Dagblaðið Vísir - DV - 27.05.2000, Blaðsíða 11

Dagblaðið Vísir - DV - 27.05.2000, Blaðsíða 11
11 LAUGARDAGUR 27. MAÍ 2000 DV Skoðun Alvaldur í eldhúsinu Laugardagspistill „Hvað á ég að hafa í matinn í kvöld?“ spurði meintur húsbóndi konu sína sem var á hraðferð í vinnuna á sama augnabliki og hann kom frá vinnu síðdegis á rigningar- degi í maímánuði. Hún leit á hann með svip sem lýsti samblandi af vorkunn og pirringi og sagði að hann réði því sjálfur. „Það er bæði hakk og fiskur í frystinum og þú ræður hvort þú eld- ar. Þú manst svo að sækja stelpuna á leikskólann og baða hana i kvöld,“ svaraði hún með þjósti þar sem hurðin skall á hæla hennar. Sem betur fer fyrir hann og heim- ilisfriðinn náði hann ekki að spyrja konu sína hvort ekki hefði verið mögulegt að hún forsteikti kjötið þannig að vinna hans yrði ekki eins lýjandi að kveldi þessa vinnudags. Hann hugsaði með sér hversu gíf- urleg þjóðfélagsbreyting hefði orðið á undanförnum áratugum. Sem barn mundi hann ekki til þess að faðir hans væri settur í þá stöðu að elda mat eða stússast með böm. Þvert á móti var verkaskipting á heimilinu í fostum skorðum. Faðir- inn aflaði en móðirin eyddi og stofusófmn var hans við lok erfiðs vinnudags. í þá tíð heyrði til stórtíð- inda ef húsbóndinn skrældi svo mikið sem eina kartöflu. í þá daga var allt einfalt og enginn vafi lék á því hver átti að gera hvað. Sjálfur hafði hann með höndum það hlut- verk á bemskuheimilinu að fara út með ruslið endrum og eins. Hann varð dapur í bragði við þessar hugrenningar og minnstu munaði að svartnætti hins heima- vinnandi húsfoður næði yfirhönd- inni. Síðan náði hann áttum og ákvað að takast á við verkefnið af karlmennsku og gekk ákveðnum skrefum að frystinum. Hakk skyldi það vera og hann fann pakkningu sem bar þess öll merki að innihalda þá vöru. Hann náði í matreiðslubók í því skyni að tileinka sér rétta mat- reiðslutækni. Nokkrum aðferðum var til að dreifa og hann valdi þá sem honum fannst líklegust til að heilla böm hans og konunnar sem skyldi hann eftir hjálparvana. Sjókokkur Sjálfur átti hinn hrjáði húsbóndi að baki nokkra sögu sem sjókokkur á árum áður. í upphafi þótti hann hrösóttur og ýmis nýbreytni í mataræði féll ekki í kramið hjá öll- um þeim er voru kostgangarar hans á Vestfjarðamiðum. Einhvern tím- ann ákvað hann að elda steinbít, sem er með ljótari fiskum þó ekki væri nema vegna munnsvipsins sem líkist einna helst kjafti á deyj- andi ketti eða æfareiðri vampíru. Aö hætti þeirra tíma matarhefðar ákvað hann að steikja fiskinn og í þvi skyni var honum velt upp úr hveiti og kryddi. Eitthvað bar út af því rafmagnssteikarpanna sem ætluð var til verksins brást og fiskur og hveiti rannu ekki saman í eitt. Á ögurstundu þeg- ar aðeins voru 15 mínútur í matartímann ákvað hann að breyta um matreiðslu og sjóða fiskinn. Enginn tími var til að flaka nýjan fisk og við lauslega tilraun kom i ljós að ekki var hægt að ná hveitinu af. Því var allt látið gossa í pott með sjóðandi vatni. Mannskapurinn var svangur eftir að hafa staðið á dekki í hörku- aögerð og það mátti greina tilhlökk- un í hverju andliti þar sem kokkur- til þess að vera alvaldur í eldhúsinu. Hann var búinn að flaka fiskinn öðr- um megin og vönum handtökum velti hann honum yfir og byrjaði á hinni í sömu andrá og hann sönglaði Sjómannavalsinn. Þá dundi ógæfan yfir og hann heyrði að baki sér and- köf. Hann