Þjóðviljinn - 24.12.1965, Blaðsíða 73

ILLKYNJAÐUR DRAUGUR
Framhald af bls. 28.
umboðsmaður hans hafði allt-
af verið heldur fátalaður. öðru
hverju tók James eftir því að
hann stalst til að líta á stúlli-
■una, sem nú var komin svo vel
á bataveginn, að hún gat kom-
ið niður að borða, enda þótt
hún styngi dálítið við. En út úr
andliti umboðsmannsins gat
hann ekkert lesið. Og þó var
það eitt huggun að horfa fram-
an í McKinnon. Hann var svo
traustur, svo undurlíkur til-
finningalausri kartöflu.
— Þú hefur reynzt mér vel,
sagði James, og varpaði
öndinni léttar. um leið og
hann fylgdi gesti sínum
út í garðinn að máitfð lokinni.
Ég vissi allan tímann, að ég
gat treyst á heilbrigða skyn-
semina í þér. Andrúmsloftið
var strax orðið allt annað.
McKinnon þagði andartak.
Hann virtist djúpt hugsi.
— Rodman, sagði hann um
leið og hann klifraði upp í bíl-
inn, ég hef verið að hugsa um
þessa tillögu þína að fá svo-
litla ástarsögu inm í Leyndar-
málin níu. Ég held að það sé
alveg rétt hjá þér. Sagan
þarfnast þess. Þegar öll kurl
koma '11 grafar — hvað er ást-
inni æðra hér í veröldinni? Ást
— já, ást, það er fegursta orð
tungunnar. Skelltu kvenhetju
inn f söguna og láttu hana
giftast Lester Gage.
— Ef henni tekst að svindla
sér inn í söguna, sagði James
þungbúinn, skal hún gjöra svo
vel að giftast holdsve'ka
glaepamannin.um dularfulla. Em
siáðu nú til — ég skil ekki al-
veg .. .
— Ég skipti um sikoðun þeg-
ar ég sá stúlkuna, hélt Mc-
Kinnon áfram. Og sem nú
James horfði á hann furðu
lostinn, fylltust harðsoðin augu
umhnðsmannsins tárum. Já.
þegar és sá hana sitja þarna
undir rósarunnanum og fugl-
arnir sungu f earðinum og sól-
in varpaði geislum sínum á
fallega andlitið hennar — bá
var mér öllum lokið! Aum’ngia
litla. slasaða stúlkan! Failega
litla álfamærín! Rodman— og
hér skalf röddin — Rodman,
ég cA Kaö nú að við erum allt-
of harftíp við Prodder & Wiggs.
Það hafa verið veikindi á
tie’milinu hið W;ges undanfar-
1ð. Við megum ekki vera harð-
ír við mann sem hefur veikindi
á heimilmu — er bað. vinur?
Neí. og aftur nei! Ég ætla mér
að afturkalla bennan samning
og hrevta hossn í 12 nrósent
og har með basta. Og enga
fvr!vf^o^orci*,slu á höfundar-
la’"nin!
— Hvað!!
— En bú skalt engu tapa
Rodman, ekki grænum túskild-
ing! É ætla að lðta þér eftir
umboðslaunin. Aumingja litla
fallega stúlkan!
Bifreiðin rann niður eftir
götunni. McKinnon sat í aft-
ursætinu og snýtti sér í ákafri
geðshræringu.
—Það er fullkomnað! sagði
James.
*
Kaupféíag
V-Húnvetninga
Hvammstanga
Það er nauðsynlegt á þessu
stigi málsins að nema staðar
í frásögninni og skoða aðstæð-
ur James Rodmans hlutdrægn-
islaust. Venjulegur maður skil-
ur ekki neitt í neinu. Honum
finnst James gera óþarfa múð-
ur út af engu. Hér er hann
kominr. og dregst ófram með
ómótstæðilegu afli nær og nær
töfrandi stúlku með stór blá
augu. Han,n á frekar skilið öf-
und en meðaumkvun.
En við verðum að minnast
þess, að James var frá nátt-
úrunnar hendi piparsveinn. Og
venjulegur maður, sem horfir
dreýmandi fram til þess að
eignast hlýlegt hreiður þar sem
konan finnur inniskóna og set-
ur á grammófóninn — enginn
slíkur maður getur skilið, hve
gífurlega sterk er sjálfsbjarg-
arhvötin hjá manni, sem er
piparsveinn frá náttúrunnar
hendi, en á nú á hættu að
glata frelsi sínu.
James Rodman bar í brjósti
niðurbælda ógn gagnvart hjóna-
bandi. Enda þótt hann væri
enn ungur maður, hafði hann
látið það eftir sér að koma sér
upp ýmiskonar venjum, sem
voru hon.um daglegt brauð.
Hann vissi það af eðlisávísun,
að þessum venjum væri eigin-
konan búin að breyta áður en
vika væri af hveitibrauðsdög-
unum.
James þótti gott að fá morg-
unkaffi í rúmið, og þegar
hann var búinn með það, þótti
honu- gott að reykja í rúmi
sínu og strá öskunni út yfir
teppið. Hvaða kona myndi þola
slíkt?
James var því vanur að
eyða deginum klæddur í tenn-
isskyrtu, molskinnsbuxur og
inniskó. Hvaða eiginkona un-
ir s,ér hvíldar áður en hún er
búin að troða stífburstuðum
skóm og hvítum f’ibba upp á
eiginmanninn — til þess svo
að geta drifið hann á konsert?
Þessar hugsanir og þúsundir
af sama taginu flugu gegnum
huga þessa óheppma unga
manns næstu daga. Hver dag-
ur virtist reka hann nær hengi-
fluginu. örlaganornirnar virt-
ust einna helzt njóta bess að
gera homum allt tii miska
Nú ’ °gar stúlkan var komin
á stiá evdd’ hún timanum sitj-
andi á stól fvrir neðnri qluee-
ann, og James varð að lesa
óskar öllum viðskiptamönnum sín-
um gleðilegra jóla og allrar farsæld-
ar á komandi ári og þakkar ánægju-
leg viðskipti á árinu sem nú er
að líða.
Gleðileg jól!
Oskum öllum velgengni á komandi
ári. Þökkum góð og ánæg:uleg
viðskipti á árinu sem er að kveðja.
Kaupfélag
Fáskrúðsfírðinga
Fáskrúðsfirði.
JÓLAHLAÐ - 73