Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.1995, Side 28

Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.1995, Side 28
28 LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 1995 JLlV Margrát Frímannsdóttir, formaður Alþýðubandala Kynntist eldri bróður sínum - og hitti yngri bróður sinn í fyrsta „Ég hitti foður minn fyrst þegar ég var komin á þrítugsaldur, 22ja til 23ja ára, og hitti hann bara nokkrum sinnum eftir það. Ég kynntist honum í raun aldrei því að hann var svo mikill sjúklingur og dó fljótlega eftir þetta. Ég hafði aldrei velt honum neitt fyrir mér þvi að ég átti góða for- eldra í Önnu og Frímanni á Stokks- eyri auk þess sem ég hafði mjög gott samband við móður mína og hern ar mann en mig langaði til að vita hvað ég ætti af fjölskyldu í föðurættina," segir Margrét Érímannsdóttir, ný- kjörinn formaður Alþýðubandalags- ins, en hún „fann“ bróður sinn og föðurfólk á ættarmóti í sumar. Fjölskyldumál Margrétar eru tals- vert flókin því að hún er ein af þeim Islendingum sem hafa fæðst utan hjónabands og alist upp hjá kjörfor- eldrum í stórfjölskyldu eins og þær gerast bestar. Líffræðileg móðir hennar er Áslaug Sæunn Sæmunds- dóttir, smurbrauðskona í Reykjavík, og líffræðilegur faðir hennar var Hannes Ólafsson vélvirki en hann lést fyrir 13 árum. Margréti var mán- aðar gamalli komið í fóstur til móð- urömmu sinnar, Önnu Pálmeyjar Hjartardóttur húsfreyju, og eigin- manns hennar, Frímanns Sigurðs- sonar, yfirfangavarðar á Litla- Hrauni, og þar ólst hún upp. Alin upp í stórfjölskyldu „Ég fór austur vegna þess að mamma mín var með berkla og var veik í langan tíma. Þegar að því kom að ég hefði hugsanlega getað farið til hennar aftur þá vildi ég það ekki. Anna Pálmey og Frímann voru þeir foreldrar sem ég þekkti og það var alla tíð mjög náið samband milli okk- ar. Frímann var og verður sá faðir sem ég átti á sama hátt og Anna er móðirin sem ól mig upp en það'hefur alltaf verið mjög gott samband milli mín og móður minnar og ég kalla þær báðar mömmu,“ segir Margrét Frímannsdóttir. Anna Pálmey og Frímann ætt- leiddu Margréti og hún ólst upp á stóru heimili. Hún á eina uppeldis- systur sem er alnafna Önnu Pálmeyj- ar. Hálfsystur Margrétar í móðurætt- ina eru fjórar og voru þær talsvert á heimilinu. Foreldrar Frímanns voru líka á heimilinu auk þess sem bróðir hans borðaði þar í hádeginu á hverj- um degi. Á sumrin voru krakkarnir á heimilinu margir þannig að fjöl- skyldan var svo sannarlega stór og félagsskapurinn nægur. Forvitnin jókst með árunum „Ég átti mjög góða foreldra í Önnu og Frímanni og fann aldrei neina þörf fyrir að leita að öðrum foreldr- Margrét Frímannsdóttir hitti Kristin Hannesson, hálfbróður sinn, í fyrsta skipti fyrir 15-16 árum en þau kynntust ekki fyrr en á ættarmóti fjölskyldunnar að Reykhólum í sumar. Margrét segir að hún hafi verið óskaplega kvíðin fyrir mót- ið og Kristinn segir að hann hafi orðið stressaður þegar hann sá hana fyrst. Ánægjan hafi hins vegar verið ólýsanleg þegar hann hafi verið búinn að jafna sig. um. Það voru mjög náin tengsl milli mín og þeirra og ekkert síður milli mín og Frímanns þó að hann hafi ekki verið blóðskyldur mér en hún var náttúrlega amma mín. Þetta var ekkert rætt og ég velti því aldrei fyr- ir mér hvort ég ætti einhvern annan pabba en Frímann eða þann mann sem Áslaug móðir mín bjó með. Ég þurfti aldrei á því að halda enda var alltaf komið mjög vel fram við mig,“ segir Margrét. Forvitnin um föðurfólkið jókst þó eftir því sem aldurinn færðist yfir og árin liðu. Að sögn Kristins, bróður hennar, langaði föður Margrétar til að hafa samband við hana og fylgdist hann með henni úr fjarlægð en þrátt fyrir það hitti Margrét hann ekki fyrr en hún var rúmlega tvítug. Um svipað leyti hitti hún bróður sinn, Kristin, í fyrsta