Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.1988, Blaðsíða 36

52
LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 1988.
Lífsstfll
Hátíð á Spáni:
Máramir ríða í bæinn
Callosa d’Ensarriá. Sunnudagur 9.
október, síðdegis.
Viskíllöskurnar ganga á milli borö-
anna á torginu. Sumir drekka af stút,
aðrir blanda í kók. Flestir sýna merki
ölvunar og allir eru þeir vígalegir,
klæddir hinum skrautlegustu bún-
ingurn sem virðast komnir beint úr
saumastofum þeirra vestur i Holly-
wood. Og klukkan er bara flögur.
Márarnir eru í meirihluta enda er
dagurinn þeirra. Kristnir menn eru
þó fjölmennir, m.a. kristnir sjóræn-
ingjar með stóra hauskúpu á beltis-
sylgjunni. Hauskúpa er líka máluð
innan á uppbrettinginn á gljáfægö-
urn leðurstígvélum þeirra. Menn
verða að vita hverjir þeir eru ef belt-
ið skyldi nú týnast í hita leiksins.
Þarna eru líka bedúínar í svörtum
buxum og rauðum skynum. með
græna linda um mittið og uppbretta
tá á stígt'élunum. Aðrir trúbræður
þeirra iklæðast svörtum skikkjum
með stórri mynd af kóbranöðru á
bakinu og þar fram eftir götunum.
Allt í kringum borðin eru hópar af
ungum stúlkum og konum sem taka
sporið, misjafnlega liprar þó.
Barist meó
E1 Cid
Bæjarbúar í Callosa d’Ensarriá eru
að halda hátíð, Festes de Moros i
Cristians (hátíð mára og kristinna
manna). Þeir eru að fagna þeim at-
burðum þegar kristnir menn á Spáni
ráku arabana af höndum sér yfir
Gíbraltarsundið til Norður-Afríku.
Hátíöahöldin standa í marga daga,
frá morgni til kvölds, og í dag fer
fram innganga máranna í bæinn með
tilheyrandi skrúögöngu og hljóð-
færaslætti. Daginn áður héldu
kristnir menn innreið sína í bæinn.
Callosa d’Ensarriá er aðeins einn
fjölmargra lítilla bæja í Alicante hér-
aði á Spáni, uppi i fjöllunum ör-
skammt frá sólarströndinni á Benid-
'orm, sem árlega fagna þessum
áfanga í sjálfstæöisbaráttu landsins.
Síðustu arabarnir voru hraktir frá
-Sttáni í lok fimmtándu aldar, eftir
meira en fimm hundruð ára yfirráð.
íbúar Alicante héraðsins voru þó
öllu fyrri til aö reka setuliðið á brott.
Það gerðu þeir einhvern tíma undir
lok 13. aldarinnar. Meðal frægra
kappa, sem börðust fyrir fóðurlandið
á þessum slóðum, var E1 Cid sem
Hollywood hefur gert ódauðlegan
með samnefndri kvikmynd. E1 Cid
hrakti márana frá Valencia og ríkti
yfir borginni frá árinu 1094 til dauða-
dags, árið 1099.
María mey á
svölunum
Það var greinilegt að eitthvaö mik-
ið stóð til þegar komið var til Callosa
á þessum sólríka og heita sunnu-
degi. Tvöföldum stólaröðum hafði
verið komið fyrir beggia vegna
brattrar götunnar upp í bæinn frá
þjóðveginum. Götumar eru þaktar
confetti og öðrum ummerkjum há-
tíðahaldanna frá því fyrr um daginn
og frá kvöldinu áður. Ljósaskraut er
strengt yfir götuna milli húsanna,
ekkert ósvipað því og gerist um jól á
íslandi. Svalir húsanna og veggir eru
skreytt litríkum borðum og fánum.
Á fánunum er mynd af Maríu mey
með Jesúbarnið í fanginu. Þau sitja
í hásæti og svifa um himinblámann
á skýi sem litlir englar halda uppi.
Götunni, sem márarnir munu fara
um, hefur verið skipt í þrjú svæði:
zona baja (neðra svæði), zona centro
(miðsvæði) og zona alta (efra svæði),
sjálfsagt til að auðvelda þeim sem
eiga miða í stólana. Það þarf nefni-
lega að borga fyrir að sitja og horfa
Máraforinginn sveiflar bjúgsverðinu fimiega til að fá lof í lófa frá áhorfendum.
Oft lá við aö fákunum yrði fótaskortur á hálum götuhellunum en alltaf tókst
knöpunum þó að bjarga þeim, og sér, frá falli.
a skrUðgönguna sem á að hefjast
klukkan sex. Engu að síður setjast
menn niður miöalausir. Og þegar
miðasölumaðurinn kemur til að
rukka um stólagjaldið standa þeir
bara upp en setjast niður aftur um
leið og rukkarinn er horfinn inn í
mannþröngina. Einn maður fær þó
undanþágu. Hann bendir á staurfót-
inn á sér og segir eitthvað við ungan
pilt sem vill endilega selja honum
miða. Málinu er reddað.
Flass framan
í vörðinn
Þýskur ferðamaður, sem situr á
götunni fyrir framan auða stóla þeg-
ar hátíðin er að ná hámarki, er ekki
eins heppinn. Miðasölumannafor-
inginn skipar honum og félögum
hans að borga sig í sæti eða koma
sér aftur fyrir stólana ella. Ferða-
maðurinn starir bara á manninn en
hreyfir sig hvergi. Stólavörðurinn
kallar þá ferðamanninn öllum illum
nöfnum og tekur að færa stólana
fram fyrir hann. Ferðamaðurinn læt-
ur þá skyndilega flassið á myndavél-
inni sinni blossa framan í andstæð-
ing sinn. Sá spænski ætlar að ganga
í skrokk á þeim þýska.en áhorfendur
upphefja þá hróp og köll og flæma
ragnandi eftirlitsmanninn á brott.
Ekki er víst að bæjarbúum hafi geng-
ið svona vel að reka márana af hönd-
um sér hér fyrr á öldum.
Ekki lenda þó allir í svona vand-
A Albacete
Benidorm
MIÐJARÐAR-
HAFlfí
Murcia
ræðum með stólana því á miðsvæö-
inu er búið að byggja upphækkaðan
pall, þaðan sem helstu fyrirmenni
bæjarins geta virt herlegheitin fyrir
sér.
Boðið upp
á viskí
Lúöraþeytarar þramma skipulags-
laust upp og niður brekkuna og tón-
hstin úr.-hornum þeirra bergmálar í
þröngum götunum. Enn eru tæpir
tveir tímar þangað til skrúðgangan
hefst. Áhorfendum meðfram göngu-
leiðinni er farið að fjölga en flestir
halda sig þó enn uppi á torginu, þar
sem márarnir og hinir kristnu halda
áfram drykkju sinni og gerast nú
hálfu drukknari en fyrr.
Talar nokkur maður ensku? spyr
maður til að reyna að afla upplýsinga
hjá stríðsmönnunum. Nú, eða
frönsku?
Nei. Hér talar enginn neitt nema
spænsku. En má bara ekki bjóða þér
viskí í staöinn?
Mig langar til aö vita eitthvað um
þessa hátíö ykkar.
Þeir virtust að minnsta kosti skilja
það. Á eftir fylgja útskýringar sem
fara að mestu fyrir ofan garð og neð-
an, bæði vegna ærandi hávaða allt
um kring og lítillar spænskukunn-
áttu fyrirspyrjanda. Fiesta... todos
los anos. Hátíð... á hverju ári.
Ég skil ykkur því miður ekki al-
minlega.