Dagur - 18.12.1954, Síða 24

24
JÓLABLAÐDAGS
truflun á taugakerfinu væri orsök þess-
arar andvöku.
Áfram heyrði eg sama fótatakið. Og
nú féll eg í einhverja undarlega leiðslu.
Eg vissi að eg var vakandi, en gat mig
hvergi hrært. Og allt í einu sá eg um
alla stofuna. Eg sá borðið, stólana og
bókaskápinn og allt, sem inni var, og
þó horfði eg niður í koddann, sem eg
hvíldi á. Og hjá bókaskápnum sá háan,
grannleitan mann. Eg þekkti þegar, að
þetta var Friðrik. Ekki hvarflaði það
að mér, að neitt væri óeðlilegt við þetta.
Og svó undarlega brá nú við, að mér
þótti eg skilja orð hans, þótt ekki heyíði
eg þau á venjulegan hátt.
„Hér er eg kominn eins og um var
talað. Eins og þú sérð lifi eg enn, þótt
líkami minn dæi. Að öðru leyti get eg
ekki skýrt þér frá þeim heimi, sem eg
lifi í. En skilaðu til félaga okkar, sem
með okkur voru kvöldið góða, að þeir
skuli búast við framhaldslífi eftir
líkamsdauðann, og að bezti undirbún-
ingur undir Joað sé að sýna miskunn-
semi og kærleika."
Og nú þóttist eg sjá, að Friðrik gengi
fram að dyrunum og út. En um leið og
sýnin hvarf, kom eg til sjálfs mín aftur.
Eg reis upp í rúminu og rifjaði upp í
huganum það, sem gerzt hafði. Eg
mundi það allt greinilega. Eg fann að
tæplega yrði meira um svefn að ræða.
Hugur minn snerist enn um þennan at-
burð. Allt hafði þetta komið svo óvænt.
En eg hafði þekkt Friðrik og skynjað
hugsanir hans. Um það var ekki að
villast.
Eg las fram undir morgun, en blund-
aði þá ofurlítið. En þetta er sú undar-
legasta nótt, sem eg hef lifað.
Á næsta spilakvöldi sagði eg félögum
mínum frá viðburðum þessarar undar-
legu nætur. Við ræddum um þá nokkra
stund. Svo byrjuðum við að spila aftur.
Allt var óbreytt, nema í sæti Friðriks
sat nú Gunnar búðarmaður.
„Fjórir spaðar,“ sagði eg. Og kaup-
félagsstjórinn lagði sín spil á borðið.
Jól í Kaufimannahöfn
ÓVÍÐA ER JÓLUM fagnað með
meiri gleði en í Danmörk. Jólasiðir
Dana eru gamlir og í heiðri haldnir.
Ferðamenn taka mest eftir jólatilstandi
verzlana í borgunum, en innan heimil-
anna er kyrrlátari blær á jólahaldinu.
— Enginn, sem verið hefur í Kaup-
mannahöfn á jólaföstunni, getur gleymt
því, sem þá ber fyrir augu. Þegar fyrir
mánaðamót koma fyrstu jólasveinar
verzlananna á kreik og glitrandi jóla-
trésskraut skýtur upp kollinum í búð-
argluggum. En strax með desember-
komu hefst dýrðin fyrir alvöru. Hvers
kyns ljósaútbúnaður og glitvarningur
er notaður til þess að lokka vegfarend-
ur inn á „Strikið" og aðrar verzlunar-
götur. Þegar kemur fram undir miðjan
mánuð kemur „Byens Juletræ“ á Ráð-
hústorg, venjulega mikið og fagurt. En
það er ekki látið nægja. 40—50 tré,
sem eru allt að 4 metrar á hæð, eru sett
fyrir framan ráðhúsið. — Við bæjar-
jólatréð er glerkista og þar láta Kaup-
mannahafnai'búar sinn skerf til þess að
gleðja fátæka. Glittir á peningana til
augnagamans fyrir vegfarendur og
jseim til hvatningar að láta aura fljóta
með. í fyrra lá íslenzkur 10 kr. seðill í
kistunni, innan um allan gjaldeyrinn,
og lét fara vel um sig, sagði íslenzkur
vegfarandi, sem átti leið þar hjá í des.