Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1922, Qupperneq 56

58
al-fræútsölustöð norðanlands, ætti einmitt fremur en aðr-
ir að leggja kapp á að gera tilraunir hjer aðlútandi, og
leiða þannig aðra í allan sannleika.
Sú meinloka, að svikið fræ ráði hjer mestu um, getur
orðið til þess, að væna fjelagið um trassaskap við fræ-
innkaupin. En með því yrði höggvið stórt skarð í heið-
arlega starfsemi þess.
En er það þá alger misskilningur, að svikið fræ geti
valdið trjenun? Nei; þess vegna er mjög áríðandi að
vanda til fræpantana; enda hefir Ræktunarfjelagið reynt
það af fremsta megni.
Hættulegust fræsvik eru það, þegar fræ er tekið af
þeim gulrófuplöntum, sem gerst hafa einærar, þ. e.
blómgast samsumars og fræinu er sáð. Víxlfrjóvgun
skyldra tegunda getur og átt sjer stað, og er þá sömu-
leiðis hætta á ferðum.
Sje nú fræið að öllu leyti ágætt, og rófurnar trjena
samt, þá er auðsætt, að orsakanna verður að leita í ann-
ari átt.
En hefir þá nýr húsdýraáburður nokkur áhrif á njóla-
hlaupið?
Menn hafa sáralitla vísindalega reynslu í þeim efnum;
en margra ára reynsla nokkurra manna, er við garðrækt
hafa fengist, er hæpið að telja »staðlausa stafi«, en hún
bendir á, að ekki sje hættulaust að bera nýja mykju í
rófugarða samsumars og fræinu er sáð í þá eða plantað
er í þá. Nýja mykjan hefir í sjer fólgin þau efnasambönd
sem eru miður hagkvæm til eðlilegs rótarþroska. Af því
stafar hættan.
Pá er að Iíta á þriðja atriðið, sem er: óhagstæð veðr-
átta um vaxtartíma plantnanna. í rökum og köldum
sumrum ber meira á trjenun en í þurkasumrum, en þó
getur því skeikað. Snöggar hitabreytingar eru plöntunum
skaðlegar, sjerstaklega á fyrsta vaxtarskeiði þeirra. Lang-