Dagblaðið Vísir - DV - 15.07.1989, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 1989.
Þriöjudaginn 4. júlí kom ég til fan-
gaprests á skrifstofu hans. Ég þoröi
ekki að hringja af ótta viö að þeir
lfcgju á hleri. Og ég var ekki fyrr
sestur en síminn glumdi.
„Já, ég fann hann í viðtalsher-
berginu i Síöumúla."
„Þaö hefur enginn séð þennan
miöa nema ég og Þórir Stephensen
sem lét mig fá hann og var kallaður
til 'nans...“
„Þú getur alveg treyst því, Arnar,
að ég fer meö miðann sem trúnað-
armál."
Vá! Það er bara fíknó. Og það
kókaínmálið! hugsaði ég.
„Þetta er ekki í fyrsta sinn sem
ég hiröi eftir ykkur skjöl í viötals-
herberginu í Síðumúla.“
Já, var það ekki! Sem sagt plagg
er þeir skildu eftir á glámbekk.
„En nú á ég hendur minar og æru
að verja. Og afhendi ekki miðann
nema í viðurvist Þorsteins A. Jóns-
sonar í dómsmálaráðuneytinu."
Það er ekkert annað! Týna leyni-
gögnum um rannsókn sakamáls og
verða að sækja þau í hendur fanga-
prests, sem þeir saka um að hafa
talaö á milli gæsluvarðhaldsfanga.
Ég skal segja ykkur það!
„Ég kem þá niður í ráðuneyti til
hans Þorsteins."
Samtali lokið. Klukkan er 13.50.
Nú vildi svo unaðslega til að ég
átti sjálfur smáerindi í dómsmála-
ráðuneytið. Við fangaprestur urö-
um samferða í þann herlega staö.
Þorsteinn A. Jónsson heilsaði mér
innvirðulega í ganginum enda hef-
ur hann mætur á mér eins og aðrir
góöir menn. Hvarf hann síðan með
fangapresti.
Margt er skrýtió
í kókhausnum
Sakadómur í ávana- og fíkniefna-
málum úrskurðaði að séra Ólafur
Jens Sigurðsson fangaprestur
mætti ekki verða við samtalsbeiðn-
um þriggja gæsluvarðhaldsfanga í
kókaínmálinu. Sagt var að hann
hefði borið upplýsingar á milli
fanga. Átti þá ekki dómstóllinn að
sanna ásakanir sínar? Ásgeir Frið-
jónsson sakadómari segir í Morg-
unblaðinu 1. júlí að dómurinn „fæh
ekki í sér neina sakfellingu yfír
prestinum af hálfu dómstólsins,
heldur væri verið að vemda
óbreytt ástand". Hvaö er að tama!
Sálusorgari er „grunaður" um at-
hæfi sem talið er svo alvarlegt að
dómstóll meinar honum að gegna
skyldum sínum. En það er ekki
sakfelling! Bara nýjasta nýtt í rétt-
læti, hvers tilbrigði eru í seinni tíð
óútreiknanlegri en veörið. Hverjir
eru nú sóðalegutu ærumorðin-
gjarnir í landi voru? Eru það rithöf-
undar og blaðamenn sem bera
sannleikanum vitni?
Og svo kemur rúsínana í pylsu-
endanum. Þessi sömu séní og saka
prestinn um trúnaðarbrot glata
sjálfir mikilvægu skjali í rannsókn
málsins og eru heppnir að það kom
ekki á forsíðu DV eða New York
Times. Og neyöast svo eins og
sneyptir rakkar til að sækja leyni-
plaggið í hendur klerks í votta við-
urvist deildarstjórans i fangelsis-
deild dómsmálaráðuneytisins. Og
af öllum mönnum þurfti Sigurður
Þór, músikgagnrýnandi með miklu
meiru, endilega að standa þá að
verki! Heyrði með sínum eigin tón-
næmu eyrum er fangaprestur
ræddi við skíthræddan Arnar
Jensson, fulltrúa fíkiefnalögregl-
unnar. Guð er húmoristi!
Traust og vantraust
Og nú ætti Sturla Þórðarson,
deildarlögfræðingur Lögreglu-
stjóra, að endurskoða viðhorf sín
til þeirra sem hægt er að treysta
og þeirra sem ekki er hægt að
treysta: „Þessi prestur hefur verið
úrskurðaður með dómi frá þessum
gæsluvarðhaldsfóngum vegna þess
að hann er talinn hafa brugðist því
trúnaðartrausti sem talið er að
slíkur maður verði að viðhafa,"
segir hinn fomi fræðaþulur á for-
síðu Þjóðviljans 4. júlí. Þeir „telja“
margt hjá löggunni. Þeir „telja“
ekkert mál að eyðileggja æru
manns með því að „telja“ að hann
hafi gert rangt. En þeir „telja“
greinilega ekki neinu varða að
Sigurður Þór Guðjónsson.
sanna upp á hann sakir. Og um
rétt fanganna til sálgæslu kveðst
lögvitmngurinn „ekki geta sagt til
um hvernig við yröi brugðist. - Það
er þó ljóst að það verður að vera
maður sem hægt er að treysta“.
