Dagblaðið Vísir - DV - 30.12.1989, Blaðsíða 45

LAUGARDAGUR 30. DESEMBER 1989.
53
Blómstrandi
halli hér og þar
I þessu fjölmiðlafári er
nú svo illa komið að
ráðherrar mega ekki
kaupa sér nokkur
hundruð flöskur á sér-
kjörum án þess að vera
vændirum að hafa
drukkið úr öllum þess-
um flöskum. Eftir frétt-
um að dæma hafa flösk-
urnar ýmist verið tæmd-
ar í húsakynnum rikis-
ins, heima hjá ráðherr-
um, ellegar í afmælis-
boðum úti í bæ.
Fyrir allmörgum árum varð
ónefndum blaðamanni það á að
hringja í nóbelskáldið okkar í árs-
lok og varpa fram þeirri spumingu
hvað skáldinu væri minnisstæðast
frá árinu sem væri að líða.
Gljúfrasteinsbúinn þagði um
stund en spurði svo á móti: „Segið
mér, ungi maður; má ekki alveg
eins spyrja hvaða spil úr spilastokk
er yður minnisstæðast frá árinu?“
Við þessari athugasemd átti
blaðamaður engin svör og kaus að
kveðja skáldið með einhverjum
ámaðaróskum og sat síðan sem
lamaður við ritvélina um stund.
Það vill hins vegar svo til að ég
hef aldrei fengið nóbelinn og að
sjálfsögðu segir það sína sögu um
sænsku mafíuna. En þar með tek
ég mér það bessaleyfi að rýna í
spilastokk ársins sem nú er að
enda.
Góðurhagur
ríkissjóðs
Eins og hjá öömm verða fjármál-
in ofarlega á baugi þegar litið er
um öxl. Um stund hafði ég af því
nokkrar áhyggjur að ég ræki sjálf-
an mig með halla og þótti eigi gott.
Þar til fjármálaráðherra kom eitt
kvöldið sem oftar á skjáinn og til-
kynnti að ríkið væri rekið með
nokkurra milljarða halla og það
væri af hinu góða. Að vísu hafði
þessi ráðherra fullyrt nokkru áður
að ríkissjóður væri í gróða en ég
hugsaði með mér að sælt væri sam-
eiginlegt skipbrot og ef einn helsti
ráðamaður þjóðarinnar hefði mis-
reiknað sig um nokkra milljarða
þá þyrfti ég ekki að kvarta undan
mínum misreikningi. Blómstrandi
halli heimila og ríkisins er senni-
lega ein mesta gleðifrétt ársins.
Hóflega drukkið vín
Nú vill svo til að núverandi fjár-
málaráðherra drekkur ekki áfenga
drykki og skal ég veröa síðastur
manna til að leggja það út á verri
veg. En það verður að segjast eins
og er að allir hinir ráðherrarnir
hafa meira og minna legið undir
grun um að hafa smakkað það á
árinu. í þessu fjölmiðlafári er nú
svo illa komið að ráðherrar mega
ekki kaupa sér nokkur hundruð
flöskur á sérkjörum án þess að
vera vændir um að hafa drukkið
úr öllum þessum flöskum. Eftír
fréttum að dæma hafa flöskurnar
ýmist verið tæmdar í húsakynnum
ríkisins, heima hjá ráðherrum, ell-
egar í afmælisboðum úti í bæ.
Þama er illgirni fíölmiðlamanna
rétt lýst. Eins og nokkrum manni
detti í hug að kaupa sér flösku til
að drekka úr henni.
Svo ganga þessir pörupiltar fíöl-
miðlanna það langt að þeir fara að
tengja minnisleysi ráðherra við
áfengiskaup sömu manna. Lengi
getur vont versnað, ég segi nú ekki
meira. Það er svo sannarlega kom-
inn tími til að ríkisstjórnin kaupi
Stöð 2 svo að hún eignist sinn eigin
fíölmiðil. Jafnvel þótt það kosti
einn ráðherrastól í viðbót handa
Jóni óttalega. Hvers vegna ekki að
hafa fíölmiðlaráðherra án ráðu-
neytis fyrst við höfum umhverfis-
ráðherra án umhverfis?