greindi að 12 ára barnið, margbrennt af kúnstum hans og sér- kennilegum uppátækjum, hafði kom- ið auga á steinbítinn. „Pabbi, ertu orðinn brjálaður. Á að láta okkur borða steinbít," spurði hálfungling- urinn þegar hann loks fékk mælt. Yngra barnið brast í grát og kom hlaupandi til feðganna. „Ekki stemmbít," æpti hún með örvænt- ingu og fékk ekkakast. Húsfaðirinn fór yfir stöðuna í hug- anum þar sem hann reyndi að hugga barnið. Honum varð smám saman ljóst að ekkert var til ráða annað en söðla algjörlega um og þar sem sonur hans rétti honum símann hringdi hann með vélrænni fmgrasetningu og bar tólið upp að eyranu. „Eina sextán tommu pitsu og brauð- stangir. Sjávarrétti á helming- inn og..." Steinbíturinn var settur í plastpoka og inn í frysti við hliðina á hakkinu. Kvöldmáltíðin fór friðsamlega fram og börnin mauluðu pits- una glöð á meðan faðir þeirra nartaði annars hugar i sneið af sjáv- arréttahelmingnum og hugsaði með sér hve gaman hefði verið að hafa á borðum steinbít með gráðosti. „Pabbi, ertu orðinn brjál- aður. Á að láta okkur borða steinbít, “ spurði hálfunglingurinn þegar hann loks fékk mælt. sem hálfgapti svo skein í ógurlegar vígtennurnar. „Ég er hrædd,“ sagði bamið og byrjaði að kjökra. Faðirinn tók barnið í fang sér og veitti áfalla- hjálp á sama tíma og hann reyndi aö upphugsa ráð til að koma steinbítn- um heim án þess að barnið uppgötv- aði að þetta væri kvöldmaturinn. Hann sneri þvi baki við fisksalanum og dreifði athygli barnsins með því að tala um bUana fyrir utan. Þetta tókst og fisksalinn, sem skynjaði vandræði hans, pakkaði óvættinum vandlega inn svo hvorki sást haus né sporður. Hann borgaði og saman héldu feðginin áleiðis heim með kvöldmatinn i poka. Þegar heim kom ákvað hann að hlífa barninu við frekara áfalli og hann laumaðist með steinbítinn svo hún sá ekki. Síðan tók hann tU gráð- ost og annað sem þurfti tU að hin veglegasta máltíð yrði að veruleika. Bamið hjalaði afsíðis við dúkkur sín- ar og hann inn kom með fat með rjúkandi fiski. Það var ekki fyrr en herlegheitun- um var slengt á borðið að það rann upp fyrir mönnum að ekki var allt með feUdu. Slepjan á fatinu var engu því lík sem sægarpamir höfðu áður séð. „Hver andskotinn er þetta," spurði bátsmaðurinn sem hafði að því er talið var séð aUt undir sól- inni. Kokkurinn reyndi að bera hönd fyrir höfuð sér með því að út- skýra að Vestfiröingar hefðu lifað á steinbíti frá því sögur hófust og þarna væri eingöngu um að ræða nýja matreiðsluaðferð sem hugsan- lega ætti erindi í matreiðslubækur. Ekki varð útskýring hans tU að slá á það ógeð sem var allsráðandi við matarborðiö. Þjáningarsvipur mannanna og harkaleg viðbrögð urðu tU þess að hann tók fat hins rjúkandi fiskréttar og gekk með það sömu leið til baka inn í eldhúsið. Máltíð- inni var svo bjargað með því að hann bauð upp á brauð, epli og komfleks og það sem eftir lifði af matsveinsferlin- um reyndi hann aldrei að elda steinbit. Stemmbítur Eftir að hafa horfið um stund á vald minninganna ákvað hann að nú væri ranninn upp sá tími að hann sannaði getu sína í eld- húsinu. Nú var ekki við að eiga togaraáhöfn heldur tvo barnunga sem gerðu ábyggUega litinn greinar- mun á steinbíti eða ýsu svo framar- lega að ekki væri verið að veifa fisk- inum framan í þau áður en hann yrði matreiddur. Hann tók á sig rögg og með fyrirlitningarsvip henti hann hakkinu aftur inn í