Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1994, Blaðsíða 25

LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1994
33
i um allan heim:
i nsu og
minum
<i um annað að velja. Almenningur í
ríkjum Bretadrottningar og er þá Karl
Símamyndir Reuter
hún hefði í raun og veru aldrei kom-
ist alveg af bemskuskeiði. Stórt tví-
breitt rúmið benti til að þetta væri
vistarvera fullþroskaðrar konu en
við enda þess var lítUl sófi og á hon-
um þrjátíu tuskudýr. Þau hafði hún
fengið í barnæsku og aldrei látið frá
sér. Tuskudýrin veittu henni öryggi.
Hún hafði aldrei fuRorönast nóg til
að sleppa alveg af þeim hendinni.
Síðar stríddi hann henni með dýr-
unum og kastaði þeim um herbergið.
Hún gat þá óhikað tekið þátt í þeim
'leik og hlegið þegar leikfóngin lentu
á dýmm olíumálverkunum og féllu
hljóðiaust og slyttislega niður á
þykkt teppið.
Hann losaði sig hægt úr faðmlagi
Díönu og fór inn á baðherbergið til
að klæða sig. Á eftir gekk hann um
herbergið og virti fyrir sér glaölegt
fólkið á fjölskyldumyndum hennar
og veitti því þegar athygli að þar var
eiginmanninn, Karl, hvergi að sjá.
Hann settist á rúmstokkinn, strauk
hana varfærnislega og vakti með
kossi til að þau gætu talað saman.“
Leyndar hugs-
anir Díönu
í öðrum köflum bókarinnar er svo
að sjá sem skáldkonan geti lesið
leyndar hugsanir Díönu. Ef til vill
hefur prinsessan deilt þeim hugsun-
um með meintum ástmanni þótt lík-
legra sé að fyrirmyndin sé sótt í
smiðju til Barböru Cartland eða ann-
arrar skáldkonu af líku standi.
Fimm árum síðar var sælan úti.
Karl var orðinn rekkjunautur Cam-
illu Parker Bowles; það hefur hann
viðurkennt sjálfur og Díana þá þegar
á höttunum eftir skilningsríkum ást-
manni. Eða svo segir skáldkonan
Anna Pasternak.
Yfirgnæfandi meirihluti Breta er
ekki í vafa um að durturinn Karl ber
ábyrgð á hvernig fór. Karl kemur oft
og iðulega fyrir í sögimni en alltaf
eins og ljótur skuggi að baki Díönu.
Hann býður til tedrykkju og er bara
leiðinlegur. Hann á leiðinlega vini
Svik á loka-
sprettinum
Væntanlega eiga lesendur að svara
þessum spurningum. James er að
vísu sterkur strákur í sögunni og
óviðjafnanlegur elskhugi. En hann
er svikóttur og þar kemur undir lok
sögunnar aö einnig hann hafnar Dí-
önu. James fann sér nýja ástkonu.
Að sjálfsögðu var hún lík Díönu og
að sjálfsögðu brást hann nýja við-
haldinu á úrslitastundu. Jafnvel Bar-
Karl Bretaprins. Þegnarnir kenna
honum um óhamingju Díönu.
böru Cartland hefur ekki tekist að
ljúka sögu með álíka táraflóði og
streymir um lokakaflann í sögu
Önnu Pasternak.
Mál standa svo að eiginmaður Sally
Faber, nýju ástkonunnar, hefur
komist að öllu. Hann er þingmaður
og verður að gera hreint fyrir sínum
dyrum á svipstundu. Harður nagli.
Aumingja Sally er varpað á dyr,
ástmaðurinn kemur til hjálpar en
guggnar þegar til alvörunnar kemur.
„Honum var of annt um eigin fram-
tíð til að vita hvað hann ætti að
gera,“ skrifar Anna Pasternak og
ekki skánar ástandið þegar Díana
vill líka endurheimta kavalerinn.
Skáldkonan Anna Pasternak tekur
nú á öllu sem hún á og lýkur sögunni:
Rósir og ef til
vill hesthús
„James lagði símtólið á og huldi
andlitið í höndum sér. Það var svo
átakanlegt og grimmt að þau virtust
dæmd til að feta hvort sína slóð. Nú
sá hann sjálfan sig einan á reiki
ævibrautina á enda. Heimurinn
myndi dæma hann hart. Enginn
myndi gera sér grein fyrir að hann
var bara veiklundaður maður sem
hafði reynt að gera sitt besta en mis-
tekist.
Hann dreymdi um að finna ástríka
konu sem hann gæti gefist af öllu
hjarta. Ástkonu og vin sem vildi fylla
hús hans rósum, eiga með honum
börn, hund - já og ef til vill hesthús.
Félaga sem gæti hjálpað honum að
leita friðar í sálu sinni.
Um leið óttaöist hann að særa
hverja konu sem ekki gæti töfrað
hann eins og Díana. Hún myndi á
augabragði skynja að hann elskaði
hana ekki eins heitt og hann hafði
áður elskaö konu og gæti enn elskaö.
Hann vissi að maður sem hefur
kynnst sannri hamingju einu sinni
og einu sinni liðið fyrir ást sína getur
aldrei endurtekið leikinn."
Og úti er ævintýri.
Anna Pastemak var örugglega ekki
viðstödd þegar Díönu leið hvað verst
í hugarvíli sínu. Samt skrifar hún:
„Þegar Díana skoðaði sjálfa sig í
speglinum gat hún ekki með neinu
móti sannfært sjálfa sig um að allt
væri í lagi. í hennar augum var
myndin í speglinum ljót. Fólkið dáð-
ist að útliti hennar en hvernig átti
hún að trúa því? Hvernig mátti það
vera að hún væri svona fullkomin
þegar eiginmaðurinn leit ekki einu
sinni við henni?
