Dagblaðið Vísir - DV - 30.10.1991, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 30. OKTÓBER 1991.
Spumingin
Sækirðu tónleika
erlendra listamanna
sem hingað koma?
Jóhanna Bergsdóttir nemi: Ekki
mikið. Ég hef ekkert farið nýlega.
Dögg Hjaltalín nemi: Stundum. Ég
sá Skid-Row síðast.
Ragnar Guðmundsson kaupmaður:
Já, klassíska - fór síðast að hlusta á
erlendan gest hjá Sinfóníuhljómsveit
íslands.
Guðmundur Tómasson: Nei, það geri
ég ekki. Ég hef ekki fariö á tónleika
í mörg ár.
Svanberg Jakobsson: Nei, aldrei, þeir
höfða ekki til min.
Inga Alfonsdóttir, vinnur á Drop-
laugarstöðum: Nei, aldrei, er það
ekki svo dýrt?
Lesendur

unaseðiIJ
Búníðjrb,
njjlu
Styrkt^r fí
«jnjðirlaun
«rtlrv/yf|rv
orlofsl-un
or lofsuppt)4t
P«rsdnuupplj(St
v-ngeflnní „
' 4 010991-30095^
L*kjarásl
959 1»0000
tsl«ndsb HSrg.túnl
nnaseðijj
2**1 ‘999210
18 SFR/STRV
‘Z St>’rl<t*rfá
S “^naðarlaun
5 d«3vlnna
S °ftlrv/yfirv
orlofslaun
P*rs6nuuppj>5t
„Það étur eng
inn hugsjónir"
Arnheiður Andrésdóttir skrifar:
„Ég er svo heppin að hafa áhugamál-
ið mitt að lífsstarfi," sagöi ég í ræöu
sl. vor. Ef til vill hefði ég átt að bæta
við, „ég hef líka fyrirvinnu sem gerir
mér það kleift“. En hvert er mitt lífs-
starf? Ég er þroskaþjálfl og forstöðu-
kona á dagstofnun fyrir fullorðið
þroskaheft fólk. Það að vinna með
fótluðu fólki er mjög skemmtilegt og
gefandi en það er hka mjög kre-
fjandi. Nákvæm og skipulögð vinnu-
brögð þarf að viðhafa til að starfið
skili árangri. Oft tekur það marga
mánuði að læra þau vinnubrögð sem
nauðsynleg eru og að þekkja fólkið
það vel að hægt sé að sinn þörfum
þess. Við erum því að tala um mjög
sérhæfð störf sem alltaf verða að
taka mið af hverjum einstaklingi en
ekki heildinni. í störf sem þessi velst
að örðu jöfnu fólk sem er fullt áhuga,
hugmyndum og krafti. Því liður vel
í starfi sínu og vill oft á tíðum gera
það að lífsstarfi.
En hvað kemur í veg fyrir að stór
hluti þessa fólks geri það? Svariö er
augljóst ef litiö er á ljósrit að með-
fylgjandi launaseðlum. Annars vegar
launaseðli meðferðarfulltrúa og hins
vegar deildarþroskaþjálfa. Það lifir
enginn á þessum launum. Oft rek-
umst við á það að enginn trúir því
að fólk vinni á þessum launum. Er
það skiljanlegt þegar eingöngu er
fjallaö um meðallaun ákveðinna
hópa í fjölmiðlum, þ.e. laun um 100
þúsund krónur á mánuði. Því er svo
komið að við forstöðufólk stofnana
[þroskaheftra höfum miklar áhyggjur
af þessari þróun. Fólk ílosnar upp
úr störfum sínum sökum fjárskorts
en þeir sem halda í hugsjónir eru
undantekningarlítið komnir í aðra
vinnu með dagvinnunni og þá oft í
30-60% starf eða samtals 130-160%
starf. Mjög oft verður fyrir valinu
starf á annarri stofnun fyrir þroska-
hefta.
Stundum finnst okkur í þessum
málaflokki að ráðmenn þessarar
þjóðar skilji ekki nema arðsemis-
sjónarmið og tölulegar staðreyndir.
En við sem vinnum þessi störf þurf-
um engar tölur til að sanna gildi
starfa okkar. Dæmi um alla þá sem
með markvissri þjálfun og umönnun
hafa öðlast meiri færni og sjálfstæði
og þar með aukna sjálfsvirðingu
sýna okkur það.
