Dagblaðið Vísir - DV - 01.02.1994, Síða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 1. FEBRÚAR 1994
Spumingin
Fylgist þú með prófkjöri
sjálfstæðismanna?
(spurt á mánudag)
Helga Haraldsdóttir: Já, satt aö segja
geri ég þaö.
Róbert Clausen: Já, ég bíð bara eftir
úrslitunum.
Rúnar Hansen: Já já ég geri það og
er búinn að kjósa.
Gísli Sverrisson: Nei, það geri ég
ekki.
Páll Zophoníasson: Nei, nei, það geri
ég sko ekki.
Gylfi Guðmundsson: Já, ég fylgist
auðvitað með því.
Lesendur
Ingaló - hættu-
leg landkynning
Gunnar Bjamason skrifar:
Fyrir réttri viku var sýnd ein hinna
íslensku kvikmynda í Sjónvarpinu.
Hún hét því einfalda nafni Ingaló.
Þetta var mynd um lífið í sjávar-
plássi, líf sjómanna og þeirra sem
vinna í verstöðvunum á Islandi. Um
starfið og streituna í íslensku at-
hafnalífi. Ekkert fjarri raunveruleik-
anum, á köflum. - En langt frá sann-
leikanum um helstu útflutningsaf-
urð okkar fiskinn, og langt frá því
að vera boðleg sem kvikmynd fyrir
erlendan markað, að ekki sé nú talað
um landkynningu fyrir þjóð sem á
allt sitt undir útflutningi á ómenguð-
um matvælum úr gullkistu sjávar.
Þessi mynd, sem hefur verið verð-
launuð af menningarklikunni, er svo
hættuleg fyrir íslenskan útflutning
sjávarafurða að nærtækast væri fyr-
ir utanríkisráöuneytið að láta banna
sýningu á henni, erlendis a.m.k.
Þarna er dregið fram siðleysi sjó-
manna og útvegsmanna og aðbúnað-
ur sem verkar eins og ísköld vatns-
gusa framan í fólk sem ekki þekkir
til þessarar starfsemi okkar við sjáv-
arsíöuna.
Erlendar húsmæður sem sjá svona
kvikmynd frá íslandi láta sér ekki til
hugar koma svo sem mikið að líta
við fiskafurðum okkar. Þær fá þá til-
finningu að ekki geti átt sér stað
vönduð framleiðsla matvæla í landi
sem kynnir aðstæður og umhverfi
hennar á þann hátt sem þama er lýst.
Er nú ekki tími til kominn aö
kynna þá hliöina á framleiðslu sjáv-
Ur kvikmyndinni Inguló. - Bréfritari telur myndina ekki til framdráttar útflutn-
ingsafurðum okkar.
arafla sem sýnir raunveruleikann?
Nefnilega hin nýju og tæknivæddu
fiskiskip þar sem fiskur er unninn
beint úr köldum sjónum. Þar sem
sjómennimir á stóm frystitogurun-
um búa við nánast heimilisaðstæður
og besta atlæti með gufubaði og af-
þreyingu hvers konar. - Það er ekki
nokkur vafi að slík mynd yrði marg-
falt betri kynning á erlendum vett-
vangi en kvikmyndin Ingaló sem set-
ur hroll að fólki sem vill landi og
þjóð vel og neitar að leggja til fjár-
muni sem skaða lífsafkomu þess þeg-
ar upp er staðið.
Atvirmuleysið 1 Reykjavík:
Hvað vill Alþýðuf lokkurinn gera?
Magnús Guðjónsson hringdi:
Maður gæti haldið að þeir andstæð-
ingar ríkisstj ómarinnar sem hæst
láta vegna atvinnuleysisins hefðu
eitthvað fram að færa til úrbóta. -
Svo virðist hins vegar alls ekki vera,
og þá ekki nema síður sé, ef eitthvað
er. Þeir bera einungis fram ásakanir
á ásakanir ofan, gagnrýna Perlu og
Ráðhús og segja tíma til kominn að
breyta til í borgarstjórn. - Auðvitaö
einungis breytinganna vegna.
