Dagblaðið Vísir - DV - 02.09.1995, Síða 10

10
LAUGARDAGUR 2. SEPTEMBER 1995
„Hugmyndin aö þessum fram-
kvæmdum kviknaði fyrir nokkrum
árum. Viö reyndum mikið aö fá lóð
hingað og þangað, en við erum með
fellihýsi, en það gekk ekki. Svo var
það í gegnum kunningsskap að við
fengum þessa lóð hér í Þingvalla-
hreppi og fórum af stað,“ segja Rík-
arður Ingibergsson og Ágústa Sum-
arliðadóttir en þau eru að byggja sér
sumarbústað á Þingvöllum. Það
óvanalega við framkvæmdagleði
skötuhjúanna er að þau eru á þeim
aldri þegar flestir eru sestir í helgan
stein. Ríkarður varð 83 ára fyrir tæp-
um mánuði en Ágústa er átta árum
yngri, verður 75 ára fljótlega.
Þegar blaðamaður frétti af fram-
kvæmdum þeirra var forvitni hans
eðlilega vakin og skundað var snar-
lega austur í sveitir. Fúslega skal
viðurkennt að á leiðinni hvarflaði að
undirrituðum að þetta væri allt sam-
an á misskilingi byggt. Það gæti ekki
veriö að eldra fólk stæði í bygginga-
framkvæmdum! Sjálfsagt hafa fleiri
hugsað í þá veru en Ríkarður og
Ágústa segja að margir hafi komið í
heimsókn og skoðað bústaðinn eða
„kofann" eins og þau kalla hann
stundum.

.