í okkar velferðarþjóðfélagi eru til
lög um málefni fatlaðra seip kveða á
um aö fatlaðir skuli njóta sömu lífs-
kjara og aðrir og að þeir skuli fá þá
aðstoð sem þeir þurfa til að gera þeim
það fært. Ég hef ekki trú á að nokkur
okkar vilji hafa það örðuvísi. Víst
erum við komin vel á veg, en til þess
að þessi þjónusta geti haldið áfram
að dafna og þróast þarf ekki ein-
göngu hús. Það þarf líka fólk til að
sinna þjónustunni. Það fólk þarf að
vera vel hæft og ánægt. Þess vegna
þarf að greiða þessu fólki lífvænleg
laun því það étur enginn hugsjónir.
Lífeyrisréttindi hjóna
J.H. skrifar:
Fyrir tveimur árum lögðu Guð-
mundur H. Garðarsson og Salome
Þorkelsdóttir fram frumvarp til laga
um lífeyrisréttindi hjóna. En frum-
varpiö hljóðaði þannig: „Ellilífeyris-
réttindi hjóna, sem áunnizt hafa
meðan á hjónabandi stóð, skulu telj-
ast hjúskapareign þeirra. Við slit á
fjárfélagi hjóna við skilnað skulu þau
lífeyrisréttindi, sem áunnizt hafa
meðan hjónabandið stóð, skiptast
jafn á milli þeirra."
Ég hef mikinn áhuga á að fá að
vita hvað varð um þetta frumvarp.
Ég veit nokkur dæmi þess að þegar
hjón skilja þá situr konan eftir rétt-
indalaus. Flestar konur, sem hafa
helgaö hf sitt heimih og uppeldi
barna og ekki farið út á vinnumark-
aðinn eru ekki í neinum lífeyris-
sjóði. Við skilnað fylgja lífeyrisrétt-
indin manninum og konan situr eftir
réttindalaus. Þetta á ekki hvað síst
við um sjómannskonur sem þurfa
að sjá um allan heimilisrekstur og
því oft erfitt fyrir þær að vinna utan
heimilis.
Saltf isk í hjartastað
Hörður Atli Andrésson sjómaður
skrifar:
„Ef til vill syngjandi sjálfstæðis-
hetjur með saltfisk i hjartastað," seg-
ir í góðum dægurlagatexta. Þegar ég
hlustaði á stefnuræðu forsætisráð-
herra fylltist ég andstyggð er hann
sagðist ætla að hverfa frá fátæktar-
stefnu fyrrverandi ríkisstjórnar. Ég
spyr: Hvaða fátæktarstefnu? Er fá-
tæktarstefna að fólk hafi næga at-
vinnu, gróska sé mikil í atvinnuhíinu
og hinir ríku greiði skatta engu síður
en smælingjarnir?
Hringid í síma
27022
milli kl. 14 og 16
-eða skrifíð
ATH.: Nafn og símanr. veröur
að fylgja bréfum
„ ... aö leggja 7000 króna skatt á
hvern hest i landinu."
Eitt helsta kosningaloforð sjálf-
stæðismanna var skattalækkanir. í
„hvítu músinni" er ekki orö um
skattalækkun. Hvemig skyldi átrún-
aðargoðið, núverandi forsætisráð-
herra, við Reykjavíkurborg? Með
hálfbyggðan steinkumbalda úti í
miðri Tjörn eða fáránleikann á
Öskjuhlíðinni. En þessar byggingar
eiga það sameiginlegt að hafa farið
nokkur hundruð milljónir fram úr
kostnaðaráætlun.
Davíð óskapaðist ekki svo htið út
af peningum sem farið höfðu í lax-
eldi. í dag skila þessi fyrirtæki gjald-
eyristekjum. Hvenær skyldi ráðhús-
ið skila arði? Hefði ekki verið nær
að láta þessa peninga renna til Suð-
ureyrar til að rétta af hag fólks þar
þvi það fyrirtæki mundi örugglega
skila arði til baka.
