Dagblaðið Vísir - DV - 15.04.1999, Blaðsíða 13

FIMMTUDAGUR 15. APRÍL 1999
13
Ný Framsókn &
Finnur Blair
Það var eitthvað
ólýsanlega dapurlegt
við að horfa á Finn
Ingólfsson í sjón-
varpsumræðum fram-
bjóðenda í Reykjavik
um daginn. Hann var
svo umkomulaus; þar
sem hann húkti milli
fulltrúa Húmanista-
flokksins og anarkista
og reyndi að sann-
færa áhorfendur um
að Framsóknarflokk-
urinn ætti erindi við
kjósendur í höfuð-
borginni. Ný Fram-
sókn er slagorð
flokksins að þessu
sinni og umsjónar-
menn þáttarins
spurðu Finn eðlilega að því, hvað
væri athugavert við þá gömlu. Og
varaformaðurinn reyndi að fara
með rulluna sem einhver auglýs-
ingastofan hefur matað hann á: Ný
Framsókn leiðir íslendinga á vit
nýrrar aldar... og svo framvegis.
Og svo framvegis.
New Labour?
Því miður. Það hefur tekið
framsóknarmenn áratugi að átta
sig á þvi að 20. öldin standi yfir og
öldungis ekkert sem bendir til
þess að þeir uppgötvi á næstunni
að nýtt árþúsund er að ganga í
garð.
Ný Framsókn? Af hverju minn-
ir þetta - örlítið pínlega - á slag-
orð Verkamannaflokksins breska:
New. Labour? Framsókn hefur
enda jafnan talið sig í sömu póli-
tísku fjölskyldu og Verkamanna-
flokkinn. Ég veit ekki hvort það er
gagnkvæmt. En breski Verka-
mannaflokkurinn gekk til kosn-
inga undir þessum slagorðum eftir
gagngera endurskoðun á stefnu
sinni og allsherjar breytingar á
forystuliðinu. Hvað með hina
Nýju Framsókn? Hvor er Tony
Blair okkar íslendinga, Halldór
Ásgrímsson eða Finnur Ingólfs-
son? Halldór er svo mæðulegur
um þessar mundir að
nánast þarf að bregða
spegli fyrir vit hans
til að ganga úr
skugga um að öndin
blakti enn í utanrík-
isráðherranum.
Og hvað hefur hin
Nýja Framsókn að
segja kjósendum i
Reykjavík? Til dæmis
þetta: Á kjörtímabil-
inu hefur örfáum af-
dalahreppum verið
fært allt miðhálendi
íslands á silfurfati.
Reykvíkingar ráða
þar engu. Auðlindir
hafsins safnast á sí-
fellt færri hendur,
þvert á lagaákvæði
um að þær skuli vera sameign
þjóðarinnar. Lausnarorð hinnar
Nýju Framsóknar í atvinnumálum
er stóriðja og aftur stóriðja, eins
þótt herkostnaðurinn sé eyðilegg-
ing á náttúruperlum og ábatinn í
besta falli óviss. Skilaboð hinnar
Nýju Framsóknar til þeirra sem
lakast eru settir, eru líka skýr:
Kjör aldraðra og öryrkja eru hálfu
lakari hér en á öðrum Norðurlönd-
um. Þarf að minnast á heilbrigðis-
málin? Ætlar hin Nýja Framsókn
kannski að lofa því aftur, rétt eins
og gamla Framsókn fyrir fjórum
árum, að afnema þjónustugjöld og
sjúklingaskatta? Eða hvernig ætl-
ar Nýja Framsókn að bregðast við
þjóðflutningunum miklu á suð-
vesturhornið? Og hvernig ætla
Halldór og Finnur Blair að sjá til
þess að blessuðu góðærinu sé
skipt réttlátlega?
Framsókn - pólitískt minjasafn
Finnur Ingólfsson hafði engin
svör við þessum spurningum í
sjónvarpsþættinum, enda var hann
aðallega að reyna að sannfæra
Reykvíkinga um að sjálfur væri
hann Reykvikingur og að Fram-
sóknarflokkurinn væri sérdeilis
vel til þess fallinn
að leiða þjóðina
inn í nýja öld.
Því miður. Það
var skærari hug-
sjónaglampi í aug-
um húmanistans
og meiri eldmóður
í anarkistanum en
í varaformanni
hinnar Nýju
Framsóknar.