Fyrirtækin blómstra
Sjaldan eða aldrei hefur atvinnu-
reksturinn staðiö í eins miklum
blóma og nú. Flestir landsmenn em
orðnir hluthafar 1 hinum og þess-
um gróðafyrirtækjum og hefur
reynst erfitt að skipa í bankaráð
af þessum sökum. Allir eiga allt í
öllu nema bóndinn í Auðbrekku
sem hvergi á neitt nema ef vera
skyldi ættingja sem eiga hitt og
þetta.
Helstu gróðafyrirtæki landsins á
árinu 1989 tengjast fiskeldi og loð-
dýrarækt. Þar hafa einstaklingar
og fyrirtæki lagt fram milljarða af
eigin fé til þess að gera aðra gjald-
þrota. Það minnir mig á að þegar
ég opnaði DV um daginn þá var
engin grein eftir Guðmund G. Þór-
arinsson um arðsemi fiskeldis og
sýnir það best plássleysið í blöðun-
um um þessar mundir.
Aldraður frændi minn að austan
hringdi í mig á dögunum og fór að
ræða um þann vanda sem steðjaði
að þessum búgreinum. Hann lagði
til að seiðin yröu notuð til að ala
loðdýrin eða öfugt. Þetta er náttúr-
lega svo fáránleg tillaga að ég set
hana hér fram í fullum trúnaði,
enda er sá gamli hvorki hagfræð-
ingur, þingmaður eða ráðherra.
Hvað þá efnahagsráðunautur.
Svo haldið sé áfram með atvinnu-
reksturinn þá blómstrar sjávarút-
vegur sem aldrei fyrr. Gróðinn er
ofsalegur, vægast sagt. Að vísu
hafa einhver frystihús í eigu SÍS
farið á hausinn en hver heilvita
maður hlýtur að skilja það að það
kostar sitt að byggja nýjar höfuð-
stöðvar inn við Sundin. Einu
vandamálin, sem upp komu í at-
vinnurekstri á árinu, voru þau er
Ólafur Ragnar fór að innheimta
söluskatt hjá öllum nema vinum
og flokksbræðrum. Það mál leystist
hins vegar farsællega með tilkomu
virðisaukaskattsins sem hefur það
í for með sér að allt verðlag stór-
lækkar en tekjur ríkisins aukast.
Almenn hamingja
um allt land
Ef horft er hlutlaust yfir svæðið,
ef svo má segja, þá held ég að al-.
menn hamingja sé ríkjandi meðal
allra landsmanna. Þúsundir
manna þurfa ekki lengur að slíta
sér út á vinnu heldur sækja sitt
kaup vikulega á næsta ríkiskontór.
Aðrir hafa verið leystir undan böh
yfirvinnu og vinna nú bara sína sex
tíma á dag og hvíla síðan í faðmi
flölskyldunnar í friði og ró þar til
pósturinn kemur með næstu rukk-
un.
Vissulega er það gleðiefni hversu
vel þjóðinni hefur vegnað á árinu
sem er að ljúka. Allir eru með hýrri
brá nema hvað Steingrímur sjálfur
var þungur á svip um daginn þegar
hann sagði að umræður á Alþingi
væru þinginu til skammar. Hvað
ég skil hann Steingrím vel. Vinsæl-
asti stjórnmálamaður landsins í
dag er samkvæmt nýjustu könnun-
um Halldór nokkur Ásgrímsson.
Hefur nokkur séð hann brosa í
sjónvarpi? Ég bara spyr. Kannski
er Þorsteinn svona neðarlega á list-
anum vegna þess að honum verður
á að brosa af og til í sjónvarpi. Hin
hamingjusama þjóð vill ekki bros-
andi leiðtoga. Nóg er hlegið heima
fyrir þótt ekki sé verið að hlæja í
flölmiðlum líka. Til að stöðva ham-
ingjuhlátur fíölskyldna þarf fýldan
mann á skjáinn. Fyrst ég fór að
minnast á formann Sjálfstæðis-
flokksins þá get ég ekki gleymt því
hvað fáir mættu í afmælisveisluna.
