Þjóðviljinn - 24.12.1965, Blaðsíða 84

*
I (.*
t?1
□ VIÐGERÐIR OG
□ LEIÐRETTINGAR Á
□ ATTAVITUM,
Konráð Gíslason
Verbúð 4 v/Tryggvagötu,
Sími 15475.
Samvinnumenn
Verzlið við eigin samtök,
það tryggir yrður sannvirði.
Kaupfélag
Svalbarðseyrar
Við óskum starfsfólki okkar og hin-
um mörgu viðskiptavinum
GLEÐILEGRA JÓLA
gæfu og gengis á komandi ári.
Bifreiðaverkstæði
Daniels Fríðríkssonar
Akranesi.
Herrann hjálpar
mönnum og skepnum
Þegar Alexander frá Mate-
dóníu var að leggja undir sig
heiminn. kom hann til þjóð-
Ookks i Afríku sem heima é.Þti
á afskekktum stað fjarri al-
faravegum, og lífði fólk þetta f
friðsæld og hafði aldrei hevrt
getið um styrjaldir né sigur-
sæla herforingja. Það 'eiddi
hann fyrir höfðingja sinn. sem
tók honum með virktum og
lét setja fyrir hann gulldöðlur.
gullfíkjur og brauð úr gulli.
,.Étið þið gull hér f sveit-
inni?“ spurði Alexander.
.,Ég þykist vita.“ sagði höfð-
inginn, .,að þú hafir getað
fundið þér nóg af ætum mat i
heimalandi þfnu. Hvers vegna
varstu þá að fara hingað til
okkar?"
,.Ekki sækist ég eftir gulli
ykkar,“ svaraði Alexander. •en
ég vil kynnast siðum ykkar og
háttum"
.,Þess getum við unnt pár.“
svaraði hinn. „Vertu hjá okkur
eins lengi og þig lystir".
Að þessu samtali loknu bar
þar að tvo menn. og báru beir
sig eins og væru þeir að koma
fram fyrir dómara. Ákærandinn
sagði:
,.Ég keypti jarðnæði af manni
þessum, og er ég byrjaði að
grafa þar djúpan skurð. fann
ég fjársjóð. Þessi fjársjóður er
ekki mín eign. því ég galt selj-
andanum fyrir jörðina einungis,
en ekki fyrir það, sem f henni
mátti felast, en samt vill selj-
andinn ekki taka við þessu"
Sakbomingurinn svaraði:
,,Ég vona að ég eigi tnér
samvizku, ekki síður en þessl
samborgari minn. Ég seldi hon-
um jörðina með öllu. sem á
henni var og í, öllu. sem þar
fólst og finnast kunni, og auð-
vitað var fjársjóðurinn meðtal-
inn“.
Höfðinginn. sem einnig var
æðsti dómari þegna sinna. -nd-
urtók orðin, svo ekki færi mi'li
mála að hann hefði skilið þau
rétt Eftir stutta umhugsun
sagði hann:
,,Þú átt son. vinur minn?“
,.Já.“
.,Og þú.“ sagði hann við hinn,
,.þú átt dóttur?“
„Já.“
..Gott og vel, láttu þá son
þinn giftast dóttur hins manns-
ins, og gefðu þeim fjársjóðinn f
brúðargjöf."
Sá sem ekki vissi hvaðan á
hann stóð veðrið það var AI-
exander.
..Lfkar þér ekki úrskurður
minn?“ sagði dómarinn.
„Víst líkai mér hann.“ svar-
aði Alexander, ..en ég fu rðs
mig ákaflega á honum.
„Hvernig gizkar þú á að
dómurinn hefði hljóðað heima
hjá þér?“
..Sannast að segja“ svaraði
Alexander, ,,held ég að þeir
hefðu báðir verið hnepptir í
varðhald, en fjársjóðurinn geró-
ur upptækur handa konungin-
um“.
,,Handa konunginum", hróp-
aði höfðinginn. „Skín sól f þessu
landi?“
,,Víst skín þar sól.“
„Rignir þar líka?“
,,Svo er víst.“
,,Merkilegt. og eru ekki
tamin dýr f landinu, sem ofta
gras og grænar jurtir?"
„Mörg, og af mörgum tegund-
um.“
,,Fyrst svo er,“ sagði höfðing-
inn, „hlýtur það að vera þeirra
vegna, sem góður guð lætur sól-
ina halda á fram að skína, '»g
regnið að falla yfir land ykkar,
því ekki eiga íbúar landsins
þetta skilið."
(Úr „Haggadah". fomu
gyðingariti).
Misgóð
læknisráð
Fyrst eftir að kryddvörur fóru
að flytjast til Evrópu héldu
menn að þær væru heilnæmar
gegn ýmsum sjúkdómum. Frægr
ur sænskur læknir, Benidiktus
Olai. segir í lækningabók, sem
hann ritaði árið 1578, að engi-
fer og kanel. blandáð sykri og
lítilsháttar brénnivíni, sé ágætt
lyf gegn höfuðverk og hósta.
Gerði jafnvel sama gagn að
binda það f klút um höfuðið.
Einnig var mikil trú á lækn-
fngamætti dýrra málma Clem-
ens VII páfi varð einu sinnl
veikur og tók inn malaða de-
anta, sem námu að verðmæti
12.000 kr. á fáum dögum —
enda leið ekki á löngu. að hann
fengi hvíldina.
Annar merkur maður ritaði í
heilræðabók: .,Ég ber ávallt
bláan gimstein á brjóstinu.
Menn segja, að það komi I veg
fyrir ölvun, sem skiljanlegt er,
því að gimsteinninn hindrar
vökvann í að stíga til höfuðs-
Ins. Mér hefur reynzt þetta ör-
uggt ráð“.-------
■*
84 jólablað