Dagblaðið Vísir - DV - 06.05.2000, Síða 26

26
Helgarblað
LAUGARDAGUR 6. MAÍ 2000
I>V
Sviðsljós____________
Bjórinn er ódýrastur á Nelly’s Cafe:
Heygarðshornið
Styðjum við íslenska
b j órmenningu
- segir rekstrarstjórinn, Brynjólfur Þór Hilmarsson
Að vera mjólkurfræðingur
Guðmundur Andri Thorsson
skrifar í Helgarblað DV.
Maður ímyndar sér kafíipásu í ein-
hverju mjólkurbúinu upp úr áramót-
um og þessar venjulegu samræður
sem fara af stað við slíkar aðstæður.
„Hvað á að gera í sumar?“
segir einn: „Á að fara
eitthvað?" Smáþögn og
svo kemur dálitið
dræmt svar:„Nja ég veit
það ekki - ætli maður
reyni ekki að komast
eitthvað í verkfall."
Mjólkurfræðingamir
kinka allir kolli hver við
sitt borð og verða svolítið
angurværir á svipinn: „Það
er náttúrlega rosalega langt
síðan maður hefur nokkuð
komist í verkfall," tautar ein-
hver: „Ekkert síðan í fyrra eða
hitteðfyrra."
árlega að upplifa þá spennu og það
fjör sem fylgir vellukkaðri kjara-
deilu. Það er vel þekkt að þegar
00-
4
ííndanrpnna-A-
13 04
Samkvæmt frétt í DV meðan
verkfaíl stóð enn snerist þrefið í
raun ekki um það að mjólkurfræð-
ingar vildu fá meiri launhækkanir
en aðrir. Ásteytingarsteinninn var
víst einkum sá að menn gátu ekki
komið sér saman um lengd kjara-
samningsins. Mjólkurfræöingar gátu
með öðrum orðum ekki hugsað sér
að semja nema til tveggja ára. Það
var þeim óbærileg tilhugsun að kom-
ast ekkert i verkfall næstu fjögur
árin.
Hvers vegna? Kannski er þetta orð
ið að nokkurs konar lífsmáta, að fá
jlndafflenna
* k

menn
komast í
sviðsljós
fjölmiðla
eiga þeir
erfítt með að sætta
sig við að hverfa úr því aftur, finnst
líf sitt snautt og dapurt. Af einhverj-
um ástæðum hafa mjólkurfræðingar
orðið að verkfallastétt í vitund þjóð-
arinnar - og sjálfra sín. Þeir skynja
sig sem slíka. Það að vera mjólkur-
fræðingur er að vera
alltaf í verkfalli"
Það sem er ógeöfelld-
ast við þessar baráttuað-
ferðir hinnar fámennu
stéttar er vitaskuld að
þetta er hernaður gegn
bömum landsins. Nú er
það að vísu umdeilt hvort
börn og fullorðnir þurfa
að svolgra öll þau ókjör af
kúamjólk sem landsmenn
láta í sig - lækniririnn frá
Seltjarnamesi heldur því
fram að það sé beinlínis
hættulegt, en hann sagði
líka fólki að setja hvítlauk
á bak við eyru barna með
eymabólgur með kunnum
afleiðingum. Flestir sem
vit hafa á telja hins vegar
að mjólk sé börnum nauð-
synleg vegna kalks og ann-
arra efna en mjólkurþamb fullorð-
inna kann hins vegar vel að vera
þjóðarböl. Kannski er það ekki einu
sinni aðalatriðið hversu holl eða
óholl mjólkurdrykkjan er börnum,
heldur hitt hvernig þessi stétt fólks
reynir að hagnýta sér ár eftir ár ótta
foreldra við að bömin fái ekki þá
næringu sem þau þurfa. Reynt er að
terrorisera heimili landsins í kjara-

