Dagblaðið Vísir - DV - 16.11.2001, Blaðsíða 18

Dagblaðið Vísir - DV - 16.11.2001, Blaðsíða 18
18 FÖSTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2001 FÖSTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2001 23 Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf. Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason Aöstoöarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson Fréttastjóri: Birgir Guðmundsson Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift: Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000 Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999 Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777 Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/ Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is Akureyri: Strandgata 31, slmi: 460 6100, fax: 460 6171 Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf. Plötugerð: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf. Áskriftarverð á mánuöi 2200 kr. m. vsk. Lausasöluverö 200 kr. m. vsk., Helgarblaö 300 kr. m. vsk. DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. DV greiðir ekki viömælendum fyrir viötöl viö þá eða fyrir myndbirtingar af þeim. Aðvörun veirufrœðings Full ástæöa er til þess aö taka alvarlega aðvörun sem Mar- grét Guönadóttir veirufræöingur hefur sent frá sér vegna hugsanlegs innflutnings fósturvísa úr norskum kúm. Kosn- ing um þaö hvort Bændasamtökin og Landssamband kúa- bænda eigi að standa fyrir slíkum tilraunainnflutningi er aö hefjast. Þaö er því komið á dagskrá á ný eftir aö hafa verið árum saman til skoöunar. Sú athugun leiddi til þess aö land- búnaðarráöherra heimilaöi á sínum tíma innflutning á fóst- urvísunum meö ströngum skilyröum. Málið frestaðist hins vegar, einkum af ótta viö kúariðu sem geisaði í Bretlandi og fleiri Evrópulöndum. í leiðara þessa blaös, fyrir réttum fjórum árum, voru reif- uö rök áhugamanna meöal kúabænda um fósturvísainn- flutninginn. Þar var þess getið aö bændur sæktust eftir nýju kyni sem væri ráöandi í Noregi og Svíþjóö og ætti vaxandi fylgi aö fagna í Danmörku. Þetta kúakyn mjólkar betur en hiö íslenska, um þaö er ekki deilt. Áhætta vegna innflutn- ingsins er hins vegar meiri en svo aö hann sé réttlætanleg- ur. Á þá hættu benti Sigurður Sigurðarson, dýralæknir á Keldum, þega málið kom fyrst til tals og nú kveður Margrét Guönadóttir enn fastar að oröi og getur nýrra raka máli sínu til stuðnings. Siguröur benti á hættu á smitsjúkdómum samfara þessum tilraunum. íslenski kúastofninn væri einangraöur og veiru- sýkingar gætu borist meö fósturvísum. Smit gæti borist í sauðfé. Tilraunirnar væru því ekki einkamál kúabænda. Margrét gengur enn lengra og segir beinlínis að sjúkdómarn- ir séu hættulegir mönnum. í aðvörun sinni segir aö í um- ræöu um málið hafi ekki verið minnst á þá sýkingarhættu sem hlotist geti af innflutningi erlendra fósturvísa. Hér á landi hafi aldrei fundist hvítblæði í kúm en sá sjúkdómur hafi hins vegar fundist í Noregi. Fósturvísa sé ekki hægt aö dauðhreinsa. Þeir beri í sér alla þá sýkla sem komið hafi sér fyrir í kynfrumum foreldra og erfðagen þeirra frumna. í virtum veirufræðiritum sem fjalla um fyrirbyggjandi aö- gerðir gegn því að kúariða berist inn á ný landsvæði er, að sögn Margrétar, lagt til aö bannaöur veröi innflutningur fósturvísa af sýktum svæðum. Engin ástæöa er til annars en aö fara aö ráöum virtustu vísindamanna okkar á þessu sviði. Þótt hægt sé aö benda á efnahagslegan ávinning af fósturvísainnflutningnum er hann fráleitt áhættunnar virði. Þaö hljóta bændur aö hafa í huga í þeirri kosningu sem nú er aö hefjast. Franska búðin Dagur íslenskrar tungu er haldinn hátíölegur í dag. Það er vel og full þörf á að staldra við og hugleiða stöðu íslensk- unnar og framtíö hennar. Aö henni er sótt út öllum áttum en mest fer fyrir áhrifum enskunnar. Tungan sameinar okkur sem þjóö. Kæruleysi í meðferð tungumálsins er hættumerki og þau merki eru mörg. Það vekur til dæmis furðu að ný fyrirtæki, einkum veit- ingahús og verslanir, bera oftar en ekki erlend nöfn án þess að þaö þyki tiltökumál. Sum nöfnin eru jafnvel svo erfið í framburði að gripið er til nýrrar nafngiftar eins og aö kalla barnafataverslun frönsku búöina þegar menn treysta sér ekki til að bera fram nafn hennar, „Du Pareil au meme“. Varöar þaö engan aö 36 verslanir af 73 sem opnaðar voru í hinni nýju Smáralind bera útlend nöfn? Varla er verslun- arnafnið „Augun okkar“ verra en „Optical Studio“ svo tvö dæmi séu nefnd úr hinni nýju verslunarmiðstöð og með fullri virðingu fyrir báðum fyrirtækjunum. Jónas Haraldsson Skoðun Með lýðræðið að leiðarliósi Björgvin G. Sigur&sson framkvæmdastjóri Samfylkingarinnar Um helgina heldur Samfylkingin fyrsta eigin- lega landsfund sinn. Áherslurnar sem skil- greina Samfylkinguna frá öörum flokkum má draga saman í þrjú orð; auðlind- ir, Evrópa og lýðræðis- mál. Lýðræðismálin eru fyrirferðarmikil hjá flokknum og verða ofar- lega á baugi á fundinum um helgina. Meðal þeirra eru að gera landið að einu kjördæmi og þróun beins lýðræðis. Landið eitt kjördæmi Eitt stærsta verkefni stjórnmál- anna er að gera landið allt að einu kjördæmi og jafna atkvæðisréttinn til fulls. Fyrir því liggja margar ástæður, lýðræðislegar, efnahagsleg- ar og þær sem tengjast byggðum landsins. Núverandi kjördæmaskipt- ing og atkvæðamisvægi hefur ekki stuðlað aö jafnvægi í byggð landsins. Þvert á móti hefur þessi skipan skipt kjörnum fulltrúum landsins í tvo hópa og myndað gjá á milii dreiíbýl- is og höfuðborgar. Jafn atkvæðisréttur er þó fyrst og síðast spurning um mannrétt- indi og með því að gera landið að einu kjör- dæmi þá væri tryggt að aliir í landinu hefðu ná- kvæmlega sömu mögu- leika til að hafa áhrif á stjórn landsins, því öll atkvæði vega jafnt. Tilraunastofa í lýðræ&i „íslendingar ættu að geta hugsað sér aö tilraunastofa í frekari lýðræðislegra stjórnar- vegna lýöræðishefðar menntunarstigs og fá- verða þróun hátta okkar, mennis þjóðarinnar sem ætti að auðvelda að láta tilraunina heppnast," sagði Jón Baldvin Hannibalsson sendiherra í Morgunblaðinu fyrir nokkrum misserum. Undir þessi orð Jóns Baldvins ber að taka og stíga fyrstu skrefin. Það fyrir- komulag sem viögengist hefur síðustu tvær aldirnar i formi fulltrúalýðræðisins hefur að „Það fyrirkomulag sem viðgengist hefur síðustu tvœr aldimar í formi fulltrúalýðrœðisins hefur að mörgu leyti runnið sitt skeið. Það er löngu tímabœrt að kanna nýjar leiðir til að íbúar geti haft áhrif á stjóm samfélagsins með beinum og milliliðalausum hœtti. “ mörgu leyti runnið sitt skeið. Það er löngu tíma- bært að kanna nýjar leiðir til að íbúar geti haft áhrif á stjórn samfélagsins með beinum og milliliðalaus- um hætti. Inntakið breytt „Tæknin hefur breytt eðli og inntaki lýðræðis- ins,“ sagði Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Islands, við setningu Alþingis i október árið 2000. Nú er einstaklingurinn hjá jafn vel upplýstri þjóð og Is- lendingar þess umkominn að veita álit sitt og um- sögn, nánast hvenær sem er, í krafti þekkingar sinn- ar og hæfni. Menntabylt- ingin og aðgengi að upp- lýsingum gera þetta að veruleika og eiga að fleyta okkur frá fulltrúalýðræði síðustu alda til milliliða- lausrar þátttöku borgar- anna sjálfra við stjórnun samfélags síns. Björgvin G. Sigurðsson Linka og heimilisböl Svo einkennilega og merkilega bar við um daginn að málefni framhalds- skólanna voru rædd í sölum Alþing- is. Ég hélt það væri kannski bannað að ræða þennan málaflokk á Alþingi nema framhaldsskólakennarar hefðu verið í verkfalli í mánuö en sú virð- ist ekki raunin. Með tilliti til þess hve sjaldan þingmenn virðast leiða hugann að framhaldsmenntun i landinu má ef til vill segja að það hafl verið framsækið af 'stjórnarand- stööunni að láta sig hafa það að fara í ræðustól og tala um málið. Óneit- anlega hefði hins vegar verið meiri glæsibragur yfir uppákomunni ef þeir hefðu kynnt sér það fyrst. Það er reyndar einkennilegt hve oft stjórnmálamenn okkar og frétta- menn sýna linku í undirbúningi þeirra mála sem þeir þykjast ætla að fylgja eftir. Sé einhver í vafa um orð- ið linka þá merkir það: uppgjafar- hneigð, dugleysi, roluskapur, lasleiki eða slen. Mismunandi þörf Stanslaus niðurskurður mennta- „Háskóli íslands virðist búa við svipað heimilisböl og framhaldsskólamir. Ýmiss konar hagfrœðidúllur sem fátt vita um það sem þar fer fram hafa tekið að sér að reikna út að ríkisstjórnin geti endalaust sparað í rekstrarkostnaði Háskólans. “ málaráðuneytisins á fé til menntamála gengur um þessar mundir ýmist undir nafninu: Árangur í fjármál- um eða gæðastjómun. Prangfræðingar mennta- málaráðuneytisins hafa samið svokölluð reiknilíkön sem á næsta sjálfvirkan hátt eiga að reikna út að skólarn- ir þurfi ekki meira fé en rík- isstjórnin vill leggja til þeirra. Þessum útreikning- um þykjast fulltrúar menntamálaráðuneytisins trúa þó að skólarnir séu gjörólikar stofnanir með þörf á mismunandi að- dráttum. Þegar menntamálaráöherra svar- ar fyrirspurnum fréttamanna um þetta mál segir hann venjulega að vandi framhaldsskólanna sé orðum aukinn. Auðvitað væri hreinskilnis- legra að segja fréttamönnum að þegja og éta það sem úti frýs. Menntamálaráðherra þarf hins veg- ar ekki að grípa til slíkra lausna því íslenskir fréttamenn gera það óbeðn- ir. Háskóli íslands virðist búa við svipað heimilisböl og framhaldsskól- amir. Ýmiss konar hagfræðidúllur sem fátt vita um það sem þar fer fram hafa tekið að sér að reikna út að ríkisstjórnin geti endalaust spar- að i rekstrarkostnaði Háskólans. Þegar ráðamenn þjóðarinnar verða í senn andaktugir og slepjuleg- ir yflr því hve mikið fé hafi verið sparað í skólamálum þá þarf engan að undra þó að almenningi verði hugsað til frákastsgreifanna sem fleygja í sjóinn úrvals hráefni fyrir hundruð milljóna. Eða ætti ég kannski frekar að nefna milljónirnar Kristján Jöhann Jónsson ríthöfundur sjö hundruð og sjötíu sem fóru í sendiráðið fræga í Japan eða milljónatröpp- umar upp í gamla Lands- bókasafnið? Það væri in- dælt ef þessar sterku sparnaðarástríður ríkis- stjómarinnar beindust að fleiri sviðum en skólamál- um. Mikil þröngsýní Nú ber auðvitað ekki að skilja það svo sem hér hef- ur verið sagt að reiknilík- ön séu af hinu illa. Þau eru eins og hver önnur verkfæri sem bæði er hægt að nota til ills og góðs. Það sem einkennir notkun menntamálaráðu- neytisins á þeim í framhaldskólum er það að fólkið er skilgreint sem aukaatriði, þjónustan við nemendur skiptir ráðuneytið engu og starfs- menn skólanna ráða engu. Peningarnir eru það eina sem full- trúar ríkisstjórnarinnar elska og virða. Hins vegar er þröngsýnin svo mikil að það er einungis spurt hvað fer út en aldrei hugsað til þess hvað fæst í staðinn. Þannig hugsa einung- is nurlarar. Þegar stjórnarandstaðan tók mál- efni framhaldsskólanna upp á þingi um daginn var hún á réttri leið. Mál- iö ónýttist hins vegar vegna þessarar endalausu linku i undirbúningi. Það þarf ekki annað en að hringja í ein- hvem af öllum þeim framhaldsskóla- kennurum sem árum saman hafa horft á skólann sinn veslast upp í sýndarveruleika reiknilíkananna. Hjá þeim liggja margar góðar rök- semdir ónotaðar. Kristján Jóhann Jónsson Ummæli Ævintýri þremenninga „Sá ævintýrálegi rekstur Línu.Nets sem þrimenningarnir Alfreð, Ingibjörg og Helgi Hjörv- ar bera ábyrgð á er á fullri ferð og ekkert lát er á fjárþörf til fyrirtæk- isins. Fjárausturinn úr sjóðum almenn- ings mun augljóslega halda áfram með- an þau eru við völd í Reykjavík. Þeir fjármunir verpa ekki notaðir í þágu borgarbúa eiiis og t.d. að lækka orku- og vatnsverð. Þau gögn sem nú hafa verið birt leiða í ljós að varnaðarorð og gagnrýni okkar sjálfstæðismanna um málefni þessa fjarskiptafyrirtækis hafa fyllilega átt við rök að styðjast. Þessar upplýsingar sýna enn fremur þörfina á að rækilega verði farið ofan í saumana á rekstri fyrirtækisins. Kjörnir fulltrú- ar eiga ekki að vera á bólakafi í áhættusömum samkeppnisrekstri." Inga Jóna Þóröardóttir I pistli á Reykjavik2002.is Naglar og mengun „Gífurleg mengun fylgir sliti mal- biksins í formi svifryks og er mjög hættuleg umhverfismengun sem ógnar heilsu borgarbúa á hverjum vetri. Þá er einnig ótalin hljóðmengunin sem fylgir nöglunúm og er ólíku saman að jafna milli sumar og vetrar hvað það snertir. Sjálfstæðismenn í borgarmálum segjast vera á móti aukinni skattlagningu en gleyma því að óþarfa eyðing malbiksins er skattlagning á alla borgarbúa án nokkurs ávinnings. Þeir virðist líta meðvitað fram hjá þessari staðreynd til þess eins að geta á ódýran hátt mót- mælt áformum R-listans um skattlagn- ingu á nagladekk og komið sér á fram- færi. En svona er nú komið fyrir mál- flutningi sjálfstæðismanna í Reykjavík, sleggjudómar fram yfir rök.“ Þorlákur Björnsson á Hrifla.is Spurt og svarað Hvað á að táka við íAfganistan? Vigfus Geirdal sagnfræðingur: Tryggja þatfþjóðar- brotum sjálfstjóm „I fyrsta lagi skulum við fara var- lega í að álykta að talibanar hafi tapað stríðinu þótt þeir hafi hörfað út úr rústum Kabúl. Talibanar eru pastúnar, það er tilheyra stærsta þjóðarbrotinu í Afganistan og eru skilgetið afkvæmi leyniþjónustu í Pakistan og Sádi-Arabíu. Norðurbandalagið er illa sam- stætt bandalag minnihlutahópa. Það er brothætt sam- staða að baki Bush og Blair. Við að koma á friði mega Bandaríkin ekki endurtaka mistökin frá 1992, þau verða að vera jafnörlát á að veita fé til efnahagsupp- byggingar og mannúðarmála og þau hafa verið á stríðs- rekstur í þessu volaða landi. Það verður að tryggja ein- stökum svæðum og þjóðarbrotum sem mesta sjálfstjórn og hafa þá heldur veika miðstjórn í landinu." Sr. Halldór Reynisson, verkefnastjóri á Biskupsstofu: Gœtum að hugsun- arhœtti Afgana „Mér sýnist að þarna þurfi fyrst og fremst að koma til aðstoð Samein- uðu þjóðanna viö aö byggja upp sam- félag að nýju. Auðvitað er æskilegt ef allir þessir ólíku hópar og ættflokkar geti síðan kom- ið sér saman um stjórn landsins. Varðandi aðstoð verð- ur að gæta þess að taka tillit til hugsunarháttar og sjálfsvirðingar Afgana sjálfra, enda virðast þeir vera stolt þjóð auk þess sem taka þarf tillit til trúarbragða og hugsunarháttar í landinu sem mótast vitaskuld af is- lam. Vestrænir menn með Bandarikjamenn í farar- broddi verða að foröast fávísa íhlutun um þeirra mál, sagan segir okkur frá of mörgum mistökum þar sem Vesturlandabúar hafa ekki sýnt hugsunarhætti og trú- arbrögðum austrænna manna tilhlýðilega virðingu." - . , Björgvin G. Sigurðsson, framkv.stj. Samfyikingar: Svcela þaif rottuna úr greninu „Nú blasir við að hin viðbjóðslega ríkisstjóm talibana er fallin og er brýnt að leita allra leiða til að koma í veg fyrir borgarastyrjöld í Afganistan. Þjóðin er í sárum eftir áratuga hörmungar og núna síöast áður óþekkta kúgun talibana sem mis- þyrmdu konum og niðurlægðu með svo hryllilegum hætti aö útilokað er að ímynda sér óhugnaöinn. Bless- unarlega er búið að hrekja þessa villimenn frá völdum, konurnar hafa fellt blæjuna og friöargæslusveitir Sam- einuðu þjóðanna eiga núna að koma til sögunnar og gera allt sem í þeirra valdi stendur til að koma í veg fyrir frekari ófrið í landinu. Auk þess þarf að ljúka verkinu og uppræta Bin Laden og fnyðjuverkasamtök hans, það þarf aö svæla rottuna út úr greninu." Gefðu mér veröldina aftur, Jónas minn! Margrét Sverrisdóttir, Frjálslynda flokknum: Norðurbandalaginu hampað um of „Að minnsta kosti vil ég ekki að Norðurbandalagið taki viö og ég óttast að því hafi verið hampað um of i þessum hernaði af bandamönn- um. Alþjóðasamfélagið þarf aö setja ströng skilyrði um að mannréttindabrot verði ekki liðin í Afganist- an. Á erlendum sjónvarpsstöðvum hafa verið fréttir um að Norðurbandalagið skjóti nú menn án dóms og laga, ef grunur er um stuðning þeirra við talibanana. Affarasælast væri ef það tækist að koma á lýðræðis- stjórn í landinu. En á hinn bóginn verðum við að hafa í huga að landið er algjörlega í molum, í hvaða tilliti sem er, eftir stríösrekstur í tuttugu ár. Því er ákaflega erfitt verkefni fyrir höndum að koma á lýð- ræðislegri stjórn í þessu landi.“ Herliö Noröurbandalagsins hefur náö Kabúl á sltt vald og talibanastjórnln hefur veriö knésett. Hins vegar er ekki fyrirséö hvaö og hverjir taki viö stjórn landsins. Ég hef að undanförnu verið aö endurlesa hina mögnuðu bók Kristins E. Andréssonar, Ný augu. Tímar Fjölnismanna (Reykjavík 1973). Man ég enn hve mikil áhrif hún hafði á mig þegar ég las hana fyrst í menntaskóla. Langar mig að deila með lesendum fáeinum hugsun- um sem að mér sóttu við lesturinn að þessu sinni. Tengjast þær deginum í dag, 16. nóvember, sem er afmælisdagur listaskáldsins góða, Jónasar Hallgrímssonar, og dagur ís- lenskrar tungu samkvæmt ákvörðun menntamálaráðherra. Ekki einn á báti Fyrir yngri lesendur sem kannast ef til vill ekki við nafn Kristins E. Andréssonar er rétt að upplýsa að á öldinni sem leið var hann einn skarpasti bókmenntarýnir þjóðar- innar og meðal mikilvirkustu bóka- útgefenda landsins. Sá var að vísu ljóður á ráði hans að hann hafði tek- ið trú á marxisma og sósíalisma og finnst okkur mörgum að það hafi stundum takmarkað sýn hans á menn og málefni. Tvennt einkenndi Kristin sem fræðimann og rithöfund og kemur ljóst fram í þessari bók hans og öðrum ritum. Annað er ákaf- lega skýr og skilmerkileg framsetn- ing efnis sem öðru fremur er ætlað hinum almenna lesanda. Hitt er eld- heit og fölskvalaus ættjarðarást og virðing fyrir landi, þjóð og menning- ararfi íslendinga. Hér var Kristinn E. Andrésson ekki einn á báti. Heita má að þetta tvennt hafi verið einkenni flestra þeirra manna sem drjúgan hluta lið- innar aldar tóku sér fyrir hendur að rannsaka sögu og menningu íslend- inga og miðla efninu til almennings. Mér koma strax í hug nöfn nokkurra öndvegismanna á þessu sviöi: Sig- urðar Nordals, Kristjáns Eldjárns, Einars Ólafs Sveinssonar, Páls Egg- erts Ólafssonar, Jónasar Jónssonar frá Hriflu og Halldórs Laxness en þeir voru að sjálfsögðu miklu fleiri. Ef unnt er og ástæða til að tala um sérstakt málgagn þessara manna, þessa skóla, var það líklega Skírnir Hins íslenska bókmenntafélags. Tímarnir breytast og mennirnir með Á allra síðustu árum virðist mér farið að gæta allt annarra viðhorfa Gu&ntundur Magnússon sagnfræöingur meðal alltof margra há- skóla- og menntamanna sem fjalla um menningu og sögu íslendinga. Framsetn- ing hugmynda er oftar en ekki þokuleg og greinilega gengið að því visu að les- andinn sé einn úr hópnum fremur en almenningur. Það sem verra er, það er eins og þeir finni ekki fyrir neinu tilfinningasambandi við þjóö sína og hafi lítinn áhuga á því að vinna hana á band sitt eða vekja með henni einhver hughrif. Sumir segja að uppvakningur í há- skólasamfélaginu sem kallaður er póstmódernismi (og enginn veit í rauninni hvað er eða merkir) eigi hér mesta sök á. I nafni þessa draugs virðist einna helst boðuð einhvers konar afstæðishyggja um hugsjónir, verðmæti og sannleika. Þessu er samferða áhugaleysi og nánast vanmetakennd gagnvart mörgu sem þjóðlegt er kallað eða get- ur vakið þjóðarstolt, hvort sem það er þúsund ára hátíð kristni á Þing- völlum, afrek íslenskra miðalda- manna í langsiglingum og landa- fundum, sjálfstæðisbaráttan á 19. og 20. öld nú eða Þjóðmenningarhúsið svo nokkuð sé nefnt. Svo öfugsnúið sem það hljómar sér maður þessa dagana aö prófessor í íslandssögu við Háskóla Islands boðar, glað- hlakkalega að því er virðist, endalok þjóðrikis íslendinga. Aðrir leggja á sig sérstakan krók í ritum sinum, svo sem nýlegt dæmi er um, til að ávíta forystumenn okkar fyrir að leyfa sér að tala af þjóðarstolti í út- löndum um sögu og menningarafrek íslendinga. Ég minnist þess að þegar fyrir tveimur árum út komu tvö ágæt rit um tíma Fjölnismanna vöktu þau ólund í þessum hópi. Kvartað var yfir því að rómantík væri að blinda menn! Sem betur fer eigum við enn marga ágæta fræðimenn og rithöf- unda sem skrifa í anda hins gamla skóla, hinnar gömlu menningarhug- sjónar. Ég fæ ekki séð að þeir menn séu neitt síður frumlegir og gagnrýn- ir í hugsun en -hinir sem virðast helst ekki vilja kannast við þjóðerni sitt og uppruna og þykir jafnvel ekki vænt um þjóð sína. Kannski er þessi nýja tilhneiging aðeins tímabundið hret í andlegu lifi okkar eða einfald- lega ungæðisháttur. Einhver uggur er samt í mér um að við séum á góðri leið með að glata dýrmætri hefð. Kemur mér í hug frægt ákall Konráðs Gíslasonar 1844 í bréfi til Jónasar Hallgrímssonar: „Gefðu mér veröldina aftur, Jónas minn! þá skal eg aldrei biðja þig oft- ar.“ Guðmundur Magnússon „Sumir segja að uppvakningur í háskólasamfélaginu sem kallaður er póstmódemismi (og enginn veit í raun- inni hvað er eða merkir) eigi hér mesta sök á. í nafni þessa draugs virðist einna helst boðuð einhvers konar afstæðishyggja um hugsjónir, verðmœti og sannleika. “

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.