Þjóðviljinn - 24.12.1965, Blaðsíða 25

Berðu mig til blómanna-, þar
sem Edgar bjargar Maud frá
drukknun?
— Ég er að hugsa um hverja
einustu skruddu, sem hrökk úr
penna frænku minnar. Hann
leit á stúlkuna dálítið skrítinn
á svip. Hann var búinn að
ráða gátu. sem hafði vafizt
fyrir honum dálitla stund. Allt
frá því hann leit stúlkuna
fyrst augum, hafði honum
fundist hann kannast við hana.
Og svo skildi hann það allt í
einu, hvers vegna honum féll
hún svo illa.
— Vitið þér annars, sagði
hann, þér gætuð sem bezt ver-
ið ein kvenhetjan úr sögunum
hennar frænku minnar. Þér er-
uð einmitt sú tegund af kven-
fólki, sem hún vildi festa á
pappír.
Það birti yfir andliti stúlk-
unnar.
— Ó, finnst yður það í raun
og veru? Hún hikaði. Á ég að
segja yður nokkuð? Frá því ég
kom hingað hef ég haft það á
tilfinningunni, að þér væruð
alveg eins og einhver hetjan
úr sögum ungfrú Pinckney.
— Nei, heyrið þér mig nú!
sagði James með viðbjóði.
— Víst eruð þér það! Þegar
þér hlupuð út um gluggann
snarbrá mér. Þér voruð alveg
eins og Claude Masterton í
Þegar örlög ráða.
— Ég hef ekki lesið Þegar
örlög ráða, sagði James og það
fór hrollur um hann.
— Hann var fálátur, þung-
brýnn, með djúp. dökk og dap-
urleg augu.
James útskýrði það ekki fyr-
ir henni, að augun í honum
væru döpur af því, að þurfa að
halda henni upp á snakki.
Hann hló bara með fyrirlitn-
ingu.
— Og nú má alveg eins bú-
ast við því, sagði hann, að
bifreið komi akandi og keyri
yfir yður, en ég muni síðan
bera yður varlega inn í húsið
og — Varið yður!!
Hann var of seinn. Hún lá
samanhnipruð við fætur hon-
um. Fyrir hornið hafði komið
stór opin fólksbifreið og hald-
ið sig af furðu mikilli ná-
kvæmni öfugumegin é vegin-
um. Bifreiðin fjarlægðist óðum
og eini farþeginn hallaði sér
aftur. Hann hafði tekið ofan
hattinn — ekki í samúðarskyni
við þann slasaða heldur til
þess að hylja með honum núm-
erið á bílnum.
Til allrar hamingju var
hundurinn Tótó ómeiddur með
öllu.
James bar stúlkuna varlega
inn f húsið og lagði hana á
sófann í vinnuherberginu.
Hann hringdi bjöllu og búldu-
leitin ráðskonan birtist.
— Sendið eftir lækni. sagði
James. það hefur orðið slys.
Ráðskonan beygði sig yfir
stúlkuna.
— Ó, neióneiónei! sagði hún
svo, guð blessi litla, engil-
bjarta andlitið mitt!
Garðyrkjumaðurinn, sem að
nafninu til hafði yfir Snata
að ráða, fannst bak við rifs-
berjarunna og fékk þær fyr-
irskipanir að sækja Bradley
lækni. Hann skildi reiðhjólið
frá Snata, sem var að gæða
sér á öðrum pedalanum, og
lagði af stað. Bradley læknir
birtist og gaf skýrslu sína:
— Engin bein brotin, en
nokkrar slæmar skrámur. Og
svo auðvitað taugaáfallið. Hún
verður að vera hér nokkra
hríð. Má ekki flytjast.
— Vera hér!? Það er útilok-
að! Það á ekki við!
— Ráðskonan getur verið
anstandsdama.
Læknirinn stundi. Hann var
gildvaxinn maður, miðaldra, og
hafði barta.
— Falleg stúlka, Rodman,
sagði hann svo.
— Ég býst við þvi, sagði
James.
— Yndisfögur stúlka, sann-
kallað álfabarn.
— Ha, hvað? hrópaði James.
Hann hafði sfzt af öllu bú-
izt við slíkum samlíkingum frá
Bradley lækni. I eina skiptið
sem þeir höfðu hitzt, hafði
blessaður læknirinn eingöngu
talað um hægðir og meltingu.
— Álfabarn, viðkvæm álfa-
mær. Þegar ég horfði á hana
rétt áðan, féilust mér nærri
því hendur. Litla höndin henn-
ar lá á ábreiðunni eins og hvít
lilja, sem flýtur á lygnri tjörn,
og augun hennar blikuðu upp
til mín, full af trúnaðartrausti.
Hann rölti út etfir garðinum,
röflandi, og James horfði á
eftir honum, furðu lostinn. Og
hægt en örugglega líkt og sól
brygði sumri, lagðist skuggi
óttans yfir James.
*
Það var um það bil viku
seinna, sem Andrew McKinn-
on, annar eigandi hins vel
þekkta umboðsfyrirtækis Mc-
Kinnon & Gooch sat í skrif-
stofu sinni og horfði yggldur
á brún á símskeyti sem lá á
borðinu Hann þrýsti á bjöllu-
hnapp.
— Biddu Gooch að koma
hingað sem snöggvast. Hann
hélt áfram handritarannsókn-
um sínum á símskeytinu. Já,
Cooch, sagði hann svo þegar
meðeigandi hans birtist, ég var
að fá undarlegt skeyti frá
Rodman. Honum virðist liggja
mikið á að hitta mig að máli.
Gooch las skeytið.
— Bersýnilega skrifað I
geðshræringu, samþykkti hann.
En hvers vegna kemur hann
ekki hingað, ef honum liggur
þessi reiðinnar ósköp á því að
hitta þig?
— Hann vinnur eins og
þræll við að ljúka þessari sögu.
Er f vandræðum með niðurlag-
Hverskonar viSgerSir
á báfum
Einnig bifreiSa-
• vVt vVð •
viogeröir
HjólbarSar
(Bridgestone)
Benzin og oliusala
GleSileg jól
jbökkum samstarfiS
á HSna árinu
Vélsmiðjan
Logi,
Patreksfirii
JÓLABLAÐ — 25)