Dagur - 20.12.1952, Blaðsíða 27

JÓLABLAÐDAGS
27
Skósmiðurinn, sem vildi vera asni
Ævintýri frá Mexikó
EINU SIN'NI var skösmiðiu’, scm
hét Pabló. Hann átti lieima í Mexí-
kó, landinu, þar sem sólin skín all-
an daginn. Pabló gerði við skó frá
morgni til kvölds. Litla vinnustof-
an hans var inni í miðriborginni.og
þótti vegfarendum gaman að horia
á Pabló, ^em alltaf var í goðu skapi
og söng við vinnu sína. Já, hann
Pabló var fjarskalega hamingjusam-
ur. En svo fékk borgarstjórinn sér
nýjan asna.
Nú vildi svo til, að borgarstjór-
inn bjó hinum rnegin við götuna,
beint á móti vinnustofunni hans
Pabló. Á hverjum degi sá Pabló, að
þjónn borgarstjórans burstaði asn-
ann vandlega og færði honum poka
af höfrum þrisvar á dag. Þegar
borgarstjórinn þurfti að fara út, fór
asninn alltaf út líka.
En livað þessum asna hlýtur að
líða vel, hugsaði Pabló. Hann gerir
ekkert nerna éta og er alltaf
skrýddur þessum dýrindis söðli,
meðan ég, veslingurinn, þarf að
str.ita allan daginn við skósmíðina.
Og því meir, sem Pabló hugsaði
um þetta, því meir öfundaði hann
Hann lyfti henni gætilega og bar
hana að legubekknum.... Lizzie
var búin að lýsa stofunni svo ná-
kvæmlega, að hann vissi, livar hver
hlutur var og komst leiðar sinnar
Jiótt allt væri honum myrkri hulið.
En Jjó fór svo, að hann rak sig á ein-
hvern ókunnan hlut og var nærri
dottinn.... hann þreifaði fyrir sér
með annarri hendinni og þá snerti
hann grammófóninn, sem var í
gangi. \
asnann. Loksins, Jægar hann einn
daginn var að horfa á asnann éta
úr pokanum sínum, gat hann ekki
að sér gert að hrópa: ,,Ó, hvað ég
vildi, að eg væri orðinn asni! Þá
skyldi eg aldrei framar sóla skó.“
„Það getur þú orðið, Pabló,“
heyrði hann sagt rétt hjá sér. „Eg
hef vald til þess að uppfylla ósk
þína. Ertu nú viss um, að þig langi
til J^ess að verða asni?“
„Já, já,“ hrópaði Pabló umhugs-
unarlaust. Og áður en varði, fann
Pabló, að hann fór að breytast í
asna. Nú var hann lengur skósmið-
urinn Pabló, heldur asni borgar-
stjórans og stóð við stallinn með
dýrindis söðul á bakinu.
„Þetta er ágætt,“ sagði Pabló við
sjálfan sig. „Nú þarf eg ekki að sóla
skó framar og hef auk þess nógan
mat, hvenær sem eg vil.“
Svo stakk hann snoppunni ofan í
pokann og fór að maula hafrana.
Heldur fannst honum þeir vondir
á bragðið, en samt kom hann þeim
niður. Síðan gekk hann að gluggan-
um og teygði hausinn út. Hann sá
vini sína á götunni og kallaði til
• s*.
„Goodbye forever. .. .“ söng hún
ennþá, úr hinum fagra kveðjusöng
Tostis.
Þegar hann hafði komið henni
fyrir á legubekknum, gekk hann að
grammófóninum og stöðvaði hann.
Hann lyfti hljómplötunni af fónin-
um og kyssti liana blíðlega.
— Þakka þér fyrir — og Jrökk for-
sjóninni að hún skyldi deyja án
Jress að vita, að eg vissi það allan
tímann.
þeirra. En hversu mikið sem hann
reýndi að tala, gat hann ekkert sagt,
aðeins hneggjað og rumið.
„Hlustið á asna borgarstjórans,"
sögðu vinir hans. „Það er naumast
hávaði í honum!“
„Það er ég, hann Pabló,“ hneggj-
aði asninn Pabló, en auðvitað skildi
hann enginn. Skömmu síðar sá
Pabló móður sína ganga eftir göt-
unni. „Mannna, mamma!“ hneggj-
aði hann. En móðir hans leit ekki
einu sinni við honurn, Jrví að hana
grunaði auðvitað ekki, að asninn
væri sonur sinn. Pabló sparkaði í
hurðina, svo að hún opnaðist og
síðan hljóp hann til móður sinnar
til þess að vera góður við hana.
„Hjálp, hjálp!“ hrópaði hún,
um leið og asninn sleikti hana í
framan. Þjónn borgarstjórans kom
hlaupandi út úr húsinu og rak asn-
ann í burtu með harðri hendi.
Skömmu síðar bað borgarstjór-
inn þjóninn að söðla asnann sinn.
„Hjálpaðu mér á bak,“ skipaði
hann þjóninum. „Eg ætla að ríða
um götur borgarinnar.“
Þjónninn rembdist við að koma
borgarstjóranum á bak og loksins
tókst honum það. En hvað borgar-
stjórinn var þungur! Meðan Pabló
var skósmiður, hafði honum aldrei
fundist borgarstjórinn feitur, en
núna, þegar hann var orðinn asni,
fannst honum hann ákaflega þung
byrði.
Eftir nokkra stund hrópaði borg-
arstjórinn: „Asni! Þú átt að nema
staðar liér! Eg ætla að ávarpa fólk-
ið.“
Heyrði Pabló rétt? Ætlaði borg-
arstjórínn að fara að halda ræðu?
Og Pabló, seiú þótti svo gaman að
heyra borgarstjórann tala. Allt
fólkið í bænum safnaðist saman til
J)ess að hlusta á borgarstjórann
halda ræðuna. Pabló gleymdi alveg,
að hann var asni og að borgarstjór-
inn sat á bakinif á honum. Hann
ákvað því að setjast niður eins og
1
t