Dagblaðið Vísir - DV - 12.02.2000, Blaðsíða 35

H>’V LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 2000
%ilgarviðtalið
Eltas Þothallsson. tamningamaöur og knapi, missti alla bestu vini sína þegar
hesthús fjólskyldu hans brann til kaldra kola i Mosfeltsbæ og 19 hross brunnu
þar inni. Pai á meöal öli hross Elíasar.
ið missa alla vini sína
- Elías Þórhallsson tamningamaður missti aleiguna í hesthúsbruna í Mosfellsbæ
em drapst í brunanum. „Stórbrotinn í lund og einstakur höfðingi" eru eftirmælin
ilías og Váli saman á sigurstundu í A-flokki gæðinga á móti hjá Herði í Mosfellsbæ
DV-myndir GVA
um og þaö hefur tilheyrt mér síð-
an,“ segir Elías sem stóð uppi foð-
urlaus fjórtán ára með mikla
ábyrgð. Hann telur það mikla
gæfu fyrir sig að árið eftir, 1985,
kynntist hann Eiríki Guðmunds-
syni hestamanni, sem var um 10
árum eldri og varð hans læri-
meistari og vinur í hestamennsk-
unni.
r
Aföll og vinamissir
„Eiríkur kenndi mér flest af því
sem ég kann í hestamennsku.
Hann var ótrúlega næmur og
snjall hestamaður. Það má segja
að hann hafi hugsað eins og hross
og það var ótrúlegt að sjá hve góðu
sambandi hann náði við hrossin.
Hann var mesti snillingur og
mesti reiðmaður sem ég hefi
kynnst. Hann var mikill maður og
ég sakna hans mikið.“
Eiríkur Guðmundsson lést á
sviplegan hátt fyrir aldur fram fyr-
ir tveimur árum og var öllum sem
þekktu hann harmdauði. Elías tók
fráfall hans mjög nærri sér og seg-
ir að það hafl haft djúp áhrif á sig.
En mótlæti og áfoll höfðu ekki sagt
skilið við Elías þegar hér var kom-
ið sögu því hann slapp naumlega
við stórmeiðsl í bílslysi á Vestur-
landsvegi síðastliðinn vetur.
„Ég og mágur minn vorum að
flytja varning upp í hesthús á
tveimur bílum. Hann ók á undan á
pallbíl og ég á eftir á jeppa. Á leið-
inni upp eftir fauk drasl af pallin-
um hjá honum og við stoppuðum
til að tína það upp og ganga frá því
á pallinum. Bíllinn stóð úti í kant-
inum og þar sem við stöndum
þarna upp við hann kemur allt í
einu bfll út úr kófinu og það skipt-
ir engum togum að hann ekur á
okkur. Ég fékk hornið í mig og
kastaðist frá og slapp með skrám-
ur en mágur minn klemmdist
milli bflanna og brotnaði mjög illa
á báðum fótum. Það voru óbæri-
lega langar mínútur sem ég sat
með hann í fanginu þarna á Vest-
urlandsveginum í gersamlega
brjáluðu veðri og við biðum sam-
an eftir sjúkrabflnum."
Þessi mágur Elíasar missti ann-
an fótinn í kjölfar slyssins og er í
dag með gervifót en talinn á nokk-
uð góðum batavegi.
Árið 1991 missti Elías einnig
góðan vin og félaga í hestamennsk-
unni þegar Sigurður Heiðar Valdi-
marsson fórst í bílslysi. Á síðustu
árum hafa þvi örlögin lagt ýmsar
byrðar á herðar Elíasi Þórhafls-
syni og nú síðast missir allra hest-
anna. Hvernig hefur hann mætt
þessum áfóllum?
Lífið er dýrmætt
„Það þýðir ekkert annað en að
trúa þvi að með þessu sé verið að
reyna mann og það eina sem mað-
ur getur gert er að reyna að læra
af þessu og verða þroskaðri og
betri maður á eftir. Það þýðir ekki
að leggja árar í bát svo mikið er
víst.
Mótlæti og sorg breyta lífsvið-
horfum manns. Maður skynjar
hve lífið er dýrmætt og hve verald-
leg gæöi og verðlaunapeningar
skipta í rauninni litlu máli í sam-
anburði við mannslífin.“
Elías segist hafa farið „langt
niður“ eins og hann orðar það í
kjölfar brunans en sé nú kominn á
fullt ásamt fjölskyldunni við að
endurbyggja hesthúsið. En hann
er vel meðvitaður um nauðsyn
þess að huga að sálarheill sinni og
hefur rætt við sálfræðing sem
hann þekkir vel og hefur í hyggju
að leita til hans innan skamms.
„Mér hefur ekki liðið neitt sér-
staklega vel og finnst að það hafi
ekki verið mikið tfl að brosa yflr
að undanfornu en lífið verður að
halda áfram.“
En hvað tekur við í hesta-
mennskunni hjá Elíasi á næst-
unni?
„Hestaeign mín er um þessar
mundir slík að ég á tvær gamlar
merar og önnur þeirra er með fyli.
Það er kannski ekki björguleg
hrossaeign en það er ómögulegt að
segja hvað kemur út úr þessu.
Strax og hesthúsið fer að komast
upp þá fer ég að taka við hrossum
í tamningu og held áfram þar sem
frá var horfið og reyni að byggja
mig aftur upp.“
-PÁÁ