Dagblaðið Vísir - DV - 17.03.1990, Blaðsíða 22

22:
LAUGARDAGUR 17. MARS' 1990.
Sælkerinn
Saltfiskur er kóngafæða
Ef þiö, lesendur góðir, hyggist fara
til Portúgal, Spánar eöa annarra
Miðjarðarhafslanda skuluð þið
hafa með ykkur íslenskan saltfisk
frekar en lopapeysur. Þið getið ekki
gefið nýjum og gömlum vinum í
þessum löndum betri gjöf en ein-
mitt íslenskan saltfisk. Við Mið-
jarðarhafið er saltfiskurinn talinn
veislumatur, sem hann og er.
Flestum íslendingum finnst salt-
fiskur góður enda þótt ekki sé um
frumlegar matreiðsluhefðir að
ræða hér á landi. Saitfiskurinn,
eins og við þekkjum hann best, er
soðinn og borinn fram með soðnum
kartöílum og floti.
Við Miðjarðarhafíð er saltflskur-
inn matreiddur á ótal vegu. í Portú-
gal er t.d. sagt að hver meðalmat-
reiðslumaður eigi að kunna 101
saltfisksuppskrift.
„Lifiö er saltfiskur" stendur einhvers staðar en hvað sem því líður þá
er saltfiskurinn kóngafæða sem of sjaldan er á boðstólum á islenskum
veitingahúsum.
Er nú ekki tími til kominn að viö
íslendingar förum að gefa salt-
fisknum meiri gaum? Var ekki sagt
aö „lífið sé saltfiskur"? íslenskir
veitingamenn ættu að hafa salt-
fiskrétti á matseðlinum.
Árlega koma hingað til lands yfir
100.000 erlendir ferðamenn, þar af
nokkuð margir frá löndunum við
Miðjarðarhafið og löndum Róm-
önsku Ameríku. Fólk frá þessum
löndum veit aö íslendingar fram-
leiða úrvals saltflsk og það fólk vill
eflaust snæða íslenskan saltfisk á
meðan dvalist er á íslandi. Ekki
má svo gleyma að saltfiskurinn er
ódýr þannig að góður saltfiskréttur
þarf ekki að vera dýr.
Nú, svo má auðvitað matreiða
ljúffenga saltfiskrétti heima. „Bac-
alhau á comes de sá“ nefnist fræg-
ur saltfiskréttur sem auðvelt er að
matreiða. Þaö sem þarf er:
300 g soðinn saltfiskur
150 g soðnar kartöflur
3 laukar, skornir í sneiöar
2 hvítlauksrif, fint söxuð
2 harðsoðin egg
1 /i dl ólífuolía
3 msk. söxuð steinselja.
Bein- og roðhreinsið saltfiskinn.
Skrælið kartöflurnar og skeriö í
sneiðar. Steikið laukinn og hvit-
laukinn í ólífuolíunni. Bætið salt-
fiskinum og kartöflunum á pönn-
una þegar laukurinn er orðinn
glær. Grófhakkið harðsoðnu eggin.
Steikið fiskinn og kartöflurnar í
um það bil 5 mín. á pönnunni.
Sáldrið eggjahakkinu og steinselj-
unni yfir saltfiskinn og berið hann
á borð.
Rauöi sófinn
- lítiö Qölskyldufyrirtæki viö Hlemm
Hafsteinn Egilsson, Maria Hilmarsdóttir og Niels Hafsteinsson. Við hlið fjölskyldunnar er Oddsteinn Gislason yfirmatreiðslumaður.
Viö Hlemmtorg í Reykjavík hafa um
árabil veriö reknir nokkrir veitinga-
staðir í sama húsnæðinu. Lengst
mun veitingahúsið Alex hafa veriö
starfandi í þessu húsnæði. Nú er
starfandi þar veitingahúsið „Rauði
sófinn“. Eigendur eru hjónin Haf-
steinn Egilsson, veitingastjóri á Hót-
el Sögu, kona hans, María Hilmars-
dóttir, og sonur þeirra, Niels, en þau
mæöginin eru einnig þjónar.
