Dagblaðið Vísir - DV - 27.10.1990, Blaðsíða 23

LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 1990.
23
Kvikmyndir
Fyrr á þessu ári var frumsýnd
nýjasta mynd leikstjórans Johns
Boorman. Hann er einn af þessum
leikstjórum sem eru nær óútreikn-
anlegir. Sumar mynda hans hafa
verið míög vinsælar en aðrar hafa
aftur á móti horfið næstum spor-
laust skömmu eftir frumsýningu.
Þvi veröur gaman að fylgjast með
hvemig nýjustu mynd hans, sem
ber nafnið Where the Heart Is,
verður tekið.
Myndin fjallar um verktaka að
nafni Stewart McBain sem sér-
hæfir sig í að rífa niður gömul hús
til að rýma fyrir nýbyggingum.
Hann hefur teldð að sér verkefni í
Brooklyn og á aðeins eftir að íjar-
lægja eitt hús, sem gengur undir
nafninu „Dutch“ húsið, þegar um-
hverfissinnum tekst að fá húsið
friðlýst.
McBain á þrjú uppkomin börn
sem hann telur að eigi ýmislegt
eftir ólært í lífinu. Chloe er nýút-
skrifuð úr listaskóla, Jimmy er á
kafi í tölvum og Daphne virðist
enga köllun hafa í lífinu. Kvöld eitt
ekur McBain börnum sínum til
„Dutch" hússins, gefur þeim smá
vasapening og tilkynnir þeim að
hér eftir verði þau að sjá um sig
sjálf.
Sjálfstæði
Eftir að hafa áttað sig á því hvað
það þýðir að standa á eigin fótum,
ákveða systkinin að fá leigjendur.
Þeir koma sinn úr hverri áttinni,
eins og hlutabréfasali frá Wall
Tveir af leigjendunum.
Þar sem hjartað liggur
Street og fatahönnuður. Stór hluti
myndarinnar fjallar síðan um inn-
byrðis samband þessara aðila, ástir
og sorg, sigra og ósigra.
Á sama tíma missir McBain tökin
á fyrirtæki sínu vegna þess hve
byggingarframkvæmdir hafa dreg-
ist á langinn. Hann neyðist til að
setja allt sitt undir og virðist ætla
að tapa aleigunni þegar börnin
komast að þeirri niðurstöðu að eina
leiðin til að bjarga föður sínum sé
að sprengja „Dutch“ húsið í loft
upp.
En það leysir þó ekki öll vanda-
málin því þaö eru ýmir hlutir óupp-
geröir.
Upphafið
Hugmyndin að Where the Heart
Is kviknaði í framhaldi af síðustu
mynd Boormans sem bar heitið
Hope and Glory og byggði á
bernskuminningum hans í síðari
heimsstyijöldinni í Bretlandi.
„Dóttir mín, Telsche, hefur alla
tíð unnið með mér að gerð mynda
minna sem aðstoðarframkvæmda-
stjóri. Þegar við unnum að gerð
Hope and Glory ræddum við mikið
um hve ólíkar æskuminningar
okkar voru. Ég fluttist að heiman
við fyrsta tækifæri því umhverfi
mitt var ekki sérstaklega skemmti-
legt né upplífgandi. Bömin mín
hafa hins vegar átt í erfiðleikum
með að rífa sig upp og flytja frá
okkur og það lá við að við yrðum
að neyða þau að flytja að heiman.
Þarna gátum við rætt um hiuti sem
ég gat ekki við foreldra mína þegar
ég var ungur,“ var haft eftir Boor-
man í viðtali viö Monthly Film
Bulletin.
Niðurstaðan varð sú að Boorman
skrifaði handritið að Where the
Heart Is skömmu síðar með hjálp
dóttur sinnar.
Brooklyn og Toronto
Myndin átti upphaflega að gerast
í Bretlandi, enda er Boorman fædd-
ur og uppalinn þar. Síðar var
ákveðið að kvikmyndatakan færi
fram í Bandaríkjunum, m.a. vegna
Eitt af málverkum Chloe.
þess að „ef þú gerir kvikmynd í
Bretlandi fyrir alþjóðlegan markað
verður þú yfirleitt alltaf að gefa
sérstaka skýringu á því í efnis-
þræðinum hvers vegna myndin er
kvikmynduð í Bretlandi", eins og
Boorman orðar það sjálfur.
Ákveðið var að láta myndina ger-
ast í Brooklyn en hins vegar var
sjálft „Dutch" húsið byggt á bíla-
stæði í Toronto og atriðin klippt
saman við það sem var kvikmynd-
að í Brooklyn.
Síðustu tvær myndir Boormans
hafa verið mjög persónulegar, þ.e.
