Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Qupperneq 34

36
verkleg. Einnig var sumarnámsmeyjum veitt tilsögn að
haustinu í .matreiðslu matjurta þeirra, er ræktaðar voru í
Stöðinni.
3. Mœlingar jarðabóta.
Samkvæmt ákvæði aðalfundar Rfj. Nl. 1923 átti fjelagið
að mæla allar ómældar jarðabætur á fjelagssvæðinu fram
til vorsins 1922. Hefir þetta og verið gert og skýrslur
sendar til Stjórnarráðsins.
4. Heyskapurinn.
Heyskapur gekk fremur treglega í þetta sinni, sökum
óþurkatíðarinnar og nýttist mikið af töðunni miður vel.
Grasspretta var í betra lagi.
Vinnuvjelar voru notaðar með meira móti í sumar.
Meiri hluti Efri-Stöðvar var sleginn með sláttuvjel, og
reyndist slátturinn meir en í meðallagi góður. Heyhrífa
var einnig notuð við samantekningu og sumarnámsmeyj-
um kent að stjórna henni og gekk vel.
Pá voru smíðaðir 2 heysleðar, til að flytja á heyið þurt
heim. Gengu 2 hestar fyrir sleða og veitti þeim Ijett að
draga 500 kg. niður halt túnið.
Alt þetta sparaði fjelaginu mikla vinnu, sjer i lagi hey-
sleðamir, sem eru mesta höfuðþing.
Hólmapartur sá, sem fjelagið hafði á leigu, var einnig
vjelsleginn að mestu. Sökum hinna dæmafáu votviðra,
var hluti af hólmanum forarblautur og jafnvel undir vatni.
Par var Hauksskúffa notuð og gafst vel; forðaði hún
heyinu frá því að verða troðið niður í efjuna. Og þó
aukamaður þurfi að raka upp í skúffuna, sem vel er hægt
að komast hjá, þá álít jeg að notkun hennar á votengi —
sjer í lagi á forarengi, margborgi sig. Skúffan er fljót-
smíðuð og ljett og þægileg í flutningi.
Heyfengur í þetta sinni úr Efri-Stöð voru 175 hestar