Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.1996, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 25. SEPTEMBER 1996
Spurningin
Áttu þér eitthvert
áhugamál?
Guðbjörg Hlín Guðmundsdóttir
nemi: Já, dýr og að spila á fiðlu.
Guðmundína Kristjánsdóttir,
starfsmaður í þvottahúsi: Já,
söng.
Margrét Róbertsdóttir nemi: Já,
fimleika, skíði og dýr.
Thelma Rún Ásgeirsdóttir nemi:
Já, skíði, skauta og dýr.
Arnar Gestsson verkfræðingur:
Já, ég á mörg áhugmál, t.d. íþróttir
og vinnuna.
Tómas Hrafn Guðjónsson lager-
maður: Bilar eru eitt af áhugamál-
unum og svo auövitað fjölskyldan.
Lesendur_______________
Gúanó í Vest-
fjarðagöngunum
— megn óþefur fylgir fisk- og beinaflutningum um jarðgöngin
Vegfarandi í Vestfjarðagöngum:
Það var mikil gleði á Vestfjörðum
þegar jarðgöngin undir Botns- og
Breiðadalsheiðar voru formlega tek-
in i notkun á dögunum. Allur frá-
gangur er eins og best verður á kos-
ið og má í rauninni segja að göngin
séu falleg, svo vel er frá öllu gengið.
Slíkur frágangur ætti því að hvetja
til góðrar umgengni um þetta stór-
kostlega mannvirki.
En ekki verður á allt kosið. Nú aka
fram og aftur um göngin beina- og
fiskflutningabílar í stríðum straum-
um með slorið lekandi niður. í lang-
an tima eftir að slíkur bíll hefur far-
ið þama um er megn pest í göngun-
um sem erfitt er að sætta sig við.
Það hljóta einhverjar reglur að
vera í gildi um að ekki megi dreifa
þessum ósóma um vegi landsins,
hvað þá vegi í iðrum jarðar, þar
sem loftskipti eru til muna hægari
en úti á víðavangi. Og ekki er rign-
ingunni til að dreifa til að skola
skítnum burt. Það væri varla til of
mikils mælst að bílar sem stunda
svona flutninga væru lokaðir og vel
þéttir þannig að ekki væri slorið
lekandi úr þeim.
Viðkomandi yfirvöld, hvort heldur
sem er lögregla eða Vegagerðin,
verða að láta þetta mál til sín taka
áður en loftslagið í göngunum verð-
ur eins og í hverri annarri bræðslu-
þró - eða jafnvel þaðan af verra.
Sleggjudómar úr lausu lofti
Jóhann Eyjólfsson, fyrrv. yfirvél-
stj. á Hafrafellinu, skrifar:
Þau tilefnislausu og ærumeiðandi
ummæli sem Skapti Skúlason, fyrrv.
skipstjóri og útgerðarmaður, lét falla
í DV 14. þ.m. komu mér óþægilega á
óvart. Þar sem hann fór lofsamlegum
orðum um starf mitt og Þorvaldar í
okkar eigin eyru í tima og ótíma og
lét sig ekki um muna að taka í hönd
okkar og gefa smáklapp á bakið fyr-
ir vel unnin störf og góða frammi-
stöðu í starfi okkar sem vélstjórar
þennan eina túr sem við vorum um
borð í Hafrafellinu.
Það eru vægast sagt miklir
sleggjudómar sem Skapti Skúlason
lætur falla og ekki er hægt að skella
skuldinni á vélstjórana að bilana-
tíðni hafi verið há, og þá allra síst af
manni sem hefur, að mér vitandi,
enga menntun, reynslu eða þekk-
ingu á vélstjórn, enda gerði um-
ræddur skipstjóri ekkert til þess að
rökstyðja mál sitt sem var algjör-
lega úr lausu lofti gripið. Ég tel
enga ástæðu til þess að verja störf
mín og Þorvaldar um borð í Hafra-
fellinu, enda ásakanir Skapta Skúla-
sonar þess eðlis að þær eru ekki
svaraverðar.
Ég skora á umræddan skipstjóra
að biðjast afsökunar á framferði
sínu. Það breytir þvi ekki að þau til-
efnislausu ummæli sem hann lét
falla hafa skaðað mannorð þeirra
vélstjóra sem störfuðu hjá honum,
Vélstjórafélagsins og stéttarinnar.
Getur verið að erfiðleikar útgerð-
arinnar Halakletts stafi af einhverju
ööru en því sem Skapti Skúlason
hefur haldið fram, með ásökunum
sínum í garð annarra?
Ég vona að umfjöllunin um
Hafrafellið hafi ekki haft slæm áhrif
á rekstur fyrirtækisins sem átti
Hafrafellið áður en Halaklettur tók
við rekstri skipsins. Ég starfaði hjá
því fyrirtæki áður en ég hóf störf á
Hafrafellinu og tek fram að mér lík-
aði mjög vel að starfa hjá því fyrir-
tæki og lét því tilleiðast að taka við
vélstjórastarfi á Hafrafellinu sem
mér bauðst fyrir tilstilli þess.
Bóndi góður, þú hefur
enga afsökun
Harpa Karlsdóttir skrifar:
Mig langar til að láta álit mitt í
ljós á hinu ógeðfellda dýradrápi
bónda nokkurs í Svarfaðardal.
Hann ber hönd fyrir höfuð sér í
Degi- Tímanum 18. sept. sl. og segir
þar orðrétt: „Gerði það sem hver
einasti bóndi hefði gert í mínum
sporum.“ Þetta er ég nú ekki viss
um. Einnig segir hann: „Þama er
um skaöræðisskepnu aö ræða.“ Líti
hann sér nær. Dýrið hlýtur aö hafa
litið á hann sem skaðræðisskepnu.