Fangaprestur á að þjóna fóngum
en hvorki dómsyfirvöldum né lög-
relgu. Og rekist hagsmunir fanga
og yfirvalda á ber honum að sjálf-
sögðu að verja rétt fanganna. Ef
hann brygðist þeim, væri það sýnu
verri yfirsjón en ef hann bryti lög
eða reglur kerfisins. En það er engu
líkara en Sturla Þórðarson telji að
sá trúnaður, er presturinn eigi ða
gæta, sé fyrst og fremst fylgispekt
við yfirvöld.
Fangaprestur sinnir ekki aðeins
fóngum er inni sitja. Hann þjónar
þeim ekki síður eftir að afplánun
lýkur. Einnig gegnir hann dæmd-
um mönnum sem eru á skilorði.
Og aðstandendum afbrotamanna
hvort sem þeir em inni eða úti. Ég
hef þekkt hann lengi og rætt við
hann meðal annars um málefni
nokkurra einstaklinga. Séra Ólafur
Jens hefur þó aldrei vikið einu orði
að trúnaðarsamtölum sínum við
þá. Og ég hef heyrt marga fanga
og aðstandendur lýsa yfir fyllsta
trausti til séra Ólafs Jens fanga-
prests. Og það er trúnaðartraustið
sem hér skiptir máh.
Allir sem kynna sér óviöunandi
málefni fanga á íslandi gera sér
ljóst aö það leiðir af sjálfu sér aö
fangapresti, sem kerfiö gæti treyst,
gætu fangar og aðstandendur
þeirra alls ekki treyst. Ekki heldur
kristin kirkja sem nafn bæri með
réttu. (Hún gleymdi reyndar að
styrkja sinn þjón á tímum þreng-
inganna.) Því betur sem fanga-
prestur rækir skyldur sínar við guð
í þágu fanganna, því verri verður
hann auðvitað í augum fangelsis-
yfirvalda. Þau ættu því enga ósk
heitari en losa sig við hann. Þau
dreymir um sérgóðan hugdeigan
og guðlausan kerfisprest, er fyrst
og fremst þóknaðist refsivaldinu í
auðmýkt og hlýðni.
Samsæri
Þetta er kjarni málsins um sam-
særi fíkniefnalögreglunnar gegn
fangapresti. Hún vildi bola honum
burtu af því að hann styrkir gæslu-
varðhaldsfanga meira en góðu hófi
gegnir til að þola andlegt álag. Hin
raunverulega ástæða fyrir tilræð-
inu við séra Ólaf Jens Sigurðsson
er nefnilega allt önnur en látin var
uppi. Mér vitaðist sem sé í draumi,
en ég er ákaflega berdreyminn, að
fangar í kókaínmálinu telja sig hafa
verið beitta andlegum þvingunum
til játninga við yfirheyrslur, enda
rannsókn málsins sögð óvenju
vönduð. Og Arnar Jensson í eigin
persónu var æði gustmikill og
ískyggilegur í þessari ljótu mar-
tröð.
En tilræðið við fangaprestinn
mistókst. Ríkissaksóknari virti
fíkniefnalögregluna ekki viðlits.
En er málinu þar með lokið? Ber
enginn ábyrgð á afglöpunum?
Ábyrgð! Sem kynni að leiða til þess
að Arnar og Ásgeir færu á Hraunið
eins og hverjir aðrir smákrimmar
til lyflæknanna sem breyttu þeim
með dópi í hreina hálfvita! Ábyrgð!!
Guð sé oss næstur!
Um hana er betra að þegja um
en segja um.
En almenningur lærir sína holiu
lexíu. Hann treystir aldrei framar
lögreglumönnum, sem gæta ekki
starfa sinna betur en svo, að æru-
sviptir menn hirða eftir þá leyndar-
málin í viðtalsherberginu eða
kannski á kamrinum í Síðumúla.
Við tökum ekki minnsta mark á
svoleiðis labbakútum!
Sigurður Þór
Finnur þú fimm breytingai? 11
©PIB
COPENHAGEN
Nú veit ég! Ég held honum á meðan þú sprautar!
Nafn:.........
Heimilisfang:.
Myndirnar tvær virðast
við fyrstu sýn eins en þegar
betur er að gáð kemur í ljós
að á myndinni til hægri hef-
ur fimm atriðum verið
breytt. Finnir þú þessi fimm
atriði skaltu merkja við þau
með krossi á hægri mynd-
inni og senda okkur hana
ásamt nafni þínu og heimil-
isfangi. Að tveimur vikum
liðnum birtum við nöfn sig-
urvegara.
1. H.C.M. stereoferðatæki
með tvöföldu segulbandi að
verðmæti kr. 5.785,-
2. E.T.G. útvarpsklukka að
verðmæti kr. 1.400,-
Verðlaunin koma frá Sjón-
varpsmiðstööinni hf., Síðu-
múla 2, Reykjavík.
Merkið umslagið með lausn-
inni:
Finnur þú fimm breytingar?
11
c/o DV, pósthólf 5380,
125 Reykjavík
Sigurvegarar fyrir níundu
getraun reyndust vera:
1) Bryndís Dyrving,
Gíslholti, Holtum, 851 Hella.
2) Þóra Guðný Sigurð-
ardóttir,
Áshömrum 3f, 900 Vest-
mannaeyjar.