Smiðirnir Ágústa Sumarliðadóttir og Ríkarður Ingibergsson. Þau hófu framkvæmdir á Þingvöllum í vor en grindurn
ar voru smíðaðar heima í bílskúr í vetur. Ef allt gengur að óskum munu þau flytja inn í sumarbústaðinn næsta sumar.
segir Ríkarður og brosir út í annað.
Þau halda sitt heimilið hvort en
eyða miklum tíma saman og hann
er duglegur að heimsækja hana, ekki
síst á matartímum! Ríkarður dvelur
síðan oft hjá Ágústu langt fram á
kvöld og segir misjafnt hvenær hann
fari til síns heima, stundum sé það
mjög seint. Við dvölina fyrir austan
í sumar hafa þau skilið sjónvarpið,
sem margir geta ekki lifað án, eftir
heima og njóta félagsskapar hvors
annars. Þau eru greinilega samhent
og aðspurð um hvort þeim gangi vel
að vinna saman svara þau því bæði
strax játandi. Þau eiga líka önnur
áhugamál en Ágústa er mikil hann-
yrðakona er. Ríkarður fæst við að
skera út. Eftir hann liggja margir
glæsilegir munir og gefur að líta
nokkra þeirra á mynd hér á síðunni.
Hvorugt þeirra er hins vegar fyrir
það að gorta af afrekum sínum en
blaðamanni tókst samt að fá mynd
af útskurði Ríkarðs.
Full aflífskrafti
Hann er einnig meðlimur í Sjó-
stangaveiðifélagi Reykjavíkur og á
lítinn sportbát til að stunda veiði-
Eldhressir „unglingar" byggja sér sumarbústað á Þingvöllum:
Fólki finnst þetta
alveg í fínu lagi
- segja Ríkarður Ingibergsson, 83 ára, ogÁgústa Sumarliðadóttir, 75 ára
Ágústa og sonarsonur hennar, Bjarki Sigurjónsson, og fellihýsið góða.
Þegar ekkert gekk að fá pláss undir það ákváðu þau bara að byggja sér
sinn eigin sumarbústað.
Gera allt sjálf
Ríkarður smíðaði grindumar að
húsinu í bílskúrnum heima hjá sér í
vetur og fékk svo kunningja sinn,
sem hefur stóran bíl til umráða, til
að ílytja þær austur í vor. Hann
teiknaði sjálfur húsið og eftir að
byggingafulltrúinn á Laugarvatni
hafði lagt blessun sína yfir pappírana
leið ekki á löngu þar til byggingaleyf-
ið fékkst. Sonur Ríkarðs og sonur
Ágústu aðstoöuðu við að reisa þær
en að öðru leyti hafa þau gert allt
sjálf.
„Við erum búin að vera hér meira
og minna í allt sumar," segir Ágústa
en hún lætur ekki sitt eftir liggja viö
húsbygginguna. Hún gegnir jafn-
framt því veigamikla hlutverki aö sjá
um eldamennskuna fyrir þau en það
ætti að reynast henni létt verk enda
fyrrverandi ráðskona. Þegar mikið
er unnið þarf mikið að borða og það
þýðir lítið að klifra upp á þak með
tóman maga. Og talandi um þakið
neitar Ágústa því ekki alveg að hún
hafi verið eilítið smeyk þegar Ríkarð-
ur var þar uppi. Þær áhyggjur eru
sjálfsagt óþarfar enda Ríkarður
húsasmíðameistari að mennt og veit
hvað hann syngur.
„Sólarmegin"
í lífinu
Þrátt fyrir stöðugar kvartanir íbúa
Suðvesturlands yfir veðurfarinu er
annað hljóð í „byggingamönnun-
um“. „Við höfum verið sérstaklega
heppin með veður og þeir hafa verið
að tala um það hérna í nágrenninu
að við þyrftum alltaf að vera héma.
Það kæmi ávallt sól þegar við birt-
umst,“ segir Ríkarður og bætir við
hann muni bara eftir einum rigning-
ardegi.
Eins og áður er getið hafa margir
sótt þau heim og barið bygginguna
augum en hvað skyldi fólki nú
finnast almennt um þetta uppátæki
þeirra? „Því finnst þetta bara vera
allt í fínasta lagi,“ segir Ágústa að
bragði. Og Ríkarður liggur ekki held-
ur á svari sínu. „Yngri sonur minn
var í fyrstu að tala um það að þetta
væri nú kannski ekki rétt fyrir mig
en í dag er hann kominn á allt aðra
skoðun," segir húsasmíðameistarinn
og bætir við að þau ráðgeri að dvelja
þar langdvölum þegar smíðinni lýk-
ur. „Við komum til með að dvelja hér
eins mikið og við getum. Það er helst
að við förum í bæinn til að sækja
gluggapóstinn."
skap. Ágústu hefur hann tekið með
í þannig veiðiferð en um þessar
mundir gefst lítill tími til slíks. Sum-
arbústaðurinn tekur mestan þeirra
tíma. Ekki kvarta þau undan því
fremur en öðru enda eru draumar
þeirra að rætast með byggingu sum-
arhússins.
Þegar blaðamaður loksins kveður
þau að kvöldi dags getur hann ekki
annað en dáðst að þessu fólki sem
er svona fullt af lífskrafti. Og óskandi
væri að miklu fleiri væru líka svona
bjartsýnirálífiöogtilveruna. -GRS
Rikarður hefur gert mikið að því að skera út og ekki verður annað sagt
en hann sé listamaður á því sviði, eins og glögglega sést á munum hans
á þessari mynd. DV-mynd BG
Tekinn traustataki
Ríkarður og Ágústa hafa þekkst í
sex ár en þau rákust fyrst hvort á
annað á Spáni. „Við kynntumst á
Benidorm. Ég fór þá einn út og var
að ráfa þar niöur við hafnargötuna
þegar að mér véku sér fimm konur.
Þær spurðu mig hvort ég væri einn
á ferð og ég játti því. Þá sögðu þær
að ég kæmi bara í þeirra hóp og ég
var með þeim í sjö vikur. Þær tóku
mig bara traustataki. En svo fór ég
nú að líta svona aðeins á Ágústu,“