Auðvitað veiðir íslenski villti ref-
urinn sér til matar er hungrið sæk-
ir að, enda er það náttúrulögmálið.
Ljónið veiðir sér til matar. Við út-
rýmum því ekki vegna þess, enda
myndi lífskeðjan skaðast við það.
Maðurinn drap sér til matar hér
QJDliGM þjónusta
allan sólarhringinn
Aðeins 39,90 mínútan
- eða hringið í síma
550 5000
milli kl. 14 og 16
„Þú kallar íslenska rebbann okkar „kvikindi“,“ segir Harpa í bréfinu sínu.
áður fyrr er þröngt var í búi en
varla að gamni sínu. Nú veiða
menn aðallega sér til skemmtunar.
Bóndi góður, þú hefur enga afsök-
un frambærilega fyrir að leika þér
að því, fyrir augum bama þinna, að
murka lífið úr málleysingjanum eft-
ir að hafa króað hann af. Þú kallar
íslenska rebbann okkar „kvikindi“.
Það ertu vafalaust sjálfur í augum
kinda þinna, enda slátrar þú lömb-
um þeirra.
Að lokum nokkur orð til fiöl-
miðla: Þeir ættu að láta það ógert að
slá upp sögum af fólki, og þá á ég
ekki síður við böm, sem hafa
kramið minka eða rotað með grjóti
og slá því upp eins og um hetjudáð
sé að ræða. Öll dýr finna til. Nú á
tímum siaukins ofbeldis í þjóðfélag-
inu bæta svona fréttir á forsíðum
dagblaða ekki hugarfar óþroskaðra
bama eða unglinga. Til að stemma
stigu við auknu ofbeldi þarf að
byrja frá grunni og þá er nauðsyn-
legt að kenna bömum okkar að um-
gangast dýrin af hlýhug og bera
virðingu fyrir náttúrunni.
DV
Tryggingar,
bankar og
samgöngur
Jón Steingrímsson hringdi:
Ég las hugleiðingu ritstjóra
Dags-Timans sl. laugardag um
tryggingar, banka og þau um-
mæli að íslensk tryggingafélög
hafi í reynd aðeins reynst neyt-
endum hér sem samtryggingarfé-
lög. Allir hljóta að geta jánkað
þessu. Nú kemst sem sé hreyfing
á tryggingamálin. Og hvers
vegna ættu erlendir bankar ekki
að geta boðið okkur betri og
sanngjamari kjör en við eigum
nú kost á? Og enn má bæta við-
skiptin. Nefnilega samgöngur.
Landsmenn bíða bara eftir
rýmri viðskiptaháttum á því
sviði. Hvemig er þessu háttað
t.d. í samgöngum við Bandarík-
in, Suður- Evrópu á sumrin,
o.s.frv., o.s.frv.?
Verðbólgan
- betri en ver-
gangur
Ásmundur hringdi:
Nú hefur Seðlabankinn rumsk-
að við þá staðreynd að hér er
verðbólgan orðin verulega meiri
en efni stóðu til. Gjaldeyris-
streymi úr bönkunum er umtals-
vert og órói á vinnumarkaði í
augsýn. Það er mikil þensla í
þjóðfélaginu. En er verðbólgan
svo afskaplega óæskileg? Er hún
ekki aflvaki í vissum skilningi?
Fremur vil ég hafa hér verð-
bólgu að gamla hættinum en
vera á vergangi við núverandi
aðstæður.
Ekkert að
marka Bisk-
upsstofu?
Bjami Ólafsson hringdi:
Undarlegustu fréttir bárast frá
Biskupsstofu fyrir nokkru þar
sem greint var frá markaðsteng-
ingu embættisins á þann hátt að
ráða sérhæfðan starfskraft til
fulltingis biskupi og biskups-
embætti. Síðan ber biskupsritari
allt til baka og segir hvorki bisk-
up né Biskupsstofu hafa ráðið
neinn markaðsráðgjafa. Þetta er
allt mjög dularfullt í augum
landsmanna. En er ekki ráð að
biskup sjálfur komi fram í stað
biskupsritara og geri hreint fyr-
ir biskupsdyrum? Hann er von-
andi ekki hættur að tala við alla
fiölmiðla þótt Stöð 2 hafi hann
aífskrifað í bili.
Hlíf heldur rétt
á spilum
Eysteinn skrifar:
Ég er þeirrar skoðunar að
Verkamannafélagið Hlíf í Hafn-
arfirði sé á réttri braut í mótun
launakrafna fyrir næstu kjara-
samninga, gagnstætt því sem t.d.
heyrist frá Rafiðnaðarsamband-
inu. Enda kannski munur á við-
horfum hjá hálauna-iðnaðar-
mönnum og almennu verkafólki.
Auðvitað væri skynsamlegasta
leiðin hjá verkafólki að sameina
krafta sína með því að sameina
félög sín að einhverju eða öllu
leyti. Dreifðir kraftar lægst laun-
aða fólksins hafa ekki fært því
nægar kjarabætur.
Ólýsanleg
mannvonska
Kristinn Sigurðsson hringdi:
Fáheyrð er sú mannvonska sem
fram kemur hjá borgarfulltrúum
í Reykjavík gagnvart lasburða
konu sem heldur hund í ibúð
sinni í ijölbýlishúsi. Ég skora á
allt gott fólk að rétta konu þess-
ari hjálparhönd og fordæma þá
samþykkt sem gerð var í borgar-
stjórninni. Það er engin regla án
undantekningar og það hefði
sannarlega átt við í þessu sér-
staka máli.