Ég var einmitt að lesa í DV bréf frá
einum frambjóðandanum í prófkjöri
Alþýðuflokksins, Gunnari Inga
Gunnarssyni. Hann er læknir og því
ætti hann kannski að hafa eitthvað
fram yfir aðra í þessu sameiginlega
vinstra framboði. En um hvað skrif-
ar hann? Jú, um Perluna og 600 at-
vinnulausa Dagsbrúnarmenn. Rétt
eins og hinir sem ekkert hafa að
segja. Og það sem verra er, hann
hefur engar úrbætur eða lausnir
fram að færa fyrir hönd þeirra krata.
Frambjóðandinn aumkar atvinnu-
lausa verkamenn og fjölskyldur
þeirra. En engin lausn. Hún hefði
verið líkn í þraut hinna atvinnu-
lausu. Þeir geyma líklega lausnar-
orðið, kratarnir, þar til þeir komast
að kjötkötlunum í Reykjavík. Eiga
þeir e.t.v. urmul af lausum stöðum í
Brussel eða Genf fyrir ófaglærða
verkamenn úr Reykjavík? Já, því
ekki að skipta á þeim og hinum sem
kratar eru búnir að raða á j ötuna það
sem af er yfirstandandi kj örtímabili?
Enn heldur Sviss sérstöðu sinni
Ragnar skrifar:
Því var haldið fram til skamms
tíma að þau lönd, sem ekki gerðust
aðilar að EES-samningnum, myndu
fljótlega einangrast efnahagslega.
Ég get þó ekki með nokkru móti
séð hvað aðildin gefur af sér fyrir
íslenska neytendur með beinum
hætti. Tollalækkanir fyrir útflutn-
ingsvörur okkar verða jú einhverjar,
en það er ekkert sem segir okkur að
hve miklu leyti þær verða og allra
síst að þær verði varanlegar.
í umræðunni um óhagræði þess að
samþykkja ekki EES-samninginn
var sérstaklega bent á Sviss og því
spáð að Svisslendingar ættu aldeilis
eftir að Ðnna fyrir því að standa utan
samkomulagsins. Ég sendi lesenda-
dálki DV nokkrar línur á þeim tíma
og fullyrti að þessu væri akkúrat
öfugt farið. Sviss væri þegar í að-
Hringið í síma
63 27 00
millíkl. 14 og 16
-eða skrifíð
Nafn og simanr. verðtir aó fylgja bréfum
Shimon Peres, Amr Moussa, utanrikisráðherra Egypta, og Yasser Arafat á
fundi i DvaOS i SvÍSS. Simamynd Reuter
stöðu sem hlypi ekkert frá þeirri þjóð
þótt EES-samningur væri ekki á
hennar borði.
Allt hefur það ræst, og enn betur,
ef eitthvað er. Sviss heldur sinni sér-
stöðu sem aldrei fyrr. - Genf er ekki
líkleg til að hverfa sem ein aðalmið-
stöð fundahalda alþjóðastofnana og
hinir og þessir smábæir í Sviss eru
eftirsóttir sem aldrei áður fyrir mik-
ilvæga fundi. Þetta helgast m.a. af
því að Sviss hefur tekist það sem
engri ef nokkurri annarri þjóð hefur
tekist; að bjóða traustara öryggi en
víðast annars staðar, svo og skipu-
lag, aðbúnað og samgöngur sem
hvergi gerast betri.
Nýjasta dæmiö: fundur þeirra Per-
esar og Arafat sannar svo ekki verð-
ur um villst, að til Sviss sækja enn
þjóðarleiðtogar og skipuleggjendur
ráðstefna þegar mikið liggur við að
ná samkomulagi á alþjóðavettvangi.
