Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Qupperneq 48

50
um sem næst láu jörðinni. Ræktun Rabarbara eykst með
hverju ári hjer í umhverfinu, menn eru farnir að kunna
að hagnýta sjer hann meir en áður var, þótt enn sje það
eigi sem skyldi.
Piparrót sprettur hjer full vel. Rótin er notuð sem
krydd í mat, en plöntuna má einnig rækta til prýðis, því
hún blómgast hvert ár. Blómin eru hvítgulir gisnir klas-
ar, mjög laglegir og hentugir í blómvendi.
Af gulrófum voru reynd mörg afbrigði. Best spruttu
rófur af íslensku fræi, þær varð að taka upp fyrir miðjan
septembér vegna þess að þær voru farnar að springa,
höfðu þá náð fullum þroska og má það gott teljast á
svo köldu sumri. En þess ber að gæta að þeim var
plantað í góðu skjóli en svo var og um fleiri tegundir
rófna, sem lakar spruttu.
Trjenun kom fram í Gulrófum í sumar, mest í þeim
rófum sem seint var plantað út. Ástæðan fyrir þessari
trjenun er mjer ekki kunn. Hugsanlegt er þó að kuldatíð
og sólarleysi og sífeldar tafir í vextinum geti haft þau
áhrif að rótin trjeni. Frá fleiri stöðum á landinu hefi eg
haft sögur af því að gulrófur hafi trjenað í sumar, og
frá Danmörku hafa borist fregnir af því sama.
Meindýr
á plöntunum hafa lítið gert vart við sig. Birkimaðksins
varð vart og blaðlús var mikil á Birki og Viði, en skaða
virðist hún þó ekki hafa valdið trjánum að því er sjeð
verður.