Dagblaðið Vísir - DV - 05.09.1992, Blaðsíða 22

Sérstæð sakamál
Verjandinn, dr. Driendl, ásamt Gerhard Reger.
Uppeiörið
Bemt Olsson.
Hjónaband Gabriele Reger, sem
var tuttugu og níu ára þegar það
gerðist sem hér segir frá, og Ger-
hards, sem var þá þijátíu og fímm
ára, stóð í sjö ár. Þau bjuggu í Imm-
enreuth í Þýskalandi. Reyndar var
það mesta furða að það skyldi
standa svo lengi því þau höfðu svo
ólíkar skoðanir á því hvemig lifa
ætti lífinu. Gabriele vildi fara spar-
lega með fé og leggja fyrir en Ger-
hard hélst illa á því.
Hefði hann eytt peningunum í
konu sína eða heimilið hefði kona
hans líklega tekið aðra afstöðu til
hans, en það gerði hann ekki. Pen-
ingunum eyddi hann í það sem
hann hafði sérstakan áhuga á.
Þannig átti hann nokkra bíla, þrett-
án mótorhjól, dýr hljómflutnings-
tæki og stórt sjónvarp. Þá voru ó-
taldar nokkur hundruð plötur og
snældur. Þetta hafði kostað mikið
fé og þótt bæði hjónin hefðu ágætar
tekjur varð Gabriele að snúa við
hverjum eyri áður en hún lét hann
frá sér svo að henni tækist að
greiða kostnaðinn við heimilis-
haldið. Samt var þaö þeim í hag að
þau bjuggu í lítUli íbúð í húsi sem
foreldrar Gabriele áttu við Kemn-
atharstræti.
Vanrækti konu sína
Mestum tíma sínum varði Ger-
hard í að aka mótorhjólunum sín-
um og bílum og þegar hann gaf sér
loks tíma til að vera heima sat hann
lengstum fyrir framan sjónvarpið
eða hljómflutningstækin.
Afleiðingin af því að Gerhard
sinnti konu sinni næstum því ekk-
ert varð sú að Gabriele fékk nóg
af honum einn daginn og vísaði
honum á dyr. Jafnframt krafðist
hún skilnaðar en þá var hún farin
að vera með fertugum Svía, Bemt
Olsson. Hann var frá Alvesta í Sví-
þjóð. Aðaláhugamál hans var bílar.
Þess vegna hafði hann gerst félagi
í bílaklúbbi í Immenreuth þegar
hann kom þangað. Þegar hann
hafði verið í klúbbnum um hríð
kynntist hann Gerhard og skömmu
síðar bauð Gerhard honum heim
til sín til að sýna honum bOana sína
og segja honum frá áhugamálum
sínum. En það fór svo að Bemt
reyndist fá meiri áhuga á Gabriele
en bílunum og mótorhjólunum sem
Gerhard átti.
Vonsvikinn
Gerhard varð nyög dapur yfir þvi
að þessi nýi vinur hans skyldi sýna
konu hans svo mikinn áhuga og
enn meira fékk þaö á hann þegar
honum varð Ijóst að Gabriele hafði
ekki minni áhuga á Svíanum en
hann á henni. Gerhard gerði sér
þó vonir um að sá dagur kæmi, og
það fyrr en síðar, að Gabriele sæi
villu síns vegar, hafnaði Bemt og
sneri sér aftur til sín. En honum
varð Ijóst að líklega yrði sú von
hans að engu þegar Gabriele tíl-
kynnti honum að hún hefði sagt
upp starfi sínu og hygðist fara í
ferðalag til Svíþjóöar með Bemt.
Kvöldið sem Gerhard fékk þessar
fréttir fór hann heim til móður
sinnar og borðaði hjá henni kvöld-
mat. Síöan settist hann fyrir fram-
an sjónvarpið í stofu hennar og
horfði á sakamálaþátt. Þegar
klukkan var orðin hálfeitt um nótt-
ina ók hann heim tíl sín, en hann
var nú sestur að í einstaklingsíbúð.
Þar komst hann Qjótlega að því að
hann gæti ekki sofnaö og settist því
við hljómflutningstækin. Og þegar
hann hafði hlustað á nokkur lög
ákvað hann að hann yrði að ráða
af dögum Svíann sem hafði stoUð
konu hans.
Næturferðin
Um hríð íhugaði Gerhard hvemig
hann gæti á bestan hátt komið fyr-
irætlan sinni í framkvæmd. Reynd-
ar var hugmyndin ekki ný en ýmis-
legt krafðist þó frekari skipulagn-
ingar. Loks reis Gerhard á fætur
og gekk út að bö sínum. Hann opn-
aði farangursgeymsluna og virti
fyrir sér um hríð riffilinn sem þar
lá. Síöan ók hann að húsinu sem
Hús foreldra Gabriele.
hann hafði búið í með Gabriele viö
Kemnatharstræti. Þegar þangað
kom gekk hann úr skugga um að
riffillinn væri hlaðinn þeim fimm
skothylkjum sem hann tók. Svo
reyndist vera en tO öryggis tók
hann með sér nokkur önnur skot-
hylki sem hann stakk í vasann. Svo
gekk hann að húsi tengdaforeldra
sinna fyrrverandi. En til þess að
enginn yrði hans var fór hann um
stíg aö húsabaki og yfir auða lóð.
Við kjallarann var hlemmur sem
enginn lás var á. Opið var að vísu
þröngt en Gerhard tókst að
þröngva sér niður um það. Þá tók
við þröng rás eða göng en við innri
enda þeirra reyndist vera grind
sem Gerhard fékk ekki haggað.
Hann skreiö því aftur á bak að op-
inu og kom sér út um það. Þá sótti
hann verkfæri í böinn og fór síðan
aftur niður um opið. Nokkru síðar
hafði honum tekist að losa grindina
og þá var honum opin leið inn í
húsið.