Hún hafði enga trú á sjálfri sér.
Sjálfsmynd hennar var mgluð og
hún sá aðeins það ljóta í eigin fari.
Þegar hún leið verstu sálarkvalirnar
breyttist spegillinn í spéspegil og hún
sá þar aðeins afmyndaðan konulík-
ama. Á slíkum stundum grét hún
yfir ljótleika sínum og tókst að sann-
færa sjálfa sig um að henni væri
hafnað vegna þess að hún væri svo
ljót. Auðvitað ^ildi eiginmaöurinn
heldur liggja í örmum annarrar
konu.“
Allt Karli
að kenna
Þótt engum dyljist að hér er hreinn
skáldskapur á ferðinni hefur lýsing-
in á hugarvíli Díönu og sjúklegri
sjálfsafneitun haft veruleg áhrif.
Nýjar skoðanakannanir í Bretlandi
sýna að þrír af hverjum fjórum að-
spurðra kenna Karli prinsi um
hvernig farið hefur fyrir hinu glæsi-
lega drottningarefni. Það var hann
sem vanrækti hana og leitaði í bólið
hjá öörum konum. Á endanum gafst
hún upp og fann sér mann sem gat
sýnt henni ást og umhyggju.
Ef marka má lýsingar bókarinnar
hefur hjónaband Karls og Díönu ekki
enst nema í fimm ár. Brúðkaup ald-
arinnar var haldiö í Lundúnum 29.
júlí árið 1981. Hver einasta sál í Bret-
landi hreifst með og jafnvel í fjarlæg-
um heimshornum fékk fólk glýju í
augun af öllu gullinu og gimsteinun-
um.
Ástmaðurinn, reiðkennarinn
kjattaskjóðan James Hewitt.
°9
og að lokum verður Díana sátt við
að hafa hann aldrei heima.
Hataði Karl
og dýrkaði
Samt saknar hún Karls alltaf undir
niðri, særð yflr svikunum. Því leitar
hún uppi mann sem líkist honum og
hellir sér af miklum ástríðuþunga
yflr hann. Þessi maður er James
Hewitt, reiðkennarinn karlmann-
legi. Enn les Anna Pasternak í hug
Díönu:
„Þegar James var fjarri rann það
oft upp fyrir Díönu að ástarævintýrið
með honum var í raun og veru ævin-
týrið sem hún þráði alltaf með Karli.
Hún varð döpur af tilhugsuninni um
að hún væri ef til vill að gera sömu
mistökin öðru sinni, að sárin vegna
höfnunar Karls myndu opnast að
nýju ef James yfirgæfi hana. Hún
hafði ímyndað sér að James væri hin
styrka stoð sem hún þráði en’ fann
að hann var álíka ótraustur og Karl.“
Þessar hugsanir munu hafa leitað
á Díönu þegar James var á ferðalagi
í Afríku en hún ein heima með tusku-
dýrunum og prinsunum tveimur. Þá
fannst henni sem prinsinn hennar
hefði svikist undan merkjum og væri
í raun og veru á flótta frá henni rétt
eins og Karl þegar hann lagðist í
flakk.
„Hvar var hann, prinsinn sem hún
þráði?“ skrifar Ánna Pasternak.
„Hún hafði vissulega brotið af sér en
líka tekið úr refsinguna. Svo lengi
var hún búin að líða fyrir ástleysið.
Var það hennar sök að James var
eini maðurinn sem hún gat treyst?
Var það ekki bara merki um lífsþrótt
og hugrekki að hún fann sér nýjan
mann eftir að Karl varð henni af-
huga? Var það svo hræðilegt að léita
hamingjunnar? Var hún ekki farin
að sofa hjá öðrum karlmanni vegna
þess að Karl elskaði hana ekki eins
mikið og hún hann?“
Enginn veit með vissu hvar
skáldkonan Anna Pasternak held-
ur sig þessa dagana. Hitt þykjast
memi vissir um að henni sé
skemmt - og það hringli fallega í
buddunni hennar.
Hún hefur sett saman frábæra
skopstælingu á öllum rauðu ástar-
sögúnum og tekist að gera hana aö
metsölubók. Skáldkonunni ungu
hefur og tekist að bæta nýjum þætti
við konunglegu bresku sápuóper-
una. Það hafa margir reynt með
misjöfhum árangri.
Sagt er að Anna fái jafnvirði 500
miUjóna íslenskra króna fyrir Ást-
fangna prinsessu. Þaö eru miklir
peningar fyrir litla vinnu þri ekki
tekur langan tíma aö skálda upp
stutta ástarsögu.
Anna er 26 ára gömul. Hún á þeg-
ar að baki nokkurra ára feril í
blaðamennsku og var síðast á DaUy
Express. Núþarf hún ekki að vinna
meira þaö sem eftir er ævinnai-.
Hún er af rússneskum ættum.
Afabróðir hennar var skáldjöfur-
inn Boris Pasternak sem hlaut nó-
belsverðlaunin í bókmenntum árið
1958 fyrir Sívagó lækni. Hann var
Skáldkonan Anna Pasternak.
reyndar neyddur til að hafna verð-
laununum og bók hans var bönn-
um í Sovétríkjunum.
Anna hlaut menntun sina í virt-
um kvennaskóla í Lundúnum og
síöar í Qxford þar sem faðir hennar
var rektor. Hæfileikar hennar tU
ritstarfa eru og verða umdeUdir en
sölukona er hún góð og húmorinn
er í lagi.