Nú er gamla
framsóknar-
maddaman búin
að vera í ríkis-
stjóm samfleytt síðan árið 1971, að
íjórum árum undanskildum, og
því ekki kyn þótt hún sé farin að
lýjast. Flokkurinn er fyrir löngu
orðinn eins konar pólitískt þjóð-
minjasafn. Hann er fornleifaflokk-
ur. Þegar Finnur og Halldór boða
Nýja Framsókn er það álíka og ef
Þjóðminjasafnið auglýsti splunku-
nýjar fornminjar til sýnis.
Hrafn Jökulsson
Finnur Ingólfsson fagnar kosningu sem varaformaður Framsóknarflokksins. - „Hvor er Tony Blair okkar íslend-
inga, Halldór Ásgrímsson eða Finnur Ingólfsson?"
Kjallarinn
Hrafn Jökulsson
blaðamaður
„En breski Verkamannafíokkur-
inn gekk til kosninga undir þess-
um slagorðum eftir gagngera
endurskoðun á stefnu sinni og
allsherjar breytingar á forystulið-
inu. Hvað með hina Nýju Fram-
sókn ? Hvor er Tony Blair okkar /s-
lendinga, Halldór Ásgrímsson eða
Finnur Ingólfsson?”
Kosningaringl
Annað skal athuga,
að ekki bara
karlapólitíkin hefur
brugðist heldur líka
skammlífa
kvennapólitíkin. Hún
varð aldrei að stjórn-
málakenningu, heldur
háværar raddir úr
horni nokkurra
stelpna sem kölluðu
sig Konur, en vildu
vilhalda í sér stelp-
unni með svipuðum
hætti og miklir karlar
í stjórnmálum við-
halda í sér stráknum
með strákalátum sín-
um.
Litlausar
kosningar
Kjallarinn
Guðbergur
Bergsson
rithöfundur
Líklega hafa kjósendur aldrei
verið jafn ringlaðir og nú, ef ekki
kolruglaðir, áður en þeir ganga að
kjörborði í vor, kjósi þá nokkur
heilvita maður. Margir eru meira
efins en áður í hvort þeir eigi að
gegna þeirri sjálfsögðu skyldu, þó
við séum kosningaglöð þjóð en
kjósum kannski ekki vegna áhuga
eða vits á stjómmálum heldur af
hvetjandi leiða, til að gera eitt-
hvað í letideyfð kosningadagsins.
Hann ber upp á sunnudag. Fólk
nennir ekki að horfa upp á aðra
kjósa án þess að gera nákvæmlega
það sama. Áður fóru menn í spari-
fótin og fengu ókeypis far í kosn-
ingabílum flokkanna sem voru all-
an daginn að smala á kjörstað. Við
vorum þá rolluþjóð sem fannst
gaman að fara í smalið, en ekki
síður að láta mikla karla smala
okkur í rétt sem hét kjörstaður.
Hann var oftast í barnaskólanum.
Þar höfðum við lært að stafa rétt í
æsku, síðan að krossa við og kjósa
réttan hókstaf.
Stjórnmálalok, flokkalok,
hugsjónalok...
Auðveldast var að kjósa á tim-
um kalda stríðsins. Línunarnar
voru skýrar og einfalt að vera með
eða á móti, til hægri eða vinstri,
því engin miðja var til, heldur
flokkar sem sköruðust eftir
henntugleik merkiskarla með von
um setu í ráðherrastólum.
Nú er öldin önnur og margt hef-
ur liðið undir
lok á stuttum
tíma. Hér eru
ekki bara aldar-
lok heldur
stjórnmálalok,
flokkalok og
hugsjónalok. Allt
hefur einhvern
veginn brugðist,
ekki bara til
vinstri heldur einnig til hægri og
líka hjá körlunum sem voru engir
sérstakir skörungar i þeim skör-
unarflokkum sem nú heita miðju-
flokkar og telja sig vera eins kon-
ar sjálfkjöma nafla á leifunum af
likama íslenskra stjómmála.
Fyrir bragðið
munu kjósendur eflaust flykkjast
að hinu eina trausti og haldi, hinu
svokallaða ihaldi. Að minnsta
kosti er einhver kjölfesta í þvi.
Fólk kýs ekki alltaf Sjálfstæðis-
flokkinn vegna þess að það fylgi
stefnu hans, heldur sökum kjöl-
festunnar sem fylgir honum í rík-
isstjórn.
Líklega mun vinstriheyfingin
koma illa út, nema sú sem kallar
sig vinstraframboð
og leifarnar af Al-
þýðubandalaginu og
dreggjar sósíalism-
ans styðja. En það er
með það eins og aðr-
ar vinstristefnur hér
á landi, án skálda á
sínum snærum era
þau með litlum
Ijóma. Þó skáld hafi
yfirleitt litið vit á
stjórnmálum gefa
þau litleysi þeirra lit.
