Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.1994, Blaðsíða 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 22. FEBRÚAR 1994
Fréttir
Hringdi 1 lögfræðing til að panta tíma:
Var rukkuð um rúmar tvö
þúsund krónur fyrir símtalið
- ekki ástæða til að gefa ókeypis ráðgjöf, segir formaður Lögmannafélagsins
„Ég hringdi um daginn í lögfræð-
ing sem vann fyrir mig fyrir 10 árum
og ætlaði að fá viðtalstíma hjá hon-
um. Hann gat ekki gefið mér viðtals-
tíma og mér tókst ekki aö ræða efnis-
lega við hann um erindið, rifjaði bara
upp fyrri samskipti okkar. Síðan
lauk símtalinu án þess að ég hefði
neitt upp úr krafsinu. Stuttu síöar
kom hins vegar gíróseðill frá honum
inn um lúguna hjá mér. Seðillinn
hljóðaði upp á 2.113 krónur. Upphæð-
in var skýrð sem kostnaður vegna
símtals. Ég fékk hláturskast þar sem
ég stóð með reikninginn í höndun-
um. Þetta er alveg makalaust og ég
hafði ekki hugmynd um að þetta
tíðkaðist," sagði Hólmfríður Einars-
dóttir í samtah við DV.
Hólmfríður var mjög hissa á að fá
reikning fyrir stutt símtal við lög-
fræöinginn án þess að bera nokkuð
úr býtum, hvorki viðtalstíma né
samræður um erindi hennar.
„Það er ekkert athugavert við það,
hvorki hjá lögfræöingum né öðrum
starfsstéttum sem gefa ráð í síma, að
krefjast greiðslu fyrir. Tölvufræð-
ingur sagði mér að fólk brygðist allt-
af jafii illa við ef ráðgjöf eða aðstoð
í símtali væri tilgreind á reikningn-
um. Ef menn á annað borð taka að
sér að gefa ráðgjöf í síma finnst mér
engin ástæða til að gera það ókeyp-
is,“ sagði Ragnar Aðalsteinsson,
formaöur Lögmannafélags íslands, í
samtali við DV.
Varðandi umrætt símtal sagði
hann að sjálfsagt stæði staðhæfing
gegn staðhæfingu um eðh þess.
Ragnar segir mjög marga lögmenn
ahs ekki veita neinar ráðleggingar í
síma, noti hann einungis til að
ákveða fundi og þess háttar.
Enginn taxti er th hjá Lögmannafé-
laginu yfir ráðgjöf í síma.
Ragnar segir mikhvægt að fólk,
sem leitar th lögmanna eða annarra
sérfræöinga, spyrji fyrst hvort við-
komandi taki verkið að sér og síðan,
taki hann verkið að sér, hvort hann
geti gert kostnaðaráætlun. Að þessu
loknu geti viðkomandi ákveðið af eða
á. Þama sé einungis verið að ræða
viðskipti. Byijaöi símtah hins vegar
á lýsingu á aðstæðum og spuming-
um um leiðir og lögfræðingur svar-
aði væri hann í raun að veita ráðgjöf
og taka tíma í það sem hann annars
gætinotaðíönnurverk. -hlh

Mikil umsvif í Eskifjarðarhöfn
Emh Thorarensen, DV, Eskifirði:
„Hér er mikið um skipakomur og
umsetning hafnarinnar mikh - ein-
hver sú mesta á landinu og viðlegu-
pláss er það sem okkur vantar svo
tilfinnanlega. í dag er til dæmis von
á þremur flutningaskipum auk tog-
ara og loðnubátanna,“ sagði Sigur-
þór Hreggviðsson, hafnarstjóri á
Eskifirði, í samtah við DV14. febrú-
ar.
En von er th 'að úr rætist þó hægt
hafi gengið. Senn hillir undir lok
smíði á 75 metra langri harðviðar-
bryggju sem byrjað var á fyrir tæpu
ári. Verkinu átti að ljúka sl. haust
en hefur dregist mjög. Síðasta áætlun
hljóöaði upp á verklok 15. janúar sl.
en stóðst ekki.
Ástæður þess hafa verið ýmsar að
sögn Sigþórs hafnarstjóra svo sem
óhagstætt veðurfar og tvívegis hafa
skip siglt á bryggjuna og skemmt.
Og enn bíöa menn óþreyjufullir eftir
þvi leguplássi sem skapast þegar
verkinu lýkur.
Sameiginlegt framboð til umræðu í Eyjum:
Rétt að kanna
málin of an
í kjölinn
- segir Guðmundur Þ. B. Ólafsson bæjarfuUtrúi
„Það á ekki að slá neina mögu-
leika út af borðinu. Reynist áhugi
á sameiginlegu framboði fmnst
mér rétt að kanna það ofan í kjöl-
inn,“ segir Guðmimdur Þ. B. Ólafs-
son, bæjarfuhtrúi Alþýðuflokksins
í Vestmannaeyjum.
Óformlegar þreifingar eru í Vest-
mannaeyjum um sameiginlegt
framboö núverandi minnihluta-
flokka í næstu bæjarstjómarkosn-
ingum. Sjálfstæðisflokkurinn er
með hreinan meirihluta í bæjar-
stjóminni, sex fuhtrúa af níu. Al-
þýðuflokkurinn á tvo fuhtrúa, Al-
þýðubandalagið einn en Fram-
sókiiarflokkurinn engan. Sam-
þykkt hefur verið í bæjarstjóm að
fækka bæjarfuhtrúum um tvo við
næstu kosningar.
