Dagblaðið Vísir - DV - 03.05.2003, Blaðsíða 38

Dagblaðið Vísir - DV - 03.05.2003, Blaðsíða 38
42 Helqarblað I>V LAUGARDAGUR 3. MAf 2003 Léttmeti með ábyrgð María Sigurðardóttir leikstjóri segist ekki vera neinn sérfræð- ingur í gainanleikjum en hún hefur oft komið leikhúsgestum til að hlæja með uppsetningum sínum. I)V-mynd Sigurður Jökull. María Siqurðardóttir leikstjóri frumsýndi á dögunum íBorgarleikhúsinu farsann Öfugu megin uppí. Hún regnir að skgra út fgrir les- endum DV hvað sé fgndið, hvað leikstjórn og skurðgröftur eiga sameiginlegt og hvað það sé nauðsgnlegt að umgangast léttmeti afábgrgð. Það er ekki eins og María Sigurðardóttir leikstjóri hafi farið öfugu megin fram úr rúminu þegar hún hittir blaða- mann DV á Kaffi Roma á Rauðarárstíg. Þvert á móti er hún enn glottandi eftir vel heppnaða frumsýningu á fars- anum Öfugu megin uppí sem var frumsýndur í Borgarleik- húsinu sl. sunnudag. Þar fer Eggert Þorleifsson á kostum sem afleysingahótel- stjóri sem af góðvild ætlar að bjarga vandamálum tveggja para sem gista á hótelinu. Þau eru bæði gift en ekki þeim sem þau ætla að deila nóttinni með. Þetta er að mörgu leyti dæmigerður farsi þar sem allt gerist á miklum hraða, menn eru sífellt á barmi þess aö uppgötva eitthvað sem þeir vilja ekki og mega ekki vita, margir detta á rassinn með miklum tilþrifum og mörgum hurðum er skellt eða dyr opnaðar þegar verst stendur á. María hefúr fengist við leikstjórn alilengi og leikstýrt bæði áhugasýningum og at- vinnusýningum á sviði og i kvikmyndum. Fyrsta leiksýningin sem hún stýrði á sviði Borgarleik- hússins var reyndar Sex í sveit sem naut gríðarlegra vin- sælda og var sýnt á fjölum Borgarleikhússins í tæp fjögur leikár. Því er líklegt að menn hafi talið að hún væri sér- fræðingur í þvi að koma okkur til að hlæja. Er það rétt? „Ég er enginn sérfræðingur," segir María. „Ég geri ráð fyrir að Sex í sveit hafi komið þessu orð- spori á mig. Ég hef samt gaman af því að fást við farsa sem margir tala um sem einhvers konar óæðra leikhúsform en ég er auðvitað mjög ósammáia því. í leikhúsinu er maður alltaf að gera sýningar fyrir fólk og leggur mikfa vinnu í að gera sýningu þannig að fólk skilji hana og hafi gaman af. Margir fara aðeins í leikhúsið til þess að sjá gamanleiki, eða það sem oft er kailað léttmeti. Þess vegna ber maður mikla ábyrgð." - María segir að það sé hættulegt viðhorf að gamanleik- ir séu annars flokks leikhús. „Það er mikil áskorun fyrir leikara að leika í gamanleik. Það er auðvitað reynt að velja þá leikara sem eru ráðnir í viðkomandi leikhúsi og hafa áður fengist við gamanleik. Það er þó ekki alltaf hægt. Ég er t.d. með í þessari sýningu leikara eins og Sigrúnu Eddu Bjömsdóttur og Jóhönnu Vigdísi, sem hafa nánast ekkert fengist við gamanleik, og er mjög ánægð með þær báðar.“ - Hér má ljóstra því upp að Sigrún Edda sýnir ótvírætt í þessari sýningu að hún er flinkur gamanleikari og dettur t.d. af fágætri innlifun hvað eftir annað. Gröfum skurð og mokum ofan í - Oft er talað um farsa sem einhvers konar formúluleik- rit. Er það ekki nokkuð rétt? „Góður farsi byggist á dramatískum atburðum og það gerir þessi farsi vissulega því fátt er dramatískara en fram- hjáhald. Þess vegna er það erfitt verkefni aö gera þennan hræðilega atburð fyndinn. En auðvitað er þetta ákveðin uppskrift sem er að verða nokkuð þekkt og byggist á mis- skilningi og blekkingum og hættunni sem alltaf vofir yfir. Mér fmnst þessi farsi ótrúlega symmetrískur og sérkenni- legur og við vorum smátíma að átta okkur á því hvemig við gætrnn nýtt það. Þessi sviðsmynd er t.d. sú eina sem kom til greina en hún er jafnframt sú sem höfúndurinn leggur til. Svo kem- ur sami textinn fyrir aftur og aftur í mismunandi útgáfum því hjónin sem gista á hótelinu eiga svo margt sameigin- legt.