Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1995, Side 12

12
MÁNUDAGUR 13. FEBRÚAR 1995
Spumingin
Hvað finnst þér um tilvís-
anakerfi lækna?
Jón Hauksson smiður: Ég hef ekki
hugmynd um það, þetta er svo nýtil-
komið.
Hannes Birgisson málari: Það er
slæmt.
Kristinn Gíslason ellilífeyrisþegi: Ég
hef enga skoöun á því.
Smári Vífilsson, vélvirki og söngvari:
Ég held að það sé afturfór.
Bergsveinn Jónsson dagskrárgerðar-
klippari: Ég held það sé allt í lagi
með það.
Sveinbjörg Guðmundsdóttir hús-
móðir: Ég er á móti því.
Lesendur
„Af þeim 200-300 tegundum hunda sem til eru í heiminum eiga fæstar þeirra heima í sveit,“ segir m.a. í bréfinu.
Hundaóvimr
Sóley Hanna Möller skrifar:
í DV fyrir skömmu vár haft eftir
Árna Þór Sigurössyni, borgarfull-
trúa R-listans, að hundar „pössuðu
illa í borg“. Ég las ummælin tvisvar
til að vera viss um að ég læsi rétt.
Það er greinilegt að Árni Þór hefur
lítið vit á hundum og finnst sjálfsagt
að hundar eigi best heima í sveit.
Af þeim 200-300 tegundum hunda
sem til eru í heiminum eiga fæstir
þeirra heima í sveit. - Með sömu
rökum mætti segja að menn ættu að
halda sig í hellum eða jafnvel enn
uppi í trjánum.
Arni Þór telur meirihluta borg-
arbúa vera sama sinnis og vísar
máli sínu til stuðnings i gamla skoð-
anakönnun þar sem spurt var hvort
íbúar Reykjavíkur vildu leyfa
hundahald með þeim skilyrðum sem
gilt höfðu. í þeirri skoðanakönnun
svaraði ijöldi hundaeigenda með
„nei-i“ enda vildu þeir breyta reglu-
gerð. Sjónarmið Árna eru því á van-
þekkingu byggð.
Persónulega finnst mér menn eins
og Árni Þór passa illa í borg, menn
sem ekki eru tilbúnir að viðurkenna
að í nútíma þjóöfélagi er hluti af
venjulegri borgarfjölskyldu fjöl-
skylduhundurinn. - Honum er þó
frjálst að hafa sínar skoðanir og raða
sér í hóp minnihluta, „hundaóvina".
Ég sætti mig þó ekki við þann mál-
flutning sem Árni Þór hafði uppi á
fundi borgarráðs enda er það óþol-
andi að borgarfulltrúi geri sig breið-
an í pontu og krefjist bókana um
málefni sem hann hvorki hefur
kynnt sér né hefur þekkingu á. - Því
vil ég skora á Árna Þór að mæta á
næstu hundasýningu sem verður 30.
apríl í Digranesi og sjá með eigin
augum hið vinsæla fjölskyldusport
frá öðru sjónarhorni.
í dag borga ég 9.600 kr. ári fyrir það
eitt að eiga hund í Reykjavík. í stað-
inn fæ ég hundabannsskilti og
hrokafull bréf frá Heilbrigöiseftirliti
borgarinnar. Til allrar hamingju má
ég þó halda eins marga ketti og ég
vil „frítt"! Forsætisráðherra og
seðlabankastjóri eiga báðir hunda.
Hvernig væri nú að þeir létu í sér
heyra?
Reykingamenn! - Okkar tími kemur
Ragnar Már Einarsson skrifar:
Eg get ekki orða bundist, er ég horfi
upp á þær niðurlægjandi aðfarir að
reykingafólki sem átt hafa sér stað
hér á landi síðustu misseri. Það er
sótt fram af shku offorsi að sveigjan-
leiki er bannorð hjá fólki er sækir
þetta fastast. - Það mætti halda að
slíkt öfgafólk hefði eitthvað að fela.
Á meðan vínneysla er talin góð og
gild, á meðan fólk drekkur ekki það
mikið að það verði að slefandi bján-
um, fær fyrrverandi reykingafólk og
drykkjurútar (sem oft eru stór hluti
þessara öfgahópa) að geysast fram
með boð og bönn gegn reykingum
sem þó skaða tiltölulega lítið miðað
við það sem vínneyslan gerir þótt sé
í svokölluðu „hófi“. Og einhvern veg-
inn finnst mér byrjað á öfugum enda.
Hvað skyldu margar sálir þjást
vegna víndrykkju eins fjölskyldu-
manns? - Og til samanburðar; hvað
skyldu margir einstaklingar þjást
vegna reykinga eins einstaklings -
og tala nú ekki um ef reykingamað-
urinn hefði sérstakt herbergi til að
njóta vindlings eða vindils eftir
ánægjulega máltíð meðfjölskyldunni
- ódrukkinn?
Öfgar og öfgafólk er til í öllum þjóð-
félögum og hafa alltaf verið. Eðlilegt
og sanngjarnt fólk hefur alltaf litið
það réttu auga, þ.e. sem andlega
óheilbrigt fólk, sem hefur í mörgum
tilvikum orðið fyrir áfóllum í æsku
eða niðurbroti á lífsleiðinni. Framan
af er þetta meinlaust fólk og margt
hvert leitar sér hjálpar, en aðrir
kenna öðrum um allt sitt volæði,
verður reitt og sárt og gripur hvert
tækifæri sem býðst til að ná sér nið-
ur á fólki.
