Dagblaðið Vísir - DV - 31.07.1992, Blaðsíða 22

22
FÖSTUlíAGUK 31.■ JÚLÍ 1992.
Sérstæð sakamál
Eugene Halterman var þrjátíu og
fimm ára, endurskoðandi, sérfræð-
ingur í skattamálum og metorða-
gjarn. Það síðastnefnda varð öðru
fremur til þess að vinnuálag hans
jókst stöðugt og þar kom að það
varð of mikið fyrir hann. En fljót-
lega komst hann að því að með því
að reykja hass komst hann yfir
helstu streitueinkennin. Nú gat
hann haldið áfram að vinna mikið
en þar kom aö hassið dugði ekki
sem fyrr. Þá fór hann að neyta
heróíns og dag einn uppgötvaði
hann, sér til mikillar skelfingar, að
hann var orðinn svo háður eitur-
lyfinu að hann gat ekki hætt að
neyta þess.
Kona Eugenes, Cherry, tók þetta
mjög nærri sér, eins og vonlegt
var, og bað hann að leita aðstoðar
læknis. í fyrstu vildi Eugene ekki
heyra það nefnt en þar kom að
hann viðurkenndi að eina leiðin til
að losna úr viðjum eiturlyfsins
væri að leita aðstoðar sérfræðings.
í mars 1987 fór hann því á fund
Lisu Booth, læknis sem hafði sér-
hæft sig í meðferð eiturlyfjasjúkl-
inga. Hún bjó í heimaborg Euge-
nes, San Diego í Kalifomíu.
Á lyfjakúr
Lisa Booth lét Eugene taka lyfið
metadon. Hún lét hann fá nóg til
tveggja daga í einu en það leiddi til
þess að hann varð að koma oft til
hennar. Það var einmitt það sem
hún vildi því hún þurfti að fylgjast
náið með sjúklingnum.
Fyrsta mánuöinn virtist allt
ganga vel en þá fór Eugene að neyta
heróíns á nýjan leik því honum
fannst metadonið ekki duga sér.
Auðvitað tókst honum ekki að leika
á svo reyndan sérfræðing sem Lisa
Booth var. Hún lagði þvi til að hann
tæki fóggur sínar næsta föstudag
og flyttist heim til hennar um helg-
ina. Hún gæti þá haft eftirlit með
honum þar til hann færi til vinnu
á mánudagsmorgninum. Sagði hún
að slíkt fyrirkomulag í nokkra
mánuði yrði til þess að draga svo
mikið úr neyslulöngun hans að eft-
ir þann tíma gæti hann haldið sig
við metadon eingöngu.
Eugene ræddi máliö við konu
sína, Cherry, sem leit svo á að betra
væri aö sjá af manni sínum um
helgar en fyrir fullt og allt.
Ný aðferð læknisins
Fyrsta fóstudaginn sem Eugene
var á heimili Lisu Booth var hann
mjög dapur. Öryggisleysi sótti að
honum, bæði af því að hann var
að heiman og af því að hann hafði
ekki heróín. En Lisa réð bót á síð-
ara vandamálinu. Hugmynd henn-
ar var ekki aðeins að hjálpa honum
til að komast yfir vanda hans og
þegar þunglyndið kom aftur yfir
hann á laugardeginum tók hún
fram sprautu og heróínskammt.
Eugene kom strax auga á hvort
tveggja en spurði einskis. Hann
þreif sprautuna og skömmu síðar
lá hann uppi í sófa, brosandi eins
og sá sem er með öllu áhyggjulaus.
Þegar hann vaknaði á sunnu-
dagsmorgun var hann nokkra
Eugene Halderman.
Cherry Halderman.
Hann reyndi að malda í móinn en
þá sagði Lisa: „Hlustaðu nú á mig,
Eugene. Þú veist að ég vil hjálpa
þér. Það er ekkert athugavert við
þetta. Þetta er allt saman þáttur í
meðferðinni. Treystu mér.“
Cherryfærfréttir
Eugene fannst Lisa, sem var
fimmtíu og eins árs, ekki sérstak-
lega aðlaöandi en hún var heldur
ekki fráhrindandi. Honum fór því
að líða líkt og barni sem er þægt
og fær laun fyrir. Þegar hann hefði
verið „þægur“ við Lisu, eins og
hann var nú farinn að kalla hana,
fékk hann sín laun, heróínskammt.
stund að átta sig. Hann vissi ekki
hvar hann var. En þegar hugsunin
skýrðist sá hann að hann var ekki
í gestaherberginu sem hann hafði
fengið til umráða á fostudeginum.
Lisa kom nú inn til hans og batt
enda á frekari heilabrot. Hún hélt
á bakka með morgunmat, lagöi
hann við hliðina á rúminu og
spurði brosandi:
„Svafstu vel?“
„Já,“ svaraði Eugene. „Annars
var ég undir miklum áhrifum í
gær.“
Þá svipti hún af sé morgun-
sloppnum og í Ijós kom að undir
honum var hún allsnakin. Síðan
skreið hún upp í rúm til Eugenes.
Lisa Booth læknir.
