Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Qupperneq 52

54
3, rautt 5, blátt 8, grænt 11, fjólublátt 13 og^ rauðbrúnt
21. Af þessu er auðsætt að gula og rauða litinn þarf að
nota með gætni, svo þeir spilli ekki neinu.
Blómbeð geta verið með ýmsri gerð: aflöng, hálf-
mánalaga, kringlótt o. s. frv. I aflöngu beðin er oftast
sáð í beinar raðir, en sjaldnar í hin. Er þá sami blómalitur í
allri röðinni og stundum í fleiri röðum; en svo ætti ekki
að vera. Ef beð væri þríraða, færi vel á því að hafa rautt,
blátt og hvítt, sinn litinn í hverri röð, en þó má rauði
liturinn ekki vera jafnsterkur bláa litnum.
Tegundirnar þarf að velja haganlega.
Ekki ættu menn að gera mikið að því, að sá blönduðu
blómfræi, nema vissa sje fengin fyrir því að fræinu sje
blandað saman nokkurn veginn í rjettum hlutföllum; og
þó svo sje getur fræið altaf fallið óhaganlega við sán-
inguna. Tryggast er að sá tegundunum aðgreindum í
mismunandi bograðir. En til þess að fá þannig reglu-
lega falleg og samræm blómbeð eða blómhóla, þarf
margra ára æfingu og nákvæmni. En sú æfing þroskar
líka ágætlega samræmistilfinninguna.
Hringraðsáning í kringlótt beð getur litið laglega út.
Hugsum okkur að hringirnir væru átta og einn litur í
hverjum hring. Niðurröðun litanna gæti verið, hvorki
meira nje minna en yfir á 40 þúsund vegu. F*etta er lítið
dæmi upp á tilbreytni samröðunarinnar. Jafnframt ætla
jeg að benda á tvær niðurraðanir í þetta sama beð, aðra
samræma, hina ósamræma. Litirnir eru tölumerktir í rjettri
röð frá miðdepli beðsins:
Samræm niðurröðun.
1. Gult.
2. Fjólublátt.
3. Grængult.
4. Indigóblátt.