En sá er gallinn við
íslensk skáld að þau
era fremur höll und-
ir áróður í þágu væg-
ast sagt allt of mik-
illa stórmenna, en
stuðning við sann-
leikann og hafa því
glatað trúverðugleik-
anum. Kosningarnar verða því lit-
lausar en með athygli fjölmiöla
eins og verið væri að breyta heim-
inum daglega. En það verður að-
eins á skjánum, þar sem engu er
breytt. Vegna þess að fjölmiðlarn-
ir eru ekki einu sinni skugginn af
þjóðfélaginu, þó þeir haldi að þeir
séu meir að segja samfélagið í
nærmynd.
Guðbergur Bergsson
„Fólk kýs ekki alltaf Sjálfstæðis-
flokkinn vegna þess að það fylgi
stefnu hans heldur sökum kjöl-
festunnar sem fylgir honum í rík-
isstjórn
Meðog
á móti
Á að leyfa Bíó hf. og Jóni
Ólafssyni að byggja kvik-
myndahús í Laugardaln-
um?
Vert að skoða
hugmyndina
„Undir forystu R-listans hefur
átt sér stað mik-
il uppbygging í
Laugardalnum
á undanfórnum
árum. Þar má
nefna skauta-
höll, stúkubygg-
ingu á Laugar-
dalsvelli og
stækkun Laug-
ardalshallar.
Enda er Laugar-
dalurinn mið-
stöð íþrótta og
útivistar í borginni. Fram undan
er bygging yfirbyggðrar keppnis-
laugar og hölnota íþróttahúss, svo
eitthvað sé nefnt.
Mér finnst það ótrúlegur
þvergyrðingsháttur af hálfu sjálf-
stæðismanna að ekki megi skoða
hugmyndir um aíþreyingarhús í
útjaðri Laugardalsins.
Einnig finnst mér að skoða
mætti fleiri hugmyndir um starf-
semi í Laugardalnum, til að mynda
mætti koma upp tívólíi fyrir börn-
in í borginni i tengslum við Fjöl-
skyldugarðinn.
Sjálfstæðismenn í borgarstjórn
eru staðnaðir og það var mikið lán
að borgarbúar skyldu gefa þeim fri
frá stjórnun borgarinnar."
Algjörlega
óviðunandi
„Laugardalurinn er skýrt af-
markað og ákaflega mikilvægt
svæði fyrir okkur Reykvíkinga.
Það er miðstöð íþróttaiðkunar auk
Fjölskyldu-, húsdýra og grasa-
garðsins sem
gefur svæðinu
enn meira
vægi. Dalurinn
hefur verið að
þróast og vaxa í
tímans rás og
öllum ætti að
vera ljóst að
hin mikla notk-
un hans kallar
á frekari út-
víkkun þeirrar
starfsemi sem
er þar fyrir i dag.
Áð skipuleggja atvinnulóðir á
þessu svæði er að mínu mati al-
gjörlega óviðunandi. Ef það er hins
vegar alvara borgaryfirvalda að
fara út í slíkar úthlutanir hlýtur
það að vera krafa atvinnulífsins að
þessar lóðir í Laugardalnum séu
auglýstar eða jafnvel boðnar út til
fyrirtæKja almennt í landinu. Mér
segir svo hugur um að nokkur
hundrað fyrirtæki hefðu áhuga á
slíkum lóðum sem hljóta alltaf að
vera gríðarlega verðmætar.
Það vekur einnig sérstaka furðu
mina að borgaryfirvöld skuli ein-
ungis hlíta óskum eins fyrirtækis
hvað þetta varðar. Að mínu mati
er þetta mál skylt hugmyndum
manna um byggingu veitingaskála
í Hljómskálagarðinum þvi þar
virðast borgaryfirvöld vera að
hlaupa upp til handa og fóta til að
uppfylla óskir þeirra einna sem
óskirnar báru upp.“
-GLM
Kjallarahöfundar
Athygli kjallarahöfunda er
vakin á því að ekki er tekið við
greinum í blaðið nema þær ber-
ist á stafrænu formi, þ.e. á tölvu-
diski eða á Netinu. DV áskilur
sér rétt til að birta aðsent efni á
stafrænu formi og í gagnabönk-
um.
Netfang ritstjórnar er:
dvritst@ff.is
Júlíus Vífill Ingv-
arsson, borgarfull-
trúi Sjálfstæöis-
flokksins.
Alfreö Þorsteins-
son, borgarfulltrúi
R-listans.