Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.1989, Blaðsíða 23

PÍ'PJ q3HT/a'rS38 .Of. hUoaqhad'jaj
LAUGARDAGUR 30. SEPTEMBER 1989.
in
ii
Færuakstri
og neðansjávarrafsuðu. Einnig hef
ég lent í björgunarstarfi á sjó. Það
getur verið óskemmtilegt en er hluti
af starfinu," segir Ámi ennfremur.
Það getur líka verið ævintýralegt
að kafa. Árni hefur átt margar
skemmtilegar stundir neðansjávar.
„Við fórum einu sinni íjórir félagar
austur á Seyðisfjörð og ákváðum að
kafa ofan í olíuskipiö E1 Grillo sem
er ellefu þúsund tonn og var skotið
niður fyrir fjörutíu og sjö árum.
Skipið liggur um fimm hundruð
metra frá landi en það er 164 metrar
á lengd og 20 metrar á hæð. Þegar
yið komum upp eftir fyrstu köfunina
hristum við höfuðið. Það var svo
ótrúlegt að þetta ferlíki lægi þarna
niðri.“
Náðu í fallbyssu
Árni segist hafa kafað ofan í vélar-
rúm skipsins og haft meðferðis ljós-
ker en snúran úr því lá upp í bát sem
þeir félagar höfðu til umráða. Árni
segir að í vélarrúminu hafi verið
svartasta myrkur og því var honum
mjög brugðið þegar ljósið slokknaði.
„Eg fór upp með snúrunni en án
hennar væri ég ekki í tölu lifenda,"
segir Árni. „Ég færi aldrei niður í
skip á hafsbotni án þess að hafa
snúru. Annað væri bijálæði. Annars
fundum við margt sniðugt í skipinu
og þar á meðal var tveggja tonna fall-
byssa sem við létum hífa upp og gáf-
um Seyðisfjarðarbæ."
Oft hefur komið sér vel fyrir áhöfn
rækjubátsins, sem Árni starfar á, að
hafa kafara um borð. „Ég tek að sjálf-
sögðu kafarabúninginn alltaf með.
Það kom oft fyrir sl. vetur að ég
þurfti að bregða mér í hann,“ segir
Árni. Hann hefur bæði hjálpað öðr-
um bátum á sjó og gert við eigin. Þá
fengu þeir troll í skrúfu. í fæstum
tilfellum starfar Árni sem kafari fyr-
ir vestan en hann er oft kallaður til
í aðra landshluta. Aðailega er það í
neðansjávarrafsuðu og botnhreins-
un. „Ég er sá eini á landinu sem hef
stundað rafsuðu neðansjávar. Það
getur stundum verið svolítið spaugi-
legt að vera með 320 amper í lúkun-
um neðansjávar," segir hann.
Ekki almenni-
lega syndur
Þegar Árni er spurður hvort hann
hafi verið syndur snemma svarar
hann á augabragði: „Ég hef aldrei
verið almennilega syndur. Það er
mikill misskilningur að menn þurfi
að vera syndir til að geta kafað. Mað-
ur má bara ekki vera hræddur við
vatn. Síðan hreyfir maður lappir og
hendur einhvem veginn. Hins vegar
er það nauðsynlegt að hafa mjög gott
þrek. Einu sinni fór ég á námskeið í
köfun og þá fannst mér það alveg
Arni Kópsson hefur aðeins haft áhuga á torfæruakstri i tvö ár en er engu að síður orðinn bæði Islands- og bikarmeistari. Hér er hann ásamt Heimasæt-
unni, bílnum sem hann smiðaði sjálfur.
hrikalegt að þurfa að synda tvö
hundruð metrana. ‘ ‘
Þegar Árni er spurður um áhuga-
mál fyrir utan torfæruna og köfun
segir hann sig alltaf hafa dreymt um
aö smíða kafbát. „Mig skortir bara
pening til að framkvæma þann
draum,“ segir hann. „Þegar ég verð
búinn að smíða kafbátinn þá er til-
ganginum náð. Ég var byrjaður að
safna hlutum í hann en varð aö leggja
verkefnið á hilluna vegna fjárskorts.
Annars er frítími eitthvað sem ég vil
ekki kannast við því hann skapar
eirðarleysi.“
Tímafrek íþrótt
Á Bíldudal búa um sex hundruð
manns og Árni segir að lífið hafi
gengið mjög vel þar. „Þetta er þó allt-
af alveg eins. Eg var lítiö heima í
sumar vegna torfærunnar en þegar
ég kom heim fyrir stuttu voru sömu
bílar bilaðir og í vor og menn voru
enn aö glíma við sömu vandamálin.
Lífið breytist ekki mikið í litlu sjáv-
arþorpi. En það er engu að síður á-
gætt áð búa þarna,“ segir Árni.
Hann segir að torfæran taki mjög
mikinn tíma yfir sumarið. „Það tek-
ur því varla að fara heim á milli þess
sem maður keppir.“
Ámi segir að þó að Jósepsdalur sé
ágætur sem slíkur fyrir torfæru-
keppni þá séu tveir aðrir staðir betri
- Egilsstaðir og Hella. Engar æfingar
fara fram á milli keppnisdaga. „Þetta
eru engin leikföng,“ segir hann.
„Þegar. maður tekur þátt í torfæru-
keppni þarf vissa ákveðni og beita
verður bílnum á sérstakan hátt.
Þetta gengur út á að nota tækin rétt
og passa upp á hvert smáatriði."
Árni hefur aldréi velt bílnum í tor-
færunni en hann hefur þrisvar lent
í veltu á venjulegum bíl. „í eitt skipt-
ið var það algjörlega mér sjálfum að
kenna því ég sat undir stýri ásamt
Bakkusi gamla. Ég mæh ekki með
að nokkur maður reyni slíkt. í hinum
tilfellunum var þetta leikaraskapur
á mínum eigin bíldruslum.“
Byggði
stóra skemmu
Árni ekur um á AMC pickup sem
hann notar tilað flytja Heimasætuna
milli staða og hann viðurkennir að
gaman væri að smíða bíl til að keppa
á erlendis. „Maður færi auðvitað
ekki út úr landinu með eitthvert rusl.
Ég þyrfti að vanda vel til verksins
og leggja mikla peninga í það. Heima-
sætan kostaði talsveröan pening, t.d.
kostuðu bara hjólbarðar og dempar-
ar um hundrað og fimmtiu þúsund.
Reksturinn er einnig mjög dýr.“ •
Árni smíðaði sér tvö hundruð fer-
metra skemmu á Bíldudal þar sem
hann segist leika sér við smíðarnar.
„Ég byggði þessa skemmu sl. sumar
en ég veit eiginlega ekkert til hvers.
Þetta var bara leikaraskapur svo ég
hefði eitthvað aö gera. Ég er einn af
þeim sem gera aldrei neitt heima hjá
sér. Bíll konu minnar er búinn að
vera bilaður lengi og eldavélin. Ætli
það sé ekki bara svona týpiskt með
mann eins og mig,“ segir Árni.
- En er maður eins og Árni aldrei
lífhræddur?
„Nei, það er hlutur sem maður spá-
ir aldrei í,“ segir kafarinn og tor-
færuaksturskappinn Ami Kópsson.
-ELA