En það var bætt um á landsfundin-
um þar sem varaformaðurinn var
rekinn vegna þess að hann hafði
lagt gífurlega vinnu og atorku í að
halda flokknum saman. Auðvitað
stendur Davíð fyrir sínu og meira
en það en margir spyrja hver eða
hverjir ráði Sjálfstæðisflokknum í
dag. Ég hef ekki hugmynd, enda
póhtískt viðrini en það verður ekki
fram hjá því gengið að stærsti
sfíórnmálaflokkur þjóðarinnar býr
nú við styrkari forystu en áður
hefur þekkst í sögu flokksins.
Svo lokið sé við hamingjukaflann
þá get ég ekki látið hjá líða að ít-
reka hvað það gleður mig aö sjá og
heyra fólk svo glatt í sinni. Frá
stofnun lýðveldisins held ég að hér
hafi aldrei setið vinsæhi ríkisstjórn
og mega þeir skammast sín sem eru
að gera þessar skoðanakannanir
sem sýna aht annað. Slíkt andlegt
ofbeldi verður að banna, jafnvel
með bráðabirgðalögum.
Við breyttum
heiminum
Ekki verður skilið við árið 1989
án þess að minnast á heimsmálin.
Fram eftir ári var allt með fehdu.
Svo fóru þeir að leggjast í ferðalög,
Jón Baldvin og Steingrímur. Héldu
ræður hér og þar og komust á síður
erlendra blaða. Það var eins og viö
manninn mælt. Algjör upplausn
braust út í Austur-Evrópu. Al-
menningur komst að því gegnum
ræður Jóns Baldvins og Steingríms
að kommúnismi væri ekki lengur
til. Af einhverjum orsökum hélt
Ólafur Ragnar sig heima við um
þessar mundir og fékk því ekki
rönd við reist. Kommúnisminn
hrundi á augabragði og nú vih eng-
inn kannast við sína gömlu trú.
Hinir og þessir glæponar hafa
verið eltir uppi viða um lönd og
jafnvel skotnir eins og dæmið um
Sjásesku í Rúmeníu sýnir best.
Aörir, svo sem Nóriega, hafa leitað
skjóls hjá páfaríki og er það ekki í
fyrsta sinn sem kaþóhkkar ákveða
að halda hlífiskildi yfir glæpa-
mönnum.
Um tíma leit úr fyrir að allt ætl-
aði í steik varðandi samskipti
EFTA og EB. Þorsteinn og kó báru
fram vantrauststillögu á ríkis-
stjórnina sem varð til þess að Jón
Baldvin komst ekki á réttum tíma
til Brussel á áríðandi fund. í sólar-
hring eða svo leit út fyrir að sam-
vinna EFTA og EB væri fyrir bí.
En svo slapp utanríkisráðherra úr
landi og greiddi úr öllum flækjum
Evrópu á þremur vikum eða svo.
Hvar væri heimurinn án okkar?
Ég þori ekki að hugsa þá hugsun
til enda.
Og svo allt hitt
Enn hef ég ekki minnst á bjórinn,
fiskveiðikvóta né heldur nýjustu
sögur um framhjáhald eöa skiln-
aði. Það er náttúrlega ófyrirgefan-
legt. Svo ekki sé minnst á ferða-
skrifstofur sem runnu sundur og
saman og útvarpsstöðvar sem
ýmist urðu gjaldþrota eða ekki
gjaldþrota. Og ótal margt fleira
kemur upp í hugann. Þeir sögðu
víst í Rómaborg í gamla daga: „Pa-
nem et circenses" - brauð og leik-
ir. Við skulum halda áfram að leika
okkur - skítt með brauðiö.
Sæmundur Guðvinsson