Dagblaðið Vísir - DV - 10.11.2001, Blaðsíða 27

LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2001
DV
Helgarblað
27
(

lega hvað ég ætti að finna sló hún
mig utan undir. Hún lá þá stundina
uppi í sófa og hætti ekki einu sinni að
horfa á sjónvarpið á meðan. Ég fékk
blóðnasir og fór að skæla. Mamma
hrifsaði þurrku af borðinu, reif snifsi
af henni og tróð upp í nefið á mér.
„Þú veist nógu andskoti vel að hverju
þú ert að leita!“ hreytti hún út úr sér.
„Farðu og finndu það!“ Ég rauk aftur
niður í kjallara og gætti þess að hafa
svo hátt að mamma sannfærðist um
að ég væri örugglega að hlýða fyrir-
skipuninni. Þegar leitin að dótinu var
orðin daglegt brauð gældi ég stundum
við þá hugmynd að ég hefði fundið
það sem saknað var. Ég ímyndaði
mér að ég kæmi labbandi upp stigann
með týnda hlutinn í hendinni og að
mamma þakkaði mér fyrir með koss-
um og kjassi. í óskadraumnum lifði
fjölskyldan hamingjusömu lífi upp frá
því. En ég fann aldrei neitt af því sem
mamma týndi og hún lét mig aldrei
gleyma því að ég væri einskis nýtur
auli.
Ég var ekki gamall þegar ég tók eft-
ir því hvað mamma var allt öðruvísi
þegar pabbi átti frí og var heima. Þá
lagaði hún á sér hárið og fór í falleg
fót og það var léttara yfir henni. Mér
fannst svo gott þegar pabbi var
heima. Þá slapp ég við löðrunga, speg-
ilmeðferð og endalausa leit að ein-
hverju sem var týnt. Pabbi varð
vemdari minn. Ef hann fór niður í
bílskúr til að gera eitthvað elti ég
hann alltaf. Þegar hann sat í stólnum
sínum og las blöðin kom ég mér fyrir
við fætur hans. Á kvöldin, þegar búið
var að bera af borðinu, þvoði pabbi
upp leirtauið og ég þurrkaði. Ég vissi
að meðan ég stæði við hlið hans yrði
mér ekkert mein gert.
Einn daginn áður en hann fór í
vinnuna varð ég fyrir hræðilegu
áfalli. Þegar hann var búinn að
kveðja Ron og Stan beygði hann sig
niður að mér, tók þétt utan um herö-
amar á mér og sagði mér að vera
„góður drengur". Mamma stóð fyrir
aftan hann með krosslagða handleggi.
Kalt bros lék um varir hennar. Ég leit
í augun á pabba og vissi á samri
stundu að ég var „vondur strákur".
Iskaldur hrollur læstist um mig allan.
Mig langaði til að halda í hann og
sleppa honum aldrei en áður en ég
gæti vafið hann örmum reis hann
upp, sneri sér við og gekk til dyra án
þess aö segja fleira.
Eftir áminningu pabba kom okkur
mömmu heldur skár saman um tíma.
Þegar pabbi var heima lékum við.
bræðurnir okkur inni í herberginu
okkar eða úti fram til klukkan þrjú
eða svo. Þá kveikti mamma á sjón-
varpinu og leyfði okkur að horfa á
teiknimyndir. Hjá foreldrum mínum
hófst „sælustund" klukkan þrjú sið-
degis. Þá raðaði pabbi vínflöskum og
háum, fallegum glösum á eldhúsbekk-
inn. Hann sneiddi niður sítrónur og
súraldin og lét í litlar skálar og tók
fram smákrukku af kirsuberjum. Þau
drukku oft frá því um miðjan dag og
fram undir það að við strákarnir fór-
Bók Davids Pelzers
Hún hefur vakiö gríðarlega athygli
um allan heim.
Ég andaði léttar í hvert sinn sem ég
sá hana koma út úr herberginu sínu í
fallegum kjól og vel snyrta. Þá daga
kom hún alltaf brosandi fram.