Rauði sófinn er lítill vinalegur veit-
ingastaður, innanstokksmunir eru
Umsjón:
Sigmar B. Hauksson
víða að, flestir frá virðulegum göml-
um reykvískum heimilum. Meöal
muna er stór rauður sófi og er stað-
urinn nefndur eftir títtnefndum sófa.
Rauði sófinn er ekki bjórkrá heldur
fyrst og fremst matsölustaður.
Það er traustvekjandi að fjölskyld-
an skuli sjálf vera á staðnum og
þjóna gestunum. Því miður er það
nú svo að á of mörgum veitingahús-
um í Reykjavík er þjónustufólkinu
sama um þetta „lið“ sem kallast gest-
ir. Það er þvi viss trygging að veit-
ingamaðurinn skuli sjálfur vera í
eldlínunni.
Matseðillinn er allfjölbreyttur,
kannski einum of, en ekki treystir
Sælkerasiðan sér til að leggja neinn
dóm á þá matreiöslu sem boðið er
upp á hjá þeim á Rauða sófanum.
Staðurinn nýtur þess þó aö hann er
í næsta nágrenni við bestu fiskbúö-
ina í Reykjavík, Fiskbúð Hafliða
Baldvinssonar. í fljótu bragði eru
fiskréttirnir áhugaverðari en kjöt-
réttirnir. T.d. er hægt að fá tinda-
bikkju, gellur og heilan nýveiddan
humar. Samt ættu þeir sem meira
eru fyrir kjötmetiö að finna eitthvað
við sitt hæfi því á seðlinum eru m.a.
Ijúffengar nautasteikur.
Virðingarvert er að boðið er upp á
grænmetisrétti. í hádeginu er sér-
stakur matseðill meö ódýrum rétt-
um. Einnig er hægt að fá salöt, súp-
ur, samlokur og ýmsa kjöt- og fisk-
rétti.
Matreiðslumaður á Rauða sófan-
um er Oddsteinn Gíslason, ungur og
áhugasamur matreiðslumaður.
Vínseðillinn er allfjöibreyttur, svo
ekki sé meira sagt, og þá er hægt að
fá allar þær bjórtegundir sem hér eru
fáanlegar. í samtali viö Sælkerasíð-
una sagði Hafsteinn Egilsson að til
stæði að fara flytja inn frönsku gæða-
vínin Mouton Cadet.
Rauði sófinn er veitingastaöur sem
spennandi verður aö fylgjast með,
byrjunin lofar góðu.
Á þaö fyrir fjallalambinu aö liggja
að vera á stöðugri útsölu?
Fjallalambið á útsölu
- rétt eina ferðina
Nú stendur yfir útsala á lambakjöti
rétt eina ferðina. Þeir sem kaupa
kjöt í hálfum eða heilum skrokkum
bíða bara rólegir þar til næsta út-
sala hefst. Brátt kaupir ekki nokk-
ur maður lambakjöt í heilum
skrokkum nema á útsölu. Þróunin
virðist því ætla að verða sú að af-
sláttarverð verður hið rétta verð.
Það virðist ganga ótrúlega illa að
markaðssetja lambakjötið þrátt
fyrir skrautlega bæklinga og
hvatningarauglýsingar í útvarpi.
Þjóðin borðar stööugt minna af
fjallalambi.
Auðvitað er hluti af þessum sam-
drætti eðlilegur. Fjölbreytni í
fæðuvali eykst stöðugt, íslendingar
borða æ meira af grænmeti, fiski
og öðrum kjöttegundum. Megin-
ástæðan fyrir því að salan dregst
saman er auðvitað sú að framleiö-
endur hafa ekki aðlagað sig breytt-
um viðhorfum í þjóöfélaginu. Al-
menningur vill ekki feitt kjöt né fro-
sið, kjötiö þarf að hanga og meyrna.
Ekki hefur enn tekist að fram-
leiða neina markaöshæfa skyndi-
bita úr lambakjöti. Halda mætti að
þeir sem sjá um sölu og markaös-
mál á lambakjöti hefðu ekki
„hundsvif ‘ á því hvernig markað-
urinn er og hvað fólk í dag raun-
verulega vill borða. Þetta fyrir-
komulag, sem við búum nú við, er
að ganga að sauðfjárræktinni
dauðri.
Eyðimerkurganga íslenskra
sauðijárbænda heldur áfram - því
miður.