Dagblaðið Vísir - DV - 13.09.1997, Síða 22

LAUGARDAGUR 13. SEPTEMBER 1997 D V
22 sérstæð sakamál
Brannið lík hinnar tólf ára
gömlu Shöndu Sharer fannst
á engi. Það voru tvéír skot-
veiðimenn sem komu að því
þegar þeir voru á andaveiðum
árla morguns 11. janúar 1992.
Greinilegt var að stúlkunni
hafði verið misþyrmt áður en
hún lést, en siðan hafði bensíni
verið hellt yfir líkið og kveikt í
því.
Aðeins leið hálftími frá því að
móðir Shöndu tilkynnti hvarf
hennar og þar til líkið fannst. Móð-
ir hennar hafði vaknað snemma
þennan morgun og komist aö því að
dóttirin var ekki í rúmi sínu. Lög-
reglurannsókn var því ekki hafin er
örlög Shöndu urðu ljós.
Fólk sem lamað
Morðið, en ljóst var að Shanda
hafði verið myrt á grimmilegan
hátt, vakti mikla athygli í bæjunum
New Albany og Madison í Indíana-
ríki. Það var til umfjöllunar í blöð-
um víða um Bandaríkin og veitti
fólki innsýn í sjúkleg viðhorf ungs
fólks sem fór sínar eigin leiðir.
Shanda Sharer var lagleg stúlka
og þroskuð eftir aldri. Hún bjó ein
hjá móður sinni eftir að hún og fað-
ir hennar skildu. Shanda var ekki
vandræðabarn, heldur þvert á móti.
Hún var úthverf, vel gefin, góð í
íþróttum og klappstýra í kaþólska
skólanum sem hún gekk í fram að
tólf ára aldri í Louisville í Kent-
ucky. Vandamálin sem tengjast
um háls hennar. Tóku þær Laurie
og Melinda hvor í sinn enda. Þegar
Shanda féll loks meðvitundarlaus
niður rak Melinda hnif í bakið á
henni.
Enn á lífi
Stúlkurnar drógu Shöndu, sem
var nú máttlaus og blóðug, út að
bílnum og settu hana í farangurs-
geymsluna. Síðan óku þær heim til
Laurie til að halda upp á drápið. En
meðan veislan stóð yfir heyrðu þær
óp úr bílnum. Melinda og Laurie
flýttu sér þá út til að líta á „líkið“.
Shanda var enn á lífi og með
nokkra meðvitund. Þegar stúlkurn-
ar tvær opnuðu farangsurgeymsl-
una stundi Shanda upp einu orði:
„Mamma.“
Laurie tók nú felgujárn og sló
hana þrívegis í höfuðið. Þegar þær
Melinda gengu aftur inn i húsið
voru þær blóðugar.
Nokkrum tímum síðar var veisl-
an á enda og stúlkurnar fjórar aftur
sestar út í bílinn. Var ferðinni heit-
ið út fyrir bæjarmörkin. Hope Ripp-
ey ók, Laurie og Melinda töluðu um
„afrekið“ en Toni Lawrence grét og
bað um að fá að fara heim.
Fyrir norðan bæinn var akur.
Það var bíllinn stöðvaður, en síðan
var það sem nú var haldið líkið af
Shöndu dregið út á akurinn. Laurie
skipaði Hope að hella bensíni yfir
hina myrtu. Hope hikaði, en hugs-
aði með sér að Shanda væri dáin og
bjó sig undir að gera það. En þá gaf
sjónvarpsþátt. Um mið-
nættið kom Chevrolet-bíll
Laurie að húsinu og tvær
stúlkur sem Shanda
hafði aldrei séð börðu á
gluggann. Þegar hún
opnaði sögðu þær að
Amanda Heavrin væri
úti í bílnum og vildi
tala við hana.