frysti. Síðan sótti hann yngra bamið á leikskólann og ók beinustu leið í næstu fiskbúð. Þar sem hann stóð andspænis fisksalan- um sagði hann ákveðinn: „Ég ætla að fá einn steinbít." Leikskólabarnið stóð við hlið fóður síns og spurði með undrun: „Hvað er stemm- bítur?" Faðirinn lét sem hann heyrði ekki spuminguna en barnunginn fylgd- ist grannt með þar sem fisksal- inn brá plast- smokk á höndina og teygði sig inn í fisk- borðið og greip utan um gráan fisk Emmmm. Nýir vendir sópa best „Ahmed Necdet Sezer, sem nýlega sór embættiseið sem forseti Tyrk- lands, getur veitt landi sínu tæki- færi tU að ástunda lýðræðislegri stjórnarhætti en stjómvöld þar hafa hingað tU vUjað hætta á. Nýi forsetinn, sem er fyrrum yfirdómari við æðsta dóm- stól Tyrklands, hefur lítil formleg völd en hann situr á stóli sem ekki er hægt að reka hann úr nema með mjög harkalegum aðgerðum, ólíkt því sem gerist með aðra kjörna stjórnmálamenn. Nokkur vel valin orð frá honum gætu mjakað þing- mönnum til að veita kúrdíska minnihlutanum takmarkað menn- ingarlegt sjálfsforræði og aflétt tak- mörkunum á málfrelsi. Það gæti svo aukið líkurnar á aðUd Tyrklands að Evrópusambandinu." Úr forystugrein Washington Post 25. mai. Undarlegur er heimurinn „Hann er undarlegur heimurinn þar sem annars vegar er rekinn áróður fyrir jafnrétti kynjanna, kynþáttanna, trúarbragðanna og sem hins vegar sættir sig við klám- iðnaðinn þar sem konur eru undir- gefin verkfæri oft grófrar kynfýsnar karlmanna. Hann er einnig undar- legur heimurinn þar sem baráttan gegn fikniefnum, vopnasölu og öðr- um glæpum fær mikið fé og mann- afla, á sama tíma og aUt að 500 þús- und konur eru fluttar frá Austur- tU Vestur-Evrópu, þar sem margar stunda vændi eða önnur þrælastörf. Loks er það undarlegt að jafnvirt stofnun innan SÞ, vinnumálastofn- unin ILO, skuli hafa mælt með að veltan í kynlífsiðnaðinum væri reiknuð sem hluti af þjóðarfram- leiðslunni, á sama hátt og önnur mannanna störf.“ Úr forystugrein Aktuelt 26. maí. Ótryggt ástand á ný „Venjulega er ástæða til að fagna endalokum hernáms. Það á einnig við nýjasta tilvikið: Brottfor ísraels frá svæði i S-Líbanon sem ísraelar hafa hald- ið sem „öryggis- svæði“ síðan 1978. Það hefur gengið á ýmsu með örygg- ið, bæði á hemámssvæðinu og á landamærasvæðinu í N-ísrael. En ísraelar biðu ekki eftir að líbönsk yfirvöld gætu fyllt tómarúmið eða að aiþjóðlega samfélagið gæti byggt upp herafla sem gæti haft eftirlit með ástandinu. Þegar lásinn var hengdur á landamærahliðið höfðu aðeins liðið sex klukkustundir frá því að Ehud Barak forsætisráðherra hafði skipað fyrir um brottför. Þar með eykst óöryggið í Miðaustur- löndum, eins og það séu ekki næg vandamál fyrir á svæðinu." Úr forystugrein Aftenposten 25. mai. Andlýöræðisleg stefna „Samtímis því sem Bill Clintdn Bandaríkjaforseti undirbýr heim- sókn til Moskvu í næsta mánuði eru blikur á lofti um að nýr forseti Rússlands, Vla- dimir Pútín, stýri Kreml í andlýð- ræðislega átt. Skyndileit stjórnar- innar hjá einkareknum fjölmiðli fyrr í þessum mánuði og heimsókn varnarmálaráðherra Júgóslavíu, sem hefur verið ákærður fyrir striðsglæpi, gefa til kynna fyrirlitn- ingu á lýðræðislegum gildum sem Clinton og aðstoðarmenn hans verða að hafa í huga þegar þeir skipuleggja leiðtogafundinn í Moskvu." Úr forystugrein New York Times 23. mai.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.