Dagblaðið Vísir - DV - 24.03.1990, Blaðsíða 9

LAUGARDAGUR 24. MARS 1990.
9
Gufubaðið er tilbúið og hið glæsileg-
asta að sjá.
ofan Hveragerði. Guðrún hefur
þegar fengið eitt tonn af honum til
Amsterdam og þar stendur hann nú
í tunnum að húsabaki og bíður þess
að verða tekinn í notkun.
„Mér brá nú heldur í brún þegar
ég sá húsnæðiö fyrst, það var allt svo
hryllilega skakkt og bjagað," sagði
Guðrún þegar DV hitti hana að máli
í Amsterdam á dögunum. „En svona
eru allflestar byggingarnar hér og
auðvitað venst maður þessu. Og þeg-
ar maður er búinn að vera hér í ein-
hvem tíma finnst manni þetta bein-
línis „sjarmerandi“.“
Guðrún rak áður fatabúð á Akur-
eyri. Svo datt henni í hug að breyta
til og fara að gera eitthvað allt ann-
að. „Ég var orðin leið á versluninni.
Ég var búin að reka hana i svo mörg
ár og maður má passa sig að staðna
ekki í þessu. Ég haföi lengi hugleitt
að breyta til og svo ákvað ég að selja
allt sem ég átti heima og láta slag
standa. Það dæmi hefur gengið upp
og ég hef fengið fyrirgreiðslu hjá
bankanum mínum hérna í Amsterd-
am á meðan ég hef verið að bíða eft-
ir greiðslum að heiman. Það hefur
því ekki verið neitt vandamál fyrir
mig að íjármagna þessa framkvæmd.
Mér hafði verið sagt að mikill fjöldi
Þjóöverja kæmi árlega heim til að
leggjast í leirinn í Hveragerði. Og því
skyldi ekki eins vera hægt að fá þá
til Hollands? Svo ég dreif bara í því
að tala við þá heima út af leirnum,
fékk svo mann til að moka honum
upp fyrir mig og hingað er hann svo
kominn. Annars gerðist þetta allt
mjög snöggt þannig að ég vissi ekki
Tonn af íslenskum leir bíður i tunn-
unum bláu að húsabaki hjá Guð-
rúnu.
Vildu ekki
danska pappíra
Til aðstoðar Guðrúnu verða tvær
íslenskar konur til að byrja með.
Önnur þeirra er Ingunn Einarsdótt-
ir, sem lengi hefur verið tengd
heilsurækt, þótt á öðru sviði sé. Hún
var nefnilega lengi hlaupadrottning
íslendinga og hljóp alla af sér í orðs-
ins fyllstu merkingu. Nú mun hún
hafa umsjón með leirböðunum í
heilsuræktarstöðinni, hefur enda
reynsluna því að hún vann í leirböð-
unum í Hveragerði um skeið.
Auk leirbaðanna verða þarna til
húsa gufuböð og ljósabekkir. Til stóð
að hafa einnig snyrtistofu innan
stöðvarinnar og hafði Guðrún fengið
Ester Davíðsdóttur snyrtisérfræðing
til að annast þá hlið mála. En við-
komandi ráðamenn í Hollandi sam-
þykktu ekki próf hennar af einhverj-
um ástæðum, á þeirri forsendu að
hún hefði lært í Danmörku. Hún
mun því vinna við önnur störf á stöð-
inni meðan reynt verður til þrautar
að fá pappírana hennar viður-
kennda.
Vel staðsett
Heilsuræktarstöðin er afarvel stað-
sett, hún er til húsa í miðborg Amst-
erdam. í nágrenni viö hana er til að
mynda Pulitzer-hótelið þar sem
margir íslendingar hafa dvalið í
gegnum tíðina. Guðrún hyggst
kynna stöðina heima á íslandi, þann-
ig að fólki viti af henni og geti not-
fært sér aöstöðuna og íslenska þjón-
ustu ef það kemur til Amsterdam.
„Það þarf hvorki læknisvottorð né
aðrar uppáskriftir til að komast í
leirinn hjá mér en til að komast í
Hvergerði þurfa menn vottorð,"
sagði Guðrún.
