hvorki þarna né annars staðar
í Kína, en það er óneitanlega léttara
yfir öllu og auöveldara að vera ferða-
maður en á mörgum öðrum stööum.“
Sjaldséöur Maó
Frá Shanghæ var haldið til Nank-
ing. Borgin var áður fyrr eitt helsta
menningarsetur Kína og í kringum
1930 var hún um tíma höfuöborg
landsins. Þar fæddist og er grafinn
Sun Yat-sen, stofnandi og fyrsti for-
seti kínverska lýðveldisins. Grafhýsi
hans er mikil bygging og þangað
flykkjast kínverskir ferðamenn.
„Inni í borginni er líka mjög fallegt
vatn og þar er eina styttan sem við
sáum af Maó, um það bil átta metrar
á hæð, inni í brúarstöpli. Annars sér
maður styttur af Maó hvergi í Kína.
Og við sáum bara eitt veggspjald af
Maó, yfir innganginum inn í For-
boðnu borgina í Peking. Einnig virð-
ast Maóplakötin hvergi vera til.“
Tai Shan er eitt fimm heilagraíjalla
í Kína og það sem menn sýna hvað
mesta lotningu. Þar voru himni og
jörð færðar fómir. Kínveijar segja
að allir verði að fara upp á tindinn.
Konfúsíus gerði það og Maó líka.
Björn og Hrefna voru engir eftirbátar
þeirra. Upp fjallið hafa verið lagðar
tröppur, alls sex þúsund þrep, og á
toppinn er átta klukkustunda langur
gangur. Þau völdu þann kostinn að
taka bíl upp í miðjar hlíðar, en ganga
síðan seinni helminginn. Þau fóru
eins að á niðurleið daginn eftir, nema
hvað ferðast var með kláf í staðinn
fyrir bíl. Þau dvöldu nóttina á fjalls-
tindinum, enda mun aðaltilgangur
íjallferðarinnar vera sá að horfa á
sólaruppkomuna.
„Sólin kemur upp fyrir ofan skýin,
þannig að þama sér maður þessi
ekta kínversku málverk. Fjallstopp-
ar standandi upp úr skýjaslæðunni
og sóhn þar yfir. Það var mjög fal-
legt.“
Á íjallstoppinum eru hótel og veit-
ingastaðir. Óll matvara og annað fyr-
ir gestina er flutt þangað á baki burð-
armanna.
„Þeir tíma ekki að láta þetta í bíl-
ana og það fer aldrei vara í kláflnn
sem er kominn þaraa upp. Burðar-
mennimir eru eins og maurar á leið-
inni upp og niður. Það er alveg hrylli-
legt að sjá það, í þessum steikjandi
hita.“
Mjólk og ostur
Peking hefur það umfram aörar
borgir og bæi, sem Bjöm og Hrefna
heimsóttu í Kína, að þar er hægt að
fá nvjólk, ost og jógúrt. Mjólkin er að
vísu innflutt frá Nýja-Sjálandi og
herlegheitin fást eingöngu í sérstök-
um vestrænum búöum. þar sem
einnig er hægt að fá franskbrauð.
Brekkur er hvergi að fmna í Peking
og því hentar uppáhaldsfararskjóti
Kínveija, reiðhjólið, afar vel. Vél-
knúin farartæki eru heldur ekki
mörg í borginni, helst strætisvagnar
sem margir hveijir eru að hruni
komnir og bílar frá hernum. Einka-
bílarerufáir.
„Við vorum þama í átta daga og
leigðum okkur hjól. Við gistum á
hóteh sem okkur hafði verið bent á,
ódým og þægilegu. Þar var mest fólk
á okkar aldri, vestrænir ferðamenn.
Hjólaumferðin þama er öðmvísi en
Kentucky Fried
Torg hins himneska friðar er hjarta
Kína. Þar era Forboöna borgin, graf-
hýsi Maós, og Kentucky Fried Chic-
ken. Utan dyra stendur kjúklinga-
karhnn, skáeygur og skælbrosandi,
með dollu fuha af lærum og bringum.