Sviss nýtur legu landsins svo og þjóð-
arinnar sem veitir þjónustu án þess
að vera sjálf bundin alþjóðasamning-
um um stjómunar- eða markaðsmál
í bak og fyrir. Það er sannarlega ekki
það sama að „vera“ sjálfstæð þjóð
og „kallast" sjálfstæð þjóð.
útáland
-meö eöa án starfsmanna
Július hringdi:
Það er með eindæmum að
starfsfólk skuli setja ráðuneytum
stólinn fyrir dyrnar þegar um er
að ræða að færa einstaka emb-
ætti eða stofnanir frá Reykjavík
eins og búið var að undirbúa -
og það samkvæmt ábendingum
flestra sem hafa fiáð sig x ræðu
og riti á undanfömum áram. i
flestum sveitarfélögrmi er nægur
mannskapur til að taka við þeim
störfum sem um er að ræða. Að
bera við starfi eiginkvenna eða
skólagöngu bama er hreint og
klárt rugl.
Friðrik hringdi:
í ágætri rispu eftir Kristínu
Maiju Baldursdóttur í Mbl. ný-
lega ræddi hún gerviþarfir og
hvenúg mætö lækka matar-
reikiúng verulega með útsjónar-
semi. Hún tók dæmi af konu einni
sem rekur fjögurra manna heim-
ili með 25-30 þús. kr. matarreikn-
ingi með því að kaupa engan
óþarfa og útiloka afiar gerviþarf-
ir. Konan stígur td. aldrei fæti í
bakari, sem hún segir vera ok-
ursjoppur.. Hún bakar m.a. sín
rúnstykki sjálf einu sbrni í viku,
70-80 stykki í senn. Allt var efiár
þessu. lætta eigum við auðvitað
taka upp, almenningur í þessu
landi - og á þessum tímum.
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Ef reglum um starfslok væri
breytt þantúg að þau væru miðuö
við 65 ára aldur myndu losna
störf fyrir nokkur þúsund
manns. - Hjá ísal t.d. eiga menn
kost á því að hætta störfum 65
ára en því miður á skertum laun-
um - í stað þess að hætta 67 ára.
Ef ritó og sveitarfélög tækju slíka
stefhu myndu losna þúsundir
starfa, sem atvinnulausir ættu
hugsanlega kost á. Ég skora á
stjórnvöld að kanna þennan
möguleika. Þó finnst mér ekki
koma til greina að mönnum væri
skipað að hætta heldur mættu
menn velja.
Einar Guðmundsson skrifar:
Mér finnst vikublaðið Pressan
hafa breyst til hins verra eftir til-
komu aukablaðanna. Þetta er al-
gjör óþarfi. Fólk vill bara vera
með eitt gott blaö í höndunum.
Þessi aukablöð og svokallaðir
kálfar, sem fylgja, eru lítið annað
en ragl; dagskrá, menning, og
myndaseríur. Ekkert áhugavert
lesmál. - Hið nýja blaö, Eintak,
hefur tekið forskotið af þessum
vikublöðum. Þar era fleiri mála-
flokkar tekrúr fyrir, fleiri stutt
og skörp skot. Meira lesefni í það
lieila tetóð, og miklu betur skrif-
að en Pressan. Eintatóð má þó að
gæta sín á kláminu og soranum.
Heilsugæslan í Haöiarflrði:
Erftttaðná
sambandi
Matthildur skrifar:
Ég hef átt í hinu mesta basli við
að ná sambandi viö Heilsugæslu-
stöðina okkar í Hafnarfirði.
Ýmist næst ekki símasamband
yfirieitt eða þá að ekki næst í viö-
komandi lækni. Síðast varð ég aö
biðja vinsamlega hjúkrunarkonu
aðstoðar við aö nálgast lyfseðil
fyrir mig. Það er bagalegt fyrir
fólk aö geta ektó treyst á viðveru
lækna á auglýstum tíma og hálfu
verra að ná ekki símasambandi
fyrr en eftir langa biö.