Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1994, Blaðsíða 17

LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1994
17
Jóhanna Sigríður Hafsteinsdóttir var tvo mánuði í Smugunni:
Sagði upp bankastarfi
á Höfn og fór til sjós
löngun til aö fara aö sofa. Þaö var
æðisleg tilfmning."
Vissum lítið
af sumrinu
- HvernigvarsumariðíSmugunni?
„Við vissum ósköp litiö af sumrinu.
Þaö var alltaf þoka en þó ágætt veður
alian tímann og lífiö snerist um íisk
og aftur fisk. Þaö var lítið samband
við umheiminn, utan þess að við
fengum olíu úr norsku olíuskipi. Það
voru fleiri skip á þessum slóðum en
ekkert samband var haft við þau
nema þá ef skipstjórarnir töluðust
við.“
- Vantaði ekki orðið eitt og annað í
svona löngu úthaldi?
„Jú. Það var orðinn hálffátæklegur
kostur um borð undir það síðasta.
Það vantaði til dæmis sykur, kartöfl-
ur og brauð og í loldn var þetta
skammtað. Það var reyndar bara
gott að hvíla sig á sætabrauðinu."
- Hvað var helst til afþreyingar þeg-
ar ekki fiskaðist?
„Ætli ég verði ekki að setja mynd-
bandaglápið númer eitt og það var
horft aftur og aftur á sömu myndirn-
ar. Reyndar var búið að skipuleggja
þetta allt og við stelpurnar vorum
kosnar í stjórn. Við vorum meðai
annars með félagsvist nokkur kvöld
og fékk vinningshafinn ís í verðlaun.
Sá sem fékk skussaverðlaun var lát-
inn skralla kartöflurnar. Þetta var
áður en farið var að skammta þær.
Ég var með nokkra erobikktíma
þann tíma sem engin veiöi var og
voru menn mjög ánægðir með að
hreyfa sig svolítiö. Að vísu tóku ekki
allir þátt í þessu og sögðust þurfa að
sinna öðru einmitt þá stundina.
Menn lásu mjög mikið og flestir
höfðu birgt sig vel upp af lestrarefni
fyrir túrinn.“
- Hvað fannst þér helst vanta þarna
hjá ykkur?
„Við höfðum auðvitað allt sem til
þurfti en þó saknaði ég þess að fá
ekki pitsur og pastarétti svo ég tel
að þaö hafi verið það eina sem vant-
aði. Við höfðum mjög góðan kokk og
hann bauð ekki upp á neitt sjoppu-
fæði, aðeins úrvals kjarngóðan og
hollan mat þannig að pitsur og því
um líkt var ekki á matseðlinum hjá
honum."
Góð veiði
minnisstæðust
- Hvaðerminnisstæðastúrtúrnum?
„Ætli það sé ekki þessi góða veiði
síðustu dagana og spenningurinn
sem henni fylgdi. Skemmtikvöldin
eru líka minnisstæð og ekki síst
kvöldið þegar haldið var upp á af-
mæli aldursforsetans um borð þegar
hann varð fimmtugur. Við vorum á
leiðinni heim þegar afmælið var og
um kvöldið var safnast saman í borð-
salnum, sungið og spilað á harmon-
íku, rabbað saman og sagðir brand-
arar. Og þó skortur væri á bökunar-
efnum gat kokkurinn töfrað fram
ljúffenga tertu með kafíinu. Þetta var
sérlega ánægjulegt kvöld þar sem
allir skemmtu sér vel.“
- Hvað tekur nú við hjá þér?
„Ég er að fara í Ármúlaskóla og
ætla að læra nudd. Ég verð í því
næstu þrjá vetur en hvað ég geri í
sumar er óráðið. Kannski fer ég aftur
á sjóinn, það er aldrei að vita. Sjó-
mennskan er spennandi og í vetur á
ég örugglega eftir að hugsa vel til
þeirra sem eru um borð í Ottari Birt-
ing og sakna þess hóps sem ég var
búin að kynnast og vera með í tvo
mánuöi.
Júlía Imsland, DV, Höfn:
„Mér fannst þetta spennandi og
langaði til að prufa að fara á sjó og
ég varð alis ekki fyrir vonbrigðum.
Þar er hægt að hafa góðar tekjur á
stuttum tíma, miklu meiri en í landi,"
segir Jóhanna Sigríður Hafsteins-
dóttir sem sagði upp vinnu sinni í
Landsbankanum á Höfn og fór til
sjós.
Jóhanna, eða Hanna Sigga eins og
ekki fyrr en í síðustu vikunni, þegar
séð var að þetta var alveg að hafast,
að maður hugsaði um hvort siglt
yrði heimleiöis á morgun eða næsta
dag.“
Karlarnir tillitssamir
Að sögn Hönnu Siggu voru þrjár
stelpur um borð og tuttugu og einn
karl. Vaktaskiptingin var sex tíma
vinna og sex tíma hvíld og væri góð
„Sjómennskan er spennandi og í vetur á ég örugglega eftir að hugsa vel
til þeirra sem eru um borð í Ottari Birting," segir Hanna Sigga sem hér
er uppi á dekki. DV-myndir Júlía Imsland
hún er köfluð, var háseti á togaran-
um Ottari Birting í sumar. Hún fór
fyrst á karfaveiðitúr í þrjár vikur.
9. júni hélt togarinn svo í Smuguna
og tók veiðiferöin tvo mánuði.
„Við vorum ákveðin í að fyfla skip-
iö og ætluðum ekki í land fyrr en því
marki væri náð. Heim komum við
12. ágúst með 470 tonn af frystum
flski," segir Hanna Sigga.
- Var þetta ekki orðin nokkuð löng
útivist?
„Hún var í lengra lagi því veiði á
þessum slóðum er mjög misjöfn og
segja má að fyrri mánuðinn hafi ekk-
ert fiskast og þá var bara leitað og
látið reka. Seinni mánuðinn var svo
til stanslaus veiði og mikil vinna við
að ganga frá aflanum og þá var ekk-
ert verið að velta fyrir sér hvað
margir dagar væru eftir. Það var
veiði hjálpaði frívaktin til við að gera
að fiskinum.
- Hvernig tóku karlarnir því að fá
þrjár stelpur í hásetastörfm?
„Við urðum ekki varar við annað
en þeim líkaði það vel. Það var mjög
góður mórafl um borð. Þeir voru
mjög tillitssamir og voru ekki að
setja neitt út á að við ynnum ekki til
jafns við þá í frystitækjunum. Sú
vinna er töluvert erfiðari en pökkun-
in og það kom þá eins og af sjálfu sér
að við unnum mest í pökkuninni."
- Hvað fenguð þið mest í hali?
„Undir lokin fengum við nokkur
stór höl. Það stærsta var 25 tonn og
þegar það kom var mín vakt komin
á frívakt og við drifum okkur upp á
dekk og blóðguðum flskinn. Þegar
svona var lifnaði nú heldur betur
yfir mannskapnum og enginn hafði
Skipstjórastóllinn prófaður. „Kannski fer ég aftur á sjóinn. Það er aldrei
að vita.“
------ LÁGMÚLA 7
Póstkröfusiml 91-685333