Where the Heart Is og Hope and
Kvikmyndir
Baldur Hjaltason
Glory. „Eftír að hafa gert svona
persónulega mynd get ég ekki neit-
að því að fyrir utan ánægjuna að
takast á við þetta verkefni og ljúka
því, þá finnst mér á sama hátt að
ég hafi tapað einhveiju. Þegar ég
gerði Hope and Glory var það eins
og Scott Fitzgerald sagöi, að mynd-
in tók frá mér draumana mína og
kom í staðinn fyrir bemskuminn-
mgarnar.
Sama virðist hafa gerst með
Where the Heart Is. Mér finnst
myndiri hafa tekið frá mér ákveð-
inn hluta af minningum og lífi
mínu þannig að það tilheyrir mér
ekki lengur. Ég sé að vissu leyti
eftir að svo margir persónulegir
hlutir voru dregnir fram í dagsljó-
sið. Meöan unnið er að kvikmynd
sökkvir maður sér niður í efnið en
þegar því verki lýkur verður mað-
ur að finna hinn rétta farveg aftur
til raunveruleikans.
En ég held aö ég hafi að hluta til
verið að veija sjálfan mig þegar ég
fann þessa draumalausn til að enda
myndina á. Eða eins og Oscar
Wilde sagði, góð sögulok fyrir-
finnast aðeins ef þú segir ekki alla
söguna."
John Boorman
En hver er þessi John Boorman?
Hann á að baki litríkan feril sem
leikstjóri sem hófst á tímum Bítla-
tónlistinnar og var fyrsta mynd
hans Catch Us if You Can þar sem
hljómsveitín Dave Clark Five var
í aðalhlutverki. Þetta var 1965 eða'
sama ár og Help með Bítlunum var
frumsýnd. Tveimur árum síðar
venti Boorman algerlega kvæði
sínu í kross þegar hann gerði Point
Black, sem var hörkutryllir með
Lee Marvin. Hell in the Pacific var
forvitnileg mynd sem Boorman
gerði 1969. Það eru aðeins tvær
sögupersónur, tveir hermenn stríð-
andi þjóða sem urðu strandaglópar
á eyðieyju eftir aö síðari heims-
styijöldinni lauk án þess aö vita
að stríðið væri búið. Það voru þeir
Lee Marvin sem lék Bandaríkja-
manninn og Toshiro Mifune sem
lék Japanann.
Siðasta ljónið
Sérkennilegasta mynd Boormans
er líklega Leo the Last enda var
hún á sínum tíma sýnd sem mánu-
dagsmynd í Háskólabíói. ítalinn
Marcello Mastroianni fór með hlut-
verk prins sem hafði verið í sjáif-
skipaðri útlegð og vildi nú snúa
aftur til fyrra lífernis. Eitt af þeim
verkefnum, sem hann tekur sér
fyrir hendur, er að kenna nágrönn-
um sínum betri mannasiði og lífsst-
íl. Myndin er dálítíð heimspekileg
og féll vel í listunnendur kvik-
mynda en hinum almenna kvik-
myndahúsagesti fannst aftur á
mótí lítið tíl hennar koma.
Þekktasta mynd Boormans er lík-
lega Deliverance, en það voru ófáir
sem kipptust ekki einu sinni við í
sætum sínum, þegar mest gekk á,
er myndin var sýnd á sínum tíma
í Austurbæjarbíói. Myndin fjallaði
um hóp manna sem fóru í útilegu
og lentu í rimmu við utangarðs-
menn. Zardoz (1974) gerðist 2293
þar sem Sean Connery lék hálf-
gerðan útilegumann sem reyndi að
brjótast út úr kerfinu.
Framtíðin
Þaö ráku margir upp stór augu
þegar þeir sáu að Boorman hafði'
tekið að sér að gera framhalds-
myndina um særingarmeistarann
eða Exorcist II the Heretic.
Útkoman var vægast sagt ömur-
leg enda liðu fjögur ár þar tii Boor-
man leikstýrði næstu mynd sinni.
Það var Excalibur (1981) sem vai
hvarvétna tekið vel enda vai
myndin einstaklega myndræn og
vel útfærð.
The Emerald Forest fjallaði um
verkfræðing sem varð fyrir þeirri
lífreynslu að indíánar rændu syni
hans meðan hann var að vinna að
verkefni í Brasilíu.
Tíu árum síðar fréttír hann af
honum og leggur af stað inn í frum-
skóginn til að bjarga honum. En
það reynist erfiðara fyrir drenginn
en nokkurn grunaði að gera upp á
milli þeirra tveggja heima sem
hann hafði kynnst.
John Boorman er þegar farinn
að vinna að, undirbúningi næstu
myndar simiar sem hann ætlar að
byggjá á bók Linusays Clark The
Chýmicai Wedding. Hún ætt; -.ð sjá
dagsins ljós á næsta ári.
-B.H.