Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1996, Blaðsíða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 17. DESEMBER 1996
Spurningin
Boröar þú skötu á Þorláks-
messu?
Stefán Sandholt sölustjóri: Nei, ég
borða hana ekki.
Olga Olgeirsdóttir, heimavinn-
andi og nemi: Nei, ég hef ekki lagt
í að smakka hana.
Pétur Pálsson húsasmiður: Alveg
örugglega. Ég er áreiðanlega búinn
að gera það í fjörutíu ár.
Símon Jósefsson sjómaður: Nei,
mér finnst hún vond.
Björgvin Kristjánsson, atvinnu-
laus: Já, það geri ég alltaf hjá
mömmu og pabba. Hún má bara
ekki vera of kæst.
Hilda Lis Siemsen húsmóðir: Auð-
vitað.
Lesendur______________________________
Vanþróaö og vankaö ríkiskerfi
Þorsteinn Einarsson
skrifar:
Það hljóta fleiri en
ég að hafa tekið eftir
því að svo virðist sem
stjórnsýslan hér á
landi hafi dalað í
flestum greinum, og
þeir menn sem veljast
til forstöðu fyrir ýms-
um stofnunum og fyr-
irtækjum á vegum
hins opinbera vera
stórum vanhæfari til
þeirra starfa en raun-
in var fyrir t.d.
nokkrum áratugum. -
Æ fleiri mistök upp-
lýsast og nýleg dæmi,
þar sem ríkisendur-
skoðandi nánast rass-
skellir hverja opin-
bera stofnunina á fæt-
ur annarri og for-
svarsmenn, sýna
skort á aga, eftirliti og
stjórnun innan þess-
ara stofnana.
En það eru ekki
bara ríkisfyrirtækin
og óstjóm þeirra sem
eru í umræðunni. Það
eru heilu kerfin innan stjórnsýsl-
unnar og stefnuleysið sem liggur
undir ámæli almennings. Þar trónir
efst landbúnaðarkerfið, sem leyft er
að taka drjúgan skerf úr ríkissjóði
og með beinum hætti frá skattgreið-
endum. - Dagblaðið-Vísir hefur
lengi gagnrýnt þetta óréttláta kerfí,
en ráðamenn á hverjum tíma hafa
ekki þorað annað en að láta undan
þrýstingi þingmanna, sem flestir
eiga skuld að gjalda í sveitum lands-
ins vegna kosningakerfis, sem er í
senn óviðunandi og úrelt.
Verst er þó að ráðamenn hér virð-
ast einfaldlega vankaðir og sinna
ekki ábendingum þótt umbjóðendur
þeirra krefjist breytinga og sem
kemur m.a. fram í afdráttarlausum
niðurstöðum skoðanakannana - t.d.
um hvort leggja beri niður bein-
greiðslur í landbúnaðarkerfínu.
Ékki bætir úr skák þegar alþingis-
menn fyrtast við séu þeir spurðir
hvort eitthvað réttlæti rúmlega 6
milljarða tilkostnað rikisins vegna
sauðfjár- og kúabúskapar i landinu.
- Eins og einn þingflokksformaður-
inn sem svaraði engu öðru, að-
spurður, en: Takk fyrir að hringja
og vertu blessaður!
Þegar á allt er litið er ekki annað
að sjá en að það sem við í daglegu
tali köllum rikiskeiTi sé á hraðri
niðurleið auk þess sem það er mjög
vanþróað og stórlega vankað, með
forsvarsmenn sem í flestum tilvik-
um hafa ekki aðra hagsmuni að
leiðarljósi en sína eigin - og sinna
nánustu þegar best lætur.
Vönun til varnaðar gegn barnaníðingum
Jóhann skrifar:
Óhugnanlegustu fréttir síðustu
vikur eru þær sem snúa að barna-
níðingum. Það sem vekur athygli er
hvernig að þessu máli er staðið af
þeim aðilum sem eiga að láta að sér
kveða þegar svona mál og önnur
svipuð verða opinber. Barn kemst
aldrei undan því álagi sem það
verður fyrir þegar slíkur óhugnað-
ur fer fram og lítil bamssál, sem
treystir þessum svíðingum, verður
fyrir reynslu sem getur brotið það
algjörlega niður andlega.