Svo á að fara að afnema sjómanna-
afsláttinn. Það ætti að senda þessa
menn, sem hafa aldrei dýft hendi
sinni í kalt vatn, á vertíðarbát vestur
á firði. Þá kæmu þeir ekki með shkar
tillögur fram aftur. Kratar lögðu
fram þá tillögu að leggja 7000 króna
skatt á hvem hest í landinu. Báðum
þessum stéttum hefur verið gert erf-
itt fyrir með kvóta en það er ekki
nóg, afætulýðurinn þarf meiri pen-
inga. Ég hef hitt marga sem gáfu
þessum flokkum atkvæði sitt sem
vildu nú óska þess aö geta sótt þau
til baka.
Sjónvarps-
dagskráin
Lilja hringdi:
Mig langar til að kvarta undan
vetrardagskrá ríkissjónvarpsins.
Nú er stöðugt verið aö kynna
dagskrána í sjónvarpinu en ekki
kynntur einn einasti nýr þáttur
í vetur. Þetta eru aht gamlar
lummur eins og Matlock, Sam-
herjar, Fyrirmyndarfaðir, Litróf,
Hemmi Gunn og Stundin okkar
sem enn einu sinni er með sömu
umsjónarmennina. Ég ætla svo
sem ekkert að kvarta undan ís-
lensku þáttunum en væri ekki
hægt að fá einhveija nýja spenn-
andi erlenda þætti? Þá er ég ekki
endilega að tala um leynilög-
regluþætti, það hlýtur að vera til
nóg af öðrum efni.
Eg skora á sjónvarpiö að fá til
sýningar einhverja nýja þætti
eins og t.d. ástralska framhalds-
þætti. Slíkir þættir eru mjög góö-
ir og vinsæhr meðal áhorfenda.
EES-samn-
ingurinn
Kolbeinn hringdi:
Ég get nú ekki oröa bundist yfir
þessum látum sem Ólafur Ragnar
Grimsson og Steingrímur Her-
mannsson viðh'afa vegna EES-
samningsins. Ég veit ekki betur
en að þessir menn, ásamt núver-
andi utanríkisráðherra, hafi ver-
ið í forsvari þegar þessar samn-
ingaviðræður hófust og stutt þær
í hvívetna. Þeir bera í raun
ábyrgð á samningnum en keppast
nú við að svetja af sér króann.
Hvers konar pólitík er þetta,
halda mennirnir að almenningur
þessa lands sé upp til hópa asnar?
Að stjórnmálamenn geti sagt eitt
í dag og annað á morgun, bara
eftir þvi hvort þeir eru í stjórn
eða stjórnarandstöðu? Samning-
urinn hefur ekki breyst nema
hvaö útkoman er eitthvað betri
en búist var við frá þvi þeir fóru
út í þessar samningaviðræður.
En nú, þegar þeir eru ekki lengur
i forsvari, þá flnna þeir honum
allt til foráttu.
Skemmdar-
verk
Sigurjóna hringdi:
Nú les maður í blöðum að ung-
menni hafi kveikt í fahega norska
húsinu uppi í Heiðmörk og það
sé talið nánast ónýtt. Af fréttum
að dæma voru ungu mennirnir
að leika sér að því að skjóta á
húsið með byssu. Nánast á hverj-
um degi les maður í blööum eða
heyrir í fréttum um ungmenni
sem eyðileggja eignir annarra.
Mér finnst þetta uggvænleg þró-
un og tel að foreldrar, skólayfir-
völd og aðrir sem hafa með börn
að gera eigi að taka sér tak og
stöðva þessa óheillaþróun. Böm-
in verða að læra að bera virðingu
fyrir ööru fóiki og einnig fyrir
eignum annarra. Eg tel að þau
læri það best frá foreldrum sínum
og í skóium.
Tilvera
íslands
Sigrún Jónsdóttir skrifar;
Eg vil þakka Tryggva Gislasyni
skólameistara fyrir mjög góöa og
tímabæra kjaharagrein sem birt-
ist í DV þann 25. október sl.
Ég skora jafbframt á aðra
skólasijómarmenn og kennara
að setjast nú niður og skrifa
greinar um ástæðuna fyrir tdl-
veru íslensku þjóöarinnar og
sjáifstæði. Ég tel aö þessi fræösla
hafi misfarist innan skólakerfis-
ins og þess vegna sitjum við uppi
með fáráðlinga í æðstu stöðum
stjómkerfisins.