Þegar mamma þóttist sjá að „krók-
setan" væri orðin gagnslaus færði
hún sig upp á skaftið og fór að nota
„spegilmeðferðina". Fyrst var þetta
frekar meinlaus hirting. Mamma
þreif bara í mig, rak andlitið á mér í
spegilinn og nuddaði útgrátnu andlit-
inu eftir hálum spegilfletinum. Svo
skipaði hún mér að segja aftur og aft-
ur: „Ég er vondur strákur! Ég er
vondur strákur! Ég er vondur strák-
ur!“ Síðan varð ég að standa þarna og
stara í spegilinn. Ég stóð með hendur
þétt niður með síðum, reri fram og
aftur og kveið þeirri stundu þegar
seinni auglýsingatíminn í sjónvarp-
inu hæflst. Þá vissi ég að mamma
kæmi arkandi eftir ganginum til að
gá hvort ég væri enn að horfa í speg-
ilinn og til að segja mér hvað ég væri
viðbjóöslegur krakki. Ef bræður mín-
ir komu inn í herbergið meðan ég var
hjá speglinum litu þeir á mig, ypptu
öxlum og héldu áfram að leika sér -
eins og ég væri hvergi nærri. Fyrst
sárnaði mér þetta en ég áttaði mig
fljótt á því að þeir voru bara að reyna
að bjarga eigin skinni.
Þegar pabbi var í vinnunni rak
mamma okkur bræðurna oft með
hrópum og köllum um allt hús til að
leita að einhverju sem hún hafði týnt.
Leitin byrjaði oftast um morguninn
og stóð í marga klukkutíma. Eftir dá-
litla stund var ég venjulega sendur
niður í bílskúr - sem var eins konar
kjallari undir hluta hússins - til að
leita. Jafnvel þar skalf ég af hræðslu
ef ég heyrði mömmu æpa á annan
hvorn bróður minn.
Leitirnar stóðu mánuðum saman
og á endanum var ég einn valinn til
aö leita að dótinu hennar. Einu sinni
gleymdi ég að hverju ég var að leita.
Þegar ég spurði mömmu varfæmis-
um að sofa. Ég man eftir að hafa horft
á þau dansa í eldhúsinu við lög úr út-
varpinu. Þau héldu þétt hvort utan
um annað og virtust svo hamingju-
söm. Ég hélt að vondu tímarnir væru
liðnir. En það var misskilningur hjá
mér. Vondu tímamir vora rétt að
byrja.
Frd eyðimerkurlífi
tíl ofurfyrirsœtu
„Mögnuð lesning og afar óhugaverð ... Sd sem les Eyðimerloirblóniið
kemst vart hjd því að dást að ótrúlegum viljastyrk og hugrekki VMiris."
Kolbrán Bojjrársdótlir/DV'
JjiO
JPV ÚTGÁFA
Qrædraborqarstíg 7
101 Reykjavík
Sfmi 575 5600
jpv@jpv.is * www.jpv.is
„HeilJandi bók, sem sýnir að Jífið slœr alian
skdldskap út... hélt mér föngnum heila nótt,
dr og dagar síðan bók hefur ndð slíkum
tökum d mér.“
Hrnfri Jökulsson/strik.is
MtTSÚLUaOK U,M ALLAN' HSJM
Bílastæðasióður
...svo í borg sé leggjandi
Þetta er sönn og
áhrifamikil frásögn.
Waris Dirie ólst upp við
erfiða lífsbaráttu
í eyðimörkum Sómalíu.
Tólf ára var henni skip-
að að giftast sextugum
manni en þá flúði hún
til Mogadishu,
Hún komst síðartil
London, þar sem hún
var „uppgötvuð" og
hóf þá ævintýralegan
feril sem heimsþekkt
Ijósmyndafyrirsæta.
„Ævintýri líkust. Frdsögn
hennar er lifandi og greinilegt
að hún hefur góða tilíinningu
iyrir því að segja sögu d þann
hdtt að athygli iesandans er œtíð vakandi." Áhrifamikil bók
Soffici Audur BirgisdóHir/Morjjunblaðid Um CÍnstaka konU
Hamingjusöm æska
Flestir eiga sem betur fer hamingjusama æsku en Davið'Pelzer var ekki einn þeirra heldur baröist við sína eigin
móður dag hvern stóran hluta æsku sinnar. (Myndin tengist bókinni ekki á neinn hátt.)
E PELZER
Eftíminn
er naumur
Þarftu að skjótast í bæinn? Þá mælum við hiklaust með
stöðumælum, en aðeins í stutta stund.
Pi er þar sem umferðin er mest og mikilvægt er að sem
flestir hafi aðgang að bílastæðum yfir daginn.
Pi-bílastæði eru hentug skammtímastæði við Laugaveginn,
Bankastræti og í Kvosinni þegar þú ert að flýta þér.
©jsaeu/g gsio