Þegar Björn og Hrefna voru þama á
ferð, voru fyrstu bitarnir nýkomnir
upp úr pottunum, og kínverskar
stúlkur á bak við afgreiðsluborðið
buðu gesti velkomna og kvöddu þá,
eins og siður er á bandarískum
skyndibitastöðum.
„Það var mjög sorglegt þvíþetta
lá einhvem veginn svo illa fyrir
þeim. Það var verið að gera þær að
litlum Ameríkönum."
Peking er uppfuh af fallegum görð-
um, eins og viðar í Kína, með tilbún-
um litlum íjöllum og klettum, litlum
garðhýsum og fiskitjörnum, rétt eins
og himnaríki inni í borginni. Kína-
múrinn er líka í næsta nágrenni,
tveggja tíma akstur norður af borg-
inni. Múrinn hggur ofanaffjahatind-
um og þarf að taka kláf til að komast
uppáhann.
„Við fómm upp á staö þar sem
búið er að endurgera hann öðrum
megin. Hinum megin hefur ekki ver-
hernaðarlegu þýðingu sem hann hef-
ur haft. Það kemur enginn arkandi
upp snarbratta fjahshlíðina að þess-
um múr og er með einhver læti.
Fjahshlíðarnar virka eins og fram-
lenging á múrnum beggja vegna við
hann.
Það er ótrúlegt hvemig fólkið hefur
getað gert þetta allt með handaflinu.
Svo sér maður auðvitað skýringuna
á götunum í kring, þar sem mann-
hafiðflæðirum."
Ormur á torgi
hins himneska friðar
Enginn fer svo um Peking að hann
heimsæki ekki Forboðnu borgina,
þar sem Kínakeisari sat uns embætt-
ið var lagt niður fyrr á þessari öld.
Þar var kvikmynd Bertoluccis, Síð-
asti keisarinn, líka filmuð og var það
í fyrsta sinn sem slíkt var leyft.
Ferðamenn geta gengið að lyst sinni
um keisarahallirnar, utan nokkur
herbergi sem aðeins má horfa inn í.
Meðal þeirra eru salarkynnin þar
sem keisarinn tók á mótí erlendum
sendimönnum og svefnherbergi
hans. Tíu þúsund ferðamenn leggja
þangað leið sína dag hvem og em
þaö Kínverjar að mestu, bæði inn-
fæddir og Kínverjar sem búa annars
staðar á hnettínum.
„Þetta era ótrúlegar byggingar og
alveg geyshega stórar. Þarna er
hvert risatorgið á fætur öðru sem
maður gengur yfir og aftur og aftur
taka við tilkomumiklar byggingar."
Grafhýsi Maós stendur einnig við
Torg hins himneska friðar og biðröð-
in tíl að komast inn í það hlykkjast
eins og langur ormur um torgið. „Það
var einn af hápunktum ferðarinnar
að komast inn í herbergið þar sem
Maó hggur í kistunni, uppáklæddur
og smurður og alveg eins og vax-
brúða, og yfir honum standa verðir.
Hann er í glerkistu eins og Þyrnirós
og það var ákaflega hátíðleg og fin
stemning þar inni. Það var greinilegt
að mjög mikh virðing var borin fyrir
honum."
íslendingurinn
Frá Peking var haldið th Chong
King, sem er ein af fáum borgum í
Kína þar sem ekki em reiðhjól. Það
kemur ekki til af góðu. Borgin er
byggð á svo miklum hæðum að þar
er ekki gerlegt að hjóla. Þar verða
menn því að nota tvo jafnfljóta th að
Kinverjar eru alltaf að borða og
götuveitingahúsin eru vinsæl.
gott á þessari siglingu. Við deildum
klefa með öðrum vestrænum ferða-
mönnum og losnuðum því viö allt
glápið."