Sjálfur hef ég borið með mér þá
óhugnanlegu reynslu í sextíu ár, eft-
ir að kennari minn fékk mig til þess
að heimsækja sig og viðhafði ógeð-
felldar aðfarir með því að klæða
mig úr og þukla mig með ógeðslegu
orðbragði (en leiddu þó ekki til kyn-
maka) og er enn þá mér í minni.
Enn i dag hryllir mig við þessu
kvöldi.
Ég þorði hvorki að segja foreldr-
um mínum né skólastjóra frá því
sem gerðist og hef borið það með
mér öll þessi ár. Hvað á að gera við
þessa níðinga? Hvemig á að leitast
við að verja bömin?
Það eina sem getur orðið til varn-
aðar er að níðingamir séu vanaðir,
annaðhvort í verki eða með lyfjum,
bæði þeirra vegna og annarra, sem
bera þessar svívirðilegu kenndir til
ungra barna, sem enga vöm geta
sér veitt. - Við bíðum eftir að Al-
þingi láti til sín taka. íslendingar,
látum til okkar heyra af þeim krafti
sem til þarf.
Illa útfærð ábending - atvinnurógur
Baldur skrifar:
Það er með ólíkindum hve sumt
fólk virðist skammsýnt. Eins og t.d.
hann Jakob, sem benti á í lesenda-
bréfi í DV fyrir nokkm að það ætti
að taka fram í fréttum af umferðar-
slysum, hversu illa útleikin sem
ökutækin væru og hvemig sem fólk
kæmi út úr óhappinu, hverrar gerð-
ar bifreiðin eða bifreiðarnar væru.
Þannig gæti fólk áttað sig á því
hvaða bifreiðar væru bestar eða
þyldu mest óhöppin, t.d. við
árekstra eða veltu.
Þetta er ekki í fyrsta skipti sem
þessi hugmynd skýtur upp kollin-
um. En málið er einfaldlega það að
hvorki dagblöð né ljósvakamiðlar
eru réttu aðilarnir til að skýra frá
slíkum hlutum eða meta ástandið á
[U§li[M\ þjónusta
ailan sólarhringinn
- eða hringíð í sima
ILííÉSÖ 5000
milli kl. 14 og 16
Er rétt aö geta tegundar ökutækis sem lendir í ohappi, á sama hátt og um
ástand hinna slösuðu?
bílunum. Sá fréttaflutningur yrði
ærið misjafn. Taka þyrfti tillit til
aðstæðna, nafna ökumanna, akst-
urslags o.s.frv. Eða hinna slösuðu.
Ekki nota allir öryggisbelti eins og
lög kveða á um og fólk er vissulega
misvel á sig komið líkamlega.
Ef þessi ósk Jakobs myndi nú
rætast þá þyrfti hann að sætta sig
við að lesa slíkar fréttir þegar þær
væru orðnar úreltar, því auðvitað
er tímafrekt að afla allra þessara
upplýsinga. En þegar öllu er á botn-
inn hvolft, er niðurstaðan hreinn og
beinn atvinnurógur, því misvitrir
menn myndu eflaust haga bílakaup-
um sinum samkvæmt slíkum frétta-
flutningi.
Fólk ætti frekar að fá þessar upp-
lýsingar í bílablöðum, sem nóg er af
á markaðinum, eða þá hjá bílaum-
boðunum þar sem upplýsingar og
niðurstöður skipulegra kannanna
liggja fyrir um styrk bílanna og eru
unnar af sérfræðingum. í slíkum
könnunum eru allir bílar meðhöndl-
aðir við sömu aðstæður og eru því
samanburðarhæfar.
Þarfir fjármála-
ráðherrar?