Misþyrming-
arnar byrja
Shanda hafði
ekki séð Amöndu í
marga mánuði og
vildi gjarnan
heilsa upp á
hana. Án þess að
gera sér nokkra
grein fyrir
þeirri hættu
sem hún var í
gekk hún með
stúlkunum út
að bílnum.
Þar þreif
Laurie í
hana og
neyddi
hana til að
setjast í
framsætið
milli sín og
Hope Rippey
sem ók.
Shanda hafði ekki
séð að Melinda sat i aft-
morðinu komu fyrst til sögunnar
þegar hún fluttist til New Albany,
en þar fór hún í Hazelwood-fram-
haldsskólann.
Bæði piltar og stúlkur veittu
henni athygli þegar hún kom þang-
að. Shanda var því ekki óvön, þótt
ung væri, aö piltar gæfu henni hýrt
auga, en hún vísaði þeim jafnan frá
sér. Hún hafði hins vegar ekki gert
sér ljóst að stúlkur með lesbískar
tilhneigingar kynnu að vilja nálgast
hana. En á þessum tíma var það í
tísku í efri bekkjunum að gera
hvers kyns tilraunir með kynlíf og
fikniefni, og þungarokk og djöfla-
dýrkun var einnig á dagskrá.
Lesbískar skólastúlkur
Ein af eldri stúlkunum í skólan-
um, Amanda Heavrin, sextán ára,
fékk strax i upphafi áhuga á Shöndu
sem hafði þörf fyrir að eignast vini
í hinum nýja skóla. Hún hafði hins
vegar ekki reynslu til aö greina á
milli náinna kynna og vináttu og
tengsla sem vora ætluð til að koma
síðar á lesbísku sambandi.
Amanda hafði um lengri tíma
staðið í lesbisku sambandi við þá
skólastúlku sem þótti fara fyrir í
flestu, Melindu Loveless. Melinda
þóttist nú greina að hún væri búin
að eignast keppinaut um hylli
Amöndu þar sem Shanda væri. Hún
tók því höndum saman við nokkrar
aðrar stúlkur um að refsa Shöndu.
Árásin sem þær gerðu á hana kom
henni í opna skjöldu, því hún hafði
alltaf verið vinsæl í hópi skólasystk-
ina sinna, og hafði aöeins viljað
vingast viö Amöndu. I framhaldi af
þessari árás lýsti Melinda því svo
yfir að hún myndi síðar drepa
Shöndu.
Bráfin
Dag einn fann móðir Shöndu bréf
sem Amanda hafði sent Shöndu þar
sem þau lágu í herbergi dóttur
hennar. Ekki var vikiö beinum orð-
um að kynmökum, en í bréfunum
var undirtónn sem tók af allan vafa
um hvaö það var í raun og vera sem
Amanda hafði í huga með nánum
kynnum við Shöndu. í framhaldi af
þessu áttu mæðgumar samtal, og
það leiddi til þess að þær ákváðu að
Shanda færi úr skólanum sem hún
var í og í kaþólska skólann í New
Albany. Jafnframt myndi hún hætta
að umgangast Amöndu.
í nýja skólanum tók Shanda gleði
sína á ný. Og hún gerði sér enga
grein fyrir því að hatur Melindu
Loveless á henni fór vaxandi og var
orðið að þráhyggju. Melinda hafði,
er hér var komið, eignast nýja vin-
konu, Laurie Tackett, sautján ára.
Hún klæddist svörtu, var lesbísk og
stundaði djöfladýrkun. Sjálf hafði
hún gefið sé nafnið „Vampýru-
drottningin Díana" og hún hafði á
orði að stærsta ósk sín væri að
drepa einhvem, bara til þess að vita
hvemig það væri.
Samráð
Melinda sagði Laurie frá hatri
sínu á Shöndu. Þá lagði Laurie til
að þær myrtu hana og féllst Me-
linda á hugmyndina. Þær fóru ekki
leynt með fyrirætlun sína, því þær
sögðu vinum og kunningjum frá því
hvað þær hefðu í huga. En það trúði
þeim enginn og því varaði enginn
Shöndu við og enginn sagði lögregl-
unni að hætta gæti verið á ferðum.
