Þjóðviljinn - 24.12.1961, Blaðsíða 16

('bficfysIÆí,V*í|í|í\\» i •,.
MiSateátesfi;-
$Hí*$SáPSNÍ!$$
1Wm%
§lte
I*

Á'íX*p.v

.vMw
. íefrfeíK
ll’Wyíí
BEZTU OG
FÖTIN
FRA OKKUR
■ ^
gjypi^fójgf^g
FOTIN
p$S
tíÍ&SS’.
‘i.'Sn t»^í5W'á'^JÍ^lO'j?.-!v'0:»>%. ••-
»11
GRiNDABOÐ
Framhald af 15. síðu.
brátt er dumbrauður á lit. Ég horfi
á mennina um leið og þeir leggja
hvalvopninu, sumir eru rólegir og ör-
uggir á svip, þeir miða vopninu um
leið og grindin nálgast bátinn og þeg-
ar bezt lætur drepa þeir hvalinn í
einni- stungu, sem fylgt er eftir með
hnykk, öruggt og fast án vægðar. Þetta
eru hinir miskunnsömu í þessum stór-
fenglega hildarleik. Hinir eru fleiri sem
stinga oft hvar sem þeir koma höggi
á hvalinn, kasta jafnvel grindarvopninu,
sem oftast missir mark-s eða særir að-
eins,-án þess að veita skepnunni misk-
unn dauðans. Þegar særður hvalur hef-
ur verið höggvinn með sóknaröngli
tekur hann á rás allt hvað af tekur
og báturinn þýtur af stað á fleygiferð,
fer í loftkostum svo stafnbúar eða
skutmenn mega hafa sig aUa við að
forða árekstri og tekst það raunar
ekki nema stundum. Brothljóð heyr-
ast og þarna róa menn lífróður í land,
því þátu.rinn er brotinn og þegar meira
en hálfur af 'sjó. Þeir sem á baltkan-
um standa þrífa mennina um leið og
þeir nálgast og í næsta vetfangi eru 4
menn og bé.tur á þurru landi.
Nú kem ég auga á unga manninn,
sem ég skildi við fyrir stundu síðan.
Við vorum hálfnaðir að setja blaðið,
sem átti að koma út á morgun. Hann
er hæglátur og prúður dagfarslega, nú
tvíhendir hann grindarvopnið og sting-
ur fast og hnikkir á, hvalurinn hverfur
í sjóinn og góða stund heldur hann
honum niðri, þá missir hann takið
svo hann verður að grípa til sóknar-
línunnar, sem fest er í bátinn og rykk-
ir svo vopninu úr sárinu og dregur
það til sín. Sveðjan hefur bognað við
átökin og hann leggur hana snögglega
á þóftuna í bátnum og réttir hana að
mestu með fætinum. Á meðan hefur
hvalurinn komið upp að- bátshliðinni
og orðið fyrir eldsnörum handtökum
smiðsins og ieikarans, sem keyrir
sóknaröngulinn í grindarhausinn, dreg-
ur hvalhnífinn úr slíðrum og ristir
djúpan skurð sem hann fylgir eftir
allt að olnboga unz honum hefur tek-
izt að stinga mænuna sundur og
skepnan liggur dauð.
Nokkrir menn hafa vaðið út í sjó-
inn. Þeir standa upp undir hendur í
blóðlituðum sjónum og bíða færis með
brugðinn hníf að ná fangstaðar á
dauðum hval, eða aðframkomnum,
svo þeir geti rist hann, mænuskorið
og brugðið línunni um skrokk hans.
ISíðan draga þeir hvalinn að landi, þar
sem aðrir taka við, og leggja hann á
bakkann.
Ég hefi fært mig úr stað, og hvert
sem ég lít er einvigi háð. Nú sé ég
hvar heljarmikir grind hendist í loft-
köstum yfir þvera víkina, blóðið foss-
Framhald á 31. siðu.
GARNTIZKAN VETURINN 1962
30 LITIR
FLJÓTPRJÓNAÐ
MJÚKT
STERKT
ÁFERÐARFALLEGT
CEFJUN
AKUREYRI
■ 4;%,
116) — JÓLABLAÐ ÞJÓÐVILJANS