Ólafur skrifar:
Þeir þrír fjármálaráðherrar,
sem hvað mest hafa tyllt undir
opinbera starfsmenn gegnum
tíðina - til ómældra útgjalda fyr-
ir ríkissjóð - eru allir úr Sjálf-
stæðisflokknum. Magnús heit-
inn Jónsson frá Mel samþykkti
að verðtryggja lífeyrissjóð opin-
berra starfsmanna. Það var
Matthías Á. Mathiesen sem
færði opinberum starfsmönnum
verkfallsréttinn á silfurfati. Og
nú Friðrik Sophusson sem lætur
hækka greiðslur í sjóð opinberra
starfsmanna. - Opinberir starfs-
menn þurfa því ekki að kvarta
undan forsvari sjálfstæðismanna
i fjármálaráðuneytinu.
Erlend
húsnæðislán
Björn Sigurðsson skrifar:
Ég las athyglisverða grein í
DV hinn 11. þ.m. eftir Stefán Ing-
ólfsson verkfræðing. Hann legg-
ur til að erlend húsnæðislán
verði tekin vegna húsnæðislána.
Ég held að þetta gæti orðið til að
koma til móts við þá sem kaupa
sér ibúð í fyrsta skipti. Sá hópur
manna sem vill kaupa, en leigir
fyrir allt að 40 þúsund krónur á
mánuði, á í raun ekki í nein hús
að venda vegna óhagstæðs mats
Húsnæðisstjórnar á því hverjir
fá húsbréf. Fólk sem leigir fyrir
40.000 kr. getur allt eins greitt
sömu upphæð í íbúðarkaup. Með
einhverjum hætti verður þetta
að breytast.
Grænland líka
í olíuna
Sveinbjörn hringdi:
Ég las í Morgunblaðinu nýlega
að Grænlendingar væru á leið í
olíuævintýrið. Gerður hefur ver-
ið samningur við nokkur banda-
rísk olíufyrirtæki um að leita á
120 ferkílómetra svæði í ná-
grenni Nuuk. Grænlendingar
hafa því raunverulega von um
að verða olíuvinnsluríki á borð
við Noreg og hugsanlega Færey-
inga. - Hvers vegna er ekki
hreyft við þessu máli hér, þrátt
fyrir rannsókn hér við land og
sem lofaði góðu? Hvað líður til-
lögu Guðmundar Hallvarðssonar
alþm. og fleiri um málið?
Hvítir, íslenskir
negrar
Gunnar Sigurosson skrifar:
Hvað er að gerast í þessu
landi? Eru ráðamenn á þeirri
skoðun að ekki skuli vera næg
verkefni í gangi einhvern ákveð-
inn tíma ársins til að koma í veg
fyrir ímyndaða „þenslu“ i efna-
hagslífinu? Eða vilja ráðamenn
festa í sessi stöðuga efnahag-
skreppu og láglaunakerfi? Er-
lendis fer það orðspor af íslandi
að þar sé gnægð ódýrs vinnuafls
og forstöðumenn erlendra fyrir-
tækja líta öfundaraugum til ís-
lands þar sem uppistaða vinnu-
aflsins sé „hvítir negrar“, eins
og þeir orða það sín I milli. -
Glæsileg framtíð, ekki satt!
Réttarkerfi
Belgíu og ísr
lands
Svanhildur skrifar:
Hvað er líkt með Belgíu og ís-
landi? spurði einn vinur minn
mig nýlega. Ég vissi það ekki.
Hann sagði það vera réttarkerf-
ið. í Belgíu hefur þarlendur
Hæstiréttur komist að þeirri nið-
urstöðu að sækja ekki til saka
aðstoðarforsætisráðherra,
meintan kynferðisglæpamann.
Og á allan hátt hafa yfírvöld í
Belgíu dregið fjöður yfir hin
óhugnanlegustu mál þar í landi.
Minnast menn einhverrar sam-
líkingar hér á landi? - Biskups-
mála, vægra dóma yfir afbrota-
mönnum o.s.frv.?