Morðið
Er inn í kjaOarann kom lét Ger-
hard það verða sitt fyrsta vérk að
taka símann úr sambandi og losa
vartappa svo ekkert rafmagn var
nú í húsinu. Hann þekkti auðvitað
vel til aOs innra og eftir stutta
stimd var hann kominn að svefn-
herbergisdyrunum í íbúð Gabriele
án þess að nokkur hefði orðið hans
var. Dymar stóðu hálfopnar. Hann
gægðist inn fyrir og sá að í rúminu
sváfu tvær manneskjur. En þaö var
dimmt og hann gat ekki greint and-
Ot mannsins við hhð Gabriele nógu
vel til að geta gengið úr skugga um
að þar lægi í raun Bemt en ekki
einhver annar. Og þar eð Gerhard
var kominn til að ráða Bemt af
dögum ákvað hann að bíða dögun-
ar til að vera viss um að skjóta
ekki einhvem annan mann en
Svíann.
Þegar sólin kom upp féfiu geislar
hennar inn í svefhherbergið og
tóku af aOan vafa um hver það var
sem lá við hOÖ Gabriele. Hægt og
rólega lyfti Gerhard rifilinum og
miðaði. Um stund skulfu hendur
hans og þá fór han að velta því fyr-
ir sér hvort hann væri í raun mað-
ur til að fremja slíkan verknað.
Bemt hafði jú verið félagi hans í
klúbbnum. En svo náðu afbrýði-
semin og hatrið yfirhöndinni. Ger-
hard tók í gikkinn og við kvað hár
skothvefiur. Maðurinn í rúmínu
kastaðist tíl.
Tapaður leikur
Gerhard hljóp út úr svefnher-
berginu, niður stigann og á dyr.
Hann var horfinn sjónum Gabriele
áður en hún hafði gert sér ljóst
hvað gerst hafði. En þegar Gerhard
var kominn út að bönum og hafði
kastað rifíOnum í farangurs-
geymsluna var sem honum yrði
fyrst ljóst hvað hann hafði gert.
Rólega settist hann undir stýri og
ók af stað. Auðvitað hlyti grunur
að fafia á hann á undan ööum öðr-
um. Lögreglan gerði sér strax ljóst
að hann hefði átt harma að hefna.
Þá yrði ljóst að sá sem verknaðinn
hafði framið þekkti vel til í húsinu
því aöeins kunnugur maður hefði
getaö farið þá leið inn í það sem
hann hafði farið. Það dyldist ekki
vökulum augum rannsóknarlög-
reglumannanna.
Loks rann það upp fyrir Gerhard
að hann hlaut að hafa skifið eftir
fingrafór um afit húsið, þar á með-
al á símaleiðslum og vartappakassa
í kjallaranum og þau yrðu hluti
þess sem yrði honum að falli.
Uppgjöfinog
réttarhöldin
Um hríð ók Gerhard um og íhug-
aði stöðu sína. Og þar kom að hon-
um varð ljóst að hún var vonlaus.
Það væri því eins gott að sitja ekki
í kvíða og bíða eftir handtöku.
Hann ók því að næstu lögreglustöð
og gaf sig fram. Þar var tekin af
honum skýrsla. Er sanpreynt hafði
verið að hún var rétt var hann sett-
ur í varðhald og máfið fengið sak-
sóknaraembættinu.
MáOð var tekið fyrir í Landsrétti
126 í Weiden í Oberpfalz og áheyr-
endabekkimir voru þéttskipaðir.
Eitt af því sem vakti sérstak at-
hygfi viðstaddra var kuldaleg og
næstum kaldhæðin lýsing Ger-
hards Reger á því hvernig hann
hafði hefnt harma sinna með því
að myrða Bernt Olsson. Og Ger-
hard gerði enga töraun til að skýra
verknaðinn á þann hátt að það yrði
honum til málsbóta.
„Ég skaut Bemt Olsson," sagði
hann, „af því að hann stal konunni
minni. Svo einfalt var það. Hann
var félagi minn en sveik mig. Ör-
lögin vora að verki. Ég skaut hann
og ekki konuna mína af því aö ég
elska hana enn. Það mun ég alltaf
gera.“
Saksóknarinn spurði hann
hveiju hann hefði vöjað koma fram
með því að myröa elskhuga fyrrum
konu sinnar. Þá svaraði hann því
til að það hefði hann aldrei hugleitt.
„En Gabriele hafði rétt fyrir sér
þegar hún ásakaði mig,“ sagði
hann. „Ég eyddi allt of miklum
tíma í að horfa á sjónvarp og í
áhugamálin mín. Hún beið í raun-
inni bara eftir því að kynnast öðr-
um manni og þegar ég fór að bjóða
sænska vini mínum heim fór sem
fór. Þau féllu hvort fyrir öðra. Ég
vfidi bara að hún kæmi tíl mín aft-
ur síðar.“
Sá dagur kemur ekki. Ef tíl vifi
finnur Gabriele loks hamingjuna.
Hún varð fyrir miklu áfaöi þegar
hún vaknaði við skothvellinn í
svefnherbergi sínu og sá manninn
sem hún ætlaði að búa með fram-
vegis Oggja látinn í rúminu við
höðina á sér með skotsár. Og þegar
réttarhöldin fóru fram hafði hún
ekki náð sér og taöö er að það taki
langan tíma.
Gerhard Reger fær tíma tíl að
íhuga það sem hann gerði. Veij-
anda hans, dr. Driendl, gekk illa
þegar hann reyndi að sannfæra
réttinn um að skjólstæðingur hans
ætti sér málsbætur. Dómurintt'
kvað á um lífstíðarfangelsi.
f