Á mörgum vinnustöðum hafa
áfengissjúkir forstjórar bannað
reykingar. Engir staðir fyrir reyk-
ingafólk til að fá sér reyk. Fólk lætur
bjóða sér að híma utanhúss, í skúma-
skotum og dyragættum til að fá sér
reyk. í dag komast ofstækismenn
upp með þessa meðferð á fólki í skjóli
atvinnuleysis. -Reykingamenn; snú-
um bökum saman gegn mannrétt-
indabrotum ofstækismanna. - Okkar
tími mun koma.
Villt þjóð og varasöm
Árni Sigurðsson skrifar:
Það er eins og aðeins örli á vakn-
ingu gagnvart því agaleysi sem ein-
kennt hefur þetta þjóðfélag á síðustu
áratugum. Ástandið hefur aldrei ver-
ið gott en það hefur versnað stórum,
bara á undanfornum 4-5 árum eða
svo. Það er því ekki aö furða þótt
samtök á borð við „Heimili og skóla"
séu farin að taka til sinna ráða, t.d.
meö því að bjóða til fundar um „for-
eldrarölt“ á kvöldin um helgar.
Hringið í síma
5632700
milli kl. 14 og 16
- eða skrifið
Ef það er rétt sem skrifað er um
gagnvart agaleysi unglinga; að
krakkar, þetta 11-12 ára, stundi að
fara „út að borða“ eftir kvikmynda-
sýningu þá er þegar gengið of langt.
Eða eins og fjöldi dæma sannar, að
krakkar stundi drykkjuskap innan
við eða rétt upp úr fermingu. Eða að
hafa það til afspurnar fyrir útlend-
inga að dauðadrukknir krakkar
hangi í miðborginni fram eftir nóttu.
Þetta ástand þekkist yfirleitt hvergi
á jarðríki nema á íslandi.
Þjóðin er að visu villt og varasöm
að mörgu leyti, t.d. í fjármálum,
óstundvísi og vinnusvikum, en aga-
leysi á aö vera hægt að útrýma. Þaö
verður þó aldrei gert ef landsfeðum-
ir ganga á undan með sínu stjóm-
og agaleysi. Þegnskylduvinna fyrir
alla unglinga einhvern hluta ævinn-
ar væri stór og merkur áfangi í upp-
eldi þjóðarinnar.
I>V
Mannréttinda-
brot?
Alda skrifar:
Það er talsvert deilt á breyting-
ar þær sem þó hafa verið gerðar
til að koma skriði á nýja eða end-
urskoðaða stjórnarskrá. Vilja
sumir meina að þar sé verið að
færa mannréttindi niöur á lægra
plan eða svipta menn mannrétt-
indum með því aö setja ákvæði
inn um takmörkun á prentfrelsi.
En er ekki eðlílegt að þar séu ein-
hverjar skorður settar líkt og
annars staðar í þjóðlifinu? Eða
því ætti að leyfast að níða niður
fólk, t.d. á prenti eða í ijósvakam-
iðli? Það hljóta allir að sjá að slík-
ar reglur eru ekki mannréttinda-
brot heldur aöhald. - Þaö er
tvennt ólíkt.
Fastakrónutölu
álaun
Gunnar Sigurðsson hringdi:
Mig langar til að styðja hug-
myndir sumra forystumanna í
launþegastéttum sem vilja frem-
ur að menn fái fasta krónutölu á
laun sín en að vera að karpa um
einhverja prósentuhækkun. Við
höfum slæma reynslu af þessum
prósentuhækkunum. Föst krón-
utala kæmi lægst launaða fólkinu
best, og því meiri því betri. Laun
sem væru 180-200 þúsund og þar
y fir ættu ekkert aö hækka. - Þetta
er að mínu mati besta lausnin og
hana ætti ekki að þurfa að ræða
í löngu máli eða á maraþonfund-
um.
íslensk dómsskjöl
ílyrklandi
Guðrún hringdi:
Margir furða sig á því að ís-
lenska dómsmálaráðuneytið
skuli taka því þegjandi að tyrk-
neskur dómstóll skuli neita að
taka íslensk dómsskjöl sem full-
gilda pappíra. Afskiptaleysi ís-
lensks dómsvalds í máli dætra
Sophiu Hansen er orðið áber-
andi, Það vekur og furðu hins
almenna borgara hve mörg
mannréttindabrot þessar ís-
lensku stúlkur þurfa að þola án
þess að íslenskt réttarkerfi hafist
nokkuö að.
„Ogkrefjumst
þessað...
Gíslina skrifar:
Er fólk ekki orðiö undrandi á
hvernig hver starfsstéttin eöa þá
félagasamtökin á fætur öðrum
setja fram kröfugerð í grið og erg
allt áriö í gegn? Það gengur ekki
á öðru en kröfugerðum og hótun-
um, aðallega gegn ríkinu eða
stofnunum því tengdum. Frétt-
imar eru keimlíkar og allar inni-
halda setningu þar sem segir
„... og krefjumst þess að orðið
verði við kröfum okkar", eöa eitt-
hvert svipað orðalag. - Það eina
sem telja má fullvíst er að allar
þessar kröfur eru orðnar mark-
laust hjal.
Gengisfelling
samþykkt?
Oddur hringdi:
Maöur er að heyra að nú séu
jafnvel menn úr hópi efnahagss-
érfræðinga okkar að ljá máls á
því að efnahagínn megi talsvert
leiörétta með þvi að lækka gengiö
verulega í einu stökki. Ekki þarf
samt alvisan mann til að sjá hvert
stefnir að því loknu. Ég hreinlega
trúi því ekki að þetta geti verið
markmið sem þjónar efnahags-
bata hér á landi. Eöa er maður
orðinn svona gamaldags í hugs-
unarhætti að telja aö stöðugt
gengi hljóti að vera þaö sem
stefna þurfi að? Það væri fróðlegt
að heyra frá landsfeörunum sér-
staklega um svona tillögu.