Dagblaðið Vísir - DV - 22.09.1988, Side 34

'46
Lífestm
RROr g.'JaMgTq.’ÍTÍ ?<? ÍTTTDAfTTTTMTiAT'J
FIMMTUDAGUR 22. SEPTEMBER 1988.
Er hippakynslóð-
in endurreist?
- undanfari hennar gerir vart vid sig, segir Guðlaugur Bergmann
Á árunum milli ’65 og 70 var þessi fjöruga mynd tekin á tónleikum hér í bæ. Guðlaugur Bergmann er, eins og margir, þeirr-
ar skoðunar að sú mikla bylting, sem þá átti sér stað, verði aldrei endurtekin.
huggulegir til fara. En í ár voru
allir komnir með skegghýjung og
klæddir í Bogart stæl okkar tíma
- eins og Don Johnson. Fötin
virkuöu næstum ópressuð -
skyrtur eru ekki lengur stífpress-
aðar.
í raun byrjaði þessi tíska fyrir
um tveimur árum og er orðin
mjög sterk í dag. En samt sem
áður er.u hálsbindin enn, Þetta
gengur aftur á móti ekki yfir allt,
eins og það gerði á tímum rokk-
og bítlakynslóðarinnar.
Komst ekki inn á Sögu
Ég man eftir því er ég stofnaði
Kamabæ og kom með töt sem
voru hvít með svörtum röndum
og svört föt með hvítum röndum.
Ég og maður, sem vann með mér,
■fórum í sinn litinn hvor og ætluð-
um á Hótel Sögu en okkur vár
ekki hleypt inn. Við þóttum svo
byltingarkenndir til fara og með
sítt hár að dómi dyravarðanna. Á
þessu sér maður hversu mikil
bylting þetta var. í dag er hins
vegar fátt sem sjokkerar fólk í
sambandi viö klæðaburð," sagði
Guðlaugur að lokum. Þess má
geta að oftar en ekki voru mál
eins og þetta, sem Guðlaugur
nefndi varðandi klæðaburö og
ekki hvað síst sítt hár, gert að
blaðamáli. Hárskerar sögðu að
síðhærðir piltar væru með lús
sem benti eindregið til þess að
karlmenn gætu ekki hirt hár sitt
eins og kvenmenn.
Colin Porter hönnuður svaraði
fyrir sig og þessa kynslóö sem
ekki fékk að fara inn á skemmti-
staöina. Hann skrifaði skemmti-
lega grein í Morgunblaðið og
teiknaöi eftirminnilega mynd af
gömlu, íhaldssömu dyravörðun-
um þar sem þeir voru í blettóttum
fötum með aðra skálmina styttri
og þar fram eftir götunum.
Guðlaugur Bergmann, Bob Geldof og Karl Bretaprins, hvað eiga þeir sameiginlegt? Jú, þeir
hafa allir á einn eða annan hátt verið hugsjónamenn sjöunda áratugarins.
Guðlaugur aðsjálfsögðu byltingamaður á íslandi. Geldof er verndari hippanna og Karl Breta-
prins hinn ókrýndi konungur þeirra.
Stefnir allt aftur á bak
En áfram með smjörið. Erlendir
spekingar segja aö þörf þessarar
nýju hippakynslóðar hggi í því
að flýja þessa hörðu veröld, þar
sem lögmál frumskógarins gildir
og þaö fólk sem elskar peninga
hvað mest, upparnir, er á niður-
leið; ef ekki kolfallið um sjálft sig.
Þessir krakkar iða í skinninu af
Ótrúlegt en satt, 20 sumur eru
Ilðln frá sumri ástarinnar. Gaml-
ir hippar eru orðnir að ráðsettum
mönnum. Og nú er svo komið að
börn þeirra eru að taka upp þráð-
inn þar sem frá var horfið, svo
segja að minnsta kosti erlendir
spekúlantar.
Hippatískuna er að finna í
hverju horni; hippakynslóðin er
endurreist. Börn blómabarnanna
leita í hirslum „gamla“ fólkins.
Alveg eins og foreldrarnir gerðu
seint á sjöunda áratugnum og
sum hafa meira að segja tekið upp
á því að tala sama tungumál og
þau.
Guðlaugur Bergmann í
Kamabæ man tímana tvenna í
tísku síðustu áratuga. Hann er
sjálfur af þessari svokölluðu kyn-
slóð sjöunda ártugarins og fylgdi
tískustraumunum þar fast eftir.
Og í dag er hann að selja ungu
kynslóðinni þann fatnað sem hún
sækist eftir.
’66-’68 dæmið
„Ég sé ekki fyrir mér að blóma-
tískan sé að koma aftur. Hins
vegar sé ég nokkuð eima eftir af
þeirri tísku sem var áður en sjálf
blómatískan skall á,“ sagði Guð-
laugur í samtali við DV.
„Þessi jakkafót, sem líkjast
þeim sem Bítlarnir klæddust, eru
að koma aftur. Hljómsveitir eru
famar að klæða sig aðeins betur,
ungir menn em meira farnir að
ganga með bindi og gífurlega
mikið af vestum er aftur að koma
í tisku, þá bæði á karlmenn og
kvenfólk. Þetta er í raun ’66-’68
dæmið sem fariö er að sjást aftur,
sú tíska sem var rétt áður en
blómatískan kom með síðar
skikkjur og sandala.
Nú eru breyttir tímar. Þeir sem
valið hafa sér það að vera í pönk-
tískunni klæðast enn þann dag í
dag samkvæmt henni. Þaö eru
ákveðnir aðilar sem framleiöa
fyrir þá tísku. Svo eru aörir hóp-
ar sem em öðruvísi. Þetta er og
verður ekki eins mikil bylting og
var á tímum ’68 kynslóðarinnar.
Rokkið og poppið strax á eftir
voru miklar byltingar sem ekki
verða endurteknar í sögunni. Og
enn em menn að rugla saman
þessum tveimur stefnum, sem við
sem vomm í rokkinu vitum að
er ekki rétt. Mér finnst bara vera
til eitt rokk.
Ég er alveg á því að svona bylt-
ing í fatnaði, hljómlist og öðru
tilheyrandi eigi sér ekki stað aft-
ur.
Tíska
Frjálslegri tíska
Ef við tölum um karlmanna-
fatnað finnst mér þeir skipta sér
alfarið í tvo hópa í klæðaburði,
annar hópurinn er í stífu og finu
fotunum, hinn hópurinn, sem er
alltaf aö stækka, em þeir sem
klæðast lausu fótunum sem em
frjálslegri.
Ég minnist þess fyrir um einu
-ári, er ég sótti sýningu í Köln, að
þeir sem þar stóðu í innkaupum
vom alveg stífpressaðir og