Á nýársdag 1992 hringdi Melinda
til Amöndu Heavrin og sagði að ný-
ársheit sitt gengi út á það að drepa
Shöndu. Amanda bað hana um að
gera það ekki, en varaði ekki held-
ur neinn við því sem gerst gæti.
Föstudagskvöldið 10. janúar stóð
þungarokkskonsert fyrir dyrum í
New Albany og Melinda Loveless,
Laurie Tackett og tvær af vinkonum
þeirra, Toni Lawrence og Hope Rip-
pey, báðar fimmtán ára, ákváðu að
fara á hann.
Sama kvöld var Shanda í heim-
sókn hjá föður sínum og konunni
sem hann var nýkvæntur. Hún
vakti lengur en þau til að horfa á
ursætinu. Skyndilega greip hún í
hár Shöndu, dró höfuð hennar aftur
yfir sætisbakið og brá hnífi að hálsi
hennar.
„Kemur þetta þér á óvart?“
spurði Melinda.
Leiðin lá nú að auðri byggingu í
útjaðri bæjarins, en þar hafði fyrr-
Melinda Loveless.
um verið starfrækt verksmiðja. Hún
gekk nú undir nafninu „Nornahöll-
in“ meðal unglinga. Melinda dró
Shöndu nú inn í húsið og byrjaði að
berja hana. Smám saman færðist
mikil harka í barsmíðarnar og loks
varð það að æði. Á meðan þetta
gerðist hélt Laurie hinni fimm
áram yngri stúlku, en Melinda fór
nú að sparka í kviðinn á henni hvað
eftir annað. Brátt gat Shanda ekki
staðið lengur, en þá reistu stúlkum-
ar hana við aftur og brugðu reipi
Shanda frá sér stunu.
„Hún er lifandi!" hrópaði Hope og
fór að gráta.
Melinda beygði sig nú yfir
Shöndu og sagði ískaldri haturs-
röddu: „Hvað ertu að segja? Ertu að
biðja mig að kveikja á eldspýt-
unni?“ Svo tók hún eitt skref aftur á
bak, kveikti á henni og kastaði á
bensínið.
„Loksins er ég laus við þig!“ hróp-
aði Melinda. Svo leit hún á hinar
stúlkumar þrjár og sagði: „Ef við
stöndum saman verður allt í lagi.“
Málalok
Fréttin um morðið barst út, en
þrátt fyrir að þær Laurie og
Melinda státuðu af því sem þær
höfðu gert fór engin af vinkonum
þeirra til lögreglunnar. í þeim sjúk-
lega hópi unglinga sem þær um-
gengust var morðið talið óhugnan-
legt, en „æðisleg uppákoma".
Toni Lawrence gat hins vegar
ekki lifað með það á samviskunni
að gera ekki hreint fyrir sinum dyr-
um. Fimm dögum eftir morðið
brotnaði hún saman og sagði fóður
sínum frá því sem gerst hafði. Hann
hafði þegar í stað samband við lög-
regluna.
I réttarsalnum leit út fyrir að þær
Laurie Tackett og Melinda Loveless
teldu sig hafa unnið dáð. Laurie
vakti athygli fyrir að lýsa með ótrú-
legum tilfinningakulda smáatriðum
ódæðisins.
í janúar 1993 voru þær Laurie og
Melinda dæmdar í sextiu ára fang-
elsi og fylgdi dóminum það ákvæði
að þær mætti ekki láta lausar fyrr
en eftir fjörutiu ár.
Hope Rippey fékk fjörutíu ára
fangelsisdóm og Toni Lawrence
tuttugu ára fangelsisdóm.
Laurie Tackett á leið í réttinn.