Það er vel þekkt að þegar
menn komast í sviðsljós
fjölmiðla eiga þeir erfitt
með að sœtta sig við að
hverfa úr því aftur,
finnst líf sitt snautt og
dapurt. Af einhverjum
ástæðum hafa mjólkur-
frœðingar orðið að verk-
fallastétt í vitund þjóðar-
innar - og sjálfra sín. Þeir
skynja sig sem slíka. Það
að vera mjólkurfrœðing-
ur er að vera alltaf í
verkfalli“
bótaskyni. Slíkar aðferðir em ekki til
þess fallnar að auka fólki samúð og
skilning með kjörum, sem í tilviki
mjólkurfræðinga eru eflaust ágæt,
eins og raunar flestra landsmanna,
enda eru íslendingar á fyrsta farrými
heimsins.
Af hverju fer fólkið hjá Kók ekki
frekar í verkfall? Þá myndi þjóðin
komast að því að hún getur vel án
þess fíkniefnis verið, hún myndi
grennast og skapið batna til muna.
Þróunin hefur orðið sú að það fólk
sem helst hefði ástæðu til að fara i
verkfall hér verður alltaf fyrst til að
semja „á hófsamlegum nótum“ eins
og það er kallað. Með öðrum orðum:
hér fara allir í verkfall nema þeir
sem ættu að fara í verkfall. Lágu
launin hér em of lág og háu launin of
há. Eitt af því sem gert hefur Island
geðslegra samfélag en mörg önnur
undanfarna áratugi er tiltölulega
minni launamunur en tíðkast víða
um heim. Nú er hins vegar engu lík-
ara en að stofnað hafí verið stéttarfé-
lag forstjóra, því ekki er einleikið
hvemig launahækkanir í þeirri stétt
hafa verið undanfarin ár, og einatt
meö þeim vafasömu rökum að ella
myndi verða hér landauðn af hæfi-
leikafólki. Nú má reyndar deila um
hæfileika manna sem spegla sig um-
fram allt i jeppum og í Noregi hefur
þessi græðgi þeirra ríku nú orðið til
þess að almenningur hefur skyndi-
lega fengið nóg og þar er skollið á
allsherjarverkfall. Haldi þróunin hér
áfram er þess skammt að bíða að
slíkt skelli hér á - og njóti stuðnings.
Myndin
af Jude
Law
Jude Law er án efa einn af hæfí-
leikarikustu leikurum sinnar kyn-
slóðar og býr yfir óvenju seiðandi
aðdráttarafli. Hann hefur leikið í
fjölda afbragðsmynda og oft er hann
í hlutverki persóna sem eru á ein-
hvern hátt afskaplega uppteknar af
sjálfum sér. Mætti hér tína til Bosie
í Wilde (1997), jafnvel Jerome í
Gattaca (1997), Billy í Midnight in
the Garden of Good and Evil (1997)
og Dickie í The Talented Mr. Ripley
(1999). Eitthvað virðist Jude vera að
smitast af breyskleikanum sem
þessar mögnuðu persónur eiga sam-
eiginlegan - sjálfsdýrkuninni. Hann
og kærastan, Sadie Frost, voru að
flytja um daginn og náöi blaöasnáp-
ur ljósmynd af stórri portrettmynd
af parinu - sem væntanlega skipar
veglegan sess á heimili þeirra. Kem-
ur upp í hugann saga Wildes (en
Jude lék kærasta hans í samnefndri
mynd), Myndin af Dorian Gray, þar
sem málverk af aðalpersónunni
gleypir i sig hégóma hennar og síð-
ar alvarlegri glæpi. Þótt engin
ástæði sé til að gera of mikið úr
myndinni hans Judes kemur mér
enginn leikari í hug sem ætti betur
heima í hlutverki Dorians en
einmitt hann. Sama gildir reyndar
um Byron lávarð, sem sumir segja
fyrstu súperstjömuna, og Jude var
orðaður við um tíma en ekkert virð-
ist ætla að verða úr - því miður.
Hátt verðlag hérlendis
hefur lengi ergt landann. Þó
þykir sumum sem að víða
horfi til betri vegar. Verðið á
bjómum er þó ævinlega jafn-
hátt og þykir erlendum gest-
um ekkert langsóttara en
verð hans á kaffihúsum og
krám sem er allajafna ekki
undir 500 krónum - oftast
hærra. Einn er þó sá staður
í miðborginni sem stærir sig
af öllu lægra verði en það er
Nelly’s Cafe við Þingholts-
stræti. Þar er hægt að fá
stóran bjór á 290 kr. DV
spurði rekstrarstjórann,
Brynjólf Þór Hilmarsson,
sem er sjaldnast kallaður
annað en Binni, um hvemig
staðurinn héldi verðinu
niðri.
„Við gerum það einfald-
lega með magninnkaupum.
Þessi rekstur er háður alveg
sömu lögmálum og hver
annar. Því meiri sem salan
er því lægra verð er hægt að
bjóða. Og það er svo sem
ekki bara bjórinn sem er á
lægra verði hér því einnig er
alltaf hægt að finna sterka
drykki á tilboðum. Og á há-
tíðum seljum við jafnvel alla
drykki á hálfvirði." Rétt er
að nefna að eftir klukkan
eitt um helgar er verðið
sambærilegt og á öðrum stöðum.
Binni réttlætir það með því að þá sé
Nelly’s búinn að veita ódýra drykki
í langan tíma. Eflaust þurfa þeir
eins og aðrir að hala inn á mesta
annatímanum.
Um úrvalið segir hann síðan:
„Það er McEwan’s sem er ódýrastur
hjá okkur en hann kostar 290. Síðan
eru nokkrar tegundir eins og Fost-
er’s og Beck’s á rétt rúmlega 300.
Við erum með alls átta tegundir á
krana auk fjölda flöskubjóra. Með
þessu erum viö að styöja íslenska
bjórmenningu og í raun eini staður-
inn sem gerir það.“ Spurður að því
hvort hið lága verð drægi ekki til
sín drykkjumenn sem eru oft illa
liðnir á öðrum stöðum svarar hann:
„Hingað eru allir velkomnir og eng-
um meinaður aðgangur, nema þá
hann sé búinn að fá sér of marga
eða sé í annarlegu ástandi. Gestirn-
ir verða auðvitað að vera húsum
hæfir. Þá kemur hingað töluvert af
ferðamönnum og öðrum útlending-
Binni rekstrarstjóri Nelly’s Cafe
„ Wð trúum ekki á þetta háa verðlag. “
um. Þeir eiga það sameiginlegt með
öðrum gestum að ásælast ódýran
bjór.“ Binni harðtekur fyrir það að
staðurinn sé illa liðinn af öðrum
vegna bjórverðsins og segir engin
leiðindi vera í bransanum.
Nelly’s Cafe er á þremur hæðum
og segir Binni að þegar taki að
fjölga á staðnum um helgar raði fólk
sér á hæðirnar eftir aldri. Þvi yngra
þvi ofar - en á efstu hæðinni er
dansgólfið. Annars segir hann ald-
urshópinn mjög breiðan, eða frá 22
árum upp í sjötugt: „Eldri gestimir
eru yfirleitt áberandi um daginn en
unga fólkið er í miklum meirihluta
er kvölda tekur.“ Að lokum lofar
Binni því að verðið verði ekki
hækkað og heitir nægum uppákom-
um í sumar. Skál fyrir því.
-BÆN