Dagur - 18.12.1954, Qupperneq 30

30
JÓLABLAÐ DAGS
kvöld, þá undrast liann ekkert
meira en kyrrðina sem ríkir. I öll-
um öðrum bæjum er það þannig,
að þegar klukkan slær tólf ætlar allt*
af göflunum að ganga, eimpípurnar
blása og 'klukkurnar hringja, og
skotivvellir duna, en heima hjá okk-
ur heyrist ekkert nema ef .vera
skyldi í ein'hverjum manneskjum
að tala saman.
Auðvitað er sérstök ástæða fyrir
kyrrðinni, sem ríkir í gamla 'heima-
bænum mínum vestur á'slét-tunni á
gamlárskvöld, því að öll önnur
kvöld heyrist þar varla mannsins
mál fyrir alls konar gauragangi. En
upphaf þeirrar sögu var löngU áð-
ur en eg fæddist, en þá var sam-
þykkt reglugerð, sem kveður svo á,
að það skuli teljast refsivert að
stofna til nokkurs liávaða eða
mannaláta á gamlárskvöld.
Af i minn segir mér þessa sögu eitt
sinn þegar eg kem heim eftir að
hafa verið í Denver, en þar kunna
þcir sér engin læti þegar nýja árið
ríður í garð. Eg fer því að kvarta
mn það við afa, að við höfum dreg-
ist aiftur úr Denver og sé illt að una
við það.
„Eg skal segja þéi, drengur
, rninn,“ segir afi, ,,að eimblástur,
skotlhvellir, hross'a-brestir, klukku-
hringingar og annar gauragangur á
gamlárskviild tíðkaðist hér á gaml-
,;árskvöld löngu áður en nokkur
jnaður liafði heyrt að Denver væri
til.“ Afi gamli þagnaði, en bætti
svo við til áherzlu: „Og þó einkum
skothvellir."
1. .
„Og satt bezt að segja,“ Iiélt hann
áfram, „voru það skothvellirnir sem
gerðu 'alla ólukkuna þarna um árið,
þegar við liéldum í fyrsta ski])ið
upp á áramótin svo að eftir væri
tekið, og síðan he'fur gámlaárið ekki
borið sitt barr hér í bæ.“
„Auðvitað hafa tímarnir breytzt
síðan í gamla daga,“ Iiélt hann
, áfram, „og líklegast gerði ekkert til
lengur þótt við héldum upp á nýja
árið með eimpípublæstri, klukkna-
hringinum og skotihvellum, en hér
breyta menn aldrei reglugerðum,.
sem búið er að setja, og hver veit
nema jrað sé líka farsælast. Mver
veit.“
„Jæja,“ segir hann svo. „Þetta var
nú svo sem enginn bær þarna um
árið þegar -við ihéldum upp á nýja-
árið og saLt að segja datt okkur
ekki í hug að nýjársöl væri á könn-
unni daginn þann, eða tilefni væri
til fagnaðar, en þá er það sem mál-
inu skýtur allt í einu upp á öl-
knæpu sem Heimsendi nefnist, og
iþar er kominn náungi, sem heitir
Pétur grafari og er uppfullur af
þessum nýjársfagnaði.
„Nú er Pétur grafari svo sem eng-
in merkispersóna, en/hann á dálítið
viðkvæma I.und og tekur hátíðlega
það scm að höndinn ber og hann
stillir sér allt í einu upp og segir
við okkur:
„Virðulega samkoma," segir
'hann, „hið unga ár er við þröskuld-
inn og skyldan býður okkur að
fagna því eirjs og vera ber. Undan
skyldunni getur enginn komist,
scm ekki vill svíkja sjálfan sig. Okk-
ur ber því að va’ka hér í nótt og
halda uppi fagnaði og drekka skál
nýja ársins þegar það kemur í hlað.“
„Néi, enginn sá neitt athugavert
við þetta,“ ségir afi, „vegna þess að
við mundum hafa setið alla nóttina
hvort cð var við ölþamb og fleira,
en þá lendir Pétur grafari í hörku-
rifrildi við Jóa McGurk,sem heldur
því fram að þetta geti ekki verið
gamlárskvökl, því að á gamlárs-
kvöld sé ævinlega miklu meiri
snjór á jörðu.“
„En Pétur grafari sýnir öllum
fram á, að nú séu svo og svo margir
dagar liðnir síðan Sam Hall fékk
jólakortið austan frá strönd, og þess
vegna hljóti gamla árið að vera að
syngja síðasta versið og nýja árið
að lialda innreið sína, og áUit fall-
ast á þessa skoðun og þar með er
það mál afgreitt, encla þægilegt í
öllu falli aðhafa gilda ástæðu til að
sitja uppi alla nóttina og þamba öl
og fleira."
„Jæja,“ segir afi enn á ný, ,,og
svo verður þetta eitthvert stærsta
kvöld, sem ýfir þennan bæ liefur
gengið. Við sitjum uppi á Heims-
enda fyrri part kvöldsins, en seinni
part -kvöldsins á barnum á Blóðöxi,
og þegar úrið lians Sam Hall er tólf
þá hellum við okkur éit á strætið
með kúabjöllur, hrossabresti og
sexhleypur og þá fer að -fæ.rast líf í
tuskurnár."
„Já, háváðinn var yfrið nægur til
þess að fullnægja þrá allra þeirra,
sem Ihöfðu talað um of mikla kyrrð
á gamlárskvöld, jafnvel þótt Pétur
grafari, blessaður gamli sauðurinn,
heyrði aldrei neitt, því að þegar
stundin rann upp var liann lagstur
fyrir á bak við barinn á Heims-
enda, því að liann hafði staðið í
stríði striingu um kvöldið.“
.yHvað' gerðist svo? Ja, það er von
að þú spyrjir, karl minn. En þegar
hæstu öldurnar fer að lægja og fólk
fer að koma á kreik iir húsunum í
kring og út á götuna, þá finnast
þar þrír dauðir Mexíkanar, liggj-
andi hér og þar á strætinu, og f jórir
góðborgarar talsvert sárir. Þar að
auki finn eg tvö göt á nýja Stetson-
hattinum mínum og hvorugt gatið
leit éit fyrir að vera þar fyrir til-
vil jun.“
„Nú er það staðreynd á þeirri tíð,
að ekki er til sá borgari í þessum
bæ, -sem ekki hittir silíurpening á
finnntíu metra færi með sexhleyp-
unni sinni, drukkinn eða éxlrukk-
inn, svo að það stendur ekki heima
að þarna hafi verið farið eins kæru-
leysislega með skotvopn og ætla
mátti við fyrstu sýn.“
„Við tökum því saman ráð okk-
ar daginn eftir og samþykkjum
reglugerðina, sem enn er í gildi, að
ekki megi hleypa úr byssu eða hafa
í frammi neinn annan hávaða á