Aðspurð hvernig gengið hefði að fá
leyfi fyrir rekstrinum sagði hún að
það heföi gengið bæði fljótt og vel. „í
rauninni þarf maður ekki leyfi til að
reka starfsemi eins og þessa að öðru
leyti en því að þú þarft almennt
rekstrarleyfi. Það er ekki fyrr en
kemur að snyrtistofunni sem maður
þarf sérstakt leyfi. Þegar kemur að
snyrtingu eða öðru þess háttar er
maður orðinn ábyrgur fyrir því ef
Aðstandendur heilsuræktarstöðvarinnar saman komnir i húsnæðinu sem verður tilbúið einhvern næstu daga, f.h.:
Ingunn Einarsdóttir, Guðrún Njálsdóttir, Ester Daviðsdóttir, Bergljót Jónsdóttir, dóttir Ingunnar, og Hjálmar Páls-
son, sonur Guðrúnar. DV-myndir Hjalti Jón Sveinsson.
eitthvað kemur upp á. Og það var
það sem strandaði á, því að úr því
að þeir samþykktu ekki pappírana
hennar Esterar hefði ég orðið að fá
einhvern aðila til að reka snyrtistof-
una fyrir mig og borga honum stórfé
bara fyrir að fá nafnið hans lánað.
Þannig að við ákváðum að sleppa
snyrtingunni í bih en hrinda hinu í
framkvæmd. Gufubaðiö er því
stærra heldur en ráð var fyrir gert í
fyrstu þar sem snyrtistofan hafði í
upphafi verið teiknuð inn í stöðina.
En hvað um það, ef þetta gengur
upp ætlum viö að færa út kvíarnar
og bjóða upp á nudd tvo daga í viku.
Þá ætla ég að fá hollenskan nuddara
en skírteinið hans yrði þá væntan-
lega tekið gilt hér. Þar gengur hann
í ábyrgð fyrir þann hluta starfsem-
innar.“
Dýr framkvæmd
Guðrún leigir húsnæðið undir
stöðina en verið er að innrétta það
þessa dagana. Hún sagði að það
myndi kosta að minnsta kosti þrjár
milljónir króna að innrétta heilsu-
ræktarstöðina og búa hana tækjum.
Leigan er svo þrjú þúsund gyllini á
mánuði eða sem svarar rúmum
hundrað þúsund íslenskum krónum.
„Auðvitað er þetta talsverð áhætta
því að ég þarf að innrétta húsnæðið
í hólf og gólf. Ef þetta gengur ekki
get ég ekki tekið innréttingamar með
mér þannig að þær eru þá tapað fé.
En ég er bjartsýn og ætla að auglýsa
starfsemina ekki bara hér í Hollandi
heldur og á íslandi og í Þýskalandi."
En getur þá hver sem er sest að í
Hollandi og stofnað þar fyrirtæki?
Er þetta ekkert sem fólk þarf aö láta
sér vaxa í augum? „Auðvitað er þetta
erfitt þótt ekki sé nema tungumálið.
Satt að segja hef ég ekki lagt nógu
mikla áherslu á aö læra hollenskuna
því að ég á góðan hauk í horni sem
er Eggert Kjartansson en hann vinn-
ur hér hjá Hollenska verslunarráð-
inu. Hann hefur verið mér mjög
hjálplegur og líklega hefði þetta
gengið seint eöa ekki ef hann hefði
ekki aðstoðað mig. En þetta stendur
allt til bóta og nú ætla ég að taka
mig á og fara á námskeið í hol-
lensku.“
Jóhanna S. Sigþórsdóttir, DV, V-Þýskalandi:
Það er ekki á hverjum degi sem
alíslensk fyrirtæki eru sett á laggirn-
ar í einhverri stórborginni úti í
heimi. Eitt shkt er þó að líta dagsins
ljós um þessar mundir í Amsterdam
í Hollandi. Það er heilsuræktarstöð
sem Guðrún Njálsdóttir er að koma
á laggirnar.
En hvað er svona merkilegt við það
þótt íslensk kona reki heilsuræktar-
stöð í útlöndum? Og hver segir að
stöðin sú arna þurfi að vera eitthvað
íslenskari en aðrar slíkar sem reknar
eru í sömu borg?
Jú, það er ekki nóg með að við
hana vinni eintómir íslendingar. All-
ar innréttingarnar verða nefnilega
rammíslenskar. Þær eru sumsé
smíðaðar á íslandi og síðan sjá tveir
íslenskir smiðir um að koma þeim
út til Amsterdam og setja þær upp í
heilsuræktarstöðinni. Og svo kemur
rúsínan í pysluendanum. í stöðinni
verða meðal annars tvö leirböð. í þau
verður auðvitað notaður íslenskur
leir sem fenginn er í dölunum fyrir
fyrr en þetta var komið á fullan skriö.
Að vísu þekkjast leirböð í Suður-
Hollandi en þau eru bara allt öðru-
vísi en hin íslensku. Hollendingarnir
nota þunnan leir sem þeir geta hellt
í baðkarið heima hjá sér. Þeir þekkja
ekki þennan þykka sem við notum
heima á íslandi og sem sagður er
betri en allt annað gegn liðagigt og
fleiri sjúkdómum.“
íslensk kona opnar heilsuræktarstöð í Hollandi:
Býður upp á íslensk
leirböð í Amsterdam