skipti í tvær til þrjár mínútur en það var ekki fyrr en föð- urbræður hennar höfðu samband við hana fyrir nokkrum árum að sam- bandið við foðurfólkið fór að þróast. Óskuðu eftir að henni yrði boðið „Margrét vann mikið með þing- manni úr Keflavík fyrir nokkrum árum og hann bar mér einu sinni kveðju frá henni. Það voru fyrstu skilaboðin um að hún hefði áhuga á þessari fjölskyldu sinni og þetta þró- aðist þannig að bróðir minn, Páll, fór og heimsótti hana. Ég sá hana hins vegar í fyrsta skipti á Keflavíkurflug- velli fyrir nokkrum árum þegar hún var að sækja eiginmann sinn úr flugi. Ég sá að mörgu leyti í henni móður mína svo að ég hafði engar vöflur á því og kynnti mig. Við átt- um stutt samtal og síðan hefur sambandið verið að þróast smám saman,“ segir Árni Ólafsson, einn þriggja föðurbræðra Mar- grétar. Árni og bræður hans hafa haft sambánd við Margréti nú í nokkurn tíma og í sum- ar óskuðu þeir eftir því að henni yrði boðið á ættar- mót fjölskyldunnar. Þáð var haldið í ágústlok að Reykhólum í Reykhóla- sveit en fjölskyldan er þaðan þó að meðlimir hennar séu dreifðir um Suðurnesin og höfuðborg- arsvæðið eins og gengur. Margrét mætti að sjálf- sögðu á mótið ásamt eigin- manni sínum en börnin hennar tvö og barnabarn voru upptekin þessa helgi og segir hún að þau bíði spennt eftir að hitta ætt- ingja sína. Aldrei spjallað við bróður sinn „Þetta var afskaplega sér- stakt og mjög ánægjuleg þróun. Það vakti ákaflega góða tiifinn- ingu hjá mér og bræðrum mín- um að hitta Margréti vegna þess að við höfum vitað um hana lengi en hvorki heyrt hana né séð. Það er einróma hlýhugur hjá okkur systkinunum og ættingjum okkar í hennar garð og ánægja með að hún skyldi hafa komist inn í fjölskylduna eftir öll þessi ár. Svona hefði þetta átt að vera frá upphafi," segir Árni. Á ættarmótinu að Reykhólum hitti Margrét bróður sinn, Kristin Hann- esson rafvirkja, í annað sinn á æv- inni og kynntist honum í raun og veru í fyrsta skipti því að hún hafði aldrei spjallað við hann að neinu ráði. Ólaf, yngri bróður sinn, og dótt- ur hans hitti hún hins vegar í fyrsta sinn í fyrradag þegar þau komu í myndatöku DV niðri í Alþingishúsi. Við það tækifæri kom fram að Ólafur hefði eitt sinn farið með pabba sínum austur til að hitta Margréti en hún hefði þá ekki verið heima. Margt svo líkt Margrét segir að hún hafi verið óskaplega kvíðin áður en ættarmótið á Reykhólum hófst en sér hafi verið vel tekið og samfundirnir hafi verið einkar ánægjulegir. Eftir stutta sam- veru hafi hún verið orðin eins og ein úr fjölskyldunni enda hafi hún strax fundið mikinn skyldleika við þetta fólk. „Þó að ég væri kvíðin áður en ég hitti þau þá fékk ég strax á tilfinning- una að ég hefði verið hluti af þeim alla ævi. Það var svo ótrúlega margt líkt með mér og þeim þó að ég hefði aldrei þekkt þau í mínum uppvexti. Þetta fólk hefur svipaðan húmor og ég, það er mjög lífsglatt og til- finningaríkt. Ég tók líka eftir því að ég og bróðir minn höfum sömu kæki. Það var skrýtið að horfa á hann og sjá í honum sömu takt- ana og hjá sjálfum sér,“ segir Mar- grét um endurfund- ina á ættar mótinu. En hvað skyldi ir hennar segja um þetta mót? Ánægjan var ólýsanleg „Ég hafði ekki hugmynd um að Margrét yrði þarna. Ég kom ekki á ættarmótið fyrr en það hafði staðið einn dag og hún var fyrsta manneskj- an sem ég sá þegar ég kom. Ég stress- aðist allur upp þegar ég sá hana. Mér fór að líða illa og varð að fara í bíltúr meðan ég var að róa mig niður. Ég veit svo sem ekki hvort það er rétt að segja að mér hafl liðið illa því að ég spenntist bara allur upp en þegar ég var búinn að jafna mig var ánægjan ólýsanleg og gamla fólkið í ættinni tók henni eins og það hefði himin höndum tek- ið,“ segir Kristinn.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.