Dagblaðið Vísir - DV - 22.03.2003, Side 19

LAUG ARDAGU R 22. MARS 2003
Helqarhlctö X>V
19
einn hönnuður sá um kápur, einn um kjóla, ég var
ein með prjónafatnaðinn og svo framvegis. Síðan
voru tíu hæðir af sýningarsölum og sölufólki! Það
hvíldi mikil ábyrgð á hverjum og einum hönnuði
og þar lærði ég mest.“
Ameríska konan
„Hjá Calvin Klein var maður sem hét Zack Carr
og var eiginlega meistari minn - og segja má að
hann hafi verið lykillinn að velgengni Calvins á 8.
og 9. áratugnum," heldur Steinunn áfram. „Hann
kenndi mér allt um tískuna sem ég hafði ekki lært
í skóla: að horfa á flíkina, máta hana, velja liti.
Hann kenndi mér að stoppa og spyrja: Af hverju
gerðirðu þetta en ekki þetta? Og hvað gerist ef þú
ferð frekar með þetta hingað? Hann gaf sér tíma til
að kenna mér á líkamsformin, hverju einn saumur
gæti breytt. Hann kenndi mér um hvaö ameríska
konan snerist. Við lékum okkur stundum að því að
skipuleggja sumarfrí amerískrar konu, hvert hún
færi, hvað hún gerði, í hverju hún væri og svo
framvegis. Ég lærði á nýja menningu á þeim stund-
um, komst inn í annan heim.“
- Já, þær hafa ekki klætt sig alveg eins og kon-
urnar heima á Teigunum, þessar auöugu banda-
rísku frúr!
„Nei! Eða á Laugaveginum,“ bætir hún við hlæj-
andi.
„Svo dó Zack úr blóðkrabba og ég saknaði hans
mjög. Það var ekki síst honum að þakka hvað árin
mín hjá Calvin voru skemmtileg. Öll tískufyrir-
tæki fara upp og niður og á þessum árum var mik-
ið að gerast hjá Calvin. Ég var þar til dæmis þegar
Kate Moss kom fyrst til starfa og það var iðandi líf
og fjör.“
- Af hverju yfirgafstu þessa paradís?
„Eftir sex ár voru allir hættir sem höfðu verið
þar þegar ég byrjaði. Calvin skiptir oft út hönnuö-
um og það var alltaf að koma nýtt og nýtt fólk. Hjá
mér tóku við persónulegri mál eins og að stofna
fjölskyldu."
Sérsviðið prjón
Árið er 1995 og Gucci er næst.
„Tískuheimurinn er svo lítill. Maður sem ég
hafði unnið með fyrsta árið hjá Calvin var farinn
að vinna hjá Gucci, hann hringdi til min og bauð
mér að koma og hitta Tom Ford. Og ég skellti mér.
Á þeim tíma var Gucci rétt að byrja, og ég tók að
mér að hanna prjónafatnað fyrir fyrirtækið."
Sá hluti tískulínunnar sem heitir „knitwear"
hefur verið sérsvið Steinunnar frá upphafi, og hún
hefur sérstaklega lagt sig eftir fínum efnum,
kasmír og silki. Voðin er prjón en „knitwear" er
ekki bara peysur heldur líka bolir og sundfatnaður
til dæmis.
„En þó að ég sjái ein um fatnað úr prjónaefni þá
fer mikiil tími í sameiginlega fundi þar sem litir
eru valdir og að sitja yfir þegar allar flíkurnar eru
mátaðar. Maöur lærir ótrúlega mikið af að horfk á
flíkur mátaðar sem maður hefur ekki teiknað sjálf-
ur og fylgjast meö öllu ferlinu, frá fyrstu hönnun
til endanlegrar framleiðslu. Þegar ég kom til La
Perla fékk ég loksins tækifæri til að gera allt sjálf.
Það var mikil ögrun.“
- Það fékstu þá ekki hjá Gucci?
„Nei. Við vorum bara þrjú þegar ég kom þangað.
Ég sá um peysudeildina en yfirhönnuðurinn var
Tom Ford. Hann gaf mér mikið frelsi og kenndi
mér í raun og veru að vinna sjálfstætt, en hann
þurfti að leggja blessun sína yfir verk okkar hinna.
Þá stöðu fékk ég hjá La Perla. Þess vegna fór ég
yfir. Þar hannaði ég allt - allt frá undirfatnaði yfir
í skó, töskur, pelsa og aðrar yfirhafnir - valdi efn-
in, fylgdist með framleiðslunni og mátaði allt,
Þetta var lýjandi - stundum var ég að því komin að
rífa hárið upp með rótum - en nauðsynleg þolraun.
Og í raun og veru þakka ég Tom Ford það að ég
skyldi taka þetta skref, hann vandi mig á að hugsa
meira um smáatriði í formi, efni og áferð og liti. Ég
lærði líka hjá Gucci að hugsa um að gera fatnað-
inn kynþokkafullan. Calvin var meira „mínímal“.“
Ekki brúðarkjóll
La Perla var þekkt undirfatafyrirtæki en hafði
ekki verið með annan fatnað fyrr en þeir réðu
Steinunni til sín. Það var Steinunn sem kom La
Perla á tískusvið Mílanóborgar.
- Ætlarðu að vera með heila línu sem sjálfstæð-
ur hönnuður?
