Dagblaðið Vísir - DV - 19.12.1995, Blaðsíða 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 19. DESEMBER 1995
Fréttir
Gríðarleg óánægja á Arnarstapa vegna sölu félagsheimilis:
Húsið selt fyrir 2,5
milljónir króna
- 200 þúsund út og aðeins auglýst í verslunum
Gríðarleg óánægja er á Arnarstapa og nágrenni með þá ákvörðun bæjaryfirvalda í Snæfellsbæ í sumar að selja eig-
anda ferðaþjónustunnar Snjófells félagsheimilið Snæfell fyrir 2,5 milljónir króna. Kaupandinn hefur greitt 200 þús-
und krónur í útborgun án þess að samþykki beggja eigenda liggi fyrir. Athygli hefur vakið að félagsheimilið var ein-
ungis auglýst til sölu i nokkrum verslunum í sveitarfélaginu. DV-mynd Símon
„Við viljum ekki missa félags-
heimilið því að þá er enginn staður
fyrir íbúana að hittast á nema með
því að keyra yfir 60 kílómetra. Þeg-
ar kosið var um sameiningu sveitar-
félaganna fengum við kosningalof-
orð um að félagsheimilið yrði ekki
selt heldur rekið áfram óbreytt. Þess
vegna fmnst mér að það hefði átt að
ræða við íbúana áður en húsið var
sett i sölu. Við viljum kanna hvort
sveitarfélagið getur ekki rekið fé-
lagsheimilið áfram eins og hin þrjú
félagsheimilin í sveitarfélaginu,"
segir Hafdís Halla Ásgeirsdóttir,
íbúi að Bjargi.
Gríðarleg óánægja er á Amar-
stapa og nágrenni með þá ákvörðun
bæjaryfirvalda í Snæfellsbæ í sum-
ar að selja eiganda ferðaþjónustunn-
ar Snjófells félagsheimilið Snæfell
fyrir 2,5 milljónir króna. Kaupand-
inn hefur greitt 200 þúsund krónur í
útborgun án þess að samþykki
beggja eigenda liggi fyrir. Athygli
hefur vakið að félagsheimilið var
einungis auglýst til sölu í nokkrum
verslunum í sveitarfélaginu enda
var eigandi Snjófells sá eini sem
bauð í húsið.
Kaupin á félagsheimilinu Snæfelli
em háð samþykki ungmennafélags-
ins enda gaf sveitarfélagið félaginu
helming heimilisins fyrir nokkrum
áram. Bæjaryfirvöld em þó nú að
knýja á um niðurstöðu fyrir áramót
og hélt því stjórn ungmennafélags-
ins borgarafund á þriöjudagskvöld.
Þar var ákveðið að reyna að bjarga
félagsheimilinu og tveir fengnir til
að ræða við bæjarstjórn.
„Við ætlum að kanna hvort sveit-
arfélagið vill ekki bara reka félags-
heimilið. Ef sveitarstjórnin vill
endilega selja ætlum við aö kanna
aðra leið þvi að við viljum ekki
missa húsið úr höndunum á fólkinu.
Þá finnst mér einkennilegt að þegar
skipað var í nefndir félagsheimil-
anna var enginn fulltrúi fenginn frá
okkar félagsheimili," segir hún.
Viljum fækka
félagsheimilum
„Kannski má segja að ekki hafi
verið farið rétt af stað í þessu máli.
Skýringin er kannski sú að menn
mátu það svo að ungmennafélagið
hefði verið lagt niður þó að starf-
semi hafi kannski farið fram með
óformlegum hætti,“ segir Örn
Tryggvi Johnsen, settur bæjarstjóri
í Snæfellsbæ. Hann telur eðlilegt aö
auglýsa húsið til sölu á svæðinu
enda hafi íbúar ekkert frekar tekið
við sér þótt húsið hefði verið aug-
lýst með öðmm hætti.
Örn segir að bæjaryfirvöld vilji
fækka félagsheimilunum á svæðinu
fremur en hitt. Þörfin fyrir félags-
heimili fari minnkandi vegna
breyttra aðstæðna í þjóðfélaginu og
spurningin sé hvort notkunin á
þessu félagsheimili hafi verið nóg
undanfarin ár til að réttlæta rekst-
urinn.
Bæjaryfirvöld taka ákvörðun um
hvort sölunni verður haldið til
streitu þegar afstaða ungmennafé-
lagsins verður ljós. Ef bæjaryfirvöld
standa fast við söluna þarf hugsan-
lega uppboð til að slíta sameign.
-GHS
Dagfari____________________________
Atti katti nóa...