Ekki er hægt að ferðast um Kína
fremur en aðra staði á jörðinni án
þess að rekast á íslending. Það gerð-
ist lengst úti í sveit, í þorpinu Yang
Shuo í Suður-Kína. Pilturinn var úr
Kópavogi og hafði ekki komið tíl ís-
lands í þijú ár, heldur legið í ferða-
lögum og m.a. dvalið lengi á Ind-
landi. Þegar Björn og Hrefna hittu
hann, var hann að yfirgefa hótelið
þar sem þau ætluðu að gista, og á
leiðheim.
Sveitin umhverfis Yang Shuo er
rómuð fyrir náttúrufegurð. Landið
er rennislétt, en beint upp úr því rísa
fjöll. Kínverskir málarar að fornu og
nýju hafa mjög leitað fyrirmynda að
verkum sínum á þessum slóðum. í
Yang Shuo leigðu þau sér hjól og fóru
um aha sveitina, heimsóttu
sveitabæioglíkaskóla þarsemaht
var í framstæðara lagi.
„Okkur var boðið heim th tveggja
kennara við skólann. sem bjuggu
með börnum sínum í litlu herbergi
með moldargólfi, og þar við hliðina
var lítíð eldhús. Skólastofan myndi
ekki teljast húsdýrahæf á íslandi.
Þak var eiginlega ekkert, engir
gluggar, borðin voru eins og úr óhefl-
uðu mótatimbri. og moldargólf.
Landafræðikennarinn kannaðist
eitthvað við ísland og hann var einn
af fáum mönnum í Kína sem vissi
yfirleitt að það væri th.“
Hundvondurhundur
Svo var það hundurinn í Guilin.
„Við komum á veitingastað sem var
með hund á matseðlinum. Við pönt-
uðumhundinn enveitingamaður-
inn kemur eftír smástund og segir
að því miður sé hundurinn búinn.
Þá pöntuöum við eitthvaö annaö, en
þegar við vorum í miðju kafi að
borða, kemur hann hlaupandi og seg-
ir: Nú er hundurinn kominn, nú er
hundurinn kominn! í því hann sagði
þetta kom bóndi gangandi með nokk-
urs konar innkaupanet og í því var
hundurinn. Þetta var venjulegur
Hrefna og Björn fá sér snarl á járnbrautarstöð í kinverskri sveit.
komast upp endalausar tröppur. í
Chong King stíga menn um borð í
bát sem siglir um gljúfrin í Yangtse-
fljóti. Gljúfrin era eins og Gullfoss
'og Geysir: þangað verða allir að fara,
og Maó orti um þau eitt af ljóöum
sínum.
„Þaö er mjög gaman að fylgjast með
siglingum á fljótinu. Þama era ahs
konar pappabátar með segl, stór
vöruflutningaskip og bátar sem fjöl-
skyldur búa í. Við höfðum þaö mjög
hundur sem hafði verið skorinn upp
maginn á og tekið allt innan úr, og
svo hafði hann veriö sviðinn. Veit-
ingamaðurinn tekur þá upp hníf og
sker vænt stykki úr lærinu á honum,
saxaði það niður og skehtí því á
pönnuna. Og það verður að segjast
einsoger aðhundurinnvarhund-
vondur.“
Þá var Kínaferðinni lokiö og í Hong
Kong á heimleið vora borðaðir ham-
borgarar. -gb
maðurhefurséðannarsstaðar því
fólkið líður áfram eins og fljót.
Árekstrar sjást ekki og menn eru
ekki á bjöhunni, æpandi hver á ann-
an. Þetta gengur eins og sjálfkrafa
og er mjög auðvelt og þæghegt.“
ið hreyft við honum. Þar er hann
niðurbrotinn og vaxinn runnum og
trjám. Eins og menn vita þá sést
hann af tunglinu og er alveg ótrúlegt
mannvirki, miklu stærri en maður
hafði ímyndað sér. Maður sér vel þá