Að sögn Guömundar hefur um-
ræðan um sameiginlegt framboð
enn sem komið er ekki verið rædd
formlega innan Alþýöuflokksins.
Eins og staðan sé nú vinni alþýðu-
flokksmenn að undirbúningi á eig-
in framboðshsta.
-kaa
Egill og ríkisstjórnin
Eghl á Seljavöhum lýsti yfir því í
DV fyrir helgi að hann mæti mál-
efnin en ekki líf ríkisstjóma. Hann
ætlar að fylgja frumvarpinu um
búrvörulögin á endamörk. Stað-
fastur maður Eghl og málefnaleg-
ur. Maður skyldi ekki vanmeta
það.
Dagfari hefur verið að hugsa um
þessa yfirlýsingu þingmannsins
yfir helgina og hefur jafnframt
fylgst með fréttum af viðræðum
þeirra Davíös og Jóns Baldvins um
þetta sama búvöruframvarp og
þessa sömu ríkisstjóm. Eftír því
sem Dagfari hugsar meir um máhð
því meir finnst honum th um staö-
festu Eghs Jónssonar. Þetta er
sennhega alveg laukrétt hjá mann-
inum. Maður á að fylgja málefnun-
um en ekki ríkisstjómunum sem
skhja ekki málefnin. Svo ekki sé
nú talað um ríkisstjómir sem era
á móti málefnunum.
Málefnið sem Eghl hefur bundið
trúss sitt við er landbúnaðurinn og
-raunar matvælaframleiðslan eins
og hún leggur sig. Dehan hefur
nefnhega staðið um þaö eins og al-
þjóð veit, hvort landbunaðarráð-
herra eigi að hafa það í valdi sínu
að ákveða himinhá verðjöfnunar-
gjöld á innflutt matvæh, th að
koma í veg fyrir að nokkur hafi
efni á því að kaupa erlend matvæh
ef jafn dýr íslenskt matvæh era á
boðstólum. Með öðrum orðum að
landbúnaðarráðherra ákveði mat-
seðihnn hjá landsmönnum en ekki
þeir'sjálfir.
Þetta er málefnaleg afstaða hjá
Agh. Hann er á mótí því að lands-
menn og neytendur velji sjálfir í
matinn. Hann vhl að landbúnaðar-
ráðherra geri það.
Forsendumar fyrir þessari af-
stöðu era að vísu ekki þær að
mannfólkið hafi takmarkaö vit á
því að ákveða sjálft hvaö það hafi
í matinn, heldur hitt að sauðkindin
er í bráðri hættu ef íslendingar
geta vahð á milli þess að borða
lambakjöt eða einhvem annan rétt.
Og þegar þannig stendur á aö líf
og framtíð sauðkindarinnar er i
hættu er það málefnaleg niður-
staða þingmannsins að sauðkindin
standi mannskepnunrii framar. Að
minnsta kosti á það viö um kjör-
fylgi þeirra landsbyggðarþing-
manna sem Eghl elur önn fyrir.
Hann segir aö það þýði ekki fyrir
nokkum landsbyggðarþingmanna
að sýna sig eöa reikna með endur-
kosningu, ef hann ætlar aö standa
fyrir því að leyfa fólki aö velja sinn
eigin mat. Ef hann ætlar að fórna
sauðkindinni fyrir þann hégóma
að fólk ákveði hvað það boröi.
Um þetta hefur dehan snúist. Það
er sauðkindin sem er í fyrirrúmi í
hinum dreifðu byggðum sam-
kvæmt kenningum Eghs Jónsson-
ar og ef henni er útrýmt er lands-
byggðarþingmönnum útrýmt og
ergó: þeir leyfa ekki frjálst í matar-
kaupum. Þeir treysta landbúnaöa-
ráðherra th aö hafa vit fyrir fólki
í matarinnkaupum.
Þegar svo er komið málum að
barist er um líf sauðkindarinnar
eða líf ríkisstjómarinnar, þá vefst
þaö ekki fyrir þeim þingmönnum
sem eiga aht undir sauðkindinni
að velja sauðkindina. Th fjandans
með ríkisstjómina og samstarfið
þar. Th'fjandans með ráðherra sem
ekki skhja mikhvægi sauðkindar-
innar. Til fjandans með ráðherra
sem vhja sitja vegna ríkisstjómar-
innar þegar málefnin era annars
vegar. Landsbyggðarþingmenn
vhja ekkert með ríkisstjórn hafa
að gera sem ekki hefur skhning á
málefnum. Enda koma ríkisstjóm-
ir og fara en málefnin blífa. Hvað
hefur sauðkindin lifað margar rík-
isstjómir af? Ætla menn að kippa
stoðunum undan landsbyggðar-
þingmönnum og þeirra traustasta
fylgi th þess eins að fylgja ríkis-
sfjóm sem er hvort sem er á förum?
Ríkisstjómir era ekki valdar th
aö leyfa neytendum að éta þann
mat sem það kýs. Það hljóta að
vera einhver takmörk fyrir öhu'
þessu déskotans frelsi og nóg er að
fólk fái að ákveða hvenær það fer
á klósettiö eða hvenær það leggst
th svefns þótt ekki sé lika verið að
leyfa fólki aö ráða hvað það borð-
ar! Landsbyggðarþingmenn með
Egh á Seljavöllum í broddi fylking-
ar láta ekki ríkisstjórn komast upp
með slíka óstjóm.
Nei, burt með þessa ríkisstjóm
ef hún ætlar að fóma þingsætum
landsbyggðarmanna og sauðkipd-
inniog þeim hehaga rétti landbún-
aðarráðherra að velja matseðhinn
fyrir almúgann.
Dagfari