Einn af varaþingmönnum Fram-
sóknarflokksins hefur undirbúið
frumvarp til laga um að leggja
skuli niður núverandi þjóðsöng og
finna nýjan og aðgengilegri. Það er
Unnur Stefánsdóttir, leikskóla-
stjóri og hlaupari, sem ætlar að
leggja fram þetta tímamótafmm-
varp. Samkvæmt því sem hún seg-
ir í grein i DV er ástæðan sú að
leikskólakennarar treysta sér ekki
til að kenna börnunum þjóðsöng-
inn og að íþróttamenn sem taka
þátt í landsleikjum treysta sér ekki
til að taka undir þegar þjóðsöngur-
inn er leikinn. Það er illt til þess að
vita að keppnisfólk í íþróttum
skuli ekki treysta sér til að raula
þjóðsönginn af því að það hefur
ekki lært hann í leikskólanum. Þaö
er hvergi meiri þörf á aö kyrja
þjóðsönginn en einmitt i leikskól-
um og á íþróttavöllum og ef menn
treysta sér ekki til að syngja hann
á þeim vettvangi höfum við ekkert
með þennan þjóðsöng að gera.
Þetta er raunar ekki i fyrsta sinn
sem kvartað er undan þjóðsöngn-
um því margir hafa haldið því
fram að þetta sé einn vandræða-
söngur frá upphafi til enda. Lagið
hefur verið sagt svo viðamikið að
vart sé á valdi annarra en lang-
skólagenginna söngvara að hafa
vald á því. í öðm lagi sé textinn
alltof þungur og tyrfinn og því ekki
hægt að ætlast til þess að nokkur
maður geti lært hann. utanbókar.
Þetta em auðvitað fullgild rök fyr-
ir því að leikskólaböm og íþrótta-
menn geti ekki sungið þjóðsönginn
og því er tímabært að skipta á hon-
um og einhverjum léttum og fjör-
ugum söng sem kemur mann-
skapnum í stuð.
Á undanförnum árum hafa
menn leitað margra skýringa á því
hvers vegna okkur gengur svona
illa að leggja aðrar þjóðir að velli í
landskeppni. Gildir einu hvort um
er að ræða landsleiki í knattspymu
eða öðrum íþróttum. Okkar menn
virka þungir og þreyttir og koma
ekki jafn ferskir til leiks og
mótherjarnir. Ýmsu hefur verið
kennt um en oftast er sökin talin
liggja hjá leikmönnum, þjálfurum,
veðráttunni hér á landi, stuttum
æfingatíma, meiðslum, óheppni,
hlutdrægum dómurum, rangri upp-
stillingu liðs, áhugaleysi keppenda
og þannig mætti lengi telja. En eft-
ir að fréttist af frumvarpinu henn-
ar Unnar liggur rétta skýringin í
augum uppi. Það er þjóðsöngurinn
sem dregur menn svona niður fyr-
ir leik að það þarf kraftaverk til að
ná þeim upp aftur. Og því miður
gerast kraftaverkin ekki oft og þá
einna helst þegar við leikum lands-
leiki við Færeyinga eða Grænlend-
inga. Enda segir Unnur í frétt í
Tímanum að þegar flytja eigi þjóð-
sönginn fyrir landsleiki ríki hálf-
gerður kvíði meðal leikmanna og
áhorfenda. Ekki er von til að vel
fari þegar keppendur er miður sína
af kvíða við upphaf leiks út af þjóð-
söngnum og áhorfendur sömuleið-
is. Það vantar gott stuðlag í stað
kvíðasöngsins. Eitthvað grípandi
og fjörugt sem hvetur til átaka og
dáða og sameinar jafnt keppendur
sem áhorfendur í einu allsherjar-
stuði sem ekkert fær staðist. Við
sjáum það á árshátíðum hvað allir
verða glaðir og reifir þegar þeir
kyrja María, Maria fullum hálsi í
léttri sveiflu. Allir kunna textann
og allir kunna lagið síðan Sigurdór
söng það í plast hér um árið. Marg-
ir eru líka með á nótunum þegar
Hvað er svo glatt er annars vegar
en óvíst er að templarar samþykki
það sem þjóðsöng.
Það er úr mörgum lögum að
velja þegar ákveða þarf nýjan þjóð-
söng. Aðalatriðið er hins vegar að
það skapist stemning og samstaða í
hvert sinn sem menn hefja upp
raust sina og kyrja nýja þjóðsöng-
inn. Með tilliti til þess að þjóðsöng-
urinn er einkum ætlaður til söngs
í leikskólum og á íþróttavöllum
ætti þjóðin hins vegar að geta sam-
einast um einn velþekktan söng
sem hefur þann kost að hann
lærist strax í leikskóla og gleymist
ekki upp frá því. Atti katti nóa ...
Dagfari
oð Sœvarhöfba 2a vib hlib Ingvars Helgasonar