“ - María lýsir því að mikið hafi verið hlegið á fyrstu sam- lestrum verksins með öllum starfsmönnum og leikurum. Svo þarf að rekja leikritið í sundur lag fyrir lag og komast að kjama þess og þá hættir það að vera fyndið um tíma. Er þá lítið hlegið á frumsýningu af þeim sem hafa unn- ið við verkið? „Þetta er svolítið eins og að grafa skurð til að rekja sund- ur leiðslur og moka svo ofan í hann aftur. Þetta veröur á köflum mjög ófyndið í vinnslunni en ég gat samt hlegið á írumsýningunni og þá er ég ánægð. Það er nauðsynlegt í vinnu við gamanleik að fá áhorf- endur inn á síðustu æfmgamar. Þá sit ég úti í sal innan um fólkið og reyni að nema áhrifin af leiknum, reyni að sjá með augum þess hvemig þetta virkar. Þetta er dálítið svona geðklofastarf." Stjömur og tímasetning - Oft talað um að góður gamanleikur byggist á góðri tímasetningu. Er hægt að útskýra það fýrir venjulegu fólki hvað felst í „góðri tæmingu"? „Ég get það ekki. Og kannski er bara ekki rétt að gera það. Betra að það verði áfram bara galdur leikhússins. Ég held það verki betur þannig! - Margir hafa talað um stjömuleik Eggert Þorleifssonar í téðu leikriti. Skyldi þetta verk hafa verið valið fýrir hann? „Þetta er búið að liggja uppi í leikhúsi í nokkur ár MAÍI ÚTSALAN f er hafin m MAII ÚTSALAN ff er hafin 25% afsláttur af öllum vörum A horni Laugavegar og Klapparstígs Á horni Laugavegar og Klapparstígs og það hefur alltaf verið talað um Eggert í aðalhlutverkið. Hlutverkin í gamanleikritum skiptast í hlutverk Hallanna og Laddanna, þeirra sem leggja upp brandarana og hinna sem ljúka þeim. Eggert er ótrúlega flinkur gamanleikari og það var gaman á æfmgatímanum og mikið hlegið. Það er afskaplega mikilvægt að leikstjóri sé opinn fyrir hugmynd- um leikara á æfmgaferlinu, ekki síst í gamanleikjum, og leyfi þeim að blómstra ...“ - En hverjir eru þínir uppáhaldsgamanleikarar? „Við eigum marga góða gamanleikara. í augnablikinu eru uppáhaldsgamanleikaramir mínir Eggert og hinir í Öfugu megin uppí. En mér fannst algjör upplifun að vinna með Ladda og Eddu Björgvinsdóttur á sínum tíma. Einnig finnst mér Ólavía Hrönn góð, Siggi Siguijóns, Halldóra Geirharðsdóttir o. fl. o. fl. Náttúrutalent og gagnrýni - Þessir tveir sem þú neftidir, Laddi og Eggert, eru báð- ir sjálfmenntaðir leikarar. Þýðir það að gamanleikur sé náttúrutalent eða meðfæddur hæfileiki?" Þessir tveir eru náttúrutalent. Svo er líka hægt að segja um fleiri gamanleikara að þeir hafi meðfædda gaman- leikja-hæffleika þó þeir hafi gengið í gegnum leiklistar- nám. Það er bara þannig. „ - Flosi Ólafsson lýsti einu sinni viðtökum áhorfenda í skopstælingu af leiklistargagnrýni svo að þeir hefðu tekið sýningunni „fálega en af hrifningu og hlýju“. Halldóra Friðjónsdóttir skrifaði um þessa sýningu undir fyrirsögn- inni: Fimm í sveit. Fannst þér það fyndið og varstu ánægð með viðbrögð gagnrýnenda? „Ég hef oft verið mjög viökvæm fyrir gagnrýni og oft örl- ar á því að gagnrýnendur horfi niður á gamanleiki. Mér fannst gagnrýnandi Mbl. vera jákvæður meðan gagnrýn- andi DV flæktist dálítið um í smá-misskilningi. Mér fannst þetta með fimm í s'veit svolítið fyndið en kannski ekki á þann hátt sem ætlast var tiL Mér finnst gagnrýni nýtast best ef hún bendir mér á eitthvað sem betur mætti fara og sem ég get lagað.“ Farin í sveitina - María hefúr starfað lengi í kvikmyndagerð sem aðstoð- arleikstjóri og að ýmsum verkefnum en leikstýrði sinni fyrstu kvikmynd þegar Regína varð til og segir að kom- inn sé tími til að koma konum og sjónarmiðum þeirra meira inn í ís- lenska kvikmyndagerð. í Regínu voru konur í öllum burðarhlutverkum við gerð myndarinnar og það vildi María sjá oftar. Hún segist vera með í smíð- um handrit eftir sögu Ólafar skáld- konu frá Hlöðum þar sem segir frá sjálfstæðri og einþykkri vinnukonu í sveit í lok nítjándu aldar sem velur sér hlutskipti hinnar einstæðu móð- ur þvert á tíðarandann. „Ég veit ekkert hvemig það tekst. Maður verður bara að sækja um og sjá hvað gerist." - María segist ekkert vita hvað er næst á verkefnaskránni og virðist ekki hafa miklar áhyggjur af því. Hún hefur ráðið sig til starfa í sumar í Reykjadal í S-Þingeyjarsýslu, þar sem hún ætlar að vinna í bændagist- ingu. „Það er nauðsynlegt að komast í frí frá leikhúsinu um tíma og sveitin er besti staðurinn til þess.“ -PÁÁ Skoððheimasíáma okkar ogkíkiðá tilboðn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.