„Nei. Ég tel ekki að það sé góð byrjun fyrir ný-
liða á tískumarkaðinum að koma strax með stóra
línu. Ég vil koma upp ferlinu sem fylgir fram-
leiðslu og sölu áður en ég held stóra sýningu. Ef þú
heldur góða sýningu en kemur ekki vörunum þín-
um á markað þá er lítið unnið. En framtíðar-
draumurinn er að sýna heila línu.“
Heil lína þýðir að það er ekki nóg að vera með
prjónið. „Allt frá hvirfli til ilja þarf að fylgja," seg-
ir Steinunn, „kápur, „tailoring", leður, pelsar, bux-
ur, pils, undirfatnaður, prjón, sundföt..."
- Og brúðarkjóll! botnar blaðamaður, en er of
fljót á sér.
„Nei, brúðarkjólar eru hinn klassíski endir á
Til að sýna íslensk áhrif stillir Stcinunn oft flíkunum upp við hliðina á ljósmyndum eða málverkum af íslenskri náttúru. Þessar
náttúrumyndir eru eftir Max Sclimid.
Haute Couture-sýningum hátískuhúsanna. Þeir
fylgja ekki í Ready to Wear sýningum."
- En hvernig kemurðu flíkunum þínum á fram-
færi ef þú sýnir ekki á tískusýningum?
„Ég er með sýningarsal úti i New York og þang-
að koma væntanlegir kaupendur og skoöa og
panta. Svo set ég myndir inn á heimasíðuna mína,
www.steinunn.com, þar sem fólk getur skoðað flík-
urnar þegar þær eru farnar úr sýningarsalnum í
New York.“
- - Hvernig hefur „Steinunni" verið tekið?
„Óskaplega vel. Þetta er harður heimur en mér
tókst strax að komast inn í Takashamaya, jap-
anska stórverslun á Fimmtu tröð í New York. Ann-
ars hef ég einkum komist inn í litlar búðir. Varan
mín þykir afar vönduð og á góðu verði, peysan
kostar að meðaltali 220 dali. Peysurnar mínar frá
La Perla voru miklu dýrari en ég ætla að vona að
verðið á Steinunni fari ekki upp úr öllu valdi.“
íslenskar konur og íslensk náttúra
- Hvernig finnst þér íslenskar konur klæða sig?
„Mér fyndist afar gaman ef islenskar konur færu
að vinna með orðið „kven-
legt“. Þær leggja ekki nógu
mikla áherslu á það. Af
hverju erum við ekki í
hælaháum skóm hversdags
með litlar töskur? Það er
eins og við séum feimnar
við að vera fínar. Ég bendi
oft á Vigdísi Finnbogadótt-
ur sem gott dæmi um
hvernig við eigum að vera.
Hún er svo glæsileg en líka
kvenleg. Hún klæðir sig í
einföldum stíl en eftir sín-
um karakter - og hún býr
til tísku. Á hinum endanum
er svo Björk sem líka klæð-
ir sig eftir sínum karakter.
Þær eru gerólíkar en eiga
sameiginlegt að leyfa sér að
skapa sína týpu í fötum og
eru öruggar um sitt fata-
val.“
Steinunni finnst á hinn
bóginn að margar íslenskar
stúlkur séu alltof fljótar á
sér að fara að mála sig mik-
ið og lita á sér hárið. Þær
leyfa sér ekki að hvíla í
sinni ungu fegurð.
Steinunn leggur mikla
áherslu á áferð þegar hún
velur efni og munstur í
fatnað sinn og þar verður
íslensk náttúra henni frjó
uppspretta hugmynda, bæði
að litum og áferð, þó að
stundum sé erfitt að viður-
kenna fyrir sjálfum sér að
áhrifin séu íslensk.
„Ég byrjaði að safna bók-
um með myndum af nátt-
úru íslands þegar ég var
unglingur. Og ég tók þær
með mér þegar ég fór úr
landi. Þú hannar út frá því
sem þú hefur séð og upplif-
að og að alast upp á íslandi
mótar sjón manns öðruvísi
en önnur lönd. Þegar ég var
að alast upp var ekki trjá-
gróður í hverfinu mínu,
bara órækt og grjót. Svo var
fjaran auövitað leikvöllur-
inn í Laugarneshverfinu.
Sjórinn, grjótið, fjaran, allt
þetta mótaði mig, og snjór-
inn, ýmist nýfallinn, vind-
barinn eða frosinn, lika Ég kunni ekki á neitt þegar ég fór vestur. Það eina sem ég hafði séð af tískumyndum voru Burda-
gróðurinn, lágvöxnu, lit- blöðin! Ég segi alltaf að ég hafi farið í gegnum þetta á sakleysinu.
ríku hálendisblómin, mosinn, skófirnar.
íslenskur fatnaður frá fyrri tíð getur líka gefið
hugmyndir," heldur hún áfram, „til dæmis út-
saumurinn á skautbúningnum og upphlutnum. Ég
get ekki beðið eftir því að Þjóðminjasafniö verði
opnað aftur til að geta skoðað flíkurnar sem þar
eru geymdar. Ég hefði gífurlegan áhuga á að koma
upp sérstöku búningasafni hér á landi með fatnaði
frá öllum öldum, bæði venjulegum fatnaði og sér-
stökum, frægum flíkum - til dæmis prjónadragt-
inni sem Vigdís var í morguninn þegar hún tók við
hyllingu þegna sinna eftir að hún var kosin forseti.
Sem nemi í Parson’s skólanum fékk ég að fara
reglulega á Metropolitansafnið í New York og
skoða búningasafnið þeirra. Við settum upp hvíta
hanska og máttum þá handleika flíkurnar, skoða
snið og saumaskap, frágang og munstur. Fatasafn
hér gæti komið að miklu gagni fyrir nemendur í
hönnun og alla sem starfa við eða hafa áhuga á
búningahönnun og saumaskap."
Það væri eftir öðru ef Steinunn léti þennan
draum rætast - eins og hina. -SA