Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Qupperneq 55

Nokkur ord um trjenun.
Fiestum mun þykja það ærið hvimleitt, þegar gulrófur
hlaupa í njóla sem kallað er. Plantan blómgast þvert
ofan í eðli sitt, rótarvöxturinn verður hægfara eða hættir
alveg og rófan verður trjekend og óæt. Hagar plantan
sjer þá sem einær væri.
Pegar einhver, sem hefir lagt sig í líma um að koma
garðræktinni í sem best horf, verður fyrir slíku óláni
sem þessu, þá er ekki nema eðlilegt, að þessi spurning
vakni hjá honum: »Hverju er um að kenna?« Hann leit-
ar svarsins meðal garðyrkjumanna og fær það að vísu,
en ekki fullnægjandi. Gallinn er, að menn eru alls ekki
sammála um orsakirnar. Flestir kenna um fræsvikum,
nokkrir of nýjum áburði, og enn aðrir óhagstæðri veðr-
áttu um vaxtartímann. Skal lítillega verða vikið að þess-
um orsakaliðum, hverjum fyrir sig.
Eftir því sem fregnir herma, hafa gulrófur hlaupið i
njóla víða um land á s.l. sumri. Hjer í Gróðrarstöðinni
hafa svo mikil brögð orðið að njólahlaupi í þetta sinn,
að full ástæða er til að taka mál þetta til rækilegrar í-
hugunar, og leitast við að afstýra því, að slíkt komi fyrir
aftur. Takist okkur að fá fulla þekkingu á orsökum trjen-
unarinnar, er björninn unninn. En það er nú einmitt flís-
in, sem við rís.
Mjer finst að Ræktunarfjelag Norðurlands, sem er að-