Dagur - 18.12.1954, Qupperneq 31

JÓLABLAÐ D AGS
1
31
Ráðning
/
a
j ó 1 a g á t u m
Þraut prófessorsins.
1. Klippið efsta þriðjunginn af mynd-
inni. Snúið honum þar nœst hálfhring
og rennið honum til jafns við hina tvo
hlutana. Ein klipping gefur nú sex
parta og aðeins ein stjarna er á hverj-
um. 2. Klippið myndina í miðjunni.
Látið efri helminginn ofan á neðri
helminginn (eða öfugt) og klippið aftur
um miðju. Hér þarf ekki að snúa mynd-
inni. Nú eru partarnir 7 og aðeins ein
stjarna á hverjum.
Tunnur avaxtabóndans.
Berjasaftin var í 20 ltr. tunnunni.
Fyrri viðskiptamaðurinn keypti 15 og
18 Itr. tunnurnar (samtals 33 ltr.) og
seinni kaupandinn tók 19, 16, og 31 ltr.
tunnurnar, eða samtals 66 ltr.).
gamlárskvöld, 'því að það var aug-
ljóst, að einihverjir óþokkar höfðu
ætlað að nota tækifærið og jafna
gömul deilumál í blóra við nyjárs-
fagnaðinn."
„En hvers vegna voru kúabjöll-
urnar bannaðar og lirossabrestirn-
ir?“ spyr eg, því að ekki voru byssu-
kúlur í þeim. „Hvers vegna meg-
um við ekki blása í eimpípur og
hringjij bjollunum og veifa lirossa-
brestunum?"
„í þá daga voru engar eimpípur
til,“ sagði afi „og þær voru ekki á
dagskrá þegar reglugerðin var sam-
in. En eg gleymdi áðan að geta jiess,
að einlrver ójaokki, sem enga dreng-
skapartilfinningu ber í brjósti, lét
sig hafa jrað þarna um kvöldið að
berja Sam Hal.1 í liausinn með kúa-
bjöllu, og minnstu munaði þá, karl
minn, að heilinn lægi úti.“
— Hjálpræði framtíðarinnar
(Framhald af bls. 3.)
og vissan: ,,Augn min HAFA SÉÐ
hjálprceði þitt.“
Og augu liins skyggna öldungs
sáiu rétt. Þetta barn varð Ijós til
opinberunar heiðingjum og til veg-
semdar öllum lýð. Enn ber hann
kotiungsnafn yfir öllum hinum
kristna heimi. Þessi leiðtogi var af
guði seridur með mikið erindi til
mannanna. Hann liom til að kenna
pcim að trúa á hjálprœði guðs.
Hér komum vér að öðru atriði,
er sagan kennir oss: Með lifi allra
mdnna er einhver tilgangur. Og
vér getum ekki i friði farið fyrr
en vér höfum fundið hann. Alla
stund erum vér vansœl og óánægð,
þangað lil vér höfum fundið það,
sem vér leituðum að.
. .En að hverju leitum vér? Vér
lcitum að guði sjálfum, eins og vér
fáum lielzt. skilið hann í göfgi and-
ans, fegurð og sannleika. Ekki fyrr
en vér finnum eitthvað af þessu i
sjálfum oss eða öðrum, er oss unnt
at trúa á guð.
. .Það var konungur jólanna, sem
fyrstur blés mönnunum þeirri trú
i brjóst, að þeir gcctu orðið guðs-
börn. Þegar vér horfum á hann,
getum vér orðið sátt við lifið, trú-
að öllú og vonað allt. Þá er dauð-
inn ckki framar til, ekki ótti við
framtiðina, heldur fyllist hugurinn
þeim friði, sem œðri er öllum skiln-
ingi.
Vér vitum, að þó að lögmáil striðs
og nauða muni geisa enn á ný, þá
á mannkynið ekki 'aðeins hjálp-
rceðis von, heldur hjálprœði frá
guði, sem stendur stöðugt að eilifu.
Sá heldur um stýrisvölinn, sem
horfir langt fram og á enn þá eftir
að segja sitt siðasta orð. Hinzta og
ceðsta þrá lífsins er þrátt fyrir allt
þráin cftir hinum lifanda guði. Og
sú þrá mun bera mannkynið áfram
og upþ á við. Hver, sem eins og
Siméon hefir sannfœrzt um þetta,
hann getur verið sáttur við lifið,
er hann hverfur til hins eilífa
friðar.
Sitt af hverju tagi.
Það var Mark Twain, sem sagði, að
enda iþótt menn væru sífellt að tala um
veðrið, væri enginn svo framtakssamur
að gera neitt í málinu.
Konan, sem ekur bílnum úr aftursæt-
inu, er ekki hóti verri en maðurinn,
sem stjórnar matargerðinni sitjandi á
borðstofustól.
Ef þróunarkenningin er rétt og þró-
uin heldur áfram, mun um síðir koma
frarn vegfarandi, sem getur forðað sér
undan bíl með því að stökkva í þrjár
áttir í senn.
r-J
Hvers vegna eiga Skotar kímnigáfu?
Vegna þess að hún er guðsgjöf.
Sá sem hefur enn hálskirtla sína og
botnlanga á miðjum aldri, er sennilega
læknir.
Kirkjugarðarnir eru fullir af fólki,
sem hélt að heimurinn mundi ekki
standa ef það væri í burtu kallað.
Maðurinn er fæddur með tvö augu
og eina tungu og tilgangurinn er að
hann sjái helmingi meira en hann segir.
r->
Tækifærið ber einu sinni að dyrum,
nágrannarnir í öll hin skiptin.