Cherry, kona Eugenes, hafði ekki
hugmynd um þessa sérstöku „með-
ferð“. Hún sá bara fljótlega á manni
sínum að honum virtist líða betur
og yfir því gladdist hún. Þegar
aprílmánuður var nær liðinn
hringdi Lisa Booth til hennar og
lýsti ánægju sinni með framfarir
Eugenes. Hún sagði þó að hún væri
hrædd um að hann væri ekki enn
búinn að ná sér nógu vel til að
standa á eigin fótum og lagði því
til að hann yröi heima hjá sér
nokkrar helgar enn. Cherry var
ekki hrifin af hugmyndinni en
gerði sér engu að síður ljóst að
færi Eugene að nota eiturlyf á ný
væri öllu lokið fyrir honum.
Hún vissi ekkert um að Eugene
notaði enn heróín, hvað þá að hann
fengi það hjá Lisu Booth lækni.
Grunsemdir
Cherryvakna
Þegar Lisa Booth hringdi á ný til
Cherry í maí og lýsti enn ánægju
yfir franmfórum Eugenes en sagði
þó nauðsynlegt að hann yrði heima
hjá sér næstu tvær til þrjár helgar
hætti Cherry að lítast á blikuna.
Þegar Eugene kom heim þá um
kvöldið sagði hún við hann að nú
væri helgardvölinni hjá Lisu Booth
lækni lokið. Hún ætlaði sjálf að
hjálpa honum til að ná því marki
sem þau hefðu sett sér. En Cherry
til mikillar undrunar sýndi Eugene
engin gleðimerki. Þess í stað varð
hann nánast óður.
„Þú hefur engan rétt til að segja
Lisu hvað er best fyrir mig,“ hróp-
aði hann. „Hún er sú eina sem get-
ur leitt þetta mál tíl lykta.“ Síöan
gekk haim út.
Cherry til undrunar kom hann
hvorki heim daginn eftir né þar
næsta dag og þegar hann kom ekki
heim að kvöldi þriðja dagsins
ákvað Cherry að fara til hans og
biðjast fyrirgefningar. Hún ók
heim að húsi Lisu Booth og sá bíl
Eugenes standa þar. Svo gekk hún
að dyrunum og hringdi bjöllunni.
Eftir nokkra sfimd kom Lisa til
dyra.
„Má ég fá að tala við Eugene?"
spurði Cherry.
„Það er ekki hægt,“ svaraði Lisa.
„Hann er í baðkerinu að slaka á.“
Svo skellti hún hurðinni á Cherry
sem stóð agndofa og vissi ekki
hvaðan á sig stóð veðrið.
Komið á óvart
Þetta olli Cherry heilabrotum.
Hún vissi aö Eugene vildi ekki
liggja í baðkeri og fór því alltaf í
sturtu. Cherry læddist varlega á
bak viö húsið og í gegnum stóra
gluggana sá hún Eugene sitja hálf-
nakinn inni í stofu með bros sem
hún þekkti vel. Þannig brosti hann
alltaf þegar hann hafði sprautað sig
með heróíni.
Lisu og Eugene brá mjög þegar
Cherry birtist skyndilega í garð-
dyrunum.
„Út með þig„“ hrópaði Lisa.
„Já, ég skal gjarnan fara,“ svar-
aði Cherry, „en ég tek Eugene með
mér.“
„Ég fer ekki með þér,“ sagði Eug-
ene skælbrosandi.
Cherry hikaði augnabhk. Svo yf-
irgaf hún húsið og Lisa brosti sig-
urviss. Hún taldi sig hafa unnið
baráttuna um Eugene.
Málalok
En Lisa reiknaði ekki með bar-
áttuhug Cherry. Þremur tímum
síðar kom hún aftur með skamm-
byssu sem Eugene hafði gefiö henni
til að verja sig með, gerðist þess
þörf meðan hann fór á fund við-
skiptavina sem bjuggu utan borg-
arinnar.
Eugene var í vímu og áttaði sig
ekki hvað var að gerast. Hann
heyrði nokkra skothvelh og sá Lisu
grípa um brjóstið og hníga niður á
sófann. Án þess að streitast nokkuð
á móti fór hann með konu sinni út
í bíl og heim með henni.
Daginn eftir fór smám saman að
renna upp fyrir honum hvað gerst
hafði á heinúli Lisu Booth. Um hríð
sat hann og hugsaði ráð sitt. Hann
sá óljóst fyrir sér atburði gærdags-
ins og þegar hann var búinn að
jafna sig það mikið að hann gat
hugsað nokkum veginn skýrt varð
honum ljóst að nú væri lokið tíma-
bili heróínneyslu og framhjáhalds
í lífi hans.
Loks reis Eugene á fætur, gekk
að símanum og hringdi á lögregl-
una.
Rannsóknarlögreglan gat fljót-
lega staðfest aö frásögn Eugenes
og Cherry væri rétt. Málið var sent
saksóknara sem gaf út ákæru á
hendur Cherry og hún kom síðan
fyrir rétt.
Kviðdómendur og dómari sýndu
Cherry skilning. Hún hafði fengið
mann sinn til að leita læknis í þeim
tilgangi að hann fengi lækningu
svo hann gæti hætt að neyta eitur-
lyfja og lifað eðlilegu lífi á ný. En
læknirinn hafði brugðist.
Cherry fékk vægan dóm því ljóst
var að hún hafði unnið verknaðinn
í örvæntingu. Hún hegðar sér vel
í fangelsinu og því verður dvöl
hennar þar ekki löng. En hún er
ekki gift Eugene lengur. Honum
tókst ekki að losna við eiturlyfin
og er nú orðinn hrak. Hann hefur
glatað fiölskyldu sinni, heimili og
viðskiptavinum.