Dagblaðið Vísir - DV - 11.05.2002, Blaðsíða 24

HelQdrblaö 33 V LAU G AR D ACj U R II. MAÍ 2002
„Svona er ég. Vil geta farið bil beggja og
fundið leiðirsem allir geta sættsig við. Ég
gæti ekki verið annars staðar en á miðjunni,
hvort heldur er ístjórnmálum eða öðru því
sem ég tek mér fgrir hendur,“segir Marsibil
Sæmundsdóttir hér í viðtalinu.
Hún skipar tíunda sæti Reykjavíkurlistans
fyrir þessar kosningar.
FÖGUR VERÖLD. Sú er draumsýn Marsibilar Sæ-
mundsdóttur, hinnar ungu baráttukonu sem skipar
tíunda sætið á Reykjavíkurlistanum. Sæti sem er
glóðvolgt varamannssæti nái listinn þeim árangri í
borgarstjórnarkosningunum um aðra helgi sem skoð-
anakannanir gefa vísbendingar um. „Ég hef alltaf átt
mér nánast barnslega draumsýn um að heimurinn
geti verið góður, þar sem fólk ber jafna virðingu hvað
fyrir öðru, burtséð frá skoðunum, trúarbrögðum eða
öðru því sem helst er til þess fallið að skipta fólki í
dilka,“ sagði Marsibil þegar hún settist niður með
blaðamanni DV í vikunni. Staðurinn var kosninga-
skrifstofa Reykjavíkurlistans við Túngötu i Reykja-
vík.
í íslíaldri djúpri laug
Fyrir Marsibil er draumsýnin um hinn fagra heim
líka takmark til að stefna að. Ekkert er útilokað. í
þessum tilgangi kveðst hún fyrir fáum misserum hafa
sett niður fyrir sjálfri sér að ganga annaðhvort til liðs
við einhvers konar mannréttinda- eða hjálparsamtök
- ellegar fara til starfa á hinum pólitíska vettvangi.
„Ég hef alla tíð haft mjög mikinn áhuga á fólki og
því samfélagi sem ég bý í. Því fannst mér það
skemmtilegt tækifæri að fara að starfa með Fram-
sóknarílokknum þegar ungt fólk í norðurkjördæminu
í Reykjavík hóaði í mig á liðnu hausti. Á fyrsta fundi
sem ég mætti á var ég kjörin í stjórn. Fljótlega var ég
komin í stjórn kjördæmissambandsins og miðstjórn
flokksins ekki löngu síðar. Síðan var ég hvött til að
gefa kost á mér í skoðanakönnun flokksins vegna
borgarstjórnarkosninganna þar sem ég náði þeim ár-
angri að ég skipa nú tíunda sætið á Reykjavíkurlist-
anum. Á fáum mánuðum er ég komin út í miðja ís-
kalda djúpu laugina, ef þannig má að orði komast. Að
vísu er laugin satt best að segja ekki svo ýkja köld því
ég hef kynnst og átt samvinnu við gott fólk sem hef-
ur verið einkar gefandi og lærdómsríkt að starfa með.
Að því leyti hef ég ekki kynnst þeirri grimmd sem oft
einkennir stjórnmálin að því er virðist. En ég hef
breitt bak og gæti svo sem þolað ýmislegt, eins og ég
hef gert í gegnum starf mitt síðustu ár.“
Það fennir fljótt í sporin
Þegar talað er um breitt bak og þolraunir vísar
Marsibil til þess starfs sem hún og eigimaður hennar,
Guðmundur Týr Þórarinsson, hafa unnið að síðustu
árin. Guðmund þekkir þjóðin vel sem Mumma í Götu-
smiðjunni.
Nú starfrækja þau Marsibil og Guðmundur með-
ferðarheimili Götusmiðjunnar að Árvöllum á Kjalar-
nesi. Þar fá meðferð ungmenni á aldrinum fimmtán
ára til tvítugs; þau sem hafa lent skávega í lífsins
stríði og fallið fyrir freistingum vímunnar. Segir
Marsibil það hafa verið talsverðan barning að halda
starfseminni gangandi og tryggja henni nægilegt fjár-
magn. Þjónustusamningur við Barnaverndarstofu
hafi hins vegar tryggt starfseminni öruggari rekstrar-
grundvöll. „Við höfum lagt allt okkar í þetta starf síð-
ustu ár. Lifað og andað þetta,“ segir Marsibil.
„Það er ákaflega gefandi að vinna með ungu fólki.
Gaman að sjá og finna hvernig það nær tökum á líf-
inu aftur og kemst á beinu brautina. Það tekst þeim
flestum,“ segir Marsibil. „En hitt er dapurlegt hve
fljótt fennir í sporin. Nýir krakkar sem eiga í erfið-
leikum koma alltaf í staðinn. Ég tel að samfélagið
þurfi að skoða heildarmyndina, sem og nýjar leiðir í
þessari baráttu. Það þarf að taka á vandanum með
mun heildstæðari hætti - líta á þetta sem óvelkominn
hluta af samfélaginu en ekki afmarkað og tímabund-
ið vandamál. Þannig geta fjölmargir aðilar unnið
gegn þessu með beinum eða óbeinum hætti, til dæm-
is skólar, félagsmiðstöðvar, lögregla, dómskerfið,
meðferðaraðilar og svo má lengi telja. Hér þarf nýja
heildarsýn á málin og fái ég til þess umboð langar
mig að vinna að þessu - byggja þá á reynslunni sem
Baráttukona
með barnslega sýn
ég hef öðlast í starfi mínu síðustu ár. Það þarf heilt
þorp til að ala upp barn er stundum sagt. Með öðrum
orðum er hér skírskotað til sameiginlegrar ábyrgðar
okkar allra.“
Umræðan hefur áhrif
Marsibil segir umhugsunarvert að þeir unglingar
sem koma til meðferðar á Árvöllum séu ekki endilega
svonefnd götubörn. Ekki síður sé algengt nú um
stundir að unglingar sem komi frá þvi sem kalla má
fyrirmyndarheimilum hafi ánetjast vímuefnum.
Ástæður þess segir hún að geti verið fjölmargar.
„Ég velti fyrir mér hvort umræðan um hugsanlega
lögleiðingu fíkniefna hér á landi sé farin að smita út
frá sér. Sjálf er ég þess sinnis að öll mál eigi að ræða
og sjálfsagt sé að velta ótal flötum hvers einasta máls
upp - leita að kostum og göllum og taka svo skynsam-
lega ákvörðun. En slíkt getur hins vegar haft tvíbent
áhrif. Þegar hópur fólks talar fyrir lögleiðingu fíkni-
efna, án þess að skilgreina með hvaða formerkjum, þá
geta unglingar túlkað þetta þannig að dóp sé kannski
ekkert svo hræilegt fyrst þetta er umræðan. Við meg-
um ekki gleyma unglingunum í þessu öllu saman.
Orðum fylgir ábyrgð; þvi megum við ekki gleyma."
Töff að vera haUærislegur
Ung Reykjavíkurdís í Framsóknarflokknum. Flokki
sem löngum hefur verið talinn brjóstvörn dreifbýlis-
ins og hinna þjóðlegu gilda. Klisjan hermir meira að
segja að þetta sé hallærislegur flokkur. „Er ekki töff
að vera hallærislegur?" segir Marsibil og hlær þegar
hún er spurð út í þetta. Segir að raunar þurfi flokk-
urinn að gera sig betur sýnilegan í þéttbýlinu og
koma stefnu sinni betur á framfæri - ekki síst í fjöl-
skyldumálum, þeim málaflokki sem hún segir að sé
sér svo kær.
„Fyrir síðustu þingkosningar kynnti Framsókn
mjög háleita stefnu í baráttunni gegn fíkniefnum og
eitt helsta slagorðið var að verja skyldi einum millj-
arði króna til þessa málaflokks. Sjálf veit ég að millj-
aröurinn góði er þegar uppurinn og heilmikið hefur
verið lagt í þennan málaflokk, þó ekki sé auðvelt að
bregða á hann einhverri mælistiku. Þessi mál eru
einfaldlega þess eðlis. En mest um vert tel ég að for-
varnir og baráttan gegn þessum vágesti verði sýnileg
og virk hvarvetna í samfélaginu og ekki síst í öflugri
fjölskyldustefnu sem raunar verður að ná til allra
þátta og allir að koma að. Stór skref í þá átt hafa ver-
ið tekin í átta ára valdatíð Reykjavíkurlistans sem
hefur meðal annars gert gangskör að því bæta skóla-
málin. Að vel sé staðið að þeim málum skiptir afar
miklu fyrir alla samfélagsheildina og eru góðir skól-
ar að mínu mati ein öflugasta forvörnin sem til er.“
Hæfíleikarík, með mikinn húmór
Það er kátína á kosningaskrifstofunni. Marsibil
býður mér upp á seytt kaffí. Það er jafngott fyrir því.
Hún brosir. Bjartleit ung kona. Skemmtileg. Pínulítið
sæt. Kveðst og hafa gaman af starfinu í Reykjavíkur-
listanum, þar sem hún eigi mörgum góðum samherj-
um að mæta.
„Mér finnst afar gaman að kynnast Ingibjörgu Sól-
rúnu. Hún er skýr kona, hæfileikarík og hefur mik-
inn húmor. Einnig eru þær Anna Kristinsdóttir og
Björk Vilhelmsdóttir konur að mínu skapi. Heil-
steyptar